Κάθε χρόνο Κυριακή των Βαΐων, εκτός από το ότι γιορτάζει ο Βάιος, εκτός από το ότι είναι η τελευταία μέρα πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, είναι και η ημέρα που σηματοδοτεί τη λήξη της θεατρικής σεζόν, τουλάχιστον για τις περισσότερες παραστάσεις. Η έναρξη της είναι μια γέννηση και η λήξη της ένας θάνατος. Βαρύγδουπο; Όχι. Μία παράσταση σηματοδοτεί πολλά, ενώ ακόμα περισσότερα μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Το θέατρο εμπεριέχει πολλή μαγεία μέσα του. Ένα έργο, που έχει αποτυπωθεί σε δεκάδες σελίδες από χαρτί, ξαφνικά διαλέγεται από κάποιον, το υιοθετεί σα να ήταν το παιδί που δεν είχε και γίνεται το επίκεντρο της προσοχής. Με την ανάγνωσή του, ενεργοποιείται η νοητική αναπαράστασή του και παράλληλα επιλέγονται τα πρόσωπα που θα του δώσουν πνοή και υπόσταση. Αυτά τα πρόσωπα, στην συνέχεια περικυκλώνουν και αγκαλιάζουν το κείμενο, μαζί με τον σκηνοθέτη και αναπτύσσεται μία ομάδα που έχει ένα και μοναδικό στόχο, την μετατροπή του έργου σε παράσταση. Σιγά σιγά, θα αρχίζουν να εργάζονται για τον ίδιο σκοπό, ο υπεύθυνος και ο εκτελεστής της παραγωγής, οι σκηνογράφοι, ο ενδυματολόγος, ο φωτιστής, ο μουσικός επιμελητής και ο σχεδιαστής του προγράμματος της παράστασης. Η ημερομηνία της πρεμιέρας πλησιάζει και όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Με την έναρξή της, το προσωπικό του θεάτρου σε αυτή, ο υπεύθυνος, οι ταξιθέτες, ο ταμίας και το τεχνικό προσωπικό, έρχονται και αυτοί για να βοηθήσουν τον παλμό και την ροή της.

Ο μέχρι τότε νεκρός χώρος αποκτά ζωή από τις μέχρι πρότινος νέκρες σελίδες. Το τρίτο κουδούνι χτυπάει, τα φώτα της πλατέιας σβήνουν και οι θεατές εντάσσονται σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, τον θεατρικό. Τα βήματα των ηθοποιών πάνω στη σκηνή δημιουργούν ένταση και παλμό, η μουσική συνοδεύει τις λέξεις σαν χορογραφία, ενώ η ατμόσφαιρα αποκτά συναισθήματα. Η καρδιά της θεατρικής παράστασης αρχίζει να χτυπά, όλο και πιο δυνατά, όσο νιώθει το κοινό να αλληλεπιδρά μαζί της. Γέλια, επιφωνήματα, αμηχανία, νευρικές κινήσεις, όλα απορροφόνται από τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια της δραματουργικής εκτύλισσης.

Στο θέατρο όλα βιώνονται πιο έντονα για όλους αυτούς τους λόγους. Με την επιτυχία, έχει κερδιθεί ένα καλλιτεχνικό στοίχημα, έχει κερδιθεί η εμπιστοσύνη του κοινού που είναι ο τελικός κριτής και ο πιο δύσκολος. Η αποτυχία από την άλλη, πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι μόνο από τους δημιουργούς, αλλά και από όλους τους υπόλοιπους προαναφερθέντες εργαζομένους του θεάματος που κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν άνεργοι μεσούσης της σεζόν. Η αρρώστια και τα ατυχήματα στη σκηνή αλλά και εκτός αυτής, είναι αναπόφευκτα, αλλά η παράσταση πρέπει να γίνει και τα προβλήματα να αντιμετωπιστούν, αν και εφόσον είναι επιλύσιμα. Αυτόματα ενεργοποιείται ένας μηχανισμός αλληλεγγύης και φροντίδας από όλους, γιατί πρώτα υπάρχει ένα ανθρώπιμο πλαίσιο και μετά έρχεται η παράσταση. Είναι γνωστό ότι οι ηθοποιοί μπορεί να παίξουν εμπύρετοι ή και μετά από χειρουργείο, γιατί αυτή είναι η φύση της δουλειάς. Σίγουρα, το να είσαι ηθοποιός είναι και μία επίπονη διαδικασία.

Τι συμβαίνει όμως όταν έρχεται η Κυριακή των Βαΐων και κλείνει η αυλαία. Αγκαλιές, χαιρετισμοί, ευχές για Πάσχα και ευχαριστίες για την συνεργασία είναι μερικά από τα οποία συμβαίνουν και λέγονται μετά το πέρας της τελευταίας παράστασης. Τα φώτα σε σκηνή, πλατεία και φουαγιέ κλείνουν για τουλάχιστον πέντε μήνες μέχρι να ξαναρχίσουν οι πρόβες για το ανέβασμα του επόμενου έργου. Οι ηθοποιοί μαζεύουν όλα τα πράγματά τους από τα καμαρίνια, σα να κάνουν μία μικρή μετακόμιση, το σκηνικό ξηλώνεται, η αντήχηση είναι πλέον τελείως διαφορετική και ξαφνικά ο παλμός έχει σβήσει. Η γεμάτη αίθουσα με τη θεατρική σκηνή που μεταμορφωνόταν σε κάτι μαγικό, πλέον έχει μετατράπει σε κένη και άψυχη. Μία παράσταση μπορεί να γίνει σημείο συζήτησης και αναφοράς για μέρες ή και εβδομάδες. Το θέατρο είναι μαγικό, γιατί μεταμορφώνει τον χώρο, τον χρόνο και όλους μας. Με τη λήξη τη σεζόν η μαγεία θα φύγει, θα πάει για λίγο σε ανοιχτές σκηνές, καλοκαιρινές και με τα πρωτοβροχιά θα στεγαστεί πάλι. Η θεατρική μαγεία υπάρχει για αιώνες και θα συνεχίζει να υπάρχει, γιατί την χρειαζόμαστε.