Τι σας προτείνουμε να δείτε απόψε στο σπίτι:
“Τα Παιδιά της Χορωδίας”, του Κριστόφ Μπαρατιέ • 01:00 ΟPEN
Μεταφερόμαστε μεταξύ 1948-1949. Σε ένα οικοτροφείο είναι “φυλακισμένα” ατίθασα αγόρια. Το βασικό δόγμα που επικρατεί είναι δράση-αντίδραση ή αν θέλετε action-reaction. Φυσικά και το αποτέλεσμα είναι συνεχείς ατέρμονες συγκρούσεις. Δεν μπορείς να εξευγενίσεις αθώες ψυχές με άγριο ξύλο και ρητορική μίσους. Πρόκειται σαφώς για αντιπαιδαγωγική τακτική. Πρέπει να ανακαλύψεις το ευαίσθητο σημείο τους και να τα αγγίξεις. Η βία κατά τα παραπάνω γεννά βία κι ο αέναος κύκλος οδηγεί σε απογοητευτικά αποτελέσματα. Ήδη μάλιστα υπάρχει ο πρώτος νεκρός. Στόχος του νέα δασκάλου (Ζεράρ Ζινιό) είναι η αλλαγή ηθικής σε ολόκληρο το οικοδόμημα. H έλευσή του φέρνει αέρα ανανέωσης ακόμα και στην κορυφή της ιεραρχίας. Με την ευγένεια και τον διάλογο μπορείς να κερδίσεις τους πάντες. Τίποτα όμως δε γίνεται από την μία ημέρα στην άλλη. Απαιτεί συνεχή αγώνα και καθημερινή προσπάθεια. Ο πρωταγωνιστής μας έζησε το όνειρό του. Δίδαξε μουσική που τόσο την αγαπούσε, ερωτεύτηκε, πάλεψε, νίκησε κι έχασε. Αυτή είναι η ζωή. Κι όταν ήρθε η ώρα της αποχώρησης, γεμάτος πια, συνέχισε τη διαδρομή του. Ήταν Σάββατο κι η μοίρα του επεφύλασσε το γραφτό του. Η σκηνή του αποχαιρετισμού αποτελεί και το μεγαλύτερο ευχαριστώ για έναν άνθρωπο που έδωσε τη ψυχή του για να προκαλέσει μία αληθινή ανατροπή δίχως να προκαλέσει στιγμή. Ζητούμενο συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις η συνέχεια, διότι εύκολα αυτά τα παιδιά μπορούν να κυλήσουν εκ νέου όταν αφεθούν. Γνώρισαν κάτι που οι περισσότεροι αγνοούσαν, συνεργάστηκαν κι ένιωσαν ίσως για πρώτοι φορά άξιοι επαίνων. Ήταν μία δική του κατάκτηση με κόπο και καθημερινή εργασία. Κάτι που σίγουρα τους ωρίμασε ως προσωπικότητες και πιθανώς να άλλαξε την ιστορία του καθενός.
“Η Ημέρα του Μήλου”, του Μαχμούντ Γκαφάρι • 17:30 BOYΛΗ
Σε ένα φτωχό προάστιο της Τεχεράνης ένας δάσκαλος αναθέτει στους μαθητές του να φέρουν στο σχολείο ένα αντικείμενο που να συνδέεται με το επάγγελμα του πατέρα τους. Ο Μαχντί αναλαμβάνει να φέρει τριάντα μήλα για τη “Μέρα του Μήλου”. Όμως ένα ατυχές γεγονός δημιουργεί εμπόδια για την αποστολή του Μαχντί, που θα χρειαστεί την βοήθεια του αδερφού του Σαίντ για να τα ξεπεράσει. Παίζουν οι Ζίλα Σάχι, Mahdi Pourmoosa, Άριαν Ράστκαρ.
“Το Τρίγωνο της Θλίψης”, του Ρούμπεν Έστλουντ • 23:00 ΕΡΤ3
Γιάγια και Καρλ ακολουθούν αντιστρόφως ανάλογη πορεία. Η νεαρή influencer αυξάνει συνεχώς τους ακολούθους της, την απήχησή της και τους λογαριασμούς της. Πλάι της ένα μοντέλο που φθίνει στον χρόνο και περνάει μία εσωτερική υπαρξιακή κρίση. Από την πρώτη σκηνή διακρίνουμε μία έμμεση προοικονομία με την αναφορά (Triangle of Sadness). Γρήγορα το σκηνικό μεταφέρεται σε μία πολυτελή θαλαμηγό (είναι η ανακαινισμένη “Christina O” του Ωνάση). Εκεί το ζευγάρι θα έρθει σε επαφή με κροίσους από ολόκληρο τον κόσμο. Αφού ο δημιουργός μας τους συστήσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, έρχεται η στιγμή της αντίστροφης μέτρησης και την απομυθοποίησής τους. Δημιουργείται ένα έργο με σαφές ταξικό πρόσημο. Με όπλο τη λεπτή ειρωνεία στηλιτεύεται η ματαιοδοξία των πλουσίων, που νιώθουν ότι αυτός ο κόσμος τους ανήκει. Η ταινία αγγίζει το σήμερα. Ένας Έλληνας, μέλος του πληρώματος, αναφωνεί στο κατάστρωμα πως αυτός κι οι συνεργάτες του υπηρετούν το κεφάλαιο. Γίνονται αναφορές στην οικονομική και την επισιτιστική κρίση πριν αρχίσει ο πόλεμος. Η διορατική ματιά του σκηνοθέτη συνδέει το παρών της αφήγησης (καλοκαίρι 2021) με το δικό μας παρόν. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η ιεραρχία σε παγκόσμια κλίμακα είναι μία ανατροπή.
“Επιστροφή στη Σεούλ”, του Ντέιβι Τσου • Cinobo
Η ταινία “Επιστροφή στη Σεούλ” είναι ένα οδοιπορικό ανάμεσα σε δύο ηπείρους με πυξίδα μόνο την καρδιά. Από τη Γαλλία στο αεροπλάνο για Σεούλ. Μία απόφαση που δεν είναι συνηθισμένη. Η πρωταγωνίστριά μας βασανίζεται εσωτερικά. Υπάρχει μία βαθιά επιθυμία – που ακόμα κι η ίδια αρνείται – να γνωρίσει τον τόπο που γεννήθηκε. Από την πρώτη στιχομυθία που κεντράρει στα πρόσωπα κατανοούμε πως ξεκινάει ένα παιχνίδι αμεσότητας με επίκληση στο συναίσθημα του θεατή. Ο δρόμος γεμάτος εμπόδια. Επιφυλακτικότητα, αρνητική διάθεση, απόσταση από τους ανθρώπους που θα συναντήσει και την κοσμοθεωρία του τόπου. Η αναζήτηση των ριζών εξελίσσεται σε μία επώδυνη προσπάθεια που πληγώνει τη Φρεντί. Μπορεί να απογαλακτίστηκε νωρίς, μπορεί να έχει ενηλικιωθεί, αλλά σε αυτό της το βήμα οι όροι είναι διαφορετικοί. Η όμορφη κοπέλα περνά τον χρόνο της ανακαλύπτοντας τον εαυτό της, επαναπροσδιορίζοντας τον και επιβεβαιώνοντας ξανά τον εαυτό της. Αυτό είναι το παγκόσμιο θέμα της ταυτότητας. «Ποιος είμαι; Ποια είναι η θέση μου; Πού στέκομαι σε σύγκριση με άλλους»; Αν πέτυχε τον σκοπό της – βρήκε τον δρόμο προς τη λύτρωση – παραμένει ασαφές. Ο σκηνοθέτης έχει δουλέψει τρομερά στο επίπεδο της μεταφοράς της ιδέας, του σεναρίου του στην απόδοση που αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο της Φρεντί. Δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις, αμφιβολίες, λάθη. «Ένα ταξίδι που αξίζει να κάνεις. Αιχμηρό και καθηλωτικό». Προσδεθείτε η πτήση ξεκινάει…
“Soul” τoυ Πιτ Ντόκτερ • Disney+
Για τι θα ήθελες να σε… θυμούνται; H ολοκαίνουρια ταινία “Soul” των Pixar Animation Studios παρουσιάζει τον Τζο Γκάρντνερ (με τη φωνή του Πάνου Τοψίδη) – έναν καθηγητή μουσικής σε γυμνάσιο, ο οποίος κερδίζει την ευκαιρία της ζωής του να παίξει στο καλύτερο τζαζ κλαμπ της πόλης. Αλλά ένα μικρό στραβοπάτημα τον οδηγεί από τους δρόμους της Νέας Υόρκης στον Κόσμο Πριν – ένα φανταστικό μέρος όπου οι νέες ψυχές αποκτούν τις προσωπικότητές, τις παραξενιές και τα ενδιαφέροντά τους πριν πάνε στη Γη. Αποφασισμένος να γυρίσει στην κανονική του ζωή, ο Τζο συνεργάζεται με μια απαισιόδοξη ψυχή, την 22 (με τη φωνή της Ειρήνης Τσίγκα), η οποία δεν καταλαβαίνει τι το ωραίο έχει η ανθρώπινη ζωή. Καθώς ο Τζο της δείχνει με απεγνωσμένες προσπάθειες πόσο υπέροχο είναι να ζεις, ίσως και να ανακαλύψει τις απαντήσεις σε μερικές από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις της ζωής.
