Ενώ η Netflix έχει κυρίως κυριαρχήσει στην αγορά streaming με τις πρωτότυπες ταινίες της—καταφέρνοντας μάλιστα να προσελκύσει μεγάλα ονόματα όπως τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, τον Αλφόνσο Κουαρόν και τον Μάρτιν Σκορσέζε—το Hulu αρχίζει πλέον να βρίσκει τον ρυθμό του και στον κινηματογράφο, εξασφαλίζοντας τα αποκλειστικά δικαιώματα για πολλές υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες όπως το A Real Pain και το Anora.
Ας δούμε όμως πέντε επιλογές που δεν πρέπει να χάσουμε…
Μission Impossible: Fallout
Ο Tom Cruise επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες ως Ethan Hunt για αυτό που, όπως φαίνεται, είναι η τελευταία του αποστολή ως μυστικός πράκτορας στον οποίο στρέφεται η κυβέρνηση για τις πιο δύσκολες αποστολές της. Ενώ το Mission: Impossible – The Final Reckoning σπάει τα ταμεία, το Hulu επιστρέφει στην αρχή, φέρνοντας στη βιβλιοθήκη του τις πρώτες έξι (από τις συνολικά οκτώ). Αν θέλετε να τις δείτε με χρονολογική σειρά, ξεκινήστε με την πρωτότυπη ταινία του Brian De Palma από το 1996. Αν προτιμάτε να πάτε κατευθείαν στην καλύτερη ταινία της σειράς, διαλέξτε το Fallout του 2018, το οποίο αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Christopher McQuarrie στο franchise.
Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά
«Για να μπορέσεις να επιβιώσεις σε αυτή τη ζωή πρέπει να κάνεις ότι δεν βλέπεις κάποια πράγματα». Αυτή η φράση που ακούγεται στην ταινία μας στοιχειώνει και μας απομακρύνει από την ιστορία. Μας φέρνει αντιμέτωπους με καθημερινά παραπτώματα μέχρι με εγκλήματα που πολέμου. Τα βλέπουμε, αλλά τα προσπερνάμε εθελοτυφλώντας. Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον σύγχρονο κόσμο κι αυτό που μας κάνει να «πέφτουμε» καθημερινά κι ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα. Η μονή συμβολίζει ταυτόχρονα την εξουσία και το σκοτάδι. Ο διευθυντής φωτογραφίας Φρανκ βαν ντε Ίντεν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να μας περάσει μέσα από τις λήψεις του τον αντικατοπτρισμό της ψυχής του βασικού μας ήρωα, αλλά και των 30.000 θυμάτων που για περίπου είκοσι χρόνια έδιναν ραντεβού με τη «Μαγδαληνή». Ο θολός ρόλος του άβατου των μοναστηριών, η σιωπή, η ομερτά, η κουρτίνα που οι κάτοικοι στη Βόρεια Ιρλανδία αρνούνται να τραβήξουν και να παλέψουν συλλογική στην ουσία κι όσον αφορά τη μνήμη και τα ανεξίτηλα τραύματά της.
Longlegs
Serial killer σκορπάει φόβο και λειτουργεί με “χειρουργική” ακρίβεια. Φέρνει εις πέρας τις αποστολές του και συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό το “ξεκαθάρισμα”. Οι αρχές αναζητούν τρόπο να φτάσουν στα ίχνη του, καθώς γνωρίζει να εκτελεί πιο γρήγορα από τη σκιά του. Το δύσκολο έργο αναλαμβάνει η πράκτορας του FBI, Λι Χάρκερ. Σε σύγκριση με άλλους ανάλογους χαρακτήρες η Λι μοιάζει ευάλωτη. Δεν είναι μία “αποστειρωμένη” ύπαρξη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να πετύχει τον στόχο. Σύντομα θα γοητευτεί από το μαύρο του σκοταδιού και τους πειρασμούς που την καλούν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Η διαρκής ακροβασία την εξαντλεί και φέρνει στην επιφάνεια το στίγμα του παρελθόντος. Η μνήμη και τα ανεξίτηλα τραύματα μας κυνηγούν κι αρκεί μία στιγμή για να ξυπνήσουν. Ο σκηνοθέτης εμβαθύνει πάνω στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και τη ψυχοσύνθεση των δύο ηθοποιών. Η μετάλλαξη του Κέιτζ σωματικοποιείται. Αν δει κανείς το πρόσωπό του με προσοχή του θα νιώσει την αλλοίωση των χαρακτηριστικών του. Το μίσος τον διαβρώνει. Οι αμαρτίες που περνούν στο ασυνείδητο τον στοιχειώνουν κι ας μείνει αφήνει το παραμικρό να βγει στην επιφάνεια. Έχει χάσει το παιχνίδι κι ας μοιάζει να βρίσκεται στην πλευρά των νικητών. Το δραματικό βάθος που δίνεται στους χαρακτήρες αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας. Δημιουργείται μία συνθήκη ορίων και ευαίσθητων κόκκινων γραμμών. Αν το σκεφτούμε καλύτερα όμως, έτσι είναι ολόκληρη η ζωή.
Kinds of Kindness
Τρεις σπονδυλωτές ιστορίες συνολικής διάρκειας 2 ωρών και 44 λεπτών δίνουν μία αντι-οσκαρική παραγωγή, που έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες πριν λίγες ημέρες και ο Τζέσι Πλέμονς βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Με την επιλογή κορυφαίων συνεργατών παραδίδει ένα άρτιο οπτικοακουστικό θέαμα. Σαρκάζει, στηλιτεύει και ταυτόχρονα αυτοσαρκάζεται. Ο Λάνθιμος ,όμως, στην όγδοη σκηνοθετική του απόπειρα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα υπαρξιακό πορτραίτο και διερωτάται δυνατά έχουμε φτάσει στο απώτατο σημείο της ανθρωπότητας που μόνο θαύματα μπορούν να μας σώσουν από την απελπισία που κατακλύζει τις ζωές μας; Ο σκηνοθέτης δίνει απλά το ερέθισμα. Ειδικά αυτή η ταινία μοιάζει με ένα λογοτεχνικό έργο που ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως. Πολύ δύσκολα θα συμφωνήσουν οι κριτικοί ή θα δουν κοινά στοιχεία στην ανάγνωσή τους. Παρ΄ ότι η ταινία γυρίζεται στη Νέα Ορλεάνη, τα δύο πρώτα της κομμάτια θυμίζουν έναν ευρωπαϊκό κινηματογράφο που λατρεύει ως φιλοσοφία το Φεστιβάλ των Καννών. Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω πως είδα στοιχεία που αγγίζουν τον Έστλουντ (“Τρίγωνο”, “Τετράγωνο”) και την Ντικουρνό (“Titane”). O Λάνθιμος όμως αν και το κάνει πολύ περίτεχνα κάνει κυρίως κοινωνικό σινεμά. Επιλέγει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον Κεν Λόουτς, τους αδελφούς Νταρντέν, τον Φαραντί, τον Κόρε Έντα κοιτούν όμως όλοι τους στον ίδιο στόχο κι ας ταξιδεύουν με διαφορετικές πυξίδες.
Το πορτραίτο μίας γυναίκας που φλέγεται
Η Μαριάν είναι ζωγράφος. Κάνει μαθήματα σε νεαρές κοπέλες. Ξαφνικά γίνεται δέκτης μίας πρότασης-πρόκλησης. Δε χάνει χρόνο κι αμέσως το τοπίο αλλάζει. Έρχεται αντιμέτωπη με νέα δεδομένα σε αχαρτογράφητα εδάφη. Μεταφερόμαστε κάπου μεταξύ 1760-70 στη Γαλλία και τη Βρετάνη. Yποχρέωσή της η σχεδίαση του γαμήλιου πορτραίτου της Ελοίζ κάτω από άκρα μυστικότητα, δίχως η ίδια να καταλάβει το παραμικρό. Για να τα καταφέρει πρέπει να τη γνωρίσει καλά και να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχής της. Mια επανάσταση, μία βουτιά στο ανεκπλήρωτο που θα κρατήσει λίγο, αλλά θα αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της για πάντα και θα διαλύσει δύο ζωές. Τα ταμπού κι οι προκαταλήψεις θα δώσουν τη θέση τους στο πάθος. Η φύση ενώνει, η Τέχνη ενώνει, ο Πολιτισμός ενώνει, η εποχή όμως καταδικάζει κάθε σκέψη για κάτι περισσότερο. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Ο σελιδοδείκτης θα μείνει για πάντα στη σελίδα 28 κι η ζωή θα συνεχίζεται … Πληγή που θα μείνει ανοιχτή, όσος χρόνος κι αν περάσει.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Ενώ η Netflix έχει κυρίως κυριαρχήσει στην αγορά streaming με τις πρωτότυπες ταινίες της—καταφέρνοντας μάλιστα να προσελκύσει μεγάλα ονόματα όπως τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, τον Αλφόνσο Κουαρόν και τον Μάρτιν Σκορσέζε—το Hulu αρχίζει πλέον να βρίσκει τον ρυθμό του και στον κινηματογράφο, εξασφαλίζοντας τα αποκλειστικά δικαιώματα για πολλές υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες όπως το A Real Pain και το Anora.
Ας δούμε όμως πέντε επιλογές που δεν πρέπει να χάσουμε…
Μission Impossible: Fallout
Ο Tom Cruise επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες ως Ethan Hunt για αυτό που, όπως φαίνεται, είναι η τελευταία του αποστολή ως μυστικός πράκτορας στον οποίο στρέφεται η κυβέρνηση για τις πιο δύσκολες αποστολές της. Ενώ το Mission: Impossible – The Final Reckoning σπάει τα ταμεία, το Hulu επιστρέφει στην αρχή, φέρνοντας στη βιβλιοθήκη του τις πρώτες έξι (από τις συνολικά οκτώ). Αν θέλετε να τις δείτε με χρονολογική σειρά, ξεκινήστε με την πρωτότυπη ταινία του Brian De Palma από το 1996. Αν προτιμάτε να πάτε κατευθείαν στην καλύτερη ταινία της σειράς, διαλέξτε το Fallout του 2018, το οποίο αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Christopher McQuarrie στο franchise.
Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά
«Για να μπορέσεις να επιβιώσεις σε αυτή τη ζωή πρέπει να κάνεις ότι δεν βλέπεις κάποια πράγματα». Αυτή η φράση που ακούγεται στην ταινία μας στοιχειώνει και μας απομακρύνει από την ιστορία. Μας φέρνει αντιμέτωπους με καθημερινά παραπτώματα μέχρι με εγκλήματα που πολέμου. Τα βλέπουμε, αλλά τα προσπερνάμε εθελοτυφλώντας. Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον σύγχρονο κόσμο κι αυτό που μας κάνει να «πέφτουμε» καθημερινά κι ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα. Η μονή συμβολίζει ταυτόχρονα την εξουσία και το σκοτάδι. Ο διευθυντής φωτογραφίας Φρανκ βαν ντε Ίντεν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να μας περάσει μέσα από τις λήψεις του τον αντικατοπτρισμό της ψυχής του βασικού μας ήρωα, αλλά και των 30.000 θυμάτων που για περίπου είκοσι χρόνια έδιναν ραντεβού με τη «Μαγδαληνή». Ο θολός ρόλος του άβατου των μοναστηριών, η σιωπή, η ομερτά, η κουρτίνα που οι κάτοικοι στη Βόρεια Ιρλανδία αρνούνται να τραβήξουν και να παλέψουν συλλογική στην ουσία κι όσον αφορά τη μνήμη και τα ανεξίτηλα τραύματά της.
Longlegs
Serial killer σκορπάει φόβο και λειτουργεί με “χειρουργική” ακρίβεια. Φέρνει εις πέρας τις αποστολές του και συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό το “ξεκαθάρισμα”. Οι αρχές αναζητούν τρόπο να φτάσουν στα ίχνη του, καθώς γνωρίζει να εκτελεί πιο γρήγορα από τη σκιά του. Το δύσκολο έργο αναλαμβάνει η πράκτορας του FBI, Λι Χάρκερ. Σε σύγκριση με άλλους ανάλογους χαρακτήρες η Λι μοιάζει ευάλωτη. Δεν είναι μία “αποστειρωμένη” ύπαρξη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να πετύχει τον στόχο. Σύντομα θα γοητευτεί από το μαύρο του σκοταδιού και τους πειρασμούς που την καλούν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Η διαρκής ακροβασία την εξαντλεί και φέρνει στην επιφάνεια το στίγμα του παρελθόντος. Η μνήμη και τα ανεξίτηλα τραύματα μας κυνηγούν κι αρκεί μία στιγμή για να ξυπνήσουν. Ο σκηνοθέτης εμβαθύνει πάνω στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και τη ψυχοσύνθεση των δύο ηθοποιών. Η μετάλλαξη του Κέιτζ σωματικοποιείται. Αν δει κανείς το πρόσωπό του με προσοχή του θα νιώσει την αλλοίωση των χαρακτηριστικών του. Το μίσος τον διαβρώνει. Οι αμαρτίες που περνούν στο ασυνείδητο τον στοιχειώνουν κι ας μείνει αφήνει το παραμικρό να βγει στην επιφάνεια. Έχει χάσει το παιχνίδι κι ας μοιάζει να βρίσκεται στην πλευρά των νικητών. Το δραματικό βάθος που δίνεται στους χαρακτήρες αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας. Δημιουργείται μία συνθήκη ορίων και ευαίσθητων κόκκινων γραμμών. Αν το σκεφτούμε καλύτερα όμως, έτσι είναι ολόκληρη η ζωή.
Kinds of Kindness
Τρεις σπονδυλωτές ιστορίες συνολικής διάρκειας 2 ωρών και 44 λεπτών δίνουν μία αντι-οσκαρική παραγωγή, που έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες πριν λίγες ημέρες και ο Τζέσι Πλέμονς βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Με την επιλογή κορυφαίων συνεργατών παραδίδει ένα άρτιο οπτικοακουστικό θέαμα. Σαρκάζει, στηλιτεύει και ταυτόχρονα αυτοσαρκάζεται. Ο Λάνθιμος ,όμως, στην όγδοη σκηνοθετική του απόπειρα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα υπαρξιακό πορτραίτο και διερωτάται δυνατά έχουμε φτάσει στο απώτατο σημείο της ανθρωπότητας που μόνο θαύματα μπορούν να μας σώσουν από την απελπισία που κατακλύζει τις ζωές μας; Ο σκηνοθέτης δίνει απλά το ερέθισμα. Ειδικά αυτή η ταινία μοιάζει με ένα λογοτεχνικό έργο που ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως. Πολύ δύσκολα θα συμφωνήσουν οι κριτικοί ή θα δουν κοινά στοιχεία στην ανάγνωσή τους. Παρ΄ ότι η ταινία γυρίζεται στη Νέα Ορλεάνη, τα δύο πρώτα της κομμάτια θυμίζουν έναν ευρωπαϊκό κινηματογράφο που λατρεύει ως φιλοσοφία το Φεστιβάλ των Καννών. Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω πως είδα στοιχεία που αγγίζουν τον Έστλουντ (“Τρίγωνο”, “Τετράγωνο”) και την Ντικουρνό (“Titane”). O Λάνθιμος όμως αν και το κάνει πολύ περίτεχνα κάνει κυρίως κοινωνικό σινεμά. Επιλέγει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον Κεν Λόουτς, τους αδελφούς Νταρντέν, τον Φαραντί, τον Κόρε Έντα κοιτούν όμως όλοι τους στον ίδιο στόχο κι ας ταξιδεύουν με διαφορετικές πυξίδες.
Το πορτραίτο μίας γυναίκας που φλέγεται
Η Μαριάν είναι ζωγράφος. Κάνει μαθήματα σε νεαρές κοπέλες. Ξαφνικά γίνεται δέκτης μίας πρότασης-πρόκλησης. Δε χάνει χρόνο κι αμέσως το τοπίο αλλάζει. Έρχεται αντιμέτωπη με νέα δεδομένα σε αχαρτογράφητα εδάφη. Μεταφερόμαστε κάπου μεταξύ 1760-70 στη Γαλλία και τη Βρετάνη. Yποχρέωσή της η σχεδίαση του γαμήλιου πορτραίτου της Ελοίζ κάτω από άκρα μυστικότητα, δίχως η ίδια να καταλάβει το παραμικρό. Για να τα καταφέρει πρέπει να τη γνωρίσει καλά και να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχής της. Mια επανάσταση, μία βουτιά στο ανεκπλήρωτο που θα κρατήσει λίγο, αλλά θα αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της για πάντα και θα διαλύσει δύο ζωές. Τα ταμπού κι οι προκαταλήψεις θα δώσουν τη θέση τους στο πάθος. Η φύση ενώνει, η Τέχνη ενώνει, ο Πολιτισμός ενώνει, η εποχή όμως καταδικάζει κάθε σκέψη για κάτι περισσότερο. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Ο σελιδοδείκτης θα μείνει για πάντα στη σελίδα 28 κι η ζωή θα συνεχίζεται … Πληγή που θα μείνει ανοιχτή, όσος χρόνος κι αν περάσει.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
