Μετά από επτά χρόνια, 60 επεισόδια και εκατομμύρια ώρες θέασης από τους συνδρομητές του Netflix, η σειρά «The Crown» ρίχνει αυλαία, καθώς τα τέσσερα τελευταία επεισόδια προβλήθηκαν την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου.
Τα τελευταία έξι επεισόδια της βραβευμένης με BAFTA σειράς, επικεντρώθηκαν στη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ (Ιμέλντα Στάντον), στον πρίγκιπα Κάρολο (Ντόμινικ Γουέστ) και στους δύο μεγαλύτερους πλέον σε ηλικία γιους του, Γουίλιαμ (Εντ ΜακΒέι) και Χάρι (Λούθερ Φορντ).
Η δραματική σειρά του Πίτερ Μόργκαν, που άρχισε την αφήγηση από τη δεκαετία του 1940 και κλείνει χρονολογικά το 2005, κάνει φινάλε με τον γάμο του Κάρολου με την Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς (Ολίβια Γουίλιαμς) και το εκκολαπτόμενο ειδύλλιο του Γουίλιαμ με την Κέιτ Μίντλετον, την οποία υποδύεται η Μεγκ Μπέλαμι.
Χωρισμένη στα δύο, η έκτη σεζόν έκανε πρεμιέρα στις 16 Νοεμβρίου με την προβολή του πρώτου μέρους, που ως επί το πλείστον ήταν αφιερωμένο στην πριγκίπισσα Νταϊάνα και στο τραγικό τέλος της.
Στο δεύτερο μέρος, συναντάμε τους πρωταγωνιστές λίγους μήνες μετά την τραγωδία. Ο Γουίλιαμ προσπαθεί ακόμη να διαχειριστεί τον θάνατο της μητέρας του και επιστρέφει στο κολλέγιο Ίτον, ενώ αποκτά νεαρές θαυμάστριες που συγκινούνται από την απώλεια του. Μέχρι που στο πρώτο έτος γοητεύεται από μία όμορφη συμφοιτήτρια του που ονομάζεται Κέιτ Μίντλετον.
Το «The Crown» αποφάσισε λοιπόν ότι δεν θα πάει την ιστορία μέχρι το τέλος της Ελισάβετ Β’. Το τελευταίο επεισόδιο διαδραματίζεται το 2005, με τη βασιλεία της Ελισάβετ να απέχει ακόμη 17 χρόνια από τη λήξη της, με τον θάνατό της, το 2022.
«Εντέλει, τι μας δίδαξε η σειρά;», αναρωτιέται σε άρθρο του στον Guardian ο Στίβεν Μπέιτς, πρώην βασιλικός ανταποκριτής της εφημερίδας.
«Εάν ξέρεις από μέσα τα της βασιλικής οικογένειας, δεν είχε και πολλά να σου πει. Εξάλλου, τα διεθνή και τα βρετανικά ΜΜΕ μας έχουν βομβαρδίσει επί δεκαετίες με πληροφορίες για τη φύση του θεσμού της βρετανικής μοναρχίας, ξέραμε από πριν πόσο αποπνικτικό ήταν το Παλάτι ή τι προκάλεσε τη διάλυση του παραμυθένιου γάμου του Καρόλου και της Νταϊάνα και την τραγωδία του θανάτου της, τη στωικότητα της βασίλισσας και τον άκρως ειρωνικό Φίλιππο, Δούκα του Εδιμβούργου», τονίζει ο Μπέιτς, προσθέτοντας εμφατικά ότι:
«Για όσους, πάλι, δεν τα ξέρουν τόσο καλά, προσέφερε μπόλικο δράμα, διανθισμένο με ένα καταπληκτικό καστ βρετανών ηθοποιών, οι οποίοι βοήθησαν να γίνει πιο αληθοφανές. Η σειρά είχε τη γενική ατμόσφαιρα μιας σαπουνόπερας, όπου ακόμη και τα ψέματα δείχνουν αληθινά».
Το The Crown δεν αλλάζει την άποψη που έχουμε για τη μοναρχία
Η σειρά δεν πρόκειται να αλλάξει την άποψη που έχουμε για τη μοναρχία και το μέλλον της, υποστηρίζει ο Μπέιτς. Διότι ακόμη και οι βασιλόφρονες γνωρίζουν για τον κυνισμό της μοναρχίας, αλλά αυτό δεν τους οδήγησε να επιθυμούν την κατάργησή της. Η σειρά δεν ακούμπησε ποτέ πραγματικά τα αδύνατα σημεία του θεσμού: τον πλούτο και την περιουσία του, τα προνόμια και τα δικαιώματά του.
Η Ελισάβετ ήταν μια γυναίκα στην ζωή της οποίας συνέβησαν διάφορα σημαντικά γεγονότα. «Αντιμετώπισε αντιξοότητες, εκφράζοντας ελάχιστο συναίσθημα, και κανείς δεν ξέρει το σκεφτόταν: Δεν της άρεσε πραγματικά η Μάργκαρετ Θάτσερ ή ο Τόνι Μπλερ; Ηταν ο αγαπημένος της πρωθυπουργός πραγματικά ο Χάρολντ Γουίλσον; Πιθανολογείται ότι ούτε οι ίδιοι γνώριζαν. Για να προσποιηθούν ότι ξέρουν τις βαθύτερες αλήθειες, οι δραματουργοί πρέπει να εφεύρουν. Θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι το φάντασμα της Νταϊάνα στοίχειωνε τη βασίλισσα;», αναρωτιέται το δημοσίευμα.
«Πριν από έναν αιώνα, ο δημοσιογράφος Γουόλτερ Μπέιγκιοτ έγραφε ότι η μυστικότητα ήταν απαραίτητη για τη μοναρχία: «Πάνω απ’ όλα πρέπει να σεβόμαστε τη μοναρχία μας, και αν αρχίσεις να τη συμπονάς δεν μπορείς να τη σεβαστείς. Το μυστήριό της είναι η ζωή της. Δεν πρέπει να αφήσουμε το φως της ημέρας να διαλύσει τη μαγεία», υπερτονίζεται.
Κάτι που μας διδάσκει το “The Crown”, σημειώνουν οι New York Times, είναι ότι «η βασιλική οικογένεια μπορεί να ενστερνιστεί την αλλαγή όταν αναγκάζεται να το κάνει. Η σειρά είναι πάντα πιο επιτυχημένη όταν όχι απλώς διεισδύει στη βασιλική φούσκα, αλλά τη διαπερνά με έναν υπόγειο τρόπο. Ναι, ακολουθήσαμε τους Ουίνδσορ, αλλά μπήκαμε επίσης στα σπίτια των οικογενειών των ορυχείων του Aberfan που θρηνούν μετά την ξαφνική κατάρρευση της χωματερής ενός ανθρακωρυχείου. Παρατηρήσαμε τον γεννημένο στις Μπαχάμες υπηρέτη Σίντνεϊ Τζόνσον να φροντίζει με αγάπη τον εξόριστο δούκα του Ουίνδσορ. Και στις τελευταίες σεζόν παρακολουθήσαμε τον Αιγύπτιο επιχειρηματία Μοχάμεντ αλ Φαγιέντ και τον γιο του Ντόντι να καταβάλλουν τραγικές προσπάθειες για να ξαναγίνουν βρετανικές ελίτ. Τα κατορθώματα του μονάρχη δεν αφορούν ποτέ μόνο τον μονάρχη. Αφορούν επίσης, αναπόφευκτα, εμάς. Όταν η βασίλισσα συναντά τους υπηκόους της, συχνά φεύγει αλλαγμένη μετά από την συνάντηση αυτή. Και παρόλο που θα μπορούσε ακόμη να βελτιωθεί και να εκσυγχρονιστεί, ωστόσο, η μοναρχία που βλέπουμε τώρα, υπό τον βασιλιά Κάρολο, απέχει μίλια από εκείνη που αποτυπώθηκε το 1947 στο “The Crown” όταν ξεκίνησε».
Μετά από επτά χρόνια, 60 επεισόδια και εκατομμύρια ώρες θέασης από τους συνδρομητές του Netflix, η σειρά «The Crown» ρίχνει αυλαία, καθώς τα τέσσερα τελευταία επεισόδια προβλήθηκαν την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου.
Τα τελευταία έξι επεισόδια της βραβευμένης με BAFTA σειράς, επικεντρώθηκαν στη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ (Ιμέλντα Στάντον), στον πρίγκιπα Κάρολο (Ντόμινικ Γουέστ) και στους δύο μεγαλύτερους πλέον σε ηλικία γιους του, Γουίλιαμ (Εντ ΜακΒέι) και Χάρι (Λούθερ Φορντ).
Η δραματική σειρά του Πίτερ Μόργκαν, που άρχισε την αφήγηση από τη δεκαετία του 1940 και κλείνει χρονολογικά το 2005, κάνει φινάλε με τον γάμο του Κάρολου με την Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς (Ολίβια Γουίλιαμς) και το εκκολαπτόμενο ειδύλλιο του Γουίλιαμ με την Κέιτ Μίντλετον, την οποία υποδύεται η Μεγκ Μπέλαμι.
Χωρισμένη στα δύο, η έκτη σεζόν έκανε πρεμιέρα στις 16 Νοεμβρίου με την προβολή του πρώτου μέρους, που ως επί το πλείστον ήταν αφιερωμένο στην πριγκίπισσα Νταϊάνα και στο τραγικό τέλος της.
Στο δεύτερο μέρος, συναντάμε τους πρωταγωνιστές λίγους μήνες μετά την τραγωδία. Ο Γουίλιαμ προσπαθεί ακόμη να διαχειριστεί τον θάνατο της μητέρας του και επιστρέφει στο κολλέγιο Ίτον, ενώ αποκτά νεαρές θαυμάστριες που συγκινούνται από την απώλεια του. Μέχρι που στο πρώτο έτος γοητεύεται από μία όμορφη συμφοιτήτρια του που ονομάζεται Κέιτ Μίντλετον.
Το «The Crown» αποφάσισε λοιπόν ότι δεν θα πάει την ιστορία μέχρι το τέλος της Ελισάβετ Β’. Το τελευταίο επεισόδιο διαδραματίζεται το 2005, με τη βασιλεία της Ελισάβετ να απέχει ακόμη 17 χρόνια από τη λήξη της, με τον θάνατό της, το 2022.
«Εντέλει, τι μας δίδαξε η σειρά;», αναρωτιέται σε άρθρο του στον Guardian ο Στίβεν Μπέιτς, πρώην βασιλικός ανταποκριτής της εφημερίδας.
«Εάν ξέρεις από μέσα τα της βασιλικής οικογένειας, δεν είχε και πολλά να σου πει. Εξάλλου, τα διεθνή και τα βρετανικά ΜΜΕ μας έχουν βομβαρδίσει επί δεκαετίες με πληροφορίες για τη φύση του θεσμού της βρετανικής μοναρχίας, ξέραμε από πριν πόσο αποπνικτικό ήταν το Παλάτι ή τι προκάλεσε τη διάλυση του παραμυθένιου γάμου του Καρόλου και της Νταϊάνα και την τραγωδία του θανάτου της, τη στωικότητα της βασίλισσας και τον άκρως ειρωνικό Φίλιππο, Δούκα του Εδιμβούργου», τονίζει ο Μπέιτς, προσθέτοντας εμφατικά ότι:
«Για όσους, πάλι, δεν τα ξέρουν τόσο καλά, προσέφερε μπόλικο δράμα, διανθισμένο με ένα καταπληκτικό καστ βρετανών ηθοποιών, οι οποίοι βοήθησαν να γίνει πιο αληθοφανές. Η σειρά είχε τη γενική ατμόσφαιρα μιας σαπουνόπερας, όπου ακόμη και τα ψέματα δείχνουν αληθινά».
Το The Crown δεν αλλάζει την άποψη που έχουμε για τη μοναρχία
Η σειρά δεν πρόκειται να αλλάξει την άποψη που έχουμε για τη μοναρχία και το μέλλον της, υποστηρίζει ο Μπέιτς. Διότι ακόμη και οι βασιλόφρονες γνωρίζουν για τον κυνισμό της μοναρχίας, αλλά αυτό δεν τους οδήγησε να επιθυμούν την κατάργησή της. Η σειρά δεν ακούμπησε ποτέ πραγματικά τα αδύνατα σημεία του θεσμού: τον πλούτο και την περιουσία του, τα προνόμια και τα δικαιώματά του.
Η Ελισάβετ ήταν μια γυναίκα στην ζωή της οποίας συνέβησαν διάφορα σημαντικά γεγονότα. «Αντιμετώπισε αντιξοότητες, εκφράζοντας ελάχιστο συναίσθημα, και κανείς δεν ξέρει το σκεφτόταν: Δεν της άρεσε πραγματικά η Μάργκαρετ Θάτσερ ή ο Τόνι Μπλερ; Ηταν ο αγαπημένος της πρωθυπουργός πραγματικά ο Χάρολντ Γουίλσον; Πιθανολογείται ότι ούτε οι ίδιοι γνώριζαν. Για να προσποιηθούν ότι ξέρουν τις βαθύτερες αλήθειες, οι δραματουργοί πρέπει να εφεύρουν. Θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι το φάντασμα της Νταϊάνα στοίχειωνε τη βασίλισσα;», αναρωτιέται το δημοσίευμα.
«Πριν από έναν αιώνα, ο δημοσιογράφος Γουόλτερ Μπέιγκιοτ έγραφε ότι η μυστικότητα ήταν απαραίτητη για τη μοναρχία: «Πάνω απ’ όλα πρέπει να σεβόμαστε τη μοναρχία μας, και αν αρχίσεις να τη συμπονάς δεν μπορείς να τη σεβαστείς. Το μυστήριό της είναι η ζωή της. Δεν πρέπει να αφήσουμε το φως της ημέρας να διαλύσει τη μαγεία», υπερτονίζεται.
Κάτι που μας διδάσκει το “The Crown”, σημειώνουν οι New York Times, είναι ότι «η βασιλική οικογένεια μπορεί να ενστερνιστεί την αλλαγή όταν αναγκάζεται να το κάνει. Η σειρά είναι πάντα πιο επιτυχημένη όταν όχι απλώς διεισδύει στη βασιλική φούσκα, αλλά τη διαπερνά με έναν υπόγειο τρόπο. Ναι, ακολουθήσαμε τους Ουίνδσορ, αλλά μπήκαμε επίσης στα σπίτια των οικογενειών των ορυχείων του Aberfan που θρηνούν μετά την ξαφνική κατάρρευση της χωματερής ενός ανθρακωρυχείου. Παρατηρήσαμε τον γεννημένο στις Μπαχάμες υπηρέτη Σίντνεϊ Τζόνσον να φροντίζει με αγάπη τον εξόριστο δούκα του Ουίνδσορ. Και στις τελευταίες σεζόν παρακολουθήσαμε τον Αιγύπτιο επιχειρηματία Μοχάμεντ αλ Φαγιέντ και τον γιο του Ντόντι να καταβάλλουν τραγικές προσπάθειες για να ξαναγίνουν βρετανικές ελίτ. Τα κατορθώματα του μονάρχη δεν αφορούν ποτέ μόνο τον μονάρχη. Αφορούν επίσης, αναπόφευκτα, εμάς. Όταν η βασίλισσα συναντά τους υπηκόους της, συχνά φεύγει αλλαγμένη μετά από την συνάντηση αυτή. Και παρόλο που θα μπορούσε ακόμη να βελτιωθεί και να εκσυγχρονιστεί, ωστόσο, η μοναρχία που βλέπουμε τώρα, υπό τον βασιλιά Κάρολο, απέχει μίλια από εκείνη που αποτυπώθηκε το 1947 στο “The Crown” όταν ξεκίνησε».
