Τι σας προτείνουμε να δείτε απόψε στο σπίτι:

 

“O Πατέρας”, του Φλοριάν Ζελέρ • 21:45 ΕΡΤ1
Ο Άντονι είναι σχεδόν 80 χρονών και αρνείται να δεχθεί τις νοσοκόμες που προσλαμβάνει η κόρη του για να τον φροντίζουν. Από την άλλη η κόρη του ετοιμάζεται να μετακομίσει στο Παρίσι για να παντρευτεί. Αν η κόρη του δεν είναι παντρεμένη τότε ποιος είναι ο άντρας που μπαινοβγαίνει στο σπίτι του και ισχυρίζεται ότι είναι παντρεμένος εδώ και 10 χρόνια με την κόρη του; Μήπως τελικά αυτός ο άντρας και η κόρη του προσπαθούν να τον βγάλουν τρελό; Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο πολυβραβευμένο θεατρικό έργο. Πρωταγωνιστούν οι Άντονι Χόπκινς, Ολίβια Κόλμαν, Ολίβια Γουίλιαμς, Ρούφους Σιούελ.

“Το Φεστιβάλ του Ρίφκιν”, του Γούντι Άλεν • 23:00 ΒΟΥΛΗ
Ένας νευρωτικός Αμερικανός συγγραφέας συνοδεύει στο διάσημο Ισπανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν τη γυναίκα του, που είναι υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων ενός νεαρού σκηνοθέτη. Εκείνη γοητεύεται από τον νεαρό, ενώ αυτός γνωρίζει μια Ισπανίδα γιατρό και αρχίζει να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του και του γάμου του. Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν. Πρωταγωνιστούν οι Γουάλας Σου, Τζίνα Γκέρσον, Λουι Γκαρέλ.

“Η Εποχή των Παγετώνων”, των Τζων Κρις Γουέιτζ και Κάρλος Σαντάνια • 21:00 STAR
20.000 χρόνια πριν, η Γη δεν ήταν, όπως τη γνωρίζουμε. Μόλις έχει αρχίσει η Εποχή των Παγετώνων. Ακολουθώντας το ένστικτο της επιβίωσης, τα ζώα μεταναστεύουν προς το νότο. Όλα εκτός από ένα μαλλιαρό μαμούθ, τον Μάνι, που του αρέσει να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο και ένα βραδύποδα, τον Σιντ, ο οποίος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τεμπέλη. Οι δύο ήρωες θα συναντήσουν ένα εγκαταλελειμμένο ανθρώπινο μωράκι και θα αποφασίσουν να το πάνε στην οικογένειά του. Βλέποντας το μωρό σαν λαχταριστό έδεσμα, στην παρέα τους προστίθεται ο Ντιέγκο, ένας κουτοπόνηρος τίγρης. Παράλληλα με όλα αυτά, ο γκαφατζής σκίουρος Σκρατ, προσπαθεί απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το σκοπό της ζωής του – να θάψει ένα βελανίδι – δημιουργώντας όμως απίστευτες καταστροφές. Η παρέα θα ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι για να βρει τους γονείς του μωρού αντιμετωπίζοντας εμπόδια και φοβερές περιπέτειες. Πρόκειται για ένα ψηφιακά επεξεργασμένο καρτούν, με χρήση computer animation μέσω υπολογιστή.

Η ταινία έγινε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία και ακολούθησαν τρεις συνέχειες: Η Εποχή των Παγετώνων 2: Η Απόψυξη (Ice Age: The Meltdown) το 2006, Η Εποχή των Παγετώνων 3: Η Αυγή των Δεινοσαύρων (Ice Age: Dawn of the Dinosaurs) το 2009, Η Εποχή των Παγετώνων 4: Ο Χορός των Ηπείρων (Ice Age: Continental Drift), το 2012. Με προϋπολογισμό 59.000.000 δολάρια, η ταινία έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 46,3 εκατομμύρια δολάρια. Οι συνολικές εισπράξεις στις ΗΠΑ έφτασαν τα 176,3 εκατομμύρια δολάρια ενώ παγκοσμίως απέφερε 383,2 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν η 9η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στις ΗΠΑ για το 2002 και η 8η παγκοσμίως. Ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες της σειράς, κατατάσεται στην 3η θέση τόσο στις εισπράξεις της στις ΗΠΑ όσο και παγκοσμίως. Στην πρωτότυπη αγγλόφωνη εκδοχή της ταινίας ακούγονται οι φωνές των υποψήφιων για Χρυσή Σφαίρα, Ρέι Ρομάνο (Everybody Loves Raymond), Τζον Λεγκουιζάμο (Έρωτας στα χρόνια της χολέρας), Ντένις Λίρι (Rescue me), Τζακ Μπλακ (Ένα σχολείο πολύ ροκ). Στην ελληνική έκδοσή της ακούγονται οι φωνές των Γιάννη Μπέζου και Πέτρου Φιλιππίδη.

“Μην Περιμένετε Πολλά από το Τέλος του Κόσμου”, του Ράντου Ζούντε • CINOBO
Τα 160 λεπτά διάρκειας είναι ικανά να σοκάρουν τον θεατή, οι μυημένοι όμως στον κόσμο του Ρουμάνου σκηνοθέτη θα λατρέψουν τη νέα εξωτερίκευση του κόσμου του μέσα από πλάσματα του σύμπαντός του. Ο δημιουργός πλέκει την ιστορία με την πραγματικότητα κι είναι αρκετές οι στιγμές που τα όρια γίνονται ασαφή. Έχει στόχο να προκαλέσει τα βλέμματα και να κάνει τον θεατή να εμβαθύνει σε μείζονα θέματα της εποχής κόντρα στην αποχαύνωση που επικρατεί καθολικά. Μέσω της σάτιρας προσπαθεί να τονίσει κάτι πολύ σοβαρό που μας αγγίζει. Ιδιαιτέρα όλους εμάς στη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια. Αναδεικνύει κοινωνικά ζητήματα όπως ο φυλετικός ρατσισμός, τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, η επισφάλεια στην εργασία, τα εξαντλητικά ωράρια κι οι άθλιες συντάξεις. Επικρίνει πολιτικές που υιοθετούνται στην Ευρώπη κι αγγίζει τον Όρμπαν και το κύμα της Ακροδεξιάς. Δε μένει όμως στην επιφάνεια. Το ρολόι δίχως δείκτες σηματοδοτεί την πλήρη αποδιοργάνωση και παράλληλα την άνιση μάχη με τον χρόνο. Μέσω αυτής ο άνθρωπος μοιάζει να παραδίνεται. Να σηκώνει τα χέρια ψηλά μετά από μία αέναη μάχη που δεν κατάφερε να κερδίσει. Η κα Σόλομον παραγωγός της νέας προσπάθειας του Ζούντε βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και εν μέρει επιβεβαίωσε όλα τα παραπάνω. Στο έργο που μας παρουσιάζεται οι ερμηνείες και οι χαρακτήρες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Όσοι εμφανίζονται στην οθόνη “υπηρετούν” συγκεκριμένο σκοπό στην απεικόνιση του Ζούντε. Τόσο το πρώτο, όσο και το δεύτερο μέρος κρύβουν ιδιαιτερότητες κι εκπλήξεις. Υπάρχει μία ισορροπία που πιθανώς να χρειάζεται και μία δεύτερη ανάγνωση για να εδραιωθούν όλα τα μηνύματα στο μυαλό του θεατή και να αποκρυσταλλώσει την δική του εικόνα κι άποψη. Δεν είναι εύκολο να δεις κανείς το είδωλό του στον καθρέφτη, τον σοκάρει, αν δεν του αρέσει. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει όμως είναι να κάνει αυτή τη διαπίστωση.

“Αtlantiques”, της Ματί Ντιόπ • NETFLIX
Μια φωτιά που ανάβει στην καρδιά της νύχτας μαζεύει γύρω της τρεις άνδρες που μοιράζονται το βίωμα της αναγκαστικής μετακίνησης, αλλά και τα χιλιάδες πνεύματα των ανθρώπων που χάθηκαν στα ανοιχτά της θάλασσας, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στον ορίζοντα. Ανοίγοντας με μια υπαινικτική σκηνή που συνδέει τους τροχούς της μηχανής του πλοίου με την ανέμη που ξετυλίγει τον μίτο της ιστορίας, η Ματί Ντιόπ μιλά με αξιοθαύμαστη αφηγηματική οικονομία για τα θραύσματα των ψυχών που ξυπνούν από τον πυρετό της φυγής, που είναι πάντα «ένας νυχτερινός εισβολέας που πιάνει τον ασθενή σε βαθύ ύπνο». Το Atlantiques, μια κάψουλα πυκνού κινηματογραφικού χρόνου, μοιάζει με spin-off ή προοίμιο της ταινίας Atlantique (2019), η οποία έχρισε τη σκηνοθέτιδα την πρώτη μαύρη γυναίκα που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Σε αυτό το πέρασμα του ωκεανού από τον πληθυντικό αριθμό στον ενικό θυμόμαστε πόσο συχνά βρέθηκε η λέξη «φαντάσματα» (spooks) στα χείλη ρατσιστών, αλλά και ότι η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι παρά μια ιστορία της μετανάστευσης.