Το Ολύμπιον μία εβδομάδα μετά τον Φατίχ Ακίν υποδέχθηκε μία ακόμα σπουδαία προσωπικότητα. Η κατάμεστη αίθουσα υποδέχθηκε την πολυτάλαντη και χαρισματική Σαρλότ Γκενσμπούρ. Τη διάσημη ηθοποιό καλωσόρισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστης Ανδρεαδάκης. «Το Φεστιβάλ παρουσιάζει σήμερα ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του σύγχρονου κινηματογράφου. Η Σαρλότ έχει γυρίσει πολλές ταινίες με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες των ημερών μας, όπως τον Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου, τον Φράνκο Τζεφιρέλι, τον Λαρς Φον Τρίερ, ενώ έχει σκηνοθετήσει ένα ντοκιμαντέρ για τη μητέρα της, την περίφημη Τζέιν Μπίρκιν, το οποίο προβλήθηκε πέρσι στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Υποδεχτείτε τη Σαρλότ Γκενσμπούρ»

Η καλεσμένη πήρε αμέσως μετά τον λόγο: «Βρίσκομαι για πρώτη φορά στην Ελλάδα και σας ευχαριστώ για την τόσο θερμή υποδοχή. Η ταινία που θα δούμε είναι προέκταση του χαρακτήρα του σκηνοθέτη. Πολύ ξεχωριστή, ντροπαλή, εσωστρεφής και οικεία για μένα. Η ιστορία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1980, την εποχή της εκλογής του Φρανσουά Μιτεράν. Η γυναίκα που υποδύομαι είναι τώρα στην ηλικία μου οπότε δεν χρειάστηκε να αναζητήσω αναφορές από αλλού. Ο Μικαέλ προσπαθεί να αποκρυσταλλώσει και να αποδώσει το συναίσθημα λίγο πριν ή λίγο μετά τις κρίσιμες στιγμές στη ζωή των χαρακτήρων. Η ηρωίδα είναι μια μητέρα που πρέπει να δουλέψει για να συντηρήσει την οικογένειά της. Την έχει εγκαταλείψει ο σύζυγός της, οπότε ξεκινά τη δική της διαδρομή στη ζωή».

Μιλώντας για τη δεκαετία του ’80, ανέφερε πως τα βιώματα από εκείνη την εποχή βρίσκονται ακόμη στην καρδιά της. «Είναι η δεκαετία που έκανα τα πρώτα μου βήματα και όπως θα δούμε στην ταινία, είναι η εποχή όπου εξελέγη ο Μιτεράν, αφήνοντας υποσχέσεις για μια αλλαγή, αλλά και μια αίσθηση ελπίδας στην ατμόσφαιρα».

Σε ερώτηση του κ. Ανδρεδάκη για το πώς τα συνδυάζει τη μουσική και το σινεμά, απάντησε: «Για μένα είναι δύο ξεχωριστοί κόσμοι. Μου αρέσει η ιδέα του να μπορώ να μετακινούμαι ανάμεσα στα δύο. Ενδεχομένως ο κόσμος της μόδας να είναι μια γέφυρα ανάμεσα στους δύο κόσμους, αλλά η μουσική αποτελεί μεγαλύτερη πρόσκληση για μένα γιατί εκεί είμαι 100% ο εαυτός μου, είναι οι δικές μου λέξεις και ο δικός μου κόσμος».

Η Σαρλότ Γκενσμπούρ μίλησε επίσης για το ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε για τη μητέρα της, την Τζέιν Μπίρκιν, με τίτλο Jane by Charlotte. «Δεν το σκέφτηκα ως μια απόπειρα σκηνοθεσίας. Έκανα μια ταινία που η συνολική της παραγωγή διήρκησε τέσσερα χρόνια. Είχαμε μια παύση δύο ετών και μετά επέστρεψα στο υλικό που είχα γυρίσει. Στο στάδιο του μοντάζ, ένα στάδιο πολύ απαιτητικό, είναι που άρχισα να καταλαβαίνω τι ακριβώς κάνω. Αν υπάρχει κάτι που ανακάλυψα στην όλη διαδικασία είναι το θαύμα που συντελείται όταν ενώνεις τα κομμάτια. Πλέον, έχω στη διάθεσή μου ένα έργο, το οποίο μιλάει για τη σχέση μας».

Όσον αφορά την ταινία μεταφερόμαστε στη Γαλλία του 1981, την ιστορική βραδιά της εκλογικής νίκης του Φρανσουά Μιτεράν. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους πανηγυρίζοντας, καθώς πνέει ένας άνεμος αλλαγής και ελπίδας. Η Ελιζαμπέτ, όμως, δεν μπορεί να συμμεριστεί το κλίμα χαράς και ευφορίας. Ο γάμος της έχει λήξει άδοξα και πρέπει να βρει τρόπο να συντηρήσει μόνη της τα δύο της παιδιά. Η δουλειά που πιάνει σε μια νυχτερινή ραδιοφωνική εκπομπή, αλλά και η γνωριμία της με μια βασανισμένη έφηβη, την οποία προσκαλεί να μείνει με την οικογένειά της, θα αλλάξουν σταδιακά την οπτική και τη στάση της. Η ηρωίδα μας παλεύει να βρει τη θέση της σε έναν ρευστό κόσμο και να ανταποκριθεί στις απαιτητικές ευθύνες που έχουν πέσει στους ώμους της. Ένα χαμηλόφωνο και συγκινητικό δράμα που ανατέμνει νοσταλγικά μια ολόκληρη εποχή, παρατηρώντας με τρυφερότητα όλα εκείνα τα μικρά και αδιόρατα που συγκροτούν αυτό που ονομάζουμε ζωή.