Σε συνεργασία με drones και λέιζερ, ο Reuben Wu «συγγράφει» το φως πάνω στο τοπίο όχι ως ψηφιακή επέμβαση, αλλά ως φυσική, άμεση χειρονομία, δημιουργώντας εικόνες που μοιάζουν να προέρχονται από έναν κόσμο στη διασταύρωση του πραγματικού και του φανταστικού. Ο πολυεπιστημονικός εικαστικός καλλιτέχνης, φωτογράφος και σκηνοθέτης Reuben Wu εγγράφει φως σε απομακρυσμένα φυσικά περιβάλλοντα μέσω πειραματικών φωτογραφικών παρεμβάσεων στην τελευταία του σειρά, Thin Places. Γνωστός για τις «στοιχειωτικές» εναέριες συνθέσεις του, ο καλλιτέχνης έχει αναπτύξει μια μοναδική οπτική γλώσσα που συνδυάζει τη φωτογραφία, το design και την τεχνολογία της εικασίας. Στο Thin Places, ο Wu καδράρει τοπία όπου το τεχνητό φως και το φυσικό έδαφος φαίνεται να συναντώνται στη μέση. Οι εικόνες συλλαμβάνονται εξ ολοκλήρου επί τόπου, σε μεμονωμένες εκθέσεις, χρησιμοποιώντας drones και λέιζερ για να εντοπίσουν φευγαλέες γεωμετρίες στο περιβάλλον.

Ένα ξεχωριστό έργο της σειράς, το “Surface Tension”, φωτογραφήθηκε σε μια απομακρυσμένη αλμυρή λίμνη κάτω από έναν ουρανό χωρίς φεγγάρι. Χρησιμοποιώντας ένα ειδικά σχεδιασμένο εναέριο λέιζερ που σαρώνεται ακριβώς πάνω από την επιφάνεια του νερού, ο Wu αποδίδει μια αιωρούμενη κουρτίνα φωτός, αποκαλύπτοντας κρυσταλλικές δομές αλατιού που παγιδεύονται ανάμεσα στα αστέρια από πάνω και τις αντανακλάσεις τους από κάτω.

Η έννοια των “Thin Places” και η ιδέα του ορίου

Ο τίτλος του έργου, Thin Places, αναφέρεται σε μια κελτική έννοια γεωγραφικών εισόδων χώρων όπου τα όρια μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού διαλύονται. Ο Wu ερμηνεύει αυτήν την έννοια μέσω παρεμβάσεων με φως, διαμορφώνοντας πεδία αντίληψης χωρίς να αλλοιώνει το έδαφος. Το «Thin Places» ακολουθεί την προηγούμενη σειρά του καλλιτέχνη με έδρα το Σικάγο, SIREN, ένα τρίπτυχο που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2024 στις όχθες της λίμνης Μίσιγκαν, το οποίο σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην προσέγγισή του. Εκεί, κάθετες ακτίνες φωτός drone παίζουν με την παρουσία ενός απροσδόκητου σέλας. Αυτά τα πρώιμα έργα έθεσαν τις βάσεις για τις πιο ατμοσφαιρικές και χωρικά αφηρημένες συνθέσεις στο «Thin Places», όπου το φως γίνεται ένα γλυπτικό μέσο.

Με αυτή την έννοια, οι εικόνες του δεν εικονογραφούν απλώς τοπία αλλά επιχειρούν να επισημάνουν αυτά τα μισοφωτισμένα ενδιάμεσα διαστήματα, εκεί που η φύση και η τεχνολογία συναντιούνται και αλληλοδιαπλέκονται. Αυτή η ιδέα βρίσκει συνέχεια στη μη χρήση ψηφιακού κολλάζ ή μετά-επεξεργασίας ως βασική μέθοδο, οι λήψεις γίνονται εντός της σκηνής, με drones που φέρουν λέιζερ και με μακρά έκθεση, έτσι ώστε το φως να εγγραφεί απευθείας στο αρνητικό, ή καλύτερα, στον αισθητήρα, του φωτογραφικού μέσου.

Τεχνική, αισθητική και πειραματισμός

Ο Wu χρησιμοποιεί τη φωτογραφική μηχανή Fujifilm GFX100RF, με σταθερό φακό, που προσδίδει μια αφαίρεση στην προσέγγιση του κάδρου και αναγκάζει τον καλλιτέχνη να παίρνει αποφάσεις επί τόπου, χωρίς τη δυνατότητα ευρύτατων αλλαγών μετά τη λήψη. Η διαδικασία της λήψης είναι αυστηρά αναλογική στην εκτέλεση, παρά τον τεχνολογικό χαρακτήρα των εργαλείων, δεν υπάρχει συνθετική επικάλυψη στοιχείων ή ψηφιακό «χαρτί», αλλά το φως που σχεδιάζεται επί τόπου. Οι φωτογραφίες που προκύπτουν εξαρτώνται από τον συγχρονισμό, την αντοχή και την ακρίβεια και μοιάζουν με καταγραφή εξωγήινων φαινομένων. Ωστόσο, έχουν τις ρίζες τους σε αυτόν τον κόσμο, που διαμορφώνεται από τις απρόβλεπτες συνθήκες του ανέμου, του εδάφους και του φωτός του φεγγαριού.

Ο Wu έχει ήδη ασχοληθεί με ανάλογες τεχνικές σε παλαιότερα έργα, όπως η σειρά Lux Noctis, όπου χρησιμοποιούσε drones με LED φωτισμό για να δημιουργεί φως πάνω στο τοπίο όπως έκανε κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές, σαν τις λίμνες αλμυρού νερού της Βολιβίας. Εκεί, αποκάλυπτε ότι ακολούθησε αυτές τις τεχνικές επειδή ήθελε να έχει έναν έλεγχο φωτισμού στα νυχτερινά τοπία, και διαπίστωσε ότι οι μορφές φωτός που δημιουργούσε είχαν δική τους δυναμική και αισθητική αξία.

Στην έκθεση Thin Places ο Wu κάνει ένα βήμα παραπέρα και οι μορφές φωτός δεν είναι πια απλώς γεωμετρικά «στίγματα» ή γραμμές αλλά αποκτούν οργανικότητα, ροή, υφή και μοιάζουν με πέπλα ή ενεργειακά πεδία. Σε αυτό το πλαίσιο, το φως παύει να είναι εργαλείο και γίνεται υλικό, με δικές του ποιότητες, αναπνοή και διάδραση με το περιβάλλον.

Ανάγνωση και ερμηνεία

Οι εικόνες του Wu παρέχουν πολλές δυνατότητες ανάγνωσης από την αισθητική εμπειρία της έκπληξης έως τον στοχασμό για τη σχέση φύσης και τεχνολογίας, εσωτερικού και εξωτερικού, πραγματικότητας και μύθου. Καθώς οι λεπτές γραμμές φωτός κατοικούν μέσα στο τοπίο και προεκτείνονται πέρα από αυτό, μας προτρέπουν να ξαναδούμε τον κόσμο γύρω μας, όχι ως παθητικός παρατηρητής, αλλά ως συμμετέχοντες σε ένα παιχνίδι φώτων, σκιών και ενδείξεων.

Επιπλέον, η επιλογή της λήψης εντός σκηνής υπογραμμίζει την ανάγκη για ένα αποτέλεσμα που δε στηρίζεται σε αποδόμηση ή μετασχηματισμό, αλλά στη συνάντηση με το περιβάλλον. Αυτό δημιουργεί μια μορφή σεβασμού και ταυτόχρονα αμφισβήτησης του τύπου «τι σημαίνει να “ανοίγεις” το τοπίο με φως;». Ποιο είναι το ίχνος της ανθρώπινης παρουσίας όταν δεν υπάρχει επέμβαση αλλά μόνο διέλευση φωτός;

Η μεταφορά του τίτλου Thin Places λειτουργεί και ως μεταφορά για τον ίδιο τον καλλιτέχνη ως οι ενδιάμεσοι τόποι όπου η τέχνη ως διαδικασία συναντά το φυσικό, όπου το φως ως υλικό συναντά το σώμα της Γης. Είναι τόποι οριακοί και τόποι που δεν είναι ούτε εντελώς φυσικοί ούτε εντελώς τεχνητοί, αλλά συγκερασμένοι.

Προκλήσεις και σημασία

Η υλοποίηση μιας τέτοιας έκθεσης απαιτεί τεχνική δεξιοτεχνία, υπομονή και καλή εκτίμηση περιβαλλοντικών συνθηκών. Η αδυναμία ελέγχου πολλών παραγόντων καθιστά κάθε λήψη ευάλωτη, και καθιστά σημαντικό το στοιχείο του τυχαίου και της σχέσης του με την εκάστοτε τοπογραφία.

Η σειρά Thin Places εγκολπώνει μια σύγχρονη τάση στην οπτικοακουστική τέχνη, όπου η τεχνολογία — drones, λέιζερ, αισθητήρες — δεν είναι απλώς μέσα, αλλά το βασικό στοιχείο στη διαμόρφωση του έργου. Ταυτόχρονα, προβάλλει την αναγκαιότητα μιας νέας σχέσης με τον φυσικό κόσμο, όχι ως αντικείμενο κατάκτησης ή εικόνας, αλλά ως ενεργό υλικό που ανταποκρίνεται στο φως, στην αφή και στη φαντασία.

Η σημασία της δουλειάς του Wu δεν έγκειται μόνο στην εντυπωσιακή αισθητική του αποτελέσματος αλλά και στην ευρύτερη συζήτηση που ανοίγουν. Για παράδειγμα, στο πώς η τέχνη σήμερα μπορεί να διαμορφώνει «παρατηρήσεις» και όχι απλώς «εικόνες», πώς η τεχνολογία μπορεί να απελευθερώνει και όχι να επιβάλλει μορφή, και πώς ο άνθρωπος μπορεί να μπει σε διαλογική σχέση με τη φύση μέσα από το φως.

Αυτή η σειρά έργων αποτελεί ένα ορόσημο στην πειραματική φωτογραφία και πρόκειται για έργα όπου η τεχνολογία και η φύση σμίγουν, όπου το φως αποκαλύπτει και ταυτόχρονα δημιουργεί τόπους με όρια. Κάθε εικόνα είναι ένας τόπος: τόπος παρουσίασης, τόπος ορίου, τόπος συνάντησης. Ο Wu μας καλεί να δούμε το φως όχι ως εργαλείο ή εφέ, αλλά ως υλικό με βάρος, συνείδηση και δυνατότητα να διαμορφώνει χώρους.

ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Website

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.