Το Φεστιβάλ των Καννών ολοκληρώθηκε με επιτυχία για μία ακόμα χρονιά. Μπορεί ο Γιώργος Λάνθιμος να μην μπόρεσε να επαναλάβει τον θρίαμβο της περσινής Βενετίας (τότε με το “Poor Things”), ωστόσο ο πρωταγωνιστής του, Τζέσι Πλέμονς τιμήθηκε για την ερμηνεία του στις “Ιστορίες Καλοσύνης” που σύντομα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες. Εντύπωση προκάλεσε η απουσία της ταινίας (“Megalopolis”) του Κόπολα από τις βραβεύσεις και σίγουρα ο μεγάλος νικητής είναι ο Σον Μπέικερ με το απόλυτα επίκαιρο, “Αnora”. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι συνέβη αυτές τις ημέρες στο κορυφαίο ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Μετά από αρκετά χρόνια ο Χρυσός Φοίνικας επέστρεψε στην Αμερική. Ένας ανεξάρτητος δημιουργός με το έργο του κέρδισε την κριτική επιτροπή. Θυμίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια είχαμε τρεις Ευρωπαίους νικητές -oι δύο μάλιστα γυναίκες- (Τριέτ, Έστλουντ, Ντiκουρνό) και νωρίτερα δύο Ασιάτες (Μπονγκ Τζουν-χο, Κόρε-Έντα). Για να βρούμε Αμερικανό νικητή ταξιδεύουμε μέχρι το 2011 για τον Τέρενς Μάλικ και το “Δέντρο της Ζωής”. Πριν από αυτόν νικητές είχαν επίσης ανακηρυχθεί οι Κεν Λόουτς, Ζακ Οντιάρ, Μίχαελ Χάνεκε, Αντέλ Εξαρχόπουλος και Νουρί Τζεϊλάν.

Στις υπόλοιπες κατηγορίες ξεχώρισε ο Μιγκέλ Γκόμες για τη Σκηνοθεσία του στο “Grand Tour”. Μεγάλο Βραβείο για την Παγιάλ Καπάντια για το “All We Imagine as Light”, Βραβείο της Επιτροπής για τον Ζακ Οντιάρ, “Εmilia Perez” και ειδικό Βραβείο για τον Μοχάμαντ Ρασούλοφ, “The Seed of the Sacred Fig”. Μεγάλες στιγμές του παγκόσμιου σινεμά για όσους -τυχερούς- βρέθηκαν εκεί και έγιναν κομμάτι της γιορτής. Συνεχίζοντας για το σενάριο του τιμήθηκε η Κοραλί Φαρζά για το “Substance” και για τη γυναικεία της ερμηνεία οι Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Ζόι Σαλντάνα, Σελένα Γκόμεζ, Αντριάνα Παθ για το “Εmilia Perez” του Ζακ Οντιάρ που για αρκετούς κριτικούς άξιζε τον Χρυσό Φοίνικα.

Eπιλογές που μας ταξιδεύουν στους δικούς της κόσμους μέσα από διαφορετικά μονοπάτια. Άλλες με το ονειρικό στοιχείο, άλλες με κυνικό χαρακτήρα και επίκαιρο τόνο. Οι δημιουργοί με απόλυτη ελευθερία εκφράζουν τις ιδέες τους. Μία γιορτή της έβδομης Τέχνης που γίνεται αφετηρία και συχνά φτάνει μέχρι τα Όσκαρ. Μία διοργάνωση που χρωματίζει ολόκληρη τη σεζόν. Έργα που θα προβληθούν τώρα στους θερινούς, αλλά κι αργότερα στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και φυσικά με τη διανομή στις αίθουσες. Ουσιαστικά ο κινηματογραφικός κύκλος κάθε χρονιά ξεκινάει από τις Κάννες και κλείνει λίγο πριν από αυτές.

Αποκάλυψη επίσης ο Χάλφνταν Τόντελ ως πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης με το “Αrmand”. Ειδική μνεία για το “Mongrel” των Τσιανγκ Γουέι Λιανγκ και Γιου Κιαο Γιν. Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους για “The Man Who Could Not Remain Silent” – Νεμπόζα Σλιγιέπσεβιτς. Ειδική Μνεία για το “Bad for a Moment” του Ντάνιελ Σοάρες. Νεαροί σκηνοθέτες που το μέλλον τους ανήκει -κάποτε σε αντίστοιχη θέση βρέθηκε κι ο δικός μας Βασίλης Κεκάτος με πιο πρόσφατο επίτευγμά του, το τηλεοπτικό, “Μilky Way”- παίρνουν μία θέση στο πάνθεον των κορυφαίων και τους δίνεται το έναυσμα, καθώς κι οι πόροι προκειμένου να γίνει το όνειρό τους πραγματικότητα.

Ένα ακόμα Φεστιβάλ, το 77ο των Καννών έριξε την αυλαία του πριν λίγες ώρες. Μας γέμισε στιγμές και χρώματα σε μία καθημερινότητα που τείνει να “γκριζάρει”. Δώδεκα ημέρες που η ψυχή των σινεφίλ χτυπούσε στους ρυθμούς των ανθρώπων που είναι ικανοί να μας παρασύρουν σε ένα σύμπαν κι ένα περιβάλλον που θα μας δώσουν τροφή για σκέψη. Σύντομα αναλυτική κριτική για το “Κinds of Kindness” του Γιώργου Λάνθιμου.