Αναδρομική του Aldo Rossi φιλοξενεί το Tchoban Foundation – Museum für Architekturzeichnung (Ίδρυμα Τσόμπαν – Μουσείο Αρχιτεκτονικού Σχεδίου) του Βερολίνου. Στην έκθεση «Aldo Rossi. Insulae» παρουσιάζονται, σε συνεργασία με το Fondazione Aldo Rossi του Μιλάνου, 110 αρχιτεκτονικά σχέδια του σπουδαίου Ιταλού αρχιτέκτονα και πολεοδόμου.
Η έκθεση είναι οργανωμένη σε τρεις αφηγηματικές ενότητες που περιλαμβάνουν τρεις ανεξάρτητες αλλά συμπληρωματικές insulae (νήσους, στα λατινικά): «Corpus Mediolanensis», «Insula» και «Έργα για το Βερολίνο».
Υπάρχει μια έμφυτη αίσθηση της ποίησης στο αρχιτεκτονικό σχέδιο, που δίνει στους δημιουργικούς την ευκαιρία να συνδυάσουν τις ιδέες τους μέσω της γραφικής έκφρασης και με συνοχή πάνω στην ταραχώδη πλημμύρα σκέψεων που εκτελούν γνωστικές παραμορφώσεις στο μυαλό τους.
Η δομή, το νόημα, η αφήγηση και ο ρυθμός πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη δημιουργία ενός σχεδίου, έτσι ώστε η αναγνωσιμότητά του να επεκτείνεται σε όλους όσους το βλέπουν και το πιο σημαντικό, η αισθητική του ποιότητα να προκαλεί έντονα συναισθήματα μέσα τους.
Ως εκ τούτου, πέρα από τον πρωταρχικό στόχο της επικοινωνίας των εννοιολογικών υποστρωμάτων και των τεχνικών προδιαγραφών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μετατραπεί η αναπαράσταση σε πραγματικότητα, υπάρχει επίσης μια αισθητική διάσταση σε αυτήν την υποκατηγορία της εικαστικής τέχνης, μια ομορφιά που υπερβαίνει τη λειτουργικότητά της, όπως και το θέμα που προσπαθεί να μεταδώσει.
Το όνομα του Aldo Rossi είναι για πάντα χαραγμένο στο πάνθεον των δασκάλων του 20ου αιώνα
Όταν μιλάμε για ποίηση και αρχιτεκτονική, υπάρχει ένα μοναδικό άτομο του οποίου η φιγούρα υψώνεται πάνω από τα υπόλοιπα στα χρονικά της ιστορίας, η κληρονομιά του βασίζεται σε μια συναισθηματικά οδυνηρή και μεταφυσική άποψη για την αρχιτεκτονική που συνεχίστηκε, και επηρεάζει τους σχεδιαστές για γενιές, ακόμη και μετά τον θάνατό του.
Εξίσου φημισμένος για το βάθος του επαγγελματικού του έργου καθώς και για τη συνεισφορά του στην αρχιτεκτονική θεωρία, οι ιδέες, οι μελέτες και οι μηρυκασμοί του βραβευμένου με το βραβείο Pritzker αρχιτέκτονα δόθηκε σχεδόν αναπόφευκτα ζωή μέσω του σχεδίου – μια πτυχή της πρακτικής του που έχει επίσης αποσπάσει πολλούς επαίνους και αναγνώριση όλα αυτά τα χρόνια.
Μεταξύ 1986 και 1987, προσπαθώντας με εικόνες να συνθέσει μια αυτοβιογραφία, ο αρχιτέκτονας δημιούργησε το «Corpus Mediolanensis» με γραφίστικες δουλειές βασισμένες σε φωτοτυπίες σχεδίων που είχε ήδη κάνει· επανασχεδίασε τα έργα, έβαλε χρώμα σε αυτά και πρόσθεσε ή ανέδειξε λεπτομέρειες και τίτλους για να φέρει στο παρόν αφηγήσεις του παρελθόντος.
Προερχόμενος από τη λατινική λέξη για το «νησί», ο όρος insulae χρησιμοποιήθηκε επίσης για να υπαινίσσεται μια παραδοσιακή μέθοδο κατασκευής για ελεύθερα ρωμαϊκά σπίτια, την οποία ο Rossi συχνά εφάρμοζε στο δικό του έργο. Κάθε ένα από τα τρία τμήματα της έκθεσης φωτίζει πώς η ποικιλομορφία των συνεισφορών του Rossi έχει εκφραστεί μέσω της σχέσης του με το σχέδιο.
Ωστόσο, όλα τα ενώνει η αγάπη του για τα τολμηρά χρώματα, τα γεωμετρικά σχεδιαστικά μοτίβα, η ξεχωριστή αίσθηση της φόρμας, η χρήση αναλογιών και ιστορικών αναφορών και κυρίως η εγγενής αίσθηση της ποίησης στο ύφος του, και θεμελιώθηκε στις προοπτικές του για το παρελθόν, οι οποίες επανασχεδιάστηκαν για να επιμείνουν στο παρόν στο μέλλον.
Πηγή: Stir World, ΑΠΕ – ΜΠΕ
