Στα αγγλικά ονομάζεται «Greenwashing» και δεν πρόκειται ακριβώς για κάτι καινούργιο. Έχει φυσικά να κάνει με την Οικολογία.

Τα τελευταία χρόνια το “πράσινο” (η πράσινη ενέργεια, ο οικολογικός τρόπος ζωής, η ευαισθητοποίηση σε παριβαλλοντικά θέματα κλπ) έχει μπει πολύ δυναμικά στην καθημερινότητά μας. Συνεχώς μας προτρέπουν να σκεφτόμαστε πράσινα και να επιλέγουμε πράσινα, να προτιμάμε τα βιολογικά προϊόντα να εξοικονομούμε ενέργεια.

Είναι χρέος μας να προστατεύσουμε το περιβάλλον, όμως τα πράγματα δεν είναι ούτε τόσο αθώα, ούτε τόσο απλά.

Ο όρος greenwashing αναφέρεται στην τεχνική εξαπάτησης των καταναλωτών μέσω παραπλανητικών πληροφοριών αναφορικά με το πώς ορισμένα προϊόντα είναι πιο φιλικά στο περιβάλλον, έχοντας ως στόχο τη θετική προβολή της εταιρίας και στην αύξηση των πωλήσεων.

Ο όρος υιοθετήθηκε πρώτη φορά τη δεκαετία του ’60, όταν ένα ξενοδοχείο τοποθέτησε ανακοινώσεις στους χώρους του ζητώντας από τους πελάτες να χρησιμοποιούν τις πετσέτες τους για πάνω από μία μέρα, ώστε να σωθεί ο πλανήτης.

Τι κάνει η Ε.Ε γι’ αυτό

Επιχειρώντας να περιορίσει την εκτεταμένη «πράσινη παραπλάνηση» στην διαφήμιση προϊόντων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση των παραπλανητικών ισχυρισμών για το κλίμα από εταιρίες.

Σύμφωνα με προσχέδιο των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι περιβαλλοντικοί ισχυρισμοί που γίνονται από εταιρίες για τα προϊόντα τους υποστηρίζονται από επιστημονικά στοιχεία. Επιπλέον, όσες εταιρίες επιθυμούν να διαφημίσουν τις θετικές πτυχές των προσφορών τους σε ό,τι αφορά το κλίμα πρέπει να επισημαίνουν τις επιζήμιες επιπτώσεις.

Οι κανόνες προορίζονται να λειτουργούν παράλληλα με τα υπάρχοντα περιβαλλοντικά σήματα, όπως το οικολογικό σήμα της ίδιας της ΕΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έρευνα του 2020 διαπιστώθηκε ότι περισσότεροι από τους μισούς περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς προϊόντων που μελετήθηκαν περιείχαν «ασαφείς, παραπλανητικές ή αβάσιμες πληροφορίες».