Με μια σεμνή τελετή, όμοια του βίου και της διαδρομής της, το Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας αναγόρευσε σε Επίτιμη Διδάκτορα τη στιχουργό και ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου, αναφέρει το ΑΠΕ.
«Στη ζωή μου δεν περίμενα τίποτα, αλλά ο δρόμος με πήγε εκεί που η καρδιά μου ήθελε και αυτό ίσως είναι και το πιο σπουδαίο, να έρχεται η έκπληξη, η χαρά, η επιβράβευση, επειδή έχεις τον δρόμο σου» δήλωσε η κ. Νικολακοπούλου, φανερά συγκινημένη, προσερχόμενη στην αίθουσα τελετών του ιδρύματος, στις εγκαταστάσεις της νέας πανεπιστημιούπολης στην Κοζάνη.
Ο σύντομος λόγος της ήταν γραμμένος σ’ ένα τετράδιο, το οποίο, όπως αποκάλυψε, αγόρασε από βιβλιοπωλείο της πόλης, με λογότυπο τη φράση: «μη φοβάσαι να μιλάς». Η έκφραση αυτή αποτέλεσε στοιχείο της σύντομης αναφοράς της στο μπούλινγκ, με μικρούς ή μεγαλύτερους σε ηλικία να γίνονται θύματα όχι μόνο των άλλων η άλλων συμπεριφορών αλλά και του εαυτού τους, φοβούμενοι τις τύψεις τους.
Με τη λιτότητα που διακρίνει τον στιχουργικό και ποιητικό καμβά του έργου της, η κ. Νικολακοπούλου μίλησε με τον ίδιο τρόπο για τη ζωή της -«τον δρόμο μού τον χάρισαν τα λόγια», είπε- ενώ κλείνοντας την σύντομη ομιλία της δεν παρέλειψε να εξομολογηθεί σε όλους όσοι γέμισαν την αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου, την απερίγραπτη συγκίνηση από τη μεγάλη τιμή που έχει γίνει στο πρόσωπο της από το ΠΔΜ, δίνοντας την υπόσχεση: «ό,τι έχω κατακτήσει μέχρι τώρα, άλλο τόσο είμαι διατεθειμένη να προσφέρω».
Με τη φράση «τα πανεπιστήμια είναι και πρέπει να παραμείνουν τα σπίτια των ποιητών», ο αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Νίκος Σαριαννίδης καλωσόρισε τη Λίνα Νικολακοπούλου στην ακαδημαϊκή οικογένεια του πανεπιστημίου, ενώ ο καθηγητής Τριαντάφυλλος Κοτόπουλος μίλησε για το ποιητικό και στιχουργικό της έργο, που έχει γίνει αντικείμενο έρευνας και μελέτης σε διπλωματικές εργασίες του μεταπτυχιακού προγράμματος δημιουργικής γραφής του Τμήματος. Την απόφαση ανακήρυξης σε Επίτιμη Διδάκτορα του Τμήματος Νηπιαγωγών διάβασε ο πρόεδρος του Τμήματος καθηγητής Κωσταντίνος Ντίνας.
Στο πέρασμα των ημερών, στην ωρίμανση του χρόνου, τα τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου έχουν γίνει αισθητικό και κοινωνικό βίωμα, μεταφέρονται από στόμα σε στόμα σε άλλες ημέρες κι άλλες εποχές. Ο Ηλίας Αλουπογιάννης, επιστήθιος φίλος από τα χρόνια της νιότης με τη Λίνα Νικολακοπούλου, αντί αναφορών στο έργο της, διάβασε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Αλέξανδρου Μαγκάκη «Γράμμα από τη φυλακή για τους ευρωπαίους», για τη σημαντικότητα του τραγουδιού. «Όταν μας πνίγει ο καημός τραγουδάμε… εδώ το τραγούδι είναι μια άνωση της ψυχής, μαλακώνει τα ύστερα του κόσμου, δίνει προεκτάσεις… ευγνωμονώ αυτούς που γράψανε τραγούδια λυπημένα. Τους δεσμοφύλακες δεν τους έχω ακούσει να τραγουδάνε».
Η Λίνα Νικολακοπούλου το 2004 έλαβε την κορυφαία τιμή, παρασημοφορούμενη από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
