Ο ήχος συναντά τον αλγόριθμο και η δημιουργικότητα δοκιμάζεται μέσα από τον διάλογο ανθρώπου και μηχανής. Μέσα σε αυτό το ρεύμα έρχεται η είδηση της συμφωνίας ανάμεσα στη Warner Music Group και τη Suno να ταράξει όχι μόνο το οικοσύστημα της μουσικής βιομηχανίας αλλά και τον ίδιο τον ορισμό της καλλιτεχνικής πράξης. Η κίνηση αυτή μοιάζει με εκείνες τις κινήσεις που επαναπροσδιορίζουν ολόκληρα πεδία και δοκιμάζουν τις βεβαιότητες δεκαετιών. Η Warner Music Group, ένας από τους πιο ισχυρούς παίκτες στον πλανήτη, αποφάσισε όχι απλώς να κλείσει έναν δικαστικό κύκλο αλλά να μετατρέψει μια αντιπαράθεση σε στρατηγική συμμαχία και μάλιστα με μία από τις πιο ραγδαία ανερχόμενες startups τεχνητής νοημοσύνης, τη Suno.
Η ίδιος βλέπει αυτή την εξέλιξη σαν ένα σημάδι της εποχής: το παλιό μοντέλο, εκείνο που ήθελε την παραδοσιακή δισκογραφία να αντιδρά σε κάθε τεχνολογική μεταβολή, δείχνει να εξαντλείται. Στη θέση του αναδύεται ένα νέο αφήγημα συνεργασίας, όπου οι εταιρείες δεν αρκούνται να προστατεύουν τα κεκτημένα τους αλλά διεκδικούν τον ρόλο του αρχιτέκτονα στο μέλλον της δημιουργίας. Η συμφωνία Warner–Suno είναι μία τέτοια περίπτωση.
Η Suno, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο μηνύσεων από τις τρεις μεγαλύτερες δισκογραφικές για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο να αντιστρέψει το κλίμα. Πέτυχε όχι μόνο να διευθετήσει τη νομική της διαμάχη με τη Warner, αλλά και να προσελκύσει τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον. Το πρόσφατο Series C των 250 εκατομμυρίων δολαρίων με αποτίμηση που αγγίζει τα 2,45 δισεκατομμύρια δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η τεχνητή νοημοσύνη στη μουσική δεν αποτελεί πια ένα περιθωριακό πείραμα. Είναι πυλώνας ενός οικοσυστήματος που αλλάζει ταχύτατα.
Το ενδιαφέρον όμως δε βρίσκεται μόνο στα οικονομικά μεγέθη. Βρίσκεται στις λεπτομέρειες της συμφωνίας. Η Warner Music ανακοίνωσε ότι στο πλαίσιο συνεργασίας με τη Suno οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί της θα έχουν πλήρη έλεγχο στο αν και πώς θα χρησιμοποιείται το όνομα, η εικόνα, η φωνή και το έργο τους στα νέα μοντέλα AI. Πρόκειται για μία εξέλιξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θεμελιακή. Για πρώτη φορά, μια μεγάλη δισκογραφική παραδέχεται πως η επόμενη ημέρα της δημιουργίας δε θα καθοριστεί από αλγόριθμους ανεξέλεγκτους ή από έναν αόριστο φόβο ιδιοποίησης, αλλά από μια νέα μορφή συμβολαίου ανάμεσα στην τεχνολογία και τον καλλιτέχνη.
Αυτό φέρνει στην επιφάνεια ένα κρίσιμο ερώτημα: ποιος γράφει μουσική στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης κι ακόμη βαθύτερα: τι σημαίνει να δημιουργείς; Δεν είναι ζήτημα μόνο πνευματικών δικαιωμάτων, είναι ζήτημα ταυτότητας. Η συμφωνία αυτή αναγκάζει τη βιομηχανία να δει την τεχνητή νοημοσύνη όχι ως απειλή που θα ροκανίσει τα όρια της ανθρώπινης έκφρασης, αλλά ως ένα νέο εργαλείο που απαιτεί νέους κανόνες.
Η Warner ανακοίνωσε επίσης ότι πούλησε στη Suno το Songkick, μια πλατφόρμα ανακάλυψης συναυλιών με εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως. Το Songkick δεν είναι ένα τυχαίο κομμάτι της ψηφιακής εμπειρίας. Αποτελεί κόμβος ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό. Περνώντας στα χέρια της Suno, η οποία ήδη αναζητά τρόπους να συνδέσει τη δημιουργία AI με νέες μορφές fan engagement, το τοπίο της ζωντανής μουσικής μπορεί να αλλάξει δραματικά. Δεν θα αποτελεί πλέον μόνο χώρο αναπαραγωγής της ανθρώπινης δημιουργίας, αλλά ίσως και σημείο συνάντησης ανάμεσα σε ανθρώπους και έργα που γεννήθηκαν μέσα σε μια ψηφιακή μήτρα.
Το γεγονός ότι η Warner επέλεξε να μετατρέψει τη σύγκρουση σε συμμαχία δεν πρέπει να διαβαστεί επιπόλαια. Σηματοδοτεί μια στρατηγική κατανόηση της επόμενης ημέρας: όποιος επιμείνει στη λογική της άμυνας θα ηττηθεί. Μόνο εκείνος που θα επιδιώξει συνεργασίες, που θα συμμετέχει στη διαμόρφωση του μέλλοντος της AI, θα μπορέσει να καθορίσει τις ηθικές, οικονομικές και δημιουργικές του παραμέτρους. Είναι χαρακτηριστικό πως λίγο πριν από τη συμφωνία με τη Suno, η Warner είχε ήδη διευθετήσει και την υπόθεση με τη Udio, μια άλλη ανερχόμενη πλατφόρμα AI μουσικής. Η τάση είναι ξεκάθαρη: από τις μηνύσεις περνάμε στη διαπραγμάτευση κι από εκεί στη συνδιαμόρφωση.
Σε αυτό το περιβάλλον, ο CEO της Warner, Robert Kyncl μίλησε για μια “ιστορική συμφωνία”. Αν κάτι αποτυπώνει αυτή η συμφωνία, είναι μια μετατόπιση στην ίδια τη φιλοσοφία της βιομηχανίας: το μέλλον δε θα αποφασιστεί από την αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανής αλλά από το πώς θα συνυπάρξουν. Από το αν θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε νέες εμπειρίες που δε θα ακυρώνουν την ανθρώπινη ψυχή, αλλά θα την πολλαπλασιάζουν.
Η συμφωνία Warner–Suno δεν είναι απλώς μια επιχειρηματική κίνηση. Είναι ένας καθρέφτης της εποχής. Μιας εποχής που αναγκάζει τη δημιουργικότητα να συνομιλήσει με τον αλγόριθμο, όχι για να χαθεί μέσα του, αλλά για να βρει νέες μορφές έκφρασης, καθώς η μουσική, η πιο ανθρώπινη ίσως τέχνη, δε φοβάται το μέλλον. Το αγκαλιάζει, αρκεί να έχει ακόμη φωνή και η φωνή αυτή να παραμένει δική της.
*Mε στοιχεία από το Tech Crunch
