Στο οικοσύστημα των streaming υπηρεσιών όλοι θέλουν να μοιάσουν με το Netflix, αλλά τελικά το Apple TV+ μοιάζει περισσότερο με ένα Φεστιβάλ κινηματογράφου υψηλής αισθητικής που αποφάσισε να νοικιάσει χώρο στο σαλόνι μας. Λιγότερη ποσότητα, μεγαλύτερη επιμέλεια, πιο ακριβές επιλογές, παραγωγές που μοιάζουν με προσεκτικά χτισμένες γέφυρες ανάμεσα στο εμπορικό και το arthouse. Από τη στιγμή που το CODA κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και απέδειξε ότι η Apple μπορεί να κάνει κάτι σοβαρό, η εταιρεία άλλαξε στρατηγική: δεν κυνηγά τον όγκο αλλά τα ονόματα, τα βραβεία, το κύρος και δικαιώνεται. 

Σήμερα πέντε ταινίες ξεχωρίζουν στη βιβλιοθήκη της. Όχι γιατί είναι απλώς καλές, αλλά γιατί αντιπροσωπεύουν διαφορετικές γλώσσες του κινηματογράφου: την ένταση, την αλήθεια, την επιστημονική φαντασία με ψυχή, την κλασική φιλοδοξία και τον ακτιβισμό χωρίς θόρυβο. Πέντε έργα που αποδεικνύουν ότι η Apple δεν θέλει να κατακτήσει τον κόσμο με binge watching, αλλά με ιστορίες που μένουν. 

1. Highest 2 Lowest — Spike Lee & Denzel Washington μαζί 
Όταν ο Σπάικ Λι αποφασίζει να διασκευάσει τον Ακίρα Κουροσάβα, δεν περιμένεις μια απλή ταινία. Περιμένεις μια ιστορική στιγμή στο σινεμά. Το Highest 2 Lowest είναι διασκευή του εμβληματικού φιλμ High and Low (1963), μόνο που αντί για τον βιομήχανο μιας ιαπωνικής πόλης έχουμε έναν μουσικό μεγιστάνα της Νέας Υόρκης, τον Ντέιβιντ Κινγκ. Ο γιος του εξαφανίζεται, δε ξέρουμε αν απήχθη, αν παίζει με τη φωτιά ή αν ο πατέρας του παίζει με όλους. Δεν είναι μόνο θρίλερ. Είναι μια ερωτική επιστολή στην πόλη που γέννησε το hip hop, την jazz, την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου. Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον παίζει με βλέμμα που ξέρει ότι δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα. Ο A$AP Rocky δανείζει τον τόνο ενός σύγχρονου αστικού παραμυθιού με σπασμένους καθρέφτες. Το Apple TV υιοθετεί μια ιστορία που μιλάει για το κόστος της εξουσίας και για το ότι οι γονείς δεν χάνουν μόνο παιδιά, χάνουν τον έλεγχο.

2. Stephen Curry: Underrated — Το άθλημα ως χαρακτήρας 
Οι ταινίες για μεγάλους αθλητές συχνά μοιάζουν με έναν ένδοξο απολογισμό. Το Underrated ακολουθεί τον Στέφεν Κάρι πριν γίνει το σύμβολο του NBA. Πριν γίνει ο άνθρωπος που άλλαξε το παιχνίδι με τα τρίποντα. Εδώ είναι το αντίθετο: ένα παιδί που οι scouts θεωρούσαν “μικρό”, “αδύναμο”, “χωρίς προοπτική”. Μια σχολή που κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά. Ένας αθλητής που έπρεπε να πείσει το ίδιο του το άθλημα ότι χωράει μέσα του.  Ο Πίτερ Νικς γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για την επιμονή. Ο Κάρι δε μοιάζει με υπερήρωα αλλά με μαθητή που δίνει εξετάσεις ξανά και ξανά. Το αποτέλεσμα; Μια ταινία που ενδιαφέρει όχι μόνο τους φαν του μπάσκετ, αλλά κάθε άνθρωπο που έμαθε να ζει ως “υποτιμημένος” μέχρι να τον μάθουν όλοι με το δουλεμένο του χτύπημα.

3. Swan Song — Η πιο ανθρώπινη ταινία επιστημονικής φαντασίας 
Ο Μαχερσάλα Άλι παίζει τον εαυτό του κυριολεκτικά. Σε ένα μέλλον όχι τόσο μακρινό, ένας άνδρας με ανίατη ασθένεια καλείται να αποφασίσει: θα αφήσει την οικογένειά του να ζήσει χωρίς το τραύμα της απώλειας αντικαθιστώντας τον με ένα τέλειο αντίγραφό του; Ή θα αφήσει την αλήθεια να τους κομματιάσει; Το Swan Song δεν ενδιαφέρεται για τεχνολογία, αλλά για τον πόνο του ανθρώπου που πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην αλήθεια και στην αγάπη. Ο Άλι δίνει μία από τις πιο βουβές, συγκλονιστικές ερμηνείες της καριέρας του. Η επιστημονική φαντασία εδώ λειτουργεί σαν καθρέφτης: δεν μιλά για αύριο, μιλά για το πόσο μακριά θα πηγαίναμε σήμερα για να σώσουμε όσους αγαπάμε.

4. The Tragedy of Macbeth — Το σινεμά ως γλυπτική 
Ο Τζόελ Κοέν χωρίς αδερφό, αλλά με την ίδια εμμονή στην υφή του χρόνου κάνει το πιο ριζοσπαστικό του στοίχημα: γυρίζει τον Σαίξπηρ σαν γερμανικό εξπρεσιονισμό του 1920. Ασπρόμαυρη εικόνα, σκηνικά σαν ψυχολογικά τοπία, σιωπή που μιλά περισσότερο από τα λόγια.  Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον δεν παίζει τον Μακμπέθ. Η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, ως γυναίκα που θέλει εξουσία όχι από φιλοδοξία αλλά από οργή, αλλάζει το ίδιο το κείμενο χωρίς να το αγγίξει. Είναι μια “γλυπτική” πράξη. Σαν κάποιος να έσκαψε τον Σαίξπηρ μέχρι να βρει το κόκκαλό του.

5. Deaf President Now! — Η ιστορία που έπρεπε να ξέρουμε 
Η πιο δυνατή ταινία της λίστας δεν αφορά τη μυθοπλασία. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που διορθώνει την ιστορία. Το Deaf President Now! εξιστορεί την εξέγερση του 1988 στο Πανεπιστήμιο Gallaudet, όταν οι φοιτητές αρνήθηκαν να αποδεχτούν ακούοντα πρόεδρο σε έναν χώρο όπου η κουλτούρα των Κωφών δεν είναι “μειονότητα”, αλλά ταυτότητα.Η ταινία ζητά σεβασμό. Με ηχητικό σχεδιασμό που μπαίνει στη θέση της σιωπής και με εικόνες που μιλούν χωρίς λόγια, γίνεται υπενθύμιση ότι η ισότητα δεν είναι δώρο, αλλά κατάκτηση με αξιοπρέπεια. 

Το Apple TV+ δεν προσπαθεί να είναι η μεγάλη βιβλιοθήκη. Προσπαθεί να είναι η σωστή. Όταν το streaming μοιάζει με fast food, η Apple αποφασίζει να “σερβίρει” στοχευμένο σινεμά και κάπως έτσι κερδίζει τους θεατές. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.