Τι σας προτείνουμε να δείτε απόψε στο σπίτι:

 

“Εκεί που Ζούμε”, του Σωτήρη Γκορίτσα • 21:00 ΕΡΤ1
Την ημέρα όπου το κέντρο της Αθήνας ζει άλλη μια συνηθισμένη αναστάτωση, ο νεαρός δικηγόρος Αντώνης Σπετσιώτης γιορτάζει τα γενέθλιά του. Μόνο που το εικοσιτετράωρο των γενεθλίων του θα εξελιχθεί εντελώς απρόσμενα -προσγειώνοντάς τον από τα δικαστήρια της Ευελπίδων σε λαμπερές καντίνες και σκοτεινά πάρκιν της Εθνικής οδού, από το τακτοποιημένο εργένικο σπίτι του στο Λυκαβηττό σε αγροικίες στο Χαλκούτσι και πολυτελείς βίλες στην Αλίαρτο- και θα τελειώσει απρόβλεπτα ξημερώματα στην Αθήνα. Πρωταγωνιστούν οι Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Στέλιος Μάινας, Μάκης Παπαδημητρίου, Χριστίνα Τσάφου , Μαρία Καλλιμάνη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ναταλία Τσαλίκη, Αργύρης Μπακιρτζής, Γιούλικα Σκαφιδά, Τάκης Σακελλαρίου, Μαίρη Μηνά, Λένα Παπαληγούρα, Ωρόρα Μαριόν, Λένα Κιτσοπούλου.

“Τιτανικός”, του Τζέιμς Κάμεον • 21:45 STAR
Η ερωτική ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νέων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που συναντιούνται και ερωτεύονται πάνω στον θρυλικό «Τιτανικό», το υπερωκεάνιο, που βυθίστηκε στις 14 Απριλίου 1912. 84 χρόνια μετά το ιστορικό ναυάγιο του «Τιτανικού» και με αφορμή μια νέα έρευνα για τον εντοπισμό ενός πολύτιμου μπλε διαμαντιού, η εκατοντάχρονη Ρόουζ διηγείται τη συγκλονιστική ιστορία της, που ξεκίνησε στις 10 Απριλίου 1912, όταν επιβιβάστηκε στον «Τιτανικό» μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες της πρώτης θέσης, τη μητέρα της και τον αρραβωνιαστικό της. Την ίδια ώρα, ο Τζακ, ένας νεαρός τυχοδιώκτης, κερδίζει σε μια παρτίδα πόκερ ένα εισιτήριο για την τρίτη θέση στο παρθενικό ταξίδι του “Τιτανικού”. Οι ζωές της Ρόουζ και του Τζακ διασταυρώνονται τυχαία στο κατάστρωμα του επιβλητικού «Τιτανικού» και ένας παθιασμένος έρωτας γεννιέται. Η τραγωδία, που θα ακολουθήσει,  θα τον μετατρέψει σε μια συγκλονιστική μάχη για επιβίωση…

Στις 4 Απριλίου 2012 η ταινία επανακυκλοφόρησε σε μορφή 3D για την επέτειο 100 χρόνων από τη βύθιση του πλοίου. Η επανακυκλοφορία της ταινίας απέφερε 343,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ανεβάζοντας τις συνολικές εισπράξεις στα 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια και έγινε η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που ξεπέρασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις πίσω πάντα από το “Avatar”. Το Star θα προβάλλει τη συγκεκριμένη έκδοση της ταινίας. Ο Τζέιμς Κάμερον υπογράφει τη σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο. Αν και οι κεντρικοί ήρωες είναι προϊόν φαντασίας, αρκετοί  χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα, που ταξίδεψαν με τον «αβύθιστο Τιτανικό».

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είχε αρχικά αρνηθεί τον ρόλο του Τζακ  αλλά ο Τζέιμς Κάμερον πίστευε πολύ στις  υποκριτικές του ικανότητες και βέβαια δικαιώθηκε αφού μέσα σε μια νύχτα, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έγινε σούπερ σταρ και η πορεία του ήταν μόνο ανοδική και με μεγάλες ερμηνείες, με αποκορύφωμα τη βράβευση του με Όσκαρ του 2016 για την ταινία «Επιστροφή», μετά από 4 υποψηφιότητες. Για την επιτυχία της ταινίας «Τιτανικός», ο ίδιος έχει δηλώσει : «Ποτέ δεν θα φτάσω ξανά σε τέτοιο ύψος δημοτικότητας και δεν περιμένω να γίνει κάτι τέτοιο. Ούτε θα προσπαθήσω να το καταφέρω». Αντίθετα με τον συμπρωταγωνιστή της, η Κέιτ Γουίνσλετ ήθελε πολύ να παίξει τη Ρόουζ και διεκδίκησε τον ρόλο. Μάλιστα, όταν πληροφορήθηκε για το κάστινγκ, έστελνε καθημερινά γράμματα στον Κάμερον λέγοντας του ότι εκείνη ήταν η πρωταγωνίστρια, που έψαχνε. Και στο τέλος τον έπεισε.  Η Γουίνλετ έγινε επίσης παγκοσμίως γνωστή από τον ρόλο της Ρόουζ και το 2008 κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ για την ταινία “Σφραγισμένα Χείλη”.

Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό. Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα.  Μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή, που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια. Τα γυρίσματα διήρκησαν 160 μέρες. Ήταν δύσκολα και πολλές σκηνές ήταν τόσο απαιτητικές, που ακόμα και οι έμπειροι κασκαντέρ δυσκολεύτηκαν να τα βγάλουν πέρα, ενώ τρεις από αυτούς έσπασαν κόκαλά τους. Και η Κέιτ Γουίνσλετ επίσης έσπασε ένα κόκαλο στον αγκώνα της ενώ μετά τα γυρίσματα μέσα στο νερό έπαθε πνευμονία.

Η ταινία υπήρξε η μεγαλύτερη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του κινηματογράφου με συνολικές εισπράξεις 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια.  «Κράτησε» την πρωτιά  για 12 χρόνια, μέχρι την επόμενη ταινία του ίδιο δημιουργού, του Τζέιμς Κάμερον, το “Avatar”. Ο “Τιτανικός” προτάθηκε για 14 Όσκαρ και κέρδισε τελικά 11, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ, που κατείχε από το 1959 η επική ταινία «Μπεν Χουρ». Ανάμεσα στα οποία 11 Όσκαρ, που κατέκτησε η ταινία είναι αυτά της «Καλύτερης Ταινίας», «Καλύτερης Σκηνοθεσίας» και «Καλύτερου Τραγουδιού».

Αν και ο Τζέιμς Κάμερον αρχικά δεν ήθελε κάποιο τραγούδι για την ταινία, οι συνθέτες Τζέιμς Χόρνερ και Γουίλ Τζένιγκς ηχογράφησαν κρυφά το τραγούδι «My heart will go on» με ερμηνεύτρια τη Σελίν Ντιόν. Όταν το παρουσίασαν στον Κάμερον και το άκουσε δεν είχε παρά να συμφωνήσει μαζί τους. Το άλμπουμ «My Heart will goon: Titanic theme song» κυκλοφόρησε με δεκαπέντε τραγούδια και έγινε το πιο εμπορικό soundtrack όλων των εποχών, ενώ το τραγούδι «My heart will go on» ήταν το πρώτο τραγούδι, που κατάφερε να κερδίσει Όσκαρ χωρίς να προέρχεται από ταινία μιούζικαλ.

“The Shape of Water”, του Γκιγιέρμο ντε Τόρο • Disney +
Στην εποχή του Ψυχρού πολέμου, Αμερικανοί και Ρώσοι επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό για την κυριαρχία στον κόσμο και την εξιχνίαση κάθε μυστικού του αντίπαλου στρατοπέδου. Oι ισορροπίες είναι λεπτές και κάθε λάθος κοστίζει. Κι ενώ το σκηνικό κάθε άλλο παρά ρομαντικό είναι,την εμφάνιση της κάνει η Ελάιζα. Μία νεαρή καθαρίστρια που δεν μπορεί να μιλήσει. Πλάι της, πιστή συνοδοιπόρος και συνάδελφος, η Αφροαμερικανίδα Ζέλντα. Την ηρεμία τους έρχεται να ταράξει η έλευση ενός μυστηριώδους πλάσματος στο εργαστήριο. Ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας δημιουργεί μία μεγάλη αγκαλιά ως καταφύγιο των απόκληρων του κόσμου. Το ονειρικό στοιχείο κυριαρχεί. Η προσπάθεια εξημέρωσης αγγίζει τη ψυχή. Παρηγοριά για κάθε μοναχική ψυχή. Εκεί που κρύβεται η πραγματική ομορφιά ενός ανθρώπου. Και το κάστινγκ είναι το ιδανικό για να περάσει στον θεατή, το καθολικό μήνυμα. Η Σάλι Χόκινς με τις υπόλοιπες αισθήσεις, πιο ανεπτυγμένες από ποτέ και κοντά της, η βραβευμένη, Οκτάβια Σπένσερ κι ο ρολίστας Ρίτσαρντ Τζένκινς, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε τον Μίκαελ Σάννον, που είναι μέρος του συστήματος με ημερομηνία λήξης.

“Το τρίγωνο της θλίψης”, του Ρούμπεν Έστλουντ • Cinobo
Γιάγια και Καρλ ακολουθούν αντιστρόφως ανάλογη πορεία. Η νεαρή influencer αυξάνει συνεχώς τους ακολούθους της, την απήχησή της και τους λογαριασμούς της. Πλάι της ένα μοντέλο που φθίνει στον χρόνο και περνάει μία εσωτερική υπαρξιακή κρίση. Από την πρώτη σκηνή διακρίνουμε μία έμμεση προοικονομία με την αναφορά (Triangle of Sadness). Γρήγορα το σκηνικό μεταφέρεται σε μία πολυτελή θαλαμηγό (είναι η ανακαινισμένη “Christina O” του Ωνάση). Εκεί το ζευγάρι θα έρθει σε επαφή με κροίσους από ολόκληρο τον κόσμο. Αφού ο δημιουργός μας τους συστήσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, έρχεται η στιγμή της αντίστροφης μέτρησης και την απομυθοποίησής τους. Δημιουργείται ένα έργο με σαφές ταξικό πρόσημο. Με όπλο τη λεπτή ειρωνεία στηλιτεύεται η ματαιοδοξία των πλουσίων, που νιώθουν ότι αυτός ο κόσμος τους ανήκει. Η ταινία αγγίζει το σήμερα. Ένας Έλληνας, μέλος του πληρώματος, αναφωνεί στο κατάστρωμα πως αυτός κι οι συνεργάτες του υπηρετούν το κεφάλαιο. Γίνονται αναφορές στην οικονομική και την επισιτιστική κρίση πριν αρχίσει ο πόλεμος. Η διορατική ματιά του σκηνοθέτη συνδέει το παρών της αφήγησης (καλοκαίρι 2021) με το δικό μας παρόν. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η ιεραρχία σε παγκόσμια κλίμακα είναι μία ανατροπή.

“American Factory”, των Στίβεν Μπόγκναρ και Τζούλια Ράιχαρτ • NETFLIX
H συνύπαρξη των Αμερικανών πολιτών και των Κινέζων (φτηνό εργατικό δυναμικό εκ προοιμίου) μοιάζει αρμονική. Η επαναλειτουργία συνοδεύεται από συναισθήματα χαράς κι ικανοποίησης. Ανταλλάσσουν στοιχεία πολιτισμού, αλληλεπιδρούν, επικοινωνούν, συνεργάζονται. “Συγχωνεύουμε δύο Πολιτισμούς”.  Οι ανώτεροί τους φροντίζουν να τους περάσουν μία “τεχνητή” ενότητα, αλληλεγγύη κι υπερηφάνια που εργάζονται για τον κολοσσό του δισεκατομμυριούχου, Τσάο Ντεγουάνγκ. Στόχος η εταιρεία Fuyao Glass America” να γίνει κερδοφόρος στο πέρασμα του χρόνου με κάθε μέσο, με κάθε κόστος. Οι εργαζόμενοι πρέπει απλά να βάλουν το τρένο στις ράγες και μετά αυτό στον αυτόματο πιλότο να τρέξει το συντομότερο την προγραμματισμένη διαδρομή του. Όλη αυτή η κατάσταση θα φέρει προστριβές. Μη ξεχνάτε πως πάντα στο βάθος πρέπει να έχουμε την εικόνα των δύο οικονομικών υπερδυνάμεων. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Κίνα. Το σύστημα είναι ικανό να σε συνθλίψει, αν δεν παίξεις με τους όρους του (“work hard, work longer”). Η παγκοσμιοποίηση οξύνει τις διαφορές κι ενισχύει τις ταξικές ανισότητες. Οι ντόπιοι νιώθουν ξένοι στην ίδια τους την πατρίδα. Άνθρωποι που είναι τελειομανείς στο αντικείμενό τους, αλλά απαιτούν τους όρους της Πρωτομαγιάς του Σικάγο. Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ύπνος, οχτώ ώρες για τον εαυτό και την οικογένειά τους κι εργασία φυσικά πέντε ημέρες την εβδομάδα.