“Ο Γιατρός έχει τρεχάματα”, του Φραντσέσκο Αμάτο
O Eλία Βενέτσια είναι ένας Εβραίος, διαζευγμένος, ψυχαναλυτής που ζει στη Ρώμη. Καθημερινά ακούει τους ασθενείς του, ενώ έχει γράψει και τα δικά του βιβλία πάνω στο αντικείμενο. Θεωρείται από τους καλύτερους στο είδος του. Αρκεί όμως αυτή η αναγνώριση για να νιώθει ο ίδιος απόλυτα γεμάτος; Όλα ξεκινούν από ένα καρδιακό επεισόδιο. Αναγκάζεται να αλλάξει συνήθειες στην καθημερινότητά του να δώσει χρόνο στον εαυτό του κι εν τέλει να αναθεωρήσει κοσμοθεωρία του, κερδίζοντας ξανά τη ζωή. Πρωταγωνιστής ο κορυφαίος Ιταλός ηθοποιός, Τόνι Σερβίλο που έχει συνδέσει το όνομα του με τις τεράστιες επιτυχίες του Πάολο Σορεντίνο. Άξιοι συμπαραστάτες του είναι όμως η Βερόνικα Ετσεγκούι (Μην εμπιστεύεσαι κανέναν), στον ρόλο της νεαρής γυμνάστριας, η Κάρλα Σινιόρις (Τζιοβάνα), γοητευτική σύζυγος του Ελία, αλλά κι ο Λούκα Μαρινέλι, σε έναν extreme ρόλο ανάμεσα στο κακό και το αγαθό. Και το κερασάκι στην τούρτα η μουσική. Δένει και προάγει την πλοκή.
“Βρε Καλώς τους”, του Φιλίπ Ντε Σοβερόν
Ένας διανοούμενος μεσήλικας προοδευτικός πολιτικός με αξίες κι ιδανικά, πλην όμως αστός χάρη στη περιουσία της συζύγου του δε διστάζει κατά τη διάρκεια ενός ντεμπέιτ με ακροδεξιό υποψήφιο να προσκαλέσει ανοιχτά στο σπίτι του όποιον πρόσφυγα έχει θέμα με την επιβίωσή του. Κι όμως κάποιοι τρελοί τολμούν, βρίσκουν το θάρρος γεμάτοι θράσος να του χτυπήσουν το κουδούνι και να τον “εκβιάσουν”. Φανταστείτε το κόστος μίας ενδεχόμενης άρνησης. Μέρα τη μέρα, όσο θετικά διακείμενος κι αν είναι αρχικά καταλαβαίνει πως το μείγμα είναι εκρηκτικό και το μπαμ δεν θα αργήσει να συμβεί. Μία βαθιά κοινωνική κωμωδία σε μία εποχή τεράστιου ρεύματος προσφύγων στη Μεσόγειο. Άλλωστε μη ξεχνάτε πως τόσο στη Γαλλία, όσο και σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, ο κίνδυνος του φασισμού ελλοχεύει και τα ποσοστά απήχησής του αυξάνονται δραματικά στα χρόνια μας. Εδώ ο Κλαβιέ (Ζαν Ετιέν Φουζερόλ), πηγαίνει στο άλλο άκρο (αντιφατικός ρόλος με το “Θεέ μου τι σου κάναμε”) της προόδου και του ανθρωπισμού. Πάντα όμως φινετσάτος και με το ταμπεραμέντο του δίνει το δικό του χρώμα στη ταινία.
“Το Σενάριο που Άναψε Φωτιές”, του Sameh Soabi
Ένας νέος φιλόδοξος σεναριογράφος από την Παλαιστίνη προσλαμβάνεται σε ένα δημοφιλές σίριαλ που παίζει και στην ισραηλινή τηλεόραση πετυχαίνοντας τρομερά νούμερα τηλεθέασης. Αναζητεί τρόπους να αδράξει αυτήν την μεγάλη ευκαιρία, να ορθοποδήσει, να πετύχει και παράλληλα οικοδομεί την σχέση του με μία κοπέλα από τη γειτονιά του κλείνοντας τα αυτιά του στις σειρήνες του εξωτερικού και του προηγμένου Δυτικού κόσμου. Εκεί που δεν υπάρχει κατοχή. Αποφασισμένος να πετύχει το Σάλαμ θυσιάζει τα πάντα στον βωμό της σειράς που θα τον αναδείξει και θα τον καταξιώσει στη συνείδηση του κόσμου. Κι όταν πια η πλάστιγγα γύρει υπέρ του θα αλλάξει τα πάντα, θα έρθει μία νέα πρόκληση κι εκεί σταδιακά θα εντάξει όσους τον βοήθησαν στο πρώτο του μεγάλο στοίχημα. Πάντα με χιούμορ, με στοιχεία που ακροβατούν με την παρωδία, αλλά καταφέρνουν να ισορροπούν στα όρια της κωμωδίας εξαιρετικά.
“Ένας Θρίαμβος”, του Eμμάνουελ Κουρκόλ
Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας από Ευρωπαϊκής Ακαδημία Κινηματογράφου. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία με πάνω από 200.000 θεατές. To 1985 στη Σουηδία (πού αλλού;!) ο Γιαν Γιένσον ανεβάζει στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κούμλα το “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Σάμουελ Μπέκετ. Ο σκηνοθέτης κερδίζει την εύνοια της διοίκησης του σωφρονιστικού ιδρύματος και ξεκινάει μία ιδιόμορφη περιοδεία στη χώρα. Στην πρεμιέρα που είναι προγραμματισμένη στο Γκέτεμποργκ οργανώνεται μία υποδειγματική απόδραση. Μεταφερόμαστε χρόνια αργότερα, στο παρόν. Ο τόπος αλλάζει βρισκόμαστε πλέον στη Γαλλία κοντά στη Λυών. Συνδετικός κρίκος εδώ είναι ο Ετιέν. Ηθοποιός. Η ζωή δεν του τα έχει φέρει όπως θα περίμενε. Καταλήγει μέσα από τα προσωπικά του αδιέξοδα υπεύθυνος ενός θεατρικού εργαστηρίου σε φυλακή. Παρ΄ότι το θέμα δεν είναι ελαφρύ, επιλέγεται ο δρόμος της κωμωδίας για να λειάνει τις πληγές μέσα από το χιούμορ. Σε κανένα σημείο ο εξαιρετικός Καντ Μεράντ (Ετιέν) δε θα ασχοληθεί με το παρελθόν των “μαθητών” του. Με το πως και το γιατί έφτασαν εδώ. Δε θέλει να μάθει, δεν είναι σκοπός του να γνωρίζει. Στόχος του είναι η επανεκκίνηση από μία κοινή αφετηρία. Να σβήσει το παρελθόν, να υπάρξει ένα λαμπρό μέλλον τηρουμένων πάντα των συνθηκών. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μικρές καθημερινές νίκες που θα του δώσουν κίνητρο για το επόμενο βήμα κι εδώ κερδίζουν ταυτόχρονα κι οι δύο πλευρές.
“Πανσιόν”, του Τομά Ζιλο
Ο θρύλος του γαλλικού σινεμά Ζεράρ Ντεπαρντιέ πρωταγωνιστεί σε μία πρωτότυπη και συγκινητική κωμωδία που διαδραματίζεται σε έναν οίκο ευγηρίας που σταδιακά μετατρέπεται σε μία αυτοσχέδια και θεότρελη οικογένεια. Για να αποφύγει τη φυλακή, ο 30άρης Μιλάν, αναγκάζεται να εκτελέσει 300 ώρες κοινωφελούς εργασίας σε έναν οίκο ευγηρίας. Οι πρώτες του εβδομάδες είναι μια πραγματική κόλαση! Γρήγορα όμως υιοθετείται από συνταξιούχους, ιδιαίτερα από μια ομάδα 7 αχώριστων που του διδάσκουν, ο καθένας με τον τρόπο του, το όραμά του για τη ζωή. Με τις εβδομάδες, ο Μίλαν ανακαλύπτει ότι το ίδρυμα εκμεταλλεύεται την ευπάθεια των κατοίκων του. Τότε αποφασίζει να οργανώσει μια μεγάλη απόδραση, αλλά τα προβλήματά του δεν έχουν τέλος.
