Τι σας προτείνουμε να δείτε απόψε στο σπίτι:

 

“The Artist”, του Μισέλ Χαζαναβίσιους • 21:00 ΕΡΤ2
Το 1927 στο Χόλιγουντ, ο λαμπερός και αυτάρεσκος Ζορζ Βαλεντίν, ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του βωβού κινηματογράφου, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα σημάνει αναπόφευκτα το τέλος της καριέρας του. Την ίδια στιγμή, η Πέπι Μίλερ, μια χαριτωμένη όσο και φιλόδοξη στάρλετ, την οποία ο Βαλεντίν βοήθησε στα πρώτα της βήματα, θα αρπάξει την ευκαιρία να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, όταν, εντελώς αναπάντεχα, θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας ως μία από τις πιο υποσχόμενες εκπροσώπους του ομιλούντος κινηματογράφου. Άραγε, πόσο εύκολο πλέον είναι να διατηρηθεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσά τους;…

Αυθεντικό άρωμα Χόλιγουντ μας επιφυλάσσει η νέα δημιουργία του Μισέλ Χαζαναβίσιους (“OSS 177: Αποστολή στο Κάιρο”, “Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το… Ρίο! Μυστικός Πράκτορας OSS 177”). Ο ταλαντούχος Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος δικαιώνεται απόλυτα για την έμπνευση και, κυρίως, για την τόλμη του να παρουσιάσει εν έτει 2011 μια ταινία που, εκτός από ασπρόμαυρη, είναι και σχεδόν ολόκληρη βωβή, αποσπώντας το εγκάρδιο χειροκρότημα του κοινού στο 64ο Φεστιβάλ Καννών. Το “The Artist” είναι ένας πρωτότυπος, συγκινητικός και εξαιρετικά απολαυστικός φόρος τιμής σε πρωτοπόρους της Έβδομης Τέχνης, όπως ο Φριτς Λανγκ, ο Ερνστ Λιούμπιτς και ο Φρίντριχ Βίλελμ Μουρνάου. Απέσπασε βραβείο ερμηνείας στις Κάννες για τον μόνιμο πρωταγωνιστή του Χαζαναβίσιους, τον χαρισματικό Ζαν Ντιζαρντέν. Η ταινία ήταν υποψήφια για 10 Όσκαρ, κατακτώντας 5 τελικά, Καλύτερης Ταινίας Σκηνοθεσίας, Α’ Αντρικού Ρόλου, Καλύτερης Μουσικής και Σχεδιασμό Ρούχων.

“Κong: H νήσος του Κρανίου”, του Τζόρνταν Βογκτ Ρόμπερτς • 21:00 STAR
Περιπέτεια φαντασίας, παραγωγής 2017. Τη δεκαετία του 1970, δημιουργείται μια ομάδα εξερευνητών και στρατιωτικών και στέλνεται σε ένα αχαρτογράφητο νησί στον Ειρηνικό, που αρχικά φαίνεται έρημο και ακίνδυνο. Όμως η ομάδα αγνοεί ότι βρισκόμενοι εκεί, παραβιάζουν τη περιοχή του μυθικού γίγαντα γορίλα γνωστού ως Κονγκ… Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερα Οπτικά Εφέ»

“Τα Πνεύματα του Ινισέριν”, του Μάρτιν ΜακΝτόνα • Disney+
Η ομορφιά της Φύσης συναντά το μακάβριο, η απαλή μελωδία την ένταση και τα ξεσπάσματα. Ο Πάντρικ δεν μπορεί να δεχθεί ότι ο Κολμ έχει πάρει μία βαθιά εσωτερική απόφαση απομόνωσης. Η απώλεια ενός καρδιακού φίλου είναι δύσκολη στη διαχείρισή της. Προσπαθεί να τον προσεγγίσει ξανά και ξανά, να του τραβήξει την προσοχή, ωστόσο βρίσκει απέναντί του τείχος. «Άλλαξα – Δε χωρούν βαρετοί στη ζωή μου». Ο Κολμ βασανίζεται, όσο αφουγκράζεται το πραγματικό μας μέγεθος ως ανθρώπινο είδος. Κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να αλλάξει την μοίρα του. Είναι έτοιμος να θυσιαστεί, καθώς νιώθει βαθιά μέσα του πως η κλεψύδρα αδειάζει. Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίζον συναντιούνται μετά την «Αποστολή στην Μπριζ» (2009). Έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά σαν το παλιό κρασί γκριζάρουν το μαύρο του Ινισέριν. Την ώρα που ο θάνατος πλησιάζει, 1923 Ιρλανδία, αναπτύσσεται μία σχέση μεταξύ ανθρώπου – ανθρώπου, ανθρώπου – ζώου που είναι ικανή να μας ταράξει στη σημερινή εποχή των ιλιγγιωδών ρυθμών. Μονάδες της κοινωνίας που φαντάζουν τόσο δυνατές, αλλά οι ψυχές τους είναι τόσο ευάλωτες. Φαίνεται στην εξομολόγηση, στη διαχείριση της απώλειας, στις καθημερινές αντιδράσεις. Κανείς δε θέλει να χάσει όσα αγαπάει. Κανείς δε θέλει να παραδεχθεί το πόσο «μικρός» είναι. Κανείς δεν αντέχει την ματαιότητα την ώρα της κρίσης. Οι διαστάσεις που παίρνει το φιλμ είναι υπαρξιακές και καθολικές.

“Η Γεύση του Κερασιού”, του Αμπάς Κιαροστάμι • Cinobo
Χρυσός Φοίνικας των Καννών το 1997. Πιστός στις αρχές και τα πιστεύω του γυρίζει στην πατρογονική γη και προσέχει κάθε λεπτομέρεια. Χαρακτηριστικό είναι πως η τελευταία σκηνή γυρίστηκε δύο χρόνια μετά τον βασικό πυρήνα του φιλμ. Τα φώτα πέφτουν. Τραγικό τοπίο και συγχρόνως στιγμές λύτρωσης της ψυχής κι εκεί που πας να σηκωθείς ξεκινάει πανηγύρι της ομορφιάς απέναντι στον θάνατο. Αδύνατο να κατανοήσουν το μεγαλείο φυσικά στην πατρίδα του. Ο Μπαντί είναι κουρασμένος, απογοητευμένος, λυπημένος. Έχει ζυγίσει τα δεδομένα κι έχει την πάρει την απόφασή του. Για να υλοποιηθεί όμως αυτή πρέπει να βρεθεί αυτός που θα ρίξει την τελευταία φτυαριά. Περιφέρεται με το αυτοκίνητό του. Παρακολουθεί τον κόσμο που ζητάει δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. «Θες εργάτες;» Δεν τον αγγίζει. Αναζητεί τον ιδανικό που θα δουλέψει λίγο και θα πληρωθεί αδρά. Θέση συνοδηγού θα πάρουν κατά σειρά ένας στρατιώτης από το Κουρδιστάν, ένας καθ΄όλα θρησκευόμενος από το Αφγανιστάν (“ήταν θέλημα Θεού να σε χρειαστώ”) κι ένας επιστήμονας από το Αζερμπαϊτζάν. “Σοφία” έναντι παντός τύπου δόγματος.

Το φινάλε ανεπανάληπτο. Το σκοτάδι απλώνεται. Ξανά η ίδια διαδρομή ίσως για τελευταία φορά. Κι όμως η ζωή συνεχίζεται. Κι όμως η φύση πανηγυρίζει. Η μουσική του Λουίς Άρμστρονγκ και τα λουλούδια στα χέρια. Είναι αυτή η μαγική σκηνή που ακόμα κι ο πιο δύσπιστος υποκύπτει στο μεγαλείο του κινηματογράφου του Ιρανού. Τεράστια παρακαταθήκη τα έργα του. Γι΄αυτό που μας δείχνει, αλλά κυρίως γι΄αυτό που μας κάνει να σκεφτούμε και φυσικά περνάει τα στενά σύνορα της Μέσης Ανατολής κι απλώνεται στη Δύση.

 “Joker”, του Τοντ Φίλιπς • NETFLIX
Μεγαλώσαμε με την εικόνα του καλού Batman να λυτρώνει τον κόσμο από τις διαθέσεις του κακού, χάρτινου αντί-ήρωα Τζόκερ. Αυτός καθιερώθηκε στις συνειδήσεις όλων ως το αντίπαλο δέος των καλών της DC. Τα χρόνια περνούσαν κι ο μύθος διαιωνιζόταν, περνούσε από γενιά σε γενιά. Κάθε Σαββατοκύριακο στην πρωινή ζώνη της τηλεόρασης, μέσα από ένα κόμικ, από στόμα σε στόμα είχαμε αναπαραγωγή αυτής ακριβώς της ιστορίας. Πρόσωπο βαμμένο, άγρια χαρακτηριστικά, πλατύ χαμόγελο, πράσινα μαλλιά… Ο Άρθουρ Φλεκ είναι ένας απόκληρος του συστήματος. Το παρατσούκλι “Happy” αποτελεί μία προοικονομία για το τι θα ακολουθήσει. Ζει με την μητέρα του και καλείται να διαχειριστεί μία σειρά υπαρξιακών διλημμάτων που χρήζουν άμεσης απάντησης, ώστε να βρει ισορροπία στην καθημερινότητά του. Οι ασθένειες της ψυχής έχουν τρομερές ιδιομορφίες, ποικίλα αίτια και είναι ικανές να διαλύσουν τη ζωή ενός ανθρώπου και φυσικά του άμεσου περίγυρού του. Φαίνεται όμως πως η παγκόσμια “αριστεία” δεν αφήνει χώρο, μα κυρίως δεν διαθέτει χρόνο για παιδιά, νέους, ανθρώπους σαν κι αυτόν. Η μελαγχολία της αστικής μοναξιάς σε βυθίζει σε μία παρατεταμένη κατάθλιψη, καθώς αναζητείς την πραγματική σου “ταυτότητα” και τον ρόλο σου μέσα στο σύνολο.

Ο Τζόκερ είναι καταδικασμένος να προσποιείται ότι χαμογελάει, όπως κι ο κόσμος σήμερα. Η Γκόθαμ Σίτυ αλληγορικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα προπύργιο-σύμβολο του Δυτικού Κόσμου, που είναι ικανός να ωθήσει έμμεσα σε παραβατικές κι ενδεχομένως αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κάθε γνήσιο άνθρωπο, που θέλει απλά να μείνει ρομαντικός και να ονειρεύεται. Ως απόρροια και φυσικό επακόλουθο του ευαγγελισμού της λιτότητας έρχεται η έκρηξη, ένα ΜΠΑΜ ικανό να συνταράξει και να ξεσηκώσει τα πλήθη.