Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη και η “Μαρί Αντουανέτ” της
Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη επιστρέφει με έναν ρόλο που αναμετριέται με τα όρια της υποκριτικής. Στη νέα παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη, η "Μαρί Αντουανέτ" γίνεται αφορμή για μια (σχεδόν) υπόγεια συζήτηση γύρω από την ταυτότητα και την εμβάθυνση στην τέχνη.
Έχοντας διαγράψει μια πετυχημένη πορεία σε τηλεόραση (“Άγριες μέλισσες”, “Σασμός”) και θέατρο (“Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα”) η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, μια από τις σπουδαιότερες και πλέον αναγνωρίσιμες ηθοποιούς της γενιάς της, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στο ευρύ κοινό.
Η συνθήκη της συνάντησής μας ωστόσο στο “Βενιαμίν” στον πεζόδρομο της πλατείας Μεσολογγίου ήταν διαφορετική. Αφορούσε το νέο έργο του Γρηγόρη Χατζάκη, σε σύλληψη και σκηνοθεσία του ίδιου, με τίτλο “Μαρί Αντουανέτ – Savon Original: Η Ασφυξία Του Πούπουλου Όταν Πέφτει”. Στο επίκεντρο της παράστασης, η θρυλική Γαλλίδα βασίλισσα γίνεται αφορμή να ξεδιπλωθεί επί σκηνής μια εναλλακτική ιστορία πτώσης και καταπίεσης, και παράλληλα να ξεκινήσει μια συζήτηση μεταξύ μας που διαπερνά το σώμα του έργου, για να καταλήξει στο παιχνίδι με τις νόρμες της υποκριτικής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε μια εποχή εχθρική στην εμβάθυνση.
Το κλικ-κλοκ που υπενθυμίζει την χρονισμένη τονικότητα του ρόλου της άνασσας Αντουανέτ κόβεται από τις κοριτσίστικες, εφηβικές εκφράσεις και πράξεις μιας ηρωΐδας στο μεταίχμιο θύματος και θύτη. Και η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη μας εξηγεί τις ανάσες αυτού του ιδιαίτερου κόσμου, που δείχνει να της ταιριάζει γάντι.
– Ποιά ήταν η αφορμή της σύμπραξης με τον Γρηγόρη Χατζάκη και πως προέκυψε η συγκεκριμένη παράσταση;
Γνωριστήκαμε με τον Γρηγόρη στα γυρίσματα των “Αθώων”, μιας τηλεοπτικής σειράς στην οποία συμμετέχουμε και θα βγεί τον ερχόμενο Ιανουάριο στο Mega. Στο τέλος των γυρισμάτων έκανε ένα γκεστ, μου άρεσε ο τρόπος που έπαιξε, με γοήτευσε η παρουσία του και πάνω στην κουβέντα έμαθα ότι είχε ανεβάσει τον «Λόγο» του Ντράιερ, ταινία που αγαπώ και είναι η αγαπημένη ταινία του πατέρα μου και δεν τη λες και συμβατική επιλογή. Όλα αυτή η προσέγγιση με γοήτευσε, και μαζί με καλά λόγια άλλων φίλων μου βγήκε αυθόρμητα η διάθεση να απευθυνθώ σε αυτόν και να του προτείνω να κάνουμε κάτι μαζί, δίχως να έχω δει κάτι δικό του. Στην πορεία βέβαια είδα τη δουλειά του, αισθάνθηκα απόλυτα σωστή με το ένστικτό μου, πήρε πολύ ζεστά κι ο ίδιος το όλο ζήτημα και κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικασία σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε. Και, ξαφνικά, ύστερα από διάφορες ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι, ξυπνάει μια μέρα και μου λέει θα κάνουμε κάτι για τη Μαρία Αντουανέτα. Και μετά από ψάξιμο, διάβασμα και μελέτη είδα κι εγώ ότι είχε αρκετό ψωμί η ηρωΐδα.
– Είναι επομένως αυτό που βλέπουμε μια δυαδική δουλειά υπό μια έννοια.
Η ιδέα ανήκει στον Γρηγόρη αν και κάπως βοήθησα στο να χρωματίσει τον ρόλο. Ήταν όμως μια δουλειά που γούσταρα γιατί μιλάμε για ένα εγχείρημα ζωντανό, που φτιαχνόταν στη διάρκεια, χωρίς να υπάρχει κάτι έτοιμο και συμμετείχα σε όλο αυτό. Το κείμενο ανήκει στον Γρηγόρη αλλά ήταν ο χαρακτήρας προϊόν μελέτης μας, με χαροποίησε αυτό το χειροποίητο στοιχείο και το πως θα πιάσουμε έναν μύθο να τον κάνουμε πραγματικό, να την γειώσουμε σε σχέση με το πως την έχουμε στο κεφάλι μας. Για αυτό κι η παράσταση είναι ένα άτοπο και άχρονο πράγμα, δεν έχει συγκεκριμένη χρονικότητα, θα μπορούσε να ήταν τότε, τώρα ή μετά.
– Δεν σε δυσκόλεψε αυτή η μετάβαση; Δεν υπήρξε κάποιο δύσβατο σκέλος σε αυτή;
Δεν βρήκα δύσκολο σκέλος σε όλο αυτό το εγχείρημα, το κείμενο είναι κοντά σε μένα, βλέπω στοιχεία μου σε αυτό και δουλέψαμε σε όλη την πορεία του με τον Γρηγόρη δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα πολύ με τον ρόλο τον ίδιο. Βοήθησε αρκετά ότι δεν πήγαμε με μια διάθεση να αναπαράξουμε τη Μαρία Αντουανέτα ως πρόσωπο, δεν υπήρξε τέτοια πρόθεση. Επομένως όλη η διαδικασία της δημιουργίας του έργου και των προβών το εξέλαβα ως μια διαδικασία απόλυτης χαράς, ακριβώς γιατί υπήρξε μια συνθήκη απελευθέρωσης που προσάρμοσε τα πράγματα στη θέλησή μας με έναν αυθόρμητο τρόπο. Χωρίς αυτό να σημαίνει έλλειψη μελέτης η όρεξης. Το αντίθετο, ξεψαχνίσαμε τον ιδρυτικό μύθο της Μαρίας Αντουανέτας μέσα από την ταινία της Κόπολα, την τηλεοπτική σειρά, ντοκιμαντέρ και τη βιογραφία της. Αλλά δεν μείναμε εκεί, προσγειώσαμε το εγχείρημα και την εξετάσαμε με πανοραμικό φακό. Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον κι όχι δύσκολο ήταν ότι έμαθα τόσα πολλά για τη Μαρία Αντουανέτα που δεν ήξερα. Έχουμε διαμορφώσει την εικόνα μιας βασίλισσας στο μυαλό μας, παρακάπμπτωντας ότι πέρα από το τέλος η ίδια υπέφερε για μια σειρά λόγους, από το γεγονός ότι πιθανότητα δεν αγαπήθηκε, μέχρι το ότι της φορέθηκε το ¨κοστούμι¨της βασίλισσας ενώ ήταν 14 χρονών παιδί με όλες τις προσδοκίες αυτού του ρόλου και ότι στο τέλος έφτασε να κατηγορείται για πράγματα για τα οποία δεν είχε ευθύνη. Και μόνο το γεγονός ότι μιλάμε για μια γυναίκα η οποία έφτιαξε ένα ολόκληρο χωριό στις Βερσαλλίες για να φτιάξει αγροτικό τρόπο ζωής, που περιλάμβανε τον φούρναρη και τον μπακάλη, ακριβώς γιατί ένα κομμάτι της ζήλευε τη ζωή των απλών ανθρώπων.
– Βρίσκεσαι στην Κάμιρο μετά από τη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία του “Σασμού” και σε παράλληλο χρόνο δουλεύεις νέα δουλειά στη μικρή οθόνη. Συνδέονται όλα αυτά; Πόσο εύκολη είναι η ισορροπία μεταξύ τους;
Ισορροπώ μέσα μου το ένα σκέλος με το άλλο. Προφανώς δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις εμπορικές δουλειές, τις έχω υπηρετήσει με χαρά και μακάρι να είναι όλες εμπορικές σε τελική ανάλυση. Είχα ανάγκη όμως και παλιότερα και ειδικά τα τελευταία χρόνια που η τηλεόραση μου δίνει τον απαραίτητο χώρο ώστε να κάνω πράξη την ανάγκη να πειραματίζομαι στο θέατρο, να κάνω πράγματα για την ψυχούλα μου, να το πω πιο απλά. Δεν θα είχα την πολυτέλεια να το κάνω αν δεν συμμετείχα σε πιο mainstream δουλειές στην τηλεόραση, με πιο κλασική προσέγγιση. Είναι μια ισορροπία όπως ανέφερες, που μέχρι στιγμής μου έχει πάει πολύ καλά.
– Και η Μαρί Αντουανέτ σας τι σκοπό έχει;
Δεν είναι ένα έργο για τη γυναίκα αποκλειστικά, είναι περιοριστικός αυτός ο φακός κατά τη γνώμη μου ως προς τι μπορεί να δώσει σε επίπεδο πρόσληψης. Είναι ένα έργο που απευθύνεται στον άνθρωπο γενικότερα, αυτός τουλάχιστον είναι ο στόχος. Να μιλήσουμε σε όλο τον κόσμο και τις τάξεις, να δείξουμε πως είναι ένα πλάσμα που είναι εγκλωβισμένο στη δυστυχία του να έχεις τα πάντα -εκατοντάδες ανθρώπους να σε υπηρετούν και κάθε τι να σου προσφέρεται απλόχερα- και την ίδια στιγμή να απέχεις πάρα πολύ από την ευτυχία. Και μέσα από αυτή την αντίφαση να μιλήσουμε για την ειρωνεία των ρόλων που μας φοριούνται από άλλους, με αποτέλεσμα τη δυστυχία.
Ταυτότητα Παράστασης
Μαρί Αντουανέτ – Savon Original: Η ασφυξία του πούπουλου όταν πέφτει
Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη επιστρέφει με έναν ρόλο που αναμετριέται με τα όρια της υποκριτικής. Στη νέα παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη, η "Μαρί Αντουανέτ" γίνεται αφορμή για μια (σχεδόν) υπόγεια συζήτηση
Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη επιστρέφει με έναν ρόλο που αναμετριέται με τα όρια της υποκριτικής. Στη νέα παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη, η "Μαρί Αντουανέτ" γίνεται αφορμή για μια (σχεδόν) υπόγεια συζήτηση
Ο Μιχάλης Μαρκάτης, γνώριμη αλλά και μυστηριώδης υποκριτική περσόνα, κάνει τη δική του μετάβαση στο "Linda" της Penelope Skinner, ερμηνεύοντας με ωριμότητα τον σύζυγο μιας βαθιά τραυματισμένης γυναίκα
Ο Μιχάλης Μαρκάτης, γνώριμη αλλά και μυστηριώδης υποκριτική περσόνα, κάνει τη δική του μετάβαση στο "Linda" της Penelope Skinner, ερμηνεύοντας με ωριμότητα τον σύζυγο μιας βαθιά τραυματισμένης γυναίκα
