Η δημιουργία ταινίας ή σειράς από βιβλίο ή video game είναι ιδιαίτερα απαιτητική και ενέχει κινδύνους. Γιατί ένα σύμπαν που έχει ξετυλιχθεί επιτυχημένα σε μία κονσόλα ή στο αναγνωστικό κοινό, είναι απαραίτητο να περάσει με την ίδια ατμόσφαιρα και το ίδιο feeling στην οθόνη, και αυτό δεν είναι πάντα κάτι εύκολο.
Πολλά παιχνίδια —όπως το The Last of Us, το Metal Gear Solid, το Red Dead Redemption – χαρακτηρίζονται από αφηγηματική δεινότητα αλλά και τους πολύπλοκους και πολυεπίπεδους κόσμους που χτίζουν. Τα στοιχεία αυτά είναι βέβαια ιδανικά για να τροφοδοτήσουν σειρές που βασίζονται στο cliffhanger ώστε να κρατήσουν τον θεατή κολλημένο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η εμφάνιση των video games τη δεκαετία του ’70 αποτέλεσε επανάσταση στην ποπ κουλτούρα. Ολόκληρες γενιές γαλουχήθηκαν με τις περιπέτειες που ξετυλίγονταν σε κονσόλες και υπολογιστές δημιουργώντας ένα πιστό πολυπληθές κοινό. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, η βιομηχανία του gaming είναι πλέον πιο κερδοφόρα από τη βιομηχανία μουσικής και ταινιών μαζί. Σύμφωνα με έκθεση της SuperData Research, η παγκόσμια αγορά video games αποτιμήθηκε στα 159,3 δισεκατομμύρια δολάρια το 2020. Αυτό περιλαμβάνει έσοδα από παιχνίδια κονσόλας, παιχνίδια υπολογιστή, παιχνίδια για κινητά και esports.
Δεδομένης λοιπόν της εξαιρετικής δημοτικότητας των βιντεοπαιχνιδιών, είναι λογικό ότι περισσότερα στούντιο του Χόλιγουντ κυκλοφορούν ταινίες βασισμένες σε παιχνίδια. Από τα Super Mario, Street Fighter της δεκαετίας του ‘90 , το Resident Evil και το Silent Hill της πρώτης δεκαετίας του 2000 έως Uncharted του 2021, η βιομηχανία gaming αποτέλεσε θεματικά τεράστια πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο ενώ οι απανταχού gamers ήταν εκστασιασμένοι με το γεγονός ότι θα έβλεπαν σε ταινίες χαρακτήρες των αγαπημένων τους παιχνιδιών.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, ειδικά μετά την καραντίνα που οι σειρές κατέκλυσαν την καθημερινότητά μας, τα video games φαίνεται να εμπνέουν ολοένα και περισσότερους δημιουργούς σειρών που θέλουν να μεταφέρουν την περιπέτεια από την κονσόλα στη μικρή οθόνη.
Και το σύμπαν του Fallout είναι μία τέτοια περίπτωση.
Το Fallout είναι μετα-αποκαλυπτικό role-playing video game που έχει δημιουργηθεί από τον Tim Cain και τον Leonard Boyarsky. Διαδραματίζεται κατά τον 21ο, τον 22ο και τον 23ο αιώνα και το ρετροφουτουριστικό σκηνικό του είναι επηρεασμένο από την μεταπολεμική κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών της δεκαετίας του 1950, που συνδύαζαν την ελπίδα για τις υποσχέσεις της τεχνολογίας και τον φόβο της πυρηνικής εξόντωσης.
Η μεταφορά αυτού του σκηνικού σε σειρά είναι εισιτήριο για την επιτυχία. Δεν ακολουθεί όμως τα γεγονότα πιστά όπως έκανε η σειρά The Last of Us που βασίστηκε στο ομώνυμο Game. Και ίσως αυτό ενισχύει λίγο παραπάνω το ενδιαφέρον των φανατικών του σύμπαντος του Fallout.
Οι δημιουργοί αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν αυτούσια την πλοκή του παιχνιδιού. Αντιθέτως, δημιούργησαν μία νέα ιστορία με τους ίδιους πρωταγωνιστές στο ίδιο σκηνικό, πιστή στο πνεύμα του παιχνιδιού. Έτσι ακόμα και όσοι έχουν γνωρίσει τα γεγονότα των ηρώων μέσα από το παιχνίδι, πλέον είναι αντιμέτωποι με νέα δεδομένα, με εκπλήξεις και καινούρια στοιχεία ικανά να τους κρατήσουν το ενδιαφέρον.
Έξυπνη κίνηση αν σκεφτεί κανείς ότι στο επιτυχημένο “The Last of Us”, το καλύτερο επεισόδιο της σειράς ήταν αυτό που ξέφυγε λίγο από την αυτούσια μεταφορά της πλοκής και έκανε την έκπληξη.
Το Fallout δεν είναι η ιστορία ενός πατέρα και μιας κόρης που περιπλανώνται στον απόηχο μιας παγκόσμιας καταστροφής. H ιστορία είναι διαφοροποιημένη καθώς η δράση μεταπηδά στο έτος 2296 στον απόηχο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Με flashbacks του Cooper Howard, (The Ghoul) οι δημιουργοί μας πηγαίνουν πίσω στον κρίσιμο ‘Μεγάλο Πόλεμο’ του 2077 – μια πυρηνική σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας που άλλαξε τον κόσμο και τον έφερε σε αυτήν την κατάσταση.
Όπως κάθε παιχνίδι, σειρά, ταινία μετα -αποκαλυπτική που σέβεται τον εαυτό της, μετά την καταστροφή, όσοι επιβίωσαν, βγαίνουν από τα καταφύγια στην επιφάνεια για να αντιμετωπίσουν τις νέες συνθήκες της ζωής τους.
Στο εναλλακτικό αυτό σύμπαν, η μόδα και η αισθητική έχουν μείνει στη δεκαετία του 1950. Αλλά επειδή βρισκόμαστε 200 χρόνια μετά, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί, με ρομπότ και στολές εξωπραγματικές, ένα σκηνικό του μέλλοντος όπως θα το φανταζόταν η Αμερική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.
Η Lucy (Ella Purnell) έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα από τα πολλά υπόγεια θησαυροφυλάκια που χτίστηκαν την εποχή του Cooper Howard, (The Ghoul) του βασικού χαρακτήρα του video game και οι άνθρωποι είναι οργανωμένοι σε μικρές κοινότητες. Κάθε κοινότητα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να παραμείνει ζωντανή, μακριά από τη γεμάτη ακτινοβολία κόλαση που άφησαν οι πρόγονοί τους και με έναν σχετικά κλειστό πληθυσμό. Η Lucy θα αναγκαστεί να βγει στην επιφάνεια για να αναζητήσει τον χαμένο πατέρα της, όπου και θα αντιμετωπίσει ένα απίστευτα πολύπλοκο, παράξενο και άκρως βίαιο σύμπαν.
Αλλά η οικοδόμηση νέων ιστοριών σε έναν προϋπάρχοντα κόσμο όπως αυτός αποτελεί τεράστια πρόκληση. Οι θαυμαστές είναι συχνά υπερβολικά δεμένοι με τους κόσμους που αγαπούν και οποιαδήποτε παρατυπία μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή.
Αλλά το Fallout το καταφέρνει αριστοτεχνικά. Ο θαυμασμός των Robertson-Dworet και Wagner για τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών είναι προφανής, αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό εδώ είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν μία καλοστημένη σειρά με δυνατή αφηγηματική δομή, μεστή ιστορία και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που τυχαίνει να είναι βαθιά ριζωμένοι στον κόσμο και το πνεύμα του Fallout.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
