Άλλη μια μεγάλη και εμβληματική ταινία τρόμου πρόκειται να γίνει ριμέικ. Αυτή τη φορά ο ηθοποιός Robert Pattinson θα είναι ο παραγωγός του remake (ίσως) της καλύτερης ψυχολογικής ταινίας τρόμου της δεκαετίας του ’80: του “Possession” ή αλλιώς “Μια Γυναίκα Δαιμονισμένη”, όπως παίχτηκε στην Ελλάδα το 1981. Ο Pattinson ήδη συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Parker Finn, ο οποίος έγραψε και σκηνοθέτησε το “Smile”, ένα από τα πιο (αναπάντεχα) καλά θρίλερ του ’22. Σύμφωνα με το The Hollywood Reporter, το πρότζεκτ έχει ήδη πυροδοτήσει έναν πόλεμο προσφορών μεταξύ των A24, Netflix, Paramount, Sony και Warner Bros και απ’ ότι ακούγεται ο Pattinson θα παίξει και στην ταινία, απλώς ο ρόλος του θα εξαρτηθεί από τον προγραμματισμό.

Το “Possession” είναι μια γαλλογερμανική ταινία τρόμου του 1981, ίσως το πιο μεγάλο έπος του Andrzej Żuławski, το οποίο συνδυάζει μια πιο ποιητική μορφή αυτού του κινηματογραφικού είδους με ένα αξεπέραστο arthouse στυλ. Τα στατιστικά λένε ότι αρχικά έγινε δεκτή χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό, αλλά με τον καιρό απέκτησε σχεδόν λατρευτικό χαρακτήρα και έγινε το πιο αναγνωρισμένο έργο του Πολωνού σκηνοθέτη, ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τον Frederic Tuten. Διηγείται τη διάλυση ενός γάμου μεταξύ ενός κατασκόπου, του Mark (Sam Neill), και της Anna (Isabelle Adjani). Καθώς η σχέση τους τελειώνει, οι δύο σύντροφοι βρίσκονται σε μια σπειροειδή πορεία προς το χάος, με αποτέλεσμα και οι δύο να παρουσιάζουν όλο και πιο ανησυχητική συμπεριφορά, και με αποκορύφωμα τις σκοτεινές δραστηριότητες της Άννας σε ένα μυστικό διαμέρισμα που διατηρεί. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες και πιο παράξενες ταινίες τρόμου που έχουν γίνει ποτέ, η οποία φυσικά διαθέτει την πιο αξέχαστη ερμηνεία της Adjani.

Όπως έχει δηλώσει και η ίδια, της πήρε χρόνια για να συνέλθει από την εσωτερική αναστάτωση και την εξάντληση που της προκάλεσε αυτός ο ρόλος, τόσο που την οδήγησε κυριολεκτικά σε απόπειρα αυτοκτονίας εξαιτίας του βάθους της τρέλας που έπρεπε να φτάσει. Ο Neill, από την μεριά του, είχε πει ότι ήταν «Η πιο ακραία ταινία που έχω κάνει ποτέ, από κάθε άποψη, και [ο σκηνοθέτης Andrzej Żuławski] μας ζήτησε πράγματα που δεν θα ήθελα και δεν θα μπορούσα να κάνω τώρα. Και νομίζω ότι μόλις που κατάφερα να γλυτώσω από αυτή την ταινία με τη λογική μου (μετά βίας) ανέπαφη».

Αυτή η είδηση σίγουρα θα εξοργίσει κάποιους οπαδούς του είδους, ειδικά εκείνους που υποστηρίζουν ότι «δεν χρειάζονται όλα ριμέικ». Αν και γενικά τα ριμέικ μπορεί είναι μια χαρά και κάποιοι νεότεροι μπορεί να αγαπούν τον Robert Pattinson, ως ενήλικες φαν του “Twilight” παραμυθιού, όντως δεν νομίζουμε ότι το “Possession” χρειάζεται ριμέικ, δεν χρειάζεται να ξαναγίνει όχι μόνο γιατί δύσκολα θα ξεπεραστούν οι ερμηνείες των αρχικών ηθοποιών, αλλά βασικά επειδή είναι πολύ προσωπική για τον Żuławski, ο οποίος όταν την έφτιαχνε ζούσε την κόλαση του δικού του διαζυγίου. Πρόκειται για μια μοναδικά ανισόρροπη και μαγευτική ταινία που κάθε οπαδός των ταινιών τρόμου πρέπει να βιώσει. Και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτό το αριστούργημα είναι μια εμβάθυνση της ιστορίας του ή κάποια μοντέρνα και επιτηδευμένη αφήγηση.