Έχει περάσει πάρα πολύ καιρός από την τελευταία φορά που μια σειρά στην τηλεόραση με κέρδισε τόσο πολύ. Σε λιγότερο από 48 ώρες είδα οκτώ 50λεπτα επεισόδια και το πιο σημαντικό είναι πως μετά την ολοκλήρωση της σειράς αναζήτησα και το βιβλίο. Ο λόγος για τη νέα σειρά της ΕΡΤ “Το βραχιόλι της φωτιάς” σε σκηνοθεσία Γιώργου Γκικαπέππα και σενάριο των Νίκου Απειρανθίτη και Σοφίας Σωτηρίου βασισμένο στο βιβλίο της Βεατρίκης Σαΐας-Μαγρίζου που αφηγείται την ιστορία της δικής της οικογένειας.

Κάθε συζήτηση που αφορά το ολοκαύτωμα είναι από μόνη της φορτισμένη με τη μνήμη ενός από τα πιο ειδεχθή και απαρηγόρητα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας. Η δίωξη και ο αφανισμός περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς είναι μια βαθιά χαρακιά στην πορεία της ανθρωπότητας. Από τα είκοσι πέντε άρθρα του προγράμματος του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, το άρθρο 4 αναφέρεται ξεκάθαρα στο “Εβραϊκό Ζήτημα” ως μείζων θέμα και απαραίτητο για την καθαροαιμία της φυλής του Γ’ Ράιχ.

Συγκεκριμένα: “Μόνο μέλη του έθνους μπορούν να είναι πολίτες του κράτους. Μόνο εκείνοι που στις φλέβες τους τρέχει γερμανικό αίμα, όποια και αν είναι η θρησκεία τους, μπορούν να είναι μέλη του έθνους. Επομένως, κανένας Εβραίος δεν μπορεί να είναι μέλος του έθνους”.

Πάνω από 25.000 Εβραίοι υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη στη μεγάλη πυρκαγιά της πόλης το 1917 και αυτό ακριβώς είναι το σημείο εκκίνησης της σειράς “Το βραχιόλι της φωτιάς”. Η ιστορία ακολουθεί την οικογένεια του Εβραίου επιχειρηματία υφασμάτων Μωής Κοέν που από την απόλυτη κυριαρχία οδηγήθηκε στη φρίκη του Άουσβιτς.

Ο Ιωσήφ, ο μικρότερος γιος του Μωή και της Μπενούτα Κοέν, έχοντας επιβιώσει του ολοκαυτώματος προσπαθεί να κλείσει παλιούς και νέους λογαριασμούς με την ιστορία της οικογένειας του. Επειδή, μέχρι και το τελευταίο λεπτό συμβαίνει η απόλυτη ανατροπή -θυμηθείτε αυτό που σας λέω- δεν θα δώσω περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση του έργου.

Ο τρόπος που ο Γιώργος Γκικαπέππα ωριμάζει τους χαρακτήρες ξεδιπλώνοντας την ιστορία είναι καθηλωτικός. Αξιοποιώντας όλα τα πρώτα υλικά ενός καλού σεναρίου υπακούει στους βασικούς κανόνες. Το “Το βραχιόλι της φωτιάς” έχει μια κεντρική ιδέα, είναι χρονικά και τοπικά προσδιορισμένο, γεννάει δευτερογενείς ιστορίες μέσα από τις συγκρούσεις των χαρακτήρων, δημιουργεί εκκρεμότητα – “σασπένς” και το πιο σημαντικό σε τσιγκλάει για το τι θα γίνει παρακάτω. Όσο για το τέλος είναι τόσο ανατρεπτικό όσο χρειάζεται.

Το καστ των ηθοποιών είναι εξαιρετικό. Οι Νίκος Ψαρράς, Ελισάβετ Μουτάφη, Χρήστος Λούλης, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Σπύρος Σταμούλης, Νεφέλη Κουρή, Μιχάλης Ταμπακάκης, Δημήτρης Αριανούτσος, Χριστίνα Μαθιουλάκη, Γιώργος Ζιάκας, Νικολέτα Χαρατζόγλου, Ηλέκτρα Μπαρούτα, Γκαλ.Α. Ρομπίσα, Παναγιώτης Ξυνός και Αργύρης Ξάφης κεντάνε στην κυριολεξία.

Η φωτογραφία των Γιάννη Δρακουλαράκου, Βασίλη Μουρίκη και Ντίνου Μαχαίρα εικονοποιούν κάθε σπιθαμή του σεναρίου πραγματοποιώντας γυρίσματα σε φυσικούς

χώρους παίζοντας με το φως. Θα λατρέψετε τις ενδυματολογικές επιλογές της Μαρία Κοντοδήμα με τα αυστηρά κουστούμια και τα vintage φορέματα καθώς και τα βαγκ χτενίσματα των ηρωίδων.

Μια σειρά διαμάντι που για πρώτη φορά καταπιάνεται με τα σκοτεινά χρόνια των πογκρόμ του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ, τους Έλληνες φασίστες της πολιτοφυλακής και την εθνικιστική αντισημιτική οργάνωση “ Εθνική Ένωσις Ελλάς” με τα κίτρινα χρώματα. Οι γνωστοί Τριεψιλίτες από τα 3 έψιλον της ονομασίας τους -υπάρχει μια πολύ δυνατή σκηνή στο έργο-. Μάλιστα ανεπίσημα το αρτικόλεξο Ε.Ε.Ε λέγεται πως σήμαινε “Έλληνες Εξοντώστε Εβραίους“. Στην πορεία του έργου συναντάμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων αλλά και μια μεγάλη προδοσία από αυτές που κανείς δεν περιμένει!