Ένα από τα δημοφιλέστερα οφ-Μπρόντγουεϊ μιούζικαλ, το «The Last Five Years» του βραβευμένου με τρία Τόνυ Αμερικανού συνθέτη Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μια φιλόδοξη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η νεοϋορκέζικη ιστορία ενός ασυνήθιστου έρωτα ζωντανεύει για έξι μοναδικές παραστάσεις, στις 5, 6, 7, 11, 12 και 13 Μαΐου 2023, προσφέροντας μια αξέχαστη μουσικοθεατρική εμπειρία.

Έντονα συναισθηματικό και προσωπικό, το μιούζικαλ δωματίου The Last Five Years αφηγείται τη γλυκόπικρη ιστορία δύο νέων καλλιτεχνών, από το πρώτο ραντεβού μέχρι το τελευταίο αντίο. Στο μιούζικαλ, η Κάθυ, μια νέα, φιλόδοξη ηθοποιός, και ο Τζέιμι, ένας φέρελπις, ανερχόμενος συγγραφέας, γνωρίζονται, ερωτεύονται, παντρεύονται και χωρίζουν. Το ιδιαίτερο αφηγηματικό σχήμα που στήνει ο συνθέτης και δραματουργός Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν ξεκινά με την Κάθυ να αφηγείται την παραπάνω πορεία από το τέλος της προς την αρχή, ενώ ο Τζέιμι ακολουθεί μια ευθεία γραμμική αφήγηση, από την αρχή προς το τέλος. Διαμέσου μιας σειράς υπέροχων τραγουδιών οι θεατές παρακολουθούν την πορεία αυτής της σχέσης, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το παρελθόν και το παρόν μπερδεύονται σε έναν ιστό αναμνήσεων και πράξεων, με το ζευγάρι να συναντιέται στον ίδιο χώρο και χρόνο μόνο τη στιγμή του γάμου τους, που λαμβάνει χώρα στη μέση της παράστασης.

Το βραβευμένο με βραβείο Drama Desk έργο που χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Time ως ένα από τα δέκα καλύτερα μιούζικαλ του 2001, παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ σε μουσική διεύθυνση του έμπειρου Μιχάλη Παπαπέτρου, μετάφραση και σκηνοθεσία ενός ειδικού στο είδος, του πολυπράγμονα κωμικού και λιμπρετίστα Δημήτρη Δημόπουλου, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν η Βάσια Ζαχαροπούλου και ο Πάρις Παρασκευάδης, που επιλέχτηκαν μετά από ανοικτή ακρόαση ανάμεσα σε πάνω από 160 ερμηνευτές. Το εξαμελές μουσικό σύνολο αποτελείται από τους Μίσλαβ Ρέζιτς (ηλεκτρική κιθάρα), Μάνο Αναγνωστόπουλο (ηλεκτρικό μπάσο), Μιχάλη Παπαπέτρου (πιάνο), Διονύση Βερβιτσιώτη (βιολί), Αλέξανδρο Μποτίνη, Φαμπιόλα Οχέδα (βιολοντσέλο).

H μουσική του έργου είναι ένα εκλεκτικό συνονθύλευμα ήχων και επιρροών, όπου η ποπ-ροκ συνδυάζεται ιδανικά με την τζαζ, την κλασική μουσική και τη φολκ με στοιχεία κάντρι. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη Δημόπουλου εγγυάται μια ασυνήθιστη μουσικοθεατρική εμπειρία, έξω από τα στερεοτυπικά στεγανά του αμερικανικού μουσικού θεάτρου. Ο ίδιος σημειώνει: «Κάθε παρουσίαση του The Last Five Years βασίζεται στις ικανότητες και τη χημεία των δύο πρωταγωνιστών της. Στόχος και επιθυμία μου ως σκηνοθέτη ήταν να δημιουργήσω στην πρόβα τον χώρο όπου η Βάσια και ο Πάρις θα δημιουργήσουν τη δική της Κάθυ και τον δικό του Τζέιμι. Έτοιμοι πια, πατάμε στη σκηνή και βρισκόμαστε στο σκηνικό που σχεδίασε ο Ντέιβιντ Νεγρίν (που υπογράφει και τα κοστούμια) και φώτισε ο Χρήστος Τζιόγκας, έναν σκηνικό χώρο όπου οι αναμνήσεις του παρελθόντος και οι δράσεις του παρόντος συνυπάρχουν και ξεδιπλώνονται ταυτόχρονα, καθώς τα τελευταία πέντε χρόνια της κοινής ζωής του ζευγαριού βιώνονται ως ανάμνηση για την Κάθυ, αλλά ξετυλίγονται ως παροντικό βίωμα για τον Τζέιμι. Αυτό το ιδιαίτερο εύρημα του Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν δημιουργεί τη θεατρική συνθήκη το ζευγάρι να συναντιέται χωροχρονικά μόνο στη σκηνή του γάμου του. Αν κατορθώσαμε σε αυτή τη σκηνή να ξεχάσετε ως θεατές την κατάληξη της σχέσης της Κάθι και του Τζέιμι, η οποία άλλωστε αποκαλύπτεται από την πρώτη σκηνή, τότε πετύχαμε».

Το μιούζικαλ έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο Northlight του Σικάγου το 2001, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, και την επόμενη χρονιά μεταφέρθηκε εξίσου επιτυχημένα στον εναλλακτικό χώρο του οφ-Μπρόντγουεϊ, λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές. Έκτοτε έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και παρουσιάστηκε σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.

Ο βραβευμένος συνθέτης Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου αμερικάνικου μιούζικαλ. Έχει χαρακτηριστεί ως «ένας από τους εξυπνότερους και πιο εκλεπτυσμένους τραγουδοποιούς του Μπρόντγουεϊ από την εποχή του Στήβεν Σόντχαϊμ» (Philadelphia Inquirer), ενώ η «εξαιρετική, θριαμβευτική μουσική του για το θέατρο» (Chicago Tribune) ακούγεται σε όλον τον κόσμο, είτε στις εκατοντάδες παραγωγές των μιούζικάλ του που παρουσιάζονται κάθε χρόνο είτε στις δικές του εκρηκτικές ζωντανές παραστάσεις. Οι New York Times αναφέρονται στον ίδιο ως «μια ηγετική φιγούρα μιας νέας γενιάς συνθετών που ενσαρκώνουν μεγάλες προσδοκίες για το αμερικανικό μιούζικαλ».