Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, ο δημοφιλής καλλιτέχνης Selwhyn Sthaddeus “Polo Silk” Terrell κατέγραφε με τον φακό του την κουλτούρα της Νέας Ορλεάνης, απαθανατίζοντας τη συμβολή της στην παγκόσμια μουσική, το στυλ και την τέχνη γενικότερα. Με μάντρα του κάτι σαν το δικό μας «έσω έτοιμος» και ένα φορητό φωτογραφικό στούντιο για πορτρέτα που πηγαινόφερνε στους δρόμους και στα κλαμπ, ο Terrell αφηγούνταν μέσα από τις εικόνες που τράβαγε με την Chelsey, την αγαπημένη του Polaroid κάμερα, την άνοδο του χιπ χοπ και του bounce της Νέας Ορλεάνης.
Μεγαλώνοντας τη δεκαετία του 1960 και του 1970 στη Νέα Ορλεάνη, ο Selwhyn Sthaddeus “Polo Silk” Terrell έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε μια χρυσή εποχή. «Εκείνη ήταν μια εποχή που όλοι γνώριζαν τους πάντες. Τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους σχοινάκι, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ. Καθόσουν έξω από τη βεράντα σου ως αργά το βράδυ και την Κυριακή πήγαινες στην εκκλησία. Ήταν μια καταπληκτική εποχή. Ήταν ξεχωριστή», θυμάται ο ίδιος.
Ο Polo Silk έτρεφε πάντα βαθύ θαυμασμό για τη μαύρη κουλτούρα και τους συχνά παραγνωρισμένους μικρόκοσμους που μόνο οι παλιότεροι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης γνωρίζουν πια. Η αγάπη του Terrell για τη φωτογραφία ξεκίνησε από το σπίτι του όταν ήταν μικρό παιδί. Γοητευόταν από τις φωτογραφίες που στόλιζαν τα νοικοκυριά της γιαγιάς, της μαμάς και της θείας του, οι οποίες απεικόνιζαν τη κοινότητα στην οποία άνηκε και ο ίδιος. «Κάτι πάντα με τραβούσε σε αυτές τις φωτογραφίες», θυμάται ο Terrell για εκείνα τα διαμορφωτικά χρόνια.
Τον έλκυαν επίσης τα δημοφιλή περιοδικά της εποχής, όπως το Ebony και το Jet, τα οποία κατέγραφαν την κουλτούρα και τη ζωή των μαύρων Αμερικανών, καθώς και το Sports Illustrated, του οποίου η εντυπωσιακή χρήση της φωτογραφίας έκανε τις ιστορίες απείρως πιο ελκυστικές και προσιτές.
Ο Terrell δεν πίστευε ποτέ ότι θα γινόταν φωτογράφος, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τον έφηβο καθώς ενηλικιωνόταν. Αφού παρακολούθησε ένα μάθημα φωτογραφίας στη Λέσχη Αγοριών, ασχολήθηκε σοβαρά με τη φωτογραφία το 1986 – ακριβώς όταν το χιπ χοπ άρχισε να γίνεται το κυρίαρχο μουσικό ρεύμα στην τοπική σκηνή. Εκείνη ακριβώς την εποχή, ένας ράπερ ονόματι Warren Mayes είχε ανοίξει το δικό του κλαμπ, το οποίο διέθετε ένα σκηνικό για φωτογραφίες. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Ο Terrell και οι φίλοι του είχαν δημιουργήσει ένα εφηβικό κλαμπ με το όνομα Club Adidas και σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Έστησαν ένα δωμάτιο στο κλαμπ για φωτογραφήσεις, σχεδιασμένο να μοιάζει με υπνοδωμάτιο γεμάτο κουτιά παπουτσιών, ραπ περιοδικά, αφίσες χιπ χοπ, μια βιβλιοθήκη και μια ψάθινη καρέκλα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Terrell άρχισε να βγάζει τα πρώτα του πορτραίτα.
Στη συνέχεια, άρχισε να πηγαίνει σε όσες περισσότερες συναυλίες, πάρτι και κλαμπ μπορούσε, φωτογραφίζοντας κόσμο μπροστά από γκράφιτι που ζωγράφιζε με σπρέι ο ξάδερφός του, Otis Spears, και τα οποία απεικόνιζαν εμβληματικές προσωπικότητες, φίρμες της μόδας και πρωτοποριακών καλλιτεχνών όπως οι Soulja Slim και Big Freedia· ο τελευταίος συνεργάστηκε για το «Break My Soul», το βασικό τραγούδι του άλμπουμ Renaissance, με τη Beyoncé.
Για το αρχείο του, ο Terrell λέει: «Είναι μια ευλογία. Η μαμά μου είπε ότι ήταν ήδη προγραμματισμένο, ότι από τότε που ήρθα στον κόσμο προετοιμαζόμουν για μεγαλεία». Στα 58 του σήμερα, μοιράζεται τη δουλειά του μέσα από πάνω από 35 φωτογραφίες της περιόδου 1987-2007 στην έκθεση που φιλοξενείται έως τις 8 Ιανουαρίου στο New Orleans Museum of Art. «Απλά αγαπώ την κουλτούρα και τους ανθρώπους της κοινότητας της Νέας Ορλεάνης. Τώρα η δουλειά μου αποτελεί μέρος ενός από τα μεγαλύτερα μουσεία της πόλης».
