Όταν η άσφαλτος λιώνει, οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από ήλιο και κούραση, τότε είναι που η ψυχή διψάει για ένα γέλιο – αυθόρμητο και καθαρό. Οι κωμωδίες το καλοκαίρι δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι το αντίδοτο στο βάρος του χρόνου και στη ρουτίνα που ακόμα κι όταν φεύγουμε για διακοπές μας ακολουθεί πίσω από τα γυαλιά ηλίου. Είναι εκείνο το χαμόγελο κάτω από τη βεράντα, εκείνο το γέλιο στο θερινό σινεμά που δεν σε κάνει απλώς να ξεχάσεις, αλλά να θυμηθείς: πως η ζωή θέλει χιούμορ για να την αντέξεις.
“Μην ενοχλείτε παρακαλώ”, του Πατρίς Λεκόντ
Φανατικός οπαδός της τζαζ βρίσκει έναν πολυαγαπημένο, δυσεύρετο δίσκο. Παρακολουθούμε μία τρομερή συγκυρία προκειμένου να μην το ακούσει. Σαν να του κάνουν μία ομαδική πλάκα δοκιμάζοντας τα όριά του. Και πάλι στον ρόλο του συντηρητικού ο Κλαβιέ. Ο Μισέλ έρχεται σε αντίθεση με τον ακτιβιστή γιο του. Παρακολουθούμε μία σειρά ανατροπών, που μας κερδίζουν κι αναρωτιόμαστε εύλογα ποιο θα ναι άραγε το φινάλε; Η αποκάλυψη ενός οικογενειακού μυστηρίου που τείνει σε τραγωδία δίνεται με χιούμορ. Αγγίζουμε τα όρια της μαύρης κωμωδίας. Ο ενθουσιασμός της αρχής κι η απογοήτευση της στιγμής ενώνονται με ένα κοινό θέλω. Να ακούσει επιτέλους τις νότες, την μελωδία, που του λείπει. Τη λύση στον λαβύρινθο δίνει η οικιακή βοηθός. “Το ψέμα βολεύει, γι’αυτό ζείτε μέσα σ’αυτό. Το θάρρος λείπει”. Κάπως έτσι ξετυλίγεται ο μίτος. Κι ενώ περιμένουμε μία σύγκρουση, στην πραγματικότητα επέρχεται η λύτρωση, η ανάσταση, το τέλος (σκοπός). Οι άνθρωποι έχουν βγάλει από μέσα τους ότι τους βαραίνει. Ένα είδος εξομολόγησης. Τελευταία εκκρεμότητα πλέον να ακούσει τον δίσκο, μόνος πια. Άλλωστε η μουσική είναι ο μοναδικός φίλος του ανθρώπου μέχρι το τέλος. Επιλέγει να το κάνει με τον πατέρα του που τον μύησε στην τζαζ. Έτσι ανανεώνει τη σχέση τους και νιώθει διπλά γεμάτος.
“Ο κόσμος σου ανήκει”, του Ρομέν Γαβράς
Ο Φαρές κάνει φιλόδοξα σχέδια, ονειρεύεται την μεγάλη ζωή. Έχει κουραστεί να είναι ένας μικροδιακινητής κι αναζητά ένα κεφάλαιο προκειμένου να ξεφύγει από την μάστιγα. Να δημιουργήσει κάτι δικό του, να φύγει μακριά και να ζήσει αξιοπρεπώς. Η ευκαιρία έρχεται από την Ισπανία πρέπει όμως να βρει το κεφάλαιο για να ξεκινήσει. Αποφασίζει λοιπόν την έξοδο από τον υπόκοσμο με ένα τελευταίο επικό κόλπο που θα του εξασφαλίσει το κεφάλαιο και θα του ανοίξει την πόρτα για το επόμενο βήμα στη ζωή του μακριά από το πολύπαθο παρελθόν. Μία ταινία ευχάριστη, δράσης, που ψυχαγωγεί, μας χαλαρώνει, αλλά συγχρόνως μας χτυπάει ένα καμπάνακι για την Ευρώπη, για την Μεσόγειο, για τον κόσμο ολόκληρο. Βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα μωσαϊκό ανθρώπων από διάφορες χώρες, με διαφορετική κουλτούρα που ο υλισμός τους έχει δηλητηριάσει. Απληστία δίχως όρια που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της πλοκής κι οδηγεί σε συνεχείς ανατροπές, με το πάνω χέρι να αλλάζει από λεπτό σε λεπτό στο γκανγκστερικό φινάλε.
“Άλλοθι για παντρεμένους.com”, του Φιλίπ Λασό
Ο πρωταγωνιστής έχει μία επιχείρηση ικανή να σκαρφιστεί κάθε πιθανή κι απίθανη δικαιολογία, ώστε να καλύψει άπιστους κάθε ηλικίας και κοινωνικού-μορφωτικού επιπέδου. Η ζωή του κυλάει ομαλά μέχρι να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του, τη Φλοράνς. Τότε είναι αναγκασμένος να μπει σε ένα παιχνίδι αλυσιδωτών συμπτώσεων, που προσφέρει μέσω της έντασης, γέλιο σε όλους όσους την παρακολουθούν. Είναι τυχαίο, ότι μεγάλο μέρος του φιλμ διαδραματίζεται στις Κάννες; Ίσως οι φιλοδοξίες του Λασό για το μέλλον να φτάνουν μέχρι εκεί. Η συνεχής ακροβασία ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι από τη μία μας κρατάει σε εγρήγορση, από την άλλη από ένα σημείο και πέρα η επανάληψη κουράζει. Είναι όμως κάτι που ψάχνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ψυχαγωγία, χαλαρότητα, χιούμορ.
“Γλυκιά Απόδραση”, του Μπρούνο Πονταλίντες
Ο Μισέλ, πενηντάρης γραφίστας σε κρίση μέσης ηλικίας, παραγγέλνει μέσω διαδικτύου ένα καγιάκ με στόχο μια γλυκιά απόδραση από την καθημερινότητά του. Ξεκινώντας ένα μοναχικό ταξίδι στους ποταμούς και την εξοχή της Γαλλίας, θα ζήσει μια σειρά απρόσμενων και τρυφερών συναντήσεων που θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τις επιθυμίες του, τα αισθήματά του και την ανάγκη για πραγματική σύνδεση.
“Χθες το βράδυ”, του Στιβ Πινκ
Ενώ βγαίνει με τον φίλο του Μπέρνι, ο Ντάνι γνωρίζει την επιτυχημένη επιχειρηματία Ντέμπι, η οποία είναι εξίσου επιφυλακτική με τον ίδιο όσον αφορά στις σχέσεις. Ωστόσο, ο Ντάνι και η Ντέμπι, νιώθουν αμφότεροι αναμφισβήτητη έλξη και καταλήγουν να περάσουν την πρώτη από τις πολλές νύχτες που θα ακολουθήσουν μαζί. Οι δυο τους προσπαθούν να πετύχουν να γίνουν ζευγάρι, παρά τις προειδοποιήσεις του Μπέρνι και της Τζόαν, της καλύτερης φίλης της Ντέμπι. Εν τω μεταξύ, ο Μπέρνι και ηΤζόαν, βιώνουν τη δική τους περίεργη χημεία.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Όταν η άσφαλτος λιώνει, οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από ήλιο και κούραση, τότε είναι που η ψυχή διψάει για ένα γέλιο – αυθόρμητο και καθαρό. Οι κωμωδίες το καλοκαίρι δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι το αντίδοτο στο βάρος του χρόνου και στη ρουτίνα που ακόμα κι όταν φεύγουμε για διακοπές μας ακολουθεί πίσω από τα γυαλιά ηλίου. Είναι εκείνο το χαμόγελο κάτω από τη βεράντα, εκείνο το γέλιο στο θερινό σινεμά που δεν σε κάνει απλώς να ξεχάσεις, αλλά να θυμηθείς: πως η ζωή θέλει χιούμορ για να την αντέξεις.
“Μην ενοχλείτε παρακαλώ”, του Πατρίς Λεκόντ
Φανατικός οπαδός της τζαζ βρίσκει έναν πολυαγαπημένο, δυσεύρετο δίσκο. Παρακολουθούμε μία τρομερή συγκυρία προκειμένου να μην το ακούσει. Σαν να του κάνουν μία ομαδική πλάκα δοκιμάζοντας τα όριά του. Και πάλι στον ρόλο του συντηρητικού ο Κλαβιέ. Ο Μισέλ έρχεται σε αντίθεση με τον ακτιβιστή γιο του. Παρακολουθούμε μία σειρά ανατροπών, που μας κερδίζουν κι αναρωτιόμαστε εύλογα ποιο θα ναι άραγε το φινάλε; Η αποκάλυψη ενός οικογενειακού μυστηρίου που τείνει σε τραγωδία δίνεται με χιούμορ. Αγγίζουμε τα όρια της μαύρης κωμωδίας. Ο ενθουσιασμός της αρχής κι η απογοήτευση της στιγμής ενώνονται με ένα κοινό θέλω. Να ακούσει επιτέλους τις νότες, την μελωδία, που του λείπει. Τη λύση στον λαβύρινθο δίνει η οικιακή βοηθός. “Το ψέμα βολεύει, γι’αυτό ζείτε μέσα σ’αυτό. Το θάρρος λείπει”. Κάπως έτσι ξετυλίγεται ο μίτος. Κι ενώ περιμένουμε μία σύγκρουση, στην πραγματικότητα επέρχεται η λύτρωση, η ανάσταση, το τέλος (σκοπός). Οι άνθρωποι έχουν βγάλει από μέσα τους ότι τους βαραίνει. Ένα είδος εξομολόγησης. Τελευταία εκκρεμότητα πλέον να ακούσει τον δίσκο, μόνος πια. Άλλωστε η μουσική είναι ο μοναδικός φίλος του ανθρώπου μέχρι το τέλος. Επιλέγει να το κάνει με τον πατέρα του που τον μύησε στην τζαζ. Έτσι ανανεώνει τη σχέση τους και νιώθει διπλά γεμάτος.
“Ο κόσμος σου ανήκει”, του Ρομέν Γαβράς
Ο Φαρές κάνει φιλόδοξα σχέδια, ονειρεύεται την μεγάλη ζωή. Έχει κουραστεί να είναι ένας μικροδιακινητής κι αναζητά ένα κεφάλαιο προκειμένου να ξεφύγει από την μάστιγα. Να δημιουργήσει κάτι δικό του, να φύγει μακριά και να ζήσει αξιοπρεπώς. Η ευκαιρία έρχεται από την Ισπανία πρέπει όμως να βρει το κεφάλαιο για να ξεκινήσει. Αποφασίζει λοιπόν την έξοδο από τον υπόκοσμο με ένα τελευταίο επικό κόλπο που θα του εξασφαλίσει το κεφάλαιο και θα του ανοίξει την πόρτα για το επόμενο βήμα στη ζωή του μακριά από το πολύπαθο παρελθόν. Μία ταινία ευχάριστη, δράσης, που ψυχαγωγεί, μας χαλαρώνει, αλλά συγχρόνως μας χτυπάει ένα καμπάνακι για την Ευρώπη, για την Μεσόγειο, για τον κόσμο ολόκληρο. Βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα μωσαϊκό ανθρώπων από διάφορες χώρες, με διαφορετική κουλτούρα που ο υλισμός τους έχει δηλητηριάσει. Απληστία δίχως όρια που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της πλοκής κι οδηγεί σε συνεχείς ανατροπές, με το πάνω χέρι να αλλάζει από λεπτό σε λεπτό στο γκανγκστερικό φινάλε.
“Άλλοθι για παντρεμένους.com”, του Φιλίπ Λασό
Ο πρωταγωνιστής έχει μία επιχείρηση ικανή να σκαρφιστεί κάθε πιθανή κι απίθανη δικαιολογία, ώστε να καλύψει άπιστους κάθε ηλικίας και κοινωνικού-μορφωτικού επιπέδου. Η ζωή του κυλάει ομαλά μέχρι να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του, τη Φλοράνς. Τότε είναι αναγκασμένος να μπει σε ένα παιχνίδι αλυσιδωτών συμπτώσεων, που προσφέρει μέσω της έντασης, γέλιο σε όλους όσους την παρακολουθούν. Είναι τυχαίο, ότι μεγάλο μέρος του φιλμ διαδραματίζεται στις Κάννες; Ίσως οι φιλοδοξίες του Λασό για το μέλλον να φτάνουν μέχρι εκεί. Η συνεχής ακροβασία ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι από τη μία μας κρατάει σε εγρήγορση, από την άλλη από ένα σημείο και πέρα η επανάληψη κουράζει. Είναι όμως κάτι που ψάχνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ψυχαγωγία, χαλαρότητα, χιούμορ.
“Γλυκιά Απόδραση”, του Μπρούνο Πονταλίντες
Ο Μισέλ, πενηντάρης γραφίστας σε κρίση μέσης ηλικίας, παραγγέλνει μέσω διαδικτύου ένα καγιάκ με στόχο μια γλυκιά απόδραση από την καθημερινότητά του. Ξεκινώντας ένα μοναχικό ταξίδι στους ποταμούς και την εξοχή της Γαλλίας, θα ζήσει μια σειρά απρόσμενων και τρυφερών συναντήσεων που θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τις επιθυμίες του, τα αισθήματά του και την ανάγκη για πραγματική σύνδεση.
“Χθες το βράδυ”, του Στιβ Πινκ
Ενώ βγαίνει με τον φίλο του Μπέρνι, ο Ντάνι γνωρίζει την επιτυχημένη επιχειρηματία Ντέμπι, η οποία είναι εξίσου επιφυλακτική με τον ίδιο όσον αφορά στις σχέσεις. Ωστόσο, ο Ντάνι και η Ντέμπι, νιώθουν αμφότεροι αναμφισβήτητη έλξη και καταλήγουν να περάσουν την πρώτη από τις πολλές νύχτες που θα ακολουθήσουν μαζί. Οι δυο τους προσπαθούν να πετύχουν να γίνουν ζευγάρι, παρά τις προειδοποιήσεις του Μπέρνι και της Τζόαν, της καλύτερης φίλης της Ντέμπι. Εν τω μεταξύ, ο Μπέρνι και ηΤζόαν, βιώνουν τη δική τους περίεργη χημεία.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
