Εκτενές αφιέρωμα στις σχέσεις Τουρκίας- Ρωσίας, με τίτλο “Ερντογάν Πούτιν οι διαβολικοί” και υπότιτλο “Πώς ο Τούρκος πρόεδρος έγινε ο μυστικός πράκτορας του Κρεμλίνου στη Δύση”, δημοσιεύει το γαλλικό περιοδικό Le Point.
Ειδικότερα επισημαίνει τις ομοιότητες μεταξύ των δύο ηγετών στον τρόπο διακυβέρνησης αναφέροντας τα εξής: “Και οι δύο στην εξουσία εδώ και 20 χρόνια χωρίς καμία εναλλαγή, ενωμένοι από την απόρριψη της Δύσης, διαταράσσουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες από τη Συρία έως την Ουκρανία ενώ στην καρδιά του αγώνα τους για επιρροή βρίσκεται ο έλεγχος της Μαύρης Θάλασσας».
«Οι Ερντογάν και Πούτιν έδειξαν την περιφρόνησή τους για το κράτος δικαίου. Και οι δύο είναι περικυκλωμένοι από ολιγάρχες. Και οι δύο χώρες είναι αντιδημοκρατικές, οι εκλογές τους δεν είναι ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες, τα καθεστώτα τους προωθούν αφηγήματα και επιδιώκουν αλυτρωτικές, ρεβιζιονιστικές και πολεμικές ενέργειες», επισημαίνει εξάλλου στο περιοδικό ο Τούρκος πολιτικός επιστήμονας Τσεγκίζ Ακτάρ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ η Ιζαμπέλ Φακόν, συγγραφέας του βιβλίου «Ρωσία-Τουρκία μια πρόκληση για τη Δύση;» αναφέρει:
«Καθώς μοιράζονται μια αυτοκρατορική νοσταλγία και την ίδια αποστροφή για το δυτικό μοντέλο, έχουν καλούς λόγους να συνεννοούνται. Μαζί κατάφεραν να ξεπεράσουν τις παραδοσιακές ιστορικές αντιπαλότητες μεταξύ των χωρών τους και να αφήσουν πίσω τους στρατηγικές διαφωνίες. Ακόμη και όταν οι συγκρούσεις φαίνεται να τους φέρνουν σε αντιπαράθεση, καταλήγουν να βρίσκουν κοινό έδαφος.
Με την πάροδο του χρόνου, οι δύο αυταρχικοί ηγέτες έχουν σφυρηλατήσει μια σχέση την οποία οι αναλυτές δυσκολεύονται να ορίσουν. Οι τύποι “ανταγωνιστική συνεργασία” ή “συνεργατικός ανταγωνισμός” εκφράζουν όλη την ασάφεια των δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας».
Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται επίσης αναφορά στις συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 2009 μεταξύ των οποίων και εκείνη για την κατασκευή του αγωγού South Stream, “η πιο σημαντική συμφωνία”.
Σύμφωνα με τον Αντνάν Σεζγκίν, βουλευτή της τουρκικής αντιπολίτευσης και πρώην πρέσβη της Τουρκίας στη Μόσχα η Ρωσία «υπήρξε πολύ διαλλακτική με την Τουρκία για να διαταράξει τη συμμαχία με το ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν πλησίασε τον Eρντογάν». «Όσο ο τελευταίος γινόταν αυταρχικός, τόσο περισσότερο τον συμπαθούσε ο Πούτιν» σημειώνει ο Σεζγκίν, τονίζοντας πως «υπάρχει μια βούληση διαχωρισμού της Τουρκίας από τη Δύση. Η απόσταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης ωφελεί το Κρεμλίνο».
Σύμφωνα με τον πρώην πρέσβη, ο Eρντογάν “δεν διαθέτει πραγματικά εξωτερική πολιτική”. Αυτό όμως που είναι αναμφισβήτητο, σημειώνει ο ίδιος, είναι ότι ο Eρντογάν έχει φέρει την Τουρκία σε αδύναμη θέση έναντι της Ρωσίας. Οι πύραυλοι S-400 δεν έχουν ακόμη ενεργοποιηθεί υπό τον φόβο των αμερικανικών κυρώσεων και είναι σήμερα σαν βάρος για την τουρκική διπλωματία.
«Στη Συρία, εξαρτόμαστε πολύ από τη Ρωσία, η οποία κυριαρχεί στον ουρανό. Επίσης διατρέχουμε τον κίνδυνο φυγής των Σύρων προς την Τουρκία», σημειώνει. Η εξάρτηση είναι επίσης οικονομική και ενεργειακή. Σχεδόν το 50% του τουρκικού φυσικού αερίου αγοράζεται από τη Ρωσία, σε τιμές «υψηλότερες από ό,τι για τη Γερμανία». Ο πυρηνικός σταθμός στο Ακουγιού, στις ακτές της Μεσογείου, θα κατασκευαστεί από τη ρωσική Rosatom. Και «τα έσοδα από τον τουρισμό, της τάξης των 5 με 6 δισ. δολαρίων, είναι σημαντικά», προσθέτει ο Σεζγκίν.
«Η τουρκική εξουσία προσπαθεί πάντα να δείξει ότι ανήκει στη Δύση, κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερα για να μην προσβάλει τη Ρωσία και να υποστεί τις οικονομικές συνέπειες», υπογραμμίζει, τέλος, από πλευράς του ο Μαρκ Πιερίνι πρώην πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ‘Αγκυρα και επισκέπτης καθηγητής στο Ίδρυμα Carnegie Europe.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
