Ο μύθος, το μυστήριο, ο ανδρογυνισμός, η ομορφιά, το χιούμορ, η τέχνη, η ζωή και η θνητότητα∙ ήταν όλα πεδία εξερεύνησης για τον Steven Arnold (1943-1994) μέσα από τις φωτογραφίες, τις ταινίες, τα γλυπτά και τα σχέδιά του. Για εκείνον, «η τέχνη ή θα είναι επανάσταση, ή τίποτα».
Η έκθεση “Theophanies” που διοργανώνει η γκαλερί Fahey/Klein κάνει μια αναδρομή στα σουρεαλιστικά tableau vivant του (1943-1994) που δημιουργήθηκαν στο περίφημο στούντιο Zanzibar στο Λος Άντζελες από το 1981 έως το 1993. Στα εξωπραγματικά αυτά έργα, γεμάτα αναφορές στην θρησκευτική εικονογραφία, η πνευματικότητα συναντά την σεξουαλικότητα.
Πρόκειται για περίπλοκες συνθέσεις στις οποίες ο καλλιτέχνης μεταμορφώνει τα μοντέλα του σε φτερωτούς θεούς και θεές, αγγέλους και αιωρούμενους πνευματικούς οδηγούς, δημιουργώντας ένα προσωπικό πάνθεον.
Σε αυτά τα ταμπλό, ο Arnold ενσωμάτωσε πολλαπλές τέχνες, από την φωτογραφία και το σενάριο, ως το μπαλέτο και την όπερα. H διαδικασία είχε ως εξής: Αφού σκιαγραφούσε σενάρια εμπνευσμένα από τα όνειρά του, κατασκεύαζε τις συνθέσεις του με χαρτόνι, χαρτί, ύφασμα και μπογιές. Στη συνέχεια έβαφε και έντυνε τα μοντέλα με κοστούμια από την τεράστια συλλογή του, και πρόσθετε στο κάδρο αντίκες και ευρήματα από παλιατζίδικα. Η περίτεχνη αυτή σκηνογραφία αιχμαλωτιζόταν με τον φακό μιας Hasselblad.
Γεννημένος στο Όκλαντ της Καλιφόρνια το 1943, οι δημιουργικές εκκεντρικότητές του ενθαρρύνθηκαν από νωρίς. Σε νεαρή ηλικία, κλεισμένος στη σοφίτα του, ζωγράφιζε, κατασκεύαζε σκηνικά και σχεδίαζε κοστούμια. Οι ασχολίες αυτές οδήγησαν σε σπουδές ζωγραφικής και φωτογραφίας στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο (SFAI) και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Μετά τα φοιτητικά χρόνια στο Παρίσι, ξεκίνησε μια περίοδος με μεγάλα ταξίδια στην Ευρώπη, μελέτη των ανατολικών φιλοσοφιών και θρησκειών, και πειραματισμούς με LSD. Μια εποχή που ο καλλιτέχνης θυμάται ότι σηματοδότησε τη μεταμόρφωσή του σε «ουράνιο ον».
Ο Αrnold έκανε τέσσερις ταινίες μικρού μήκους κατά την διάρκεια των σπουδών του στο SFAI. Για την πρεμιέρα της τρίτης του ταινίας “Messages Messages”, τo 1969, αναζητούσε ένα πιο underground χώρο προβολών από το auditorium της σχολής του∙ τελικά, η πρεμιέρα έγινε στο Palace Theater, γνωστό και ως Pagoda, ένα πρώην κινέζικο θέατρο στο Σαν Φρανσίσκο, και ο Arnold συνόδεψε την προβολή με σπάνιες ταινίες του Μelies και του Μan Ray. H βραδιά είχε τόση επιτυχία που οδήγησε στα θρυλικά “Nocturnal Dream Shows”, εβδομαδιαίες μεταμεσονύχτιες προβολές που συνδύαζαν κλασικό κινηματογράφο με μικρού μήκους avant-garde και παραστάσεις του επιδραστικού drag queen θίασου The Cockettes.
Ακολούθησε η ταινία “Luminous Procuress” -όπου εμφανίζονταν οι Τhe Cockettes- «ένα ονειρικό παράδειγμα μυστικιστικού queer σινεμά των αρχών της δεκαετίας του ‘70, που έγινε γνωστό κυρίως μέσω των παράνομων VHS» σύμφωνα με τον Steve Said, επιμελητή του Moυσείου Τέχνης του Μπέρκλεϊ. Η ταινία χάρισε στον Arnold διεθνή αναγνώριση και έγινε αφορμή για να γνωριστεί με τον Salvador Dali και να γίνει προστατευόμενος του, ταξιδεύοντας στην Ισπανία για να δουλέψει μαζί του και να τον βοηθήσει στα εγκαίνια του Τeatro-Museo Dali.
Έργα του Arnold βρίσκονται στις συλλογές του Μουσείου Γουίτνι της Νέας Υόρκης, της Cinematheque Francaise στο Παρίσι, του Μουσείου Τέχνης του Μπέρκλεϊ και της Ταινιοθήκης του Ειρηνικού, του Μουσείου Τέχνης του Λος Άντζελες (LACMA) και του ONE National Gay & Lesbian Archives στο Λος Άντζελες. Εξέχον μέλος της κοινότητας LGBTQ, ο Arnold πέθανε από ΑIDS το 1994. Το 2019, κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “Steven Arnold: Heavenly Bodies” του Vishnu Dass, όπου η Αnjelica Houston και η Εllen Burstyn αφηγούνται την σύντομη, συναρπαστική ζωή του.
Η έκθεση Steven Arnold: Theophanies παρουσιάζεται στην γκαλερί Fahey/Klein έως τις 24 Σεπτεμβρίου 2022.
