Τι σας προτείνουμε να δείτε απόψε στο σπίτι:
“H Άγρια Αχλαδιά”, του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν • 00:00 ΕΡΤ3
Ένας νεαρός μόλις έχει αποφοιτήσει. Επιστρέφει στο χωριό του, αλλά θέλει να ξεφύγει από τα δεσμά της τοπικής κοινωνίας. Επιθυμεί βαθιά να ανοίξει τα φτερά του. Έχει διαβάσει, έχει ανησυχίες, είναι η ώρα της προσωπικής δικαίωσης. Τουλάχιστον αυτό φαντάζεται. Γρήγορα στο κυρίαρχο φόντο βλέπουμε τον πατέρα, την μητέρα, την αδελφή, τον παππού του. Αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες, είναι αποφασισμένος όμως να παλέψει. Με όπλο ένα μυθιστόρημα που έχει γράψει αναζητεί το διαβατήριο για ένα καλύτερο αύριο. Οι συναντήσεις που θα ακολουθήσουν, με έναν παλιό του ερώτα με φορείς της τοπικής εξουσίας, με ιμάμηδες θα μας επιβεβαιώσουν όσα γνωρίζουμε για την Τουρκία του 2019. Η διαχρονική πάλη στη σχέση πατέρα-υιού. Ο Σινάν “μισεί” τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει ο Ιντρίς. Ο τζόγος του έχει φάει όλη την περιουσία και χρωστάει σε συγγενείς και φίλους. Τα άλογα από μέσο εργασίας κατέληξαν να είναι έρμαιο μικροπαιχτών στις ιπποδρομίες. Όσο περνάει ο χρόνος ο γιος νιώθει πως η κλεψύδρα αδειάζει, φαίνεται ανά διαστήματα ανήμπορος να γλιτώσει από την μοίρα του. Δάσκαλος ο πατέρας, δάσκαλος κι αυτός. Τα απατηλά όνειρα σβήνουν κι οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Η προοικονομία υπάρχει άλλωστε νωρίς στην ταινία. “Χωρίς λεφτά δε ζεις”. Κι όσο ο χρόνος περνάει έρχεται μία βαθιά κατανόηση να αμβλύνει το χάσμα γενεών.
Ο σκηνοθέτης επέλεξε για πρωταγωνιστές έναν κωμικό που έκανε show (Dogu Demirkol) κι έναν έτερο ηθοποιό που έπαιζε κυρίως σε τηλεοπτικές σειρές μέσω youtube (Murat Cemcir). Τους μπόλιασε, τους έπλασε και δίνουν δύο εξαιρετικές ερμηνείες. Ο συμβολισμός της Άγριας Αχλαδιάς δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αναπόφευκτη ολίσθηση σε μία μοίρα ανάλογη με του πατέρα. Πρέπει να είσαι τέρας ψυχραιμίας και υπομονής για να ξεφύγεις. Oπωσδήποτε θέλει και τύχη. Από κάθε ταξίδι όμως ανεξαρτήτου προορισμού, κερδίζεις, όποια κι αν είναι η κατάληξη.
“Μέχρι την Άκρη του Κόσμου” της Τζούλι Τέιμορ • 21:00 ΕΡΤ2
Μουσικό ρομαντικό δράμα, συμπαραγωγής ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου. Στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, μια παρέα νέων ζει ιστορίες έρωτα και επανάστασης μέσα στα ταραγμένα χρόνια της αντιπολεμικής διαμαρτυρίας, του αγώνα για την ελευθερία του λόγου και τα πολιτικά δικαιώματα, της εξερεύνησης του μυαλού και του ροκ εν ρολ. Ταυτόχρονα σκληρή, ιδιόρρυθμη και άκρως θεατρική, η ιστορία κινείται από τα λύκεια και τα πανεπιστήμια της Μασαχουσέτης, του Πρίνστον και του Οχάιο στο Lower East Side του Μανχάταν, τις ταραχές του Ντιτρόιτ, τις φοιτητικές εξεγέρσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τα ναυπηγεία του Λίβερπουλ.
Τι ιδιαίτερο έχουν; Μιλούν τραγουδιστά, ερμηνεύοντας επιτυχίες που έγραψε ένα από τα σπουδαιότερα γκρουπ όλων των εποχών: οι Μπιτλς. Η ταινία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας – Μιούζικαλ ή Κωμωδία και υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Σχεδιασμού Κοστουμιών. Πρωταγωνιστούν οι Τζιμ Στέρτζες, Έβαν Ρέιτσελ Γουντ, Τζο Άντερσον, Μπόνο, Μάρτιν Λούθερ Μακκόι, Ντάνα Φουκς.
“Νomadland” της Κλόι Ζάο • Disney+
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην ανεργία και τη φτώχεια. Σήμερα με την περιπέτεια του κορονοϊού η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Εμείς ακολουθούμε τη διαδρομή της Φερν. Μία γυναίκα κοντά στα εξήντα χρόνια που ζει σε ένα τροχόσπιτο και μεταφέρεται από τόπο σε τόπο. “Όπου γη και πατρίς”. Από την μία η αίσθηση της ελευθερίας χάρη στην επανένωση με την μάνα φύση κι από την άλλη μία Amazon να καραδοκεί για να σε στύψει και να σου δώσει ένα μεροκάματο παρηγοριάς για να παραμείνεις αυτάρκης και κύριος των υποχρεώσεών σου που τρέχουν με φρενήρεις ρυθμούς. Θέλεις να ξεφύγεις, να επαναστατήσεις, αλλά κάποιος άλλος έχει προ-αποφασίσει για σένα. Η Φράνσις Μακντόρμαντ αποτελεί καταλύτη της πλοκής. Μετά την αξέχαστη ερμηνεία της στις “Τρεις Πινακίδες” ετοιμάζεται να κερδίσει ένα ακόμα OSCAR α΄γυναικείου ρόλου. “Δεν είμαι άστεγη, απλά δεν έχω σπίτι”. Ψάχνει συνεχώς φως στο τούνελ, ελπίδα να κρατηθεί, αιτία επανεκκίνησης, μα οι ματαιώσεις διαδέχονται η μία την άλλη και ο χρόνος τρέχει. Δεν επαναπαύεται στιγμή. Η απόδραση αφήνει πάντα ένα κενό, το άγνωστο όμως κι η εξερεύνησή του έχουν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Μέσα σε ένα λυρικό σκηνικό κατανοούμε πως η ανθρωπογεωγραφία μεταβάλλεται ταχέως τόσο στα στενά γεωγραφικά όρια της υπερδύναμης, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι σοκαριστική αυτή η διαπίστωση. Οι άνθρωποι παρασύρονται. Ξεχνούν τα απλά και νομίζουν πως είναι σύγχρονοι Θεοί. Χάνεται η αίσθηση της επικοινωνίας, του αγγίγματος, των στιγμών. Όταν ο καθένας μας συνειδητοποιήσει το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει είναι ήδη αργά. Ακολουθεί νομοτελειακά η ΜΟΝΑΞΙΑ και τότε είναι ώρα για δύσκολες αποφάσεις δίχως πυξίδα και καθαρό μυαλό.
“Το παιχνίδι με τη φωτιά”, του Λι Τσανγκ-Ντονγκ • Cinobo
Γιονγκσού και Χάεμι κοινή αφετηρία, από την πόλη Πατζού των προαστίων της Νότιας Κορέας, κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια. Μετά από χρόνια συναντιούνται ξανά. Έχουν αλλάξει. Βρίσκουν σημείο επαφής κι επικοινωνίας και γρήγορα μία έλξη τους φέρνει κοντά, τους ενώνει. Ένα ταξίδι θα διακόψει την όμορφη καθημερινότητα και μετά την επιστροφή τίποτα δε θα είναι όπως πριν. Αινιγματικά όλα αυτά μέχρι εδώ. Ξαφνικά στην παρέα, προστίθεται ο Μπεν. Αστός, άλλης πάστας άνθρωπος. Αναπτύσσεται γρήγορα μία ιδιότυπη σχέση ανάμεσα τους. Ποιος έχει το πάνω χέρι;
Το σαγηνευτικό αυτό γράμμα είναι βασισμένο στο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι, ο ” Φλεγόμενος Αχυρώνας (1992) κρύβει μικρά και μεγάλα μηνύματα για το νόημα της ζωής (μεγάλη πείνα). Γενικό… σωστά. Είναι όμως αυτό ακριβώς. Ο άνθρωπος, τα συναισθήματα, οι αδυναμίες, τα πάθη, ο αγώνας του μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μετά το Δίχτυ του Κιμ Κι Ντουκ, ακόμα μία σπουδαία δουλειά, με φόντο στον ορίζοντα την προπαγάνδα της Βόρειας Κορέας, αλλά στο κέντρο της, τη δύναμη, την υπομονή, την αγάπη και τα ανθρώπινα αισθήματα μέχρι την τελική κάθαρση και τη λύτρωση της ψυχής.
“Marriage Story”, του Nόα Μπόμπακ • NETFLIX
Ο Τσάρλι, ένας θεατρικός σκηνοθέτης στην εναλλακτική σκηνή της Νέας Υόρκης και η Νικόλ, μια υποσχόμενη ηθοποιός που δεν έχει ξεδιπλώσει το ταλέντο της, περιγράφουν εναλλάξ το τι αγαπούν ο ένας στον άλλο, μετά από δέκα χρόνια γάμου. Τα λεγόμενά τους συνοδεύονται από ένα μοντάζ των προσωπικών τους στιγμών, που αποπνέουν μια αίσθηση απόλυτης φυσικότητας: σαν μια γλυκιά αδιάκριτη ματιά στη ζωή που βρίσκει πάντα τον τρόπο να διαβρώσει τα ανθρώπινα αισθήματα. Ένα πολυεπίπεδο «δράμα διαζυγίου» που ισορροπεί ανάμεσα στο δάκρυ και το χαμόγελο και βυθίζεται στα άδυτα ενός ακατανόητου λαβύρινθου: ο χωρισμός είναι κάτι τόσο πιο βαθύ από το απλό τέλος μιας ιστορίας.
