Τα τελευταία χρόνια, η Harley Weir έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας, του κινηματογράφου και της μουσικής. Μόλις πριν λίγο διάστημα, η Pamela Anderson, η Doja Cat, ο Kyle MacLachlan και άλλοι, πρωταγωνίστησαν στην καμπάνια που γύρισε για τη συλλογή “Heaven AW22” του Marc Jacobs.
Η Harley Weir είναι στο Instagram εδώ και περίπου μια δεκαετία, ωστόσο, μέχρι πρότινος δεν είχε δημοσιεύσει ποτέ μια selfie της. «Απλώς δεν ήθελα οι άνθρωποι να με κρίνουν, πριν κρίνουν τη δουλειά μου», λέει στο Dazed, εξηγώντας την αποστροφή της να μοιραστεί φωτογραφίες της.
«Δεν είμαι πουριτανή, αλλά ήθελα η δουλειά μου να μιλάει από μόνη της και όχι η εικόνα μου». Όμως, στο νέο της φωτογραφικό βιβλίο “Beauty Papers”, αυτά τα δύο στοιχεία είναι αναπόφευκτα συνυφασμένα, καθώς η φωτογράφος στρέφει για πρώτη φορά την κάμερα στον εαυτό της.
Η ίδια η Weir, κρύβεται πίσω από μια υπερρεαλιστική μάσκα από καουτσούκ, ένα αλλόκοτο δεύτερο δέρμα, ή στρώματα μακιγιάζ που επιτυγχάνουν παρόμοιο αποτέλεσμα, εξομαλύνοντας τα χαρακτηριστικά της σε μια γυαλάδα σαν της Barbie. Σε άλλες εικόνες της, κούκλες του σεξ ποζάρουν μπροστά στην κάμερα, με νεκρά μάτια ή στάζοντας ψεύτικα δάκρυα. Άλλωστε, το ίδιο το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε «όλες τις κούκλες του κόσμου». Ταυτόχρονα, η Charli XCX ποζάρει με μαχαίρια κουζίνας να εξέχουν από την πλάτη της.
Αυτές οι αντιθετικές εικόνες – το αληθινό έναντι του ψεύτικου, το κωμικό έναντι του ερωτικού, η «ψεύτικη» θηλυκότητα έναντι των «πραγματικών» σωμάτων, είναι όλα μέρος της σύγχρονης ομορφιάς, εξηγεί η Weir. Για να αναδείξει την οπτική της, χρησιμοποιεί ένα απόσπασμα του Γάλλου φιλόσοφου George Batailles: «Πιστεύω ότι η αλήθεια έχει μόνο ένα πρόσωπο: αυτό της βίαιης αντίφασης».
«Είναι πολύ μπερδεμένο», συνεχίζει η Weir. «Επειδή ταυτόχρονα δεν συμφωνώ με την υπερσεξουαλικοποίηση, την υπερ-ομορφοποίηση, τα τεχνητά στοιχεία της σημερινής ομορφιάς, αλλά εξακολουθώ να ακολουθώ κατά κάποιον τρόπο αυτή την τάση. Αν μπαίνεις πολύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθείς από αυτές τις επιθυμίες».
Αρκεί να κάνουμε scroll down στο Instagram για λίγα λεπτά, και θα συναντήσουμε εκατοντάδες γυναίκες (και όλο και περισσότερους άνδρες) των οποίων η εμφάνιση έχει τροποποιηθεί στο Photoshop ή μέσω αισθητικών επεμβάσεων. Μία τάση, η ομογενοποιημένη εμφάνιση που η Jia Tolentino ονόμασε «πρόσωπο του Instagram» το 2019, με πρότυπο μορφές όπως η Kim Kardashian. Ακόμα κι αν αναγνωρίζουμε την βιτρίνα της ομορφιάς στα social media, είναι δύσκολο να μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτή τη συνεχή ροή εικόνων.
«Όλοι θέλουν να είναι επιθυμητοί», λέει η Weir. «Οπότε είναι ένα δύσκολο θέμα: δεν θέλεις να είσαι μέρος ενός πράγματος που θεωρείς ότι δεν είναι σωστό. Αλλά ταυτόχρονα δεν θέλεις και να μείνεις πίσω».
Είναι όμως η τελειότητα στην πραγματικότητα τόσο σέξι; Αυτό το ερώτημα τίθεται στο τελευταίο έργο της Weir, όπου το δέρμα με αερογράφο αποκτά μια ανατριχιαστική ποιότητα και ο ρομαντισμός βρίσκεται σε ανάποδα φιλιά, σώματα και πρόσωπα πασαλειμμένα με γκλίτερ και βρωμιά.
«Νομίζω ότι υπάρχει κάτι στο γκροτέσκο», λέει η ίδια, «και κάτι στη μοναδικότητα». Όμως, ακόμα και για εκείνη, αυτή η συνειδητοποίηση πήρε χρόνο. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να συμφιλιωθεί και να αγαπήσει τις ατέλειές της, όπως ένα εκ γενετής σημάδι στο πρόσωπό της. «Νόμιζα ότι ήμουν το απόλυτο φρικιό. Ήθελα απλώς να μοιάζω με όλους τους άλλους».
Επίσης το πορνό, ήταν εν μέρει υπεύθυνο για την αντίληψης της Weir για το πώς «πρέπει» να είναι ένα σώμα. «Αν κοιτάξεις στα σωστά σημεία του πορνό, μπορείς να δεις τα πάντα», λέει. «Προσωπικά με έκανε να νιώθω πιο φυσιολογική όταν ξεκίνησα να τα παρατηρώ, επειδή έτσι είδα όλα τα περίεργα πράγματα που νόμιζα ότι δεν είχαν οι πρωταγωνιστές».
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, το πορνό παραμένει παραπλανητικό για όλους, και κυρίως, διδάσκει στους άντρες ότι οι γυναίκες πρέπει να μοιάζουν και να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτά τα «ιδανικά» απηχούν επίσης, στα εύκαμπτα σώματα και τις προκλητικές γωνίες λήψης των εικόνων της Weir με τις κούκλες του σεξ, ή στις δικές της παραμορφωμένες πόζες.
Όπως και στο “Father”, το φωτογραφικό βιβλίο του 2019, το οποίο είχε χαρακτηρίσει ως εξερεύνηση και λατρεία του ανδρικού σώματος, αυτό το νέο φωτογραφικό βιβλίο της, “Beauty Papers”, ακολουθεί μια παρόμοια προσέγγιση, δείχνοντάς μας πλευρές της σεξουαλικότητας που σπάνια περνάνε στον κόσμο του mainstream και στοχεύει τα τοξικά πρόσωπα ομορφιάς.
