«Με λένε Daryl Dixon. Προέρχομαι από ένα μέρος που λέγεται Κοινοπολιτεία. Είναι στην Αμερική. Πήγα να ψάξω για κάτι και το μόνο που βρήκα ήταν μπελάδες. Αν δεν τα καταφέρω να γυρίσω πίσω, θέλω να ξέρουν ότι προσπάθησα.»

Με αυτά τα λόγια ο Daryl, ο αγαπημένος χαρακτήρας του “The Walking Dead”, αυτοσυστήνεται (κατά κάποιον τρόπο) στα ζόμπι της Γαλλίας, ηχογραφώντας τον εαυτό του σε ένα φορητό μαγνητοφωνάκι που βρήκε σε μια εγκαταλελειμμένη βάρκα, εκεί που τον ξέβρασε το κύμα του Ατλαντικού.

Αλλά πώς βρέθηκε ο Daryl από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη;

Αναζητώντας τις απαντήσεις

Όταν το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο AMC ανακοίνωσε λίγους μήνες πριν πως ο Daryl πηγαίνει στην Ευρώπη, όλοι απόρησαν πώς μπορεί να γίνει αυτό. H επίσημη σύνοψη ήταν εξής: «Στο “The Walking Dead: Daryl Dixon”, ο Daryl ξεβράζεται στη Γαλλία και παλεύει να βρει πώς και γιατί βρέθηκε εκεί. Η σειρά παρακολουθεί το ταξίδι του σε μια κατεστραμμένη αλλά ανθεκτική Γαλλία, καθώς ελπίζει να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στην πατρίδα του. Καθώς κάνει το ταξίδι, όμως, οι δεσμοί που δημιουργεί στην πορεία περιπλέκουν το τελικό του σχέδιο».

Έτσι, λοιπόν, την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου που κυκλοφόρησε το πρώτο επεισόδιο (“L’ame Perdue”) της spin-off σειράς του Daryl, οι φανς του TWD Universe περίμεναν εναγωνίως να δουν με ποιον τρόπο οι σεναριογράφοι θα μπορέσουν να πλασάρουν το κόνσεπτ της μεταβίβασής του στη Γαλλία. Αυτό που έκαναν ήταν απλό και πάντα στα γνωστά πλαίσια του “The Walking Dead”: ο Daryl, ως άλλος ναυαγός, ξεβράζεται στα γαλλικά παράλια και αμέσως καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του και να ξεκινήσει την περιπλάνησή του στο άγνωστο μέρος που βρέθηκε. Λίγα βήματα παραπέρα αντικρύζει μια πινακίδα στη γαλλική γλώσσα και, τι πιο σύνηθες, δεν δείχνει τόσο θορυβημένος από αυτό και αντί η οθόνη μας να γεμίσει φράσεις “WTF?” που χοροπηδάνε όπως η old school προφύλαξη οθόνης των Windows, ο Daryl συνεχίζει απτόητος. Λογικό, εν μέρει, αφού ένας άνθρωπος που ζει σε ένα zombie apocalypse τι άλλο μπορεί να τον εκπλήξει;

Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, και αφού ο Daryl μπαίνει σε γνωστά και μη εξαιρετέα προβλέψιμα (αλλά πάντα ευπρόσδεκτα) μπλεξίματα, παίρνουμε με το ζόρι από το στόμα του κάποιες πληροφορίες σχετικά με το θέμα. Συνήθως αρέσκεται σε φράσεις όπως «έμπλεξα με τους λάθους ανθρώπους». Μας κάνει; Φυσικά -ειδικά από την στιγμή που προς το τέλος του επεισοδίου το κουβάρι κάπως ξεκινάει να ξετυλίγεται.

Προκειμένου το μυστήριο να μας κρατήσει σε μια εγρήγορση και όσο περνάει ο χρόνος η περιέργειά μας να φουντώνει, το “The Walking Dead: Daryl Dixon” δεν μας παρουσιάζει πολλά στοιχεία σχετικά με αυτή την απρόοπτη και αλλόκοτη εξέλιξη του spin-off, η οποία, ίσως, βοηθήσει και στην εξέλιξη του χαρακτήρα του Daryl, που αν και αγαπημένος έχει παραμείνει λίγο στάσιμος. Βέβαια, τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «εξέλιξη» είναι κάπως υποκειμενικό, αλλά, αντικειμενικά, αν ο Daryl καταλήξει να προσεύχεται και να πιστέψει σε ένα παιδί – Μεσσία, τότε αυτό είναι τελείως απροσδόκητο και θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον…

Ήταν καλό το πρώτο επεισόδιο της σειράς;

Η ιστορία των σειρών με πολλές σεζόν και εκείνων που έχουν αναπτύξει ένα στιβαρό franchise, είτε τηλεοπτικό είτε κινηματογραφικό, μας έχει αποδείξει πως υπάρχουν, κυρίως, δύο βασικά είδη θεατών:

• Αυτοί που αναζητούν συνεχώς «μια εξέλιξη», «κάτι καινούργιο» και να μην τους σερβίρουν συνεχώς «το ίδιο πιάτο»
• Εκείνοι που παραμένουν πιστοί στο βασικό σεναριακό – σκηνοθετικό μοτίβο, το οποίο άλλωστε είναι αυτό που κάνει μια παραγωγή αγαπητή

Όσοι, λοιπόν, ανήκουν στην πρώτη κατηγορία ίσως απογοητευτούν, καθώς το “The Walking Dead: Daryl Dixon” έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που γίνονται αμέσως φανερά -και αποτελούν τον κορμό εξέλιξης- στο “The Walking Dead”. Αν έχεις παρακολουθήσει έστω λίγα επεισόδια της βασικής σειράς, καταλαβαίνεις αμέσως ποιος χαρακτήρας θα αποδειχθεί αφερέγγυος, ποιος θα δημιουργήσει προβλήματα, ποιος θα είναι ο κακός της σεζόν κ.ο.κ.

Όμως, το “The Walking Dead: Daryl Dixon” θα φέρει στοιχεία ικανοποίησης στους υπόλοιπους θεατές -μαζί και σε μένα-, αυτούς που ανήκουν δηλαδή στην δεύτερη κατηγορία, διότι όσα έχουμε αγαπήσει από το TWD εμφανίζονται ξανά στο spin-off του Daryl: τα ζόμπι(α) που εμφανίζονται από το πουθενά, το περπάτημα και η μαχητικότητα του Daryl, οι ευγενείς χαρακτήρες που πεθαίνουν γρήγορα και άδοξα, ο μισητός κακός που διακατέχεται από παρορμητισμό και αυθάδεια, εκείνος/η που φέρνει ελπίδα και αισιοδοξία, η κλασική πλοκή και τα αντίθετα στρατόπεδα, οι στιγμές μοναξιάς και εκείνες της συλλογικότητας.

Αν κάτι δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει, ή έστω να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, είναι το βασικό μουσικό θέμα της σειράς το οποίο δε μπορεί να δημιουργήσει την αιχμηρή ατμόσφαιρα της μουσικής του “The Walking Dead”. Σε αντίθεση με την επική και αποκαλυπτική σύνθεση του Bear McCreary, στο “The Walking Dead: Daryl Dixon” το ύφος του soundtrack είναι αρκετά “ευρωπαϊκό”, με έγχορδα, πιάνο και μελωδίες που συναντάμε σε Αναγεννησιακές ορχήστρες.

Η καλύτερη ατάκα του επεισοδίου

Όταν ο Daryl αποφασίζει να φύγει από το μοναστήρι με τις μοναχές που βρέθηκαν να τον περιθάλπουν, η Isabelle, ένας χαρακτήρας που (λογικά) θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή περιοδεία του Daryl, προσπάθησε να τον πείσει να ακολουθήσει το μονοπάτι που του πρότεινε προκειμένου ο κόσμος να σωθεί.

Πιστός στις αρχές του, ο “μοναχικός καβαλάρης” του TWD αποφασίζει να μεταφέρει την κοσμοθεωρία του και στη Γαλλία, αυτή που λέει ότι τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι απαραίτητα και δικά μας, ούτε μπορούμε να κουβαλήσουμε όλα τα βάρη στις πλάτες μας -ο καθένας ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά.

Daryl: Κοίτα, έχω ήδη κάνει σχέδια. Δεν θέλω να κάνω άλλα. Ο κόσμος έχει χαθεί.

Isabelle: Το ξέρουμε αυτό. Η ελπίδα σβήνει σταδιακά και μετά όλα μαζί. Αν κάνουμε λάθος, τουλάχιστον θα έχεις βοηθήσει ένα αγόρι να πάει σε ένα καλύτερο μέρος. Αλλά αν έχουμε δίκιο… γιατί να μην ποντάρουμε στην ελπίδα;

Daryl: Δεν είναι δικό μου πρόβλημα.