Η Fatima Haidari, είναι μια νεαρή Αφγανή πρόσφυγας που πλέον ζει και σπουδάζει στην Ιταλία, από όπου και προσφέρει εικονικές περιηγήσεις στο Αφγανιστάν.
Η 24χρονη, που εργαζόταν ως ξεναγός στην πόλη Χεράτ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά της όταν οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την εξουσία τον Αύγουστο του 2021 και τώρα σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις στο πανεπιστήμιο Bocconi στο Μιλάνο. Με τη βοήθεια του ΖΟΟΜ, η Fatima καθοδηγεί τους κυβερνο- τουρίστες στο μεγάλο τζαμί, το κάστρο και το παζάρι, δείχνοντας την πόλης της σε όσους ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν και την άλλη πλευρά της χώρας της.
«Όταν ακούς για το Αφγανιστάν, το μυαλό σου πάει σε βόμβες, τρομοκρατία και πόλεμο. Θέλω να δείξω στον κόσμο την ομορφιά της χώρας μου, την κουλτούρα και την ιστορία της» υποστήριξε σε συνέντευξή της στο AFP.
Τη διοργάνωση αυτών των διαδικτυακών ξεναγήσεων έχει αναλάβει το βρετανικό ταξιδιωτικό πρακτορείο Untamed Borders και το ένα τρίτο από τα χρήματα πηγαίνουν σε μαθήματα αγγλικών που παραδίδονται κρυφά σε νεαρές γυναίκες στο Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν από τη στιγμή που πήραν την εξουσία στα χέρια τους, είχαν επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς σε κορίτσια και στις γυναίκες και τους απαγόρευσαν τη δευτεροβάθμια και πανεπισητμιακή εκπάιδευση. Η ίδια η Fatima είχε κατηγορηθεί από θρησκευτικούς ηγέτες ότι κάνει «δουλειά του διαβόλου», ειδικά όταν ξεναγούσε άντρες και συχνά αγόρια της πετούσαν πέτρες στους δρόμους.
Παλεύοντας σχεδόν ολόκληρή τη ζωή της για να έχει πρόσβαση σε βιβλία, η Fatima έχει πάθος για την εκπαίδευση και την πρόοδο. Μεγάλωσε στην ορεινή περιοχή Ghor, και ήταν η μικρότερη από τα επτά παιδιά μιας οικογένειας κτηνοτρόφου. «Οι γονείς μου με έστελναν να φυλάω τα πρόβατα. Τα έπαιρνα και τα άφηνα να βοσκούν στο ποτάμι κοντά, όπου τα αγόρια είχαν σχολείο και κρυφά παρακολουθούσα τα μαθήματά τους. Επειδή δεν είχα στυλό, έγραφα στην άμμο ή στον πηλό». Στα 10 της , η οικογένεια μετακόμισε στην πόλη Herat όπου δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τη στείλουν σχολείο. Για 3 χρόνια δούλευε τη νύχτα φτιάχνοντας χειροποίητες δημιουργίες, όπως παραδοσιακές φορεσιές, με σκοπό να μαζέψει χρήματα και να πληρώσει για μαθήματα και βιβλία. Κατάφερε να πείσει τους γονείς της να της επιτρέψουν να πάει στο πανεπιστήμιο της Herat, όπου ξεκίνησε να σπουδάζει δημοσιογραφία το 2019. «Ήθελαν να γίνω η τέλεια σύζυγος και νοικοκυρά. Αλλά δεν ήθελα να ακολουθήσω τον ίδιο δρόμο με τις αδελφές μου και να αντιμετωπίσω ένα προξενιό.» Το Σεπτέμβριο λοιπόν του 2021, μαζί με άλλους 20 φοιτητές – πρόσφυγες έγιναν δεκτοί στο πανειστήμιο Bocconi του Μιλάνου, χωρίς όμως ποτέ όμως να ξεχνάει τον αγώνα των γυναικών πίσω στην πατρίδα της. «Είναι περιορισμένες στο σπίτι τους, σαν να είναι κλειδωμένες σε μια φυλακή ή σε έναν τάφο που έχουν θαφτεί ζωντανές.»
Ακόμα ονειρεύεται να γυρίσει σπίτι της, να ξεκινήσει το δικό της ταξιδιωτικό πρακτορείο και να προσλαμβάνει μόνο γυναίκες ως ξεναγούς. Αλλά «όσο οι Ταλιμπάν βρίσκονται στην εξουσία, το Αφγανιστάν δεν μπορεί να είναι το σπίτι μου.»
Πηγή: Agence France-Presse (AFP)
