Η Shelley Duvall, η αδύνατη γυναίκα με τα πανέμορφα εκφραστικά μάτια, που πρωταγωνίστησε σε επτά ταινίες του μέντορά της, Robert Altman, και απέφυγε το τσεκούρι που κρατούσε ο Τζακ Nicholson στην ταινία του Stanley Kubrick “Η Λάμψη”, πέθανε σε ηλικία 75 ετών.

Η Duvall πέθανε στον ύπνο της από επιπλοκές του διαβήτη στο σπίτι της στο Μπλάνκο του Τέξας, δήλωσε στο The Hollywood Reporter ο Dan Gilroy, σύντροφος της ζωής της από το 1989.

«Η αγαπημένη, γλυκιά, υπέροχη σύντροφος της ζωής μου και φίλη μου μας άφησε. Υπέφερε πολύ τον τελευταίο καιρό, τώρα είναι ελεύθερη. Πέτα μακριά, όμορφη Σέλεϊ», δήλωσε ο Γκίλροϊ.

Τον Νοέμβριο του 2016, μια ατημέλητη Duvall εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του συνδικαλιστικού talk show “Dr. Phil” και αποκάλυψε ότι έπασχε από ψυχική ασθένεια. «Είμαι πολύ άρρωστη. Χρειάζομαι βοήθεια», είπε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Seth Abramovitch του THR την επισκέφθηκε για ένα αξιομνημόνευτο ρεπορτάζ.

Προτού εγκαταλείψει το Χόλιγουντ για την πατρίδα της, το Τέξας, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Duvall είχε μια ακμάζουσα καριέρα ως ευέλικτη, μοναδική στο είδος της ηθοποιός και επικεφαλής της δικής της εταιρείας παραγωγής, Think Entertainment, η οποία δημιούργησε καινοτόμα παιδικά προγράμματα για την καλωδιακή τηλεόραση που της χάρισαν δύο υποψηφιότητες για βραβείο Emmy.

Ενώ φοιτούσε στο κολέγιο της γενέτειράς της, του Χιούστον, η Duvall ανακαλύφθηκε από μέλη του προσωπικού του Altman και πείστηκε να κάνει ένα δοκιμαστικό για την οθόνη. Στη συνέχεια έκανε το ντεμπούτο της στην οθόνη ως έφηβη ξελογιάστρα και ξεναγός του Astrodome, Suzanne Davis στην ταινία “Brewster McCloud” (1970).

Μια δεκαετία αργότερα, η Duvall τραγούδησε και πρωταγωνίστησε απέναντι στον Robin Williams ως ο εμβληματικός χαρακτήρας των κόμικς, η Olive Oyl, η ισχυρογνώμων δεσποινίς σε κίνδυνο, στη live-action διασκευή του “Popeye” από τον Altman.

Ενδιάμεσα, η ηθοποιός συνεργάστηκε με τον Altman ως νύφη με ταχυδρομική παραγγελία στο “McCabe & Mrs. Miller” (1971) -ως η γυναίκα που έχει ένα ειδύλλιο στο Μισισιπή με τον ληστή τραπεζών Keith Carradine στο “Thieves Like Us” (1974)- ως η γκρούπι από το L.A. Joan, λάτρης των καυτών παντελονιών και των παπουτσιών με πλατφόρμες, στο Nashville (1975)- ως σύζυγος του προέδρου Grover Cleveland στο “Buffalo Bill and the Indians”, (1976)- και ως Millie Lamoureaux, μια φαντασιόπληκτη υπάλληλο σε ένα σπα για ηλικιωμένους στο Palm Springs, στο “3 Women” (1977).

Στην ερώτηση των New York Times το 1977 γιατί επέλεξε να συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Altman, απάντησε: «Μου προσφέρει πολύ καλούς ρόλους. Κανένας από αυτούς δεν ήταν ίδιος. Έχει μεγάλη εμπιστοσύνη σε μένα, και εμπιστοσύνη και σεβασμό για μένα, και δεν μου βάζει περιορισμούς ούτε με εκφοβίζει, και τον αγαπώ».

Για την κινηματογραφική μεταφορά της “Λάμψης” του Stephen King, η Duvall δήλωσε ότι δοκιμάστηκε πολύ κατά τη διάρκεια των 13 μηνών γυρισμάτων στην Αγγλία. Στο κλασικό έργο τρόμου, υποδύεται την αναστατωμένη (και πολιορκημένη) σύζυγο Wendy Torrance, η οποία περνάει έναν σκληρό χειμώνα στο ερημικό ξενοδοχείο Overlook μαζί με τον συγγραφέα σύζυγό της (Nicholson) – ο οποίος σιγά σιγά τρελαίνεται – και τον μικρό τους γιο (Danny Lloyd).

Ο Κιούμπρικ την έκανε «να κλαίει 12 ώρες την ημέρα για εβδομάδες ολόκληρες», είπε σε συνέντευξή της στο περιοδικό People το 1981. «Δεν θα δώσω ποτέ ξανά τόσα πολλά. Αν θέλετε να μπείτε στον πόνο και να το ονομάσετε τέχνη, κάντε το, αλλά όχι με μένα».

• Με στοιχεία από το The Hollywood Reporter.