Οι ιστορίες πέντε γυναικών που σημάδεψαν την εποχή τους κι οι ιστορίες τους ταξιδεύουν στον χρόνο. Μαρία Κάλλας, Κάθριν Γκαν, Dalida, Λόι Φάουλερ και Ανιές Βαρντά στο κινηματογραφικό μικροσκόπιο.  

“Maria” του Πάμπλο Λαραίν 
Στην πόλη του Φωτός, το Παρίσι μοιάζει δύσκολο μία καλλιτέχνιδα αυτής της εμβέλειας να μην μπορεί να βρει τον δρόμο προς την ευτυχία. Κάτω από το μανδύα των ακριβώς ρούχων της εποχής που αναπαριστώνται εξαιρετικά στην ταινία, αν και αρκετές φορές η κίνηση μας κάνει να τα ξεχνάμε, όταν έρθει όμως η στιγμή της περισυλλογής, του ταμείου της ζωής τότε η αναμέτρηση με τον καθρέφτη μοιάζει αναπόφευκτη. Τα «θέλω» και τα «πρέπει» συγχέονται κι η ανασφάλεια με τον φόβο επικρατούν κατά κράτος φέρνοντας στην επιφάνεια ψυχοσωματικές νόσους.  Ο Χιλιανός σκηνοθέτης δεν έχει ως στόχο να μας πληροφορήσει για το διαμέτρημα της Κάλλας επί σκηνής. Να μας δηλώνει πως ήταν μία από τις κορυφαίες σοπράνο όλων των εποχών. Αυτά οφείλουμε να τα γνωρίζουμε πριν κλείσουμε τη θέση μας για τη σκοτεινή αίθουσα, όπως και κάποια θεμελιώδη στοιχεία για την προσωπική της ζωή. Μέσα από την υπόσταση και την παρουσία της εξετάζονται έννοιες όπως ο χρόνος και το πέρασμά του, η φθορά, τα όνειρα, οι απογοητεύσεις, οι ματαιώσεις, η ταυτότητα, η μοναξιά στον σύγχρονο κόσμο και το τίμημα της καριέρας απέναντι στα φαινομενικά “μικρά” της καθημερινότητας. 

“Kρατικά Μυστικά” του Γκάβιν Χουντ 
Την πολύκροτη υπόθεση της Κάθριν Γκαν έρχεται να επαναφέρει στην επικαιρότητα ο Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης, Γκάβιν Χουντ, σκηνοθέτης του “Tsotsi” που τιμήθηκε με το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας το 2005. Ένα πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ μέχρι το φινάλε του. Μία γυναίκα εργάζεται στις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας. Καθημερινά “παρανομεί”. Από τα αυτιά περνούν χιλιάδες συνομιλίες μέσω υποκλοπών. Ένα πρωί όμως θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη συνείδησή της. Ένα απόρρητο μέιλ φθάνει στην οθόνη του υπολογιστή της. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν. Προσεγγίζει την υπόθεση ρομαντικά, βαθιά ουμανιστικά και είναι έτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Ποιον ενδιαφέρει όμως αυτό; Oι αποφάσεις έχουν παρθεί στα ανώτερα κλιμάκια κι απλά πρέπει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών να σφραγίσει ή καλύτερα να συγκαλύψει με την υπογραφή του τα εγκλήματα πολέμου. 

“Dalida” της Λίζα Αζουέλος 
Από τη γέννησή της στο Κάιρο το 1933 ως την πρώτη συναυλία της στο θέατρο Ολύμπια στο Παρίσι το 1956, από το γάμο της με τον Λουσιέν Μορίς μέχρι το απόγειο της ντίσκο σκηνής, από το αποκαλυπτικό της ταξίδι στην Ινδία μέχρι τη διεθνή επιτυχία του “Gigi L’ Amoroso”. Παρά τον τραγικό της θάνατο, το αστέρι και το απίστευτο ταλέντο της Δαλιδά, της μεγάλης ντίβας της ευρωπαϊκής μουσικής, συνεχίζει να λάμπει μέχρι και σήμερα. Η ταινία εξιστορεί την ταραχώδη ζωή της. Τo συγκινητικό, τραγικό πορτρέτο μιας χαρισματικής, συναισθηματικά περίπλοκης και αντισυμβατικής γυναίκας που έζησε σε μια συμβατική εποχή. Μέσα σε μία ταινία χωράει αυτούσιο το μεγαλείο της Δαλιδά, της λαμπερής σταρ, της παθιασμένης ερωμένης, της γυναίκας που η ζωή συνδέθηκε απόλυτα με το θάνατο. 

“Η Χορεύτρια” της Στεφανί ντι Τζιούστο 
Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Λίστα η Στεφανί ντι Τζιούστο μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη τη ζωή της Λόι Φάουλερ. Πέρα όμως από το ιστορικό κομμάτι πρόκειται για μία ωδή στον αγώνα του ανθρώπου να φτάσει στην κορυφή με κάθε θυσία. Στη ζωή τίποτα δεν σου χαρίζεται, πρέπει να ματώσεις, να διεκδικήσεις για να κατακτήσεις και πάλι η επιτυχία δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Μοναδικά της όπλα η επιμονή κι η υπομονή της, καθώς και το ταλέντο της. Με σκληρό ρεαλισμό ο δρόμος από ναδίρ στο ζενίθ. Ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα αναγκάζει την Λόι να διασχίζει τις Άλπεις και να κάνει το μεγάλο υπερατλαντικό ταξίδι, ώστε να συναντήσει την μητέρα της στην Νέα Υόρκη. Η φιλοσοφία ζωής και τα όνειρά τους δεν συμβαδίζουν. Η νεαρή κοπέλα είναι όμως αποφασισμένη να πετύχει. Η αέναη προσπάθειά της θα την ξαναφέρει πίσω στην Ευρώπη. Θα γνωρίσει απορρίψεις, απογοητεύσεις, τελικά όμως θα κερδίσει το μεγάλο προσωπικό της στοίχημα και μέσα από τη σκληρή δουλειά θα εξελιχθεί σε σύμβολο της Μπελ Επόκ και θα χορέψει στην Όπερα του Παρισιού (1887). 

“Η Ανιές με τα λόγια της Βάρντα” της Ανιές Βαρντά 
Η Ανιές Βαρντά, φωτογράφος, installation artist και πρωτοπόρος της Nouvelle Vague, αποτελεί θεσμό για το γαλλικό κινηματογράφο. Λίγο πριν το θάνατο της, κάθισε στην καρέκλα του σκηνοθέτη και χρησιμοποιώντας φωτογραφίες κι αποσπάσματα από τις ταινίες της μίλησε η ίδια για το ανορθόδοξο έργο της. Μπροστά ή πίσω από την κάμερα, η Βαρντά διηγείται ιστορίες μέσα από εικόνες κι αποφεύγει τις συμβατικές μεθόδους αφήγησης. Με τους συνεργάτες της, μεταφέρουν το θεατή σε ένα ταξίδι ανορθόδοξων εικόνων. Η τελευταία ταινία της Ανιές Βαρντά είναι ένα συγκινητικό ταξίδι στη ζωή και το έργο της, με οδηγό την ίδια. Ποτέ συμβατική, πάντα υπέροχη μέχρι και το τέλος, η Βαρντά υπογράφει έναν από τους σημαντικότερους κινηματογραφικούς αποχαιρετισμούς που έχει δει το Ευρωπαϊκό σινεμά. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.