Το “Εmilia Perez” έκανε πρεμιέρα στις Κάννες και εδώ και περίπου δύο εβδομάδες ήρθε και στις ελληνικές αίθουσες, επιβεβαιώνοντας την κινηματογραφική αξία του σύνολου του έργου του Ζακ Οντιάρ, που κάθε φορά που δημιουργεί έχει πραγματικά κάτι να πει. Μαζί του τέσσερις ακόμα επιλογές που η καθεμιά έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον.

“Εmilia Pérez”, του Ζακ Οντιάρ
Η πρωταγωνίστρια Εμιλία καλείται να αναγνωρίσει τι συμβαίνει, να το αποδεχθεί, να το διαχειριστεί και να προχωρήσει περήφανα μπροστά. Ειδικά όταν το περιβάλλον δεν είναι υποστηρικτικό αυτή η προσπάθεια εξελίσσεται σε γολγοθά. Πόσο εύκολο είναι κανείς να αποδράσει κανείς από ένα παρελθόν που τον κρατάει δέσμιο; Να φωνάξει ως εδώ και να πάρει τη γενναία απόφαση να αντισταθεί. Ο δρόμος προς τη λύτρωση της ψυχής απαιτεί χρόνο και προσωπικές θυσίες. Οι διαδοχικές συγκρούσεις κι απειλές δεν την πτοούν. Δεν το βάζει κάτω. Ο υπερπάντων αγώνας έχει ήδη τεθεί με ξεκάθαρους στόχους. «Είναι η μόνη μου ελπίδα να ζήσω τη δική μου ζωή». Για να παραμείνει «ζωντανή» πρέπει να κερδίσει αυτήν την αναμέτρηση.

Ένα queer μιούζικαλ για την αγάπη, την κατανόηση, την αποδοχή και γιατί όχι τη συγχώρεση που ως έννοια ατονεί ολοένα και περισσότερο σε μία σκληρή, δύσκαμπτη κοινωνία. Γεμάτο ανατροπές το νέο έργο του Ζακ Οντιάρ μας θυμίζει πως η ελπίδα γεννιέται μέσα από τις στάχτες μας, ακόμα και σε συνθήκες δίνης και χάους. Στιχομυθίες, συνεχείς ερωτήσεις κι απαντήσεις. Παραστατικότητα, ζωντάνια, θεατρικότητα και μία “συμφωνία” των Τεχνών προκειμένου να αποδώσουν το νόημα που θέλει ο δημιουργός κι έχει βαλθεί να το περάσει για τα καλά μέσα μας. Ο πολυσύνθετος χαρακτήρας, ειδικά της πρωταγωνίστριας, μας βασανίζει, μας ταξιδεύει και στο τέλος μας αφήνει τον αέρα να αποφασίσουμε εμείς, να έχουμε τον τελευταίο λόγο.

“Woman of the Hour”, της Άννα Κέντρικ
Ένας κατά συρροή δολοφόνος συμμετέχει ως εργένης σε ένα τηλεπαιχνίδι γνωριμιών. Έτσι του δίνεται η ευκαιρία να διαλέξει το επόμενο θύμα του μπροστά στο κοινό που παρακολουθεί από το σπίτι. Θα μπορούσε να είναι το αρρωστημένο σενάριο μιας ταινίας τρόμου, αλλά το τρομακτικό στην περίπτωση του “Woman of the Hour” είναι ότι βασίζεται στην πραγματική υπόθεση του Rodney Alcala, ο οποίος συμμετείχε στο τηλεπαιχνίδι The Dating Game το 1978 εν μέσω μιας σειράς φόνων. Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο η Anna Kendrick εστιάζει αντ’ αυτού στη Sheryl (που υποδύεται η ίδια η Kendrick και βασίζεται στην πραγματική Cheryl Bradshaw), τη γυναίκα που είχε την ατυχία να ταιριάξει με τον Alcala (Daniel Zovatto) όπως και στις γυναίκες που ανέφεραν ή υποψιάστηκαν τον δολοφόνο, αλλά αγνοήθηκαν συστηματικά από τις αρχές. Ένα καθηλωτικό θρίλερ που υπογραμμίζει πως ο πραγματικός τρόμος έγκειται στο πόσο εύκολα ο Alcala κατάφερε να αποφύγει την προσοχή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

“Don΄t Move”, των Adam Schindler και Brian Netto
Αναβιώνοντας το αιώνιο δίλημμα «άνθρωπος ή αρκούδα» το “Don’t Move” αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής μητέρας που πενθεί. Με το σώμα της να καταρρέει σταδιακά, η Ίρις έχει μόνο 20 λεπτά για να δραπετεύσει ή να βρει βοήθεια, ενώ ο επιτιθέμενός της ο Ρίτσαρντ (Finn Wittrock), την ακολουθεί ψυχρά και αμείλικτα. Σκηνοθετημένο από τους Adam Schindler και Brian Netto και σε παραγωγή του Sam Raimi αυτό το επιδέξια δομημένο παιχνίδι «γάτας και ποντικιού» δεν αφήνει περιθώριο ανάσας. Η Asbille προσφέρει μια συγκλονιστική ερμηνεία ως Ίρις. Μία γυναίκα που παραλύει δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο. Αν σχεδιάζετε να πάτε στο δάσος σήμερα… διαλέξτε την αρκούδα.

“Τhe Piano Lesson”, του Μάλκολμ Ουάσινγκτον
Μια μάχη μαίνεται στο σπίτι των Τσαρλς. Στο επίκεντρο βρίσκεται ένα πολύτιμο κειμήλιο, το πιάνο της οικογένειας που χωρίζει δύο αδέλφια. Από τη μια πλευρά ο αδελφός (Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον) σκοπεύει να χτίσει την οικογενειακή περιουσία πουλώντας το. Από την άλλη, η αδελφή (Ντανιέλ Ντεντγουάιλερ) θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει το μοναδικό απομεινάρι της κληρονομιάς της οικογένειας. Ο θείος τους (Σάμουελ Λ. Τζάκσον) προσπαθεί να μεσολαβήσει, αλλά ακόμη και εκείνος δεν μπορεί να σταματήσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Προσαρμοσμένο από το βραβευμένο με Πούλιτζερ αριστούργημα του Αύγουστου Γουίλσον, το The Piano Lesson εξερευνά τη διαγενεακή δυναμική της ταυτότητας, της αντοχής και της υπέρβασης, αποκαλύπτοντας συγκλονιστικές αλήθειες για το πώς αντιλαμβανόμαστε το παρελθόν και ποιος έχει το δικαίωμα να ορίσει την κληρονομιά μας. Από τους υποψήφιους για Όσκαρ παραγωγούς Ντένζελ Ουάσινγκτον και Τοντ Μπλακ, και με ένα εντυπωσιακό καστ, το οποίο περιλαμβάνει τους Σάμουελ Λ. Τζάκσον, Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Ρέι Φίσερ, Μάικλ Ποτς, Έρικα Μπάντου, Σκάιλερ Αλίς Σμιθ, καθώς και Ντανιέλ Ντεντγουάιλερ και Κόρι Χόκινς.

“Joy”, του Μπεν Τέιλορ
Η ταινία “Joy” αφηγείται την εκπληκτική αληθινή ιστορία πίσω από την επαναστατική γέννηση της Λουίζ Τζόι Μπράουν το 1978, του πρώτου «μωρού από σωλήνα» στον κόσμο. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από την προοπτική της Ζαν Πέρντι, μιας νεαρής νοσοκόμας και εμβρυολόγου, η οποία συνεργάστηκε με τον επιστήμονα Ρόμπερτ Έντουαρντς και τον χειρουργό Πάτρικ Στέπτοου για να λύσουν τον γρίφο της υπογονιμότητας, εισάγοντας την εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF). Η ταινία γιορτάζει τη δύναμη της επιμονής και τα θαύματα της επιστήμης, καθώς παρακολουθεί αυτό το τολμηρό τρίο οραματιστών που ξεπέρασε τεράστιες αντιξοότητες και αντιστάσεις για να πραγματοποιήσει το όνειρό τους, επιτρέποντας έτσι σε εκατομμύρια ανθρώπους να ονειρευτούν μαζί τους.

 

☞︎ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.