Ο Γάλλος φωτογράφος Frank Deschandol τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει στρέψει τον φακό του προς την άγρια φύση. Ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά του κόσμου με αποστολή να ανακαλύψει εντυπωσιακά είδη, ο κύριος στόχος του Deschandol είναι να αναδείξει την ύπαρξη σπάνιων και ελάχιστα γνωστών πλασμάτων ώστε να τα γνωρίσουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Ο Deschandol είναι γνωστός για την ικανότητά του να αποτυπώνει τις πιο λεπτομερείς πτυχές της φύσης, αναδεικνύοντας πλάσματα που συχνά διαφεύγουν από την ανθρώπινη προσοχή λόγω του μικρού τους μεγέθους.

Η πορεία του Frank Deschandol στη φωτογραφία δεν είναι τυχαία. Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Είμαι πάνω απ’ όλα φυσιοδίφης που κατέληξε στη φωτογραφία και όχι το αντίστροφο». Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία αποτέλεσε το εργαλείο μέσω του οποίου ο Deschandol εκφράζει την βαθιά του αγάπη για τη φύση και την περιέργεια του για τον κόσμο γύρω του. Η μετάβαση από τη φυσιογνωσία στην φωτογραφία ήταν μια φυσική εξέλιξη για αυτόν, καθώς η ανάγκη του να καταγράψει και να μοιραστεί τη μαγεία της φύσης τον οδήγησε να εστιάσει στον τομέα της φωτογραφίας μακροεντομών.

Ο φωτογράφος έχει αναφέρει ότι το κίνητρό του να ταξιδεύει και να ανακαλύπτει νέα είδη εντόμων δεν προέρχεται μόνο από την εσωτερική του ανάγκη για εξερεύνηση, αλλά προπάντων από την επιθυμία του να προσφέρει στο κοινό την ευκαιρία να δει «την αληθινή ομορφιά που κρύβεται στις πιο απροσδόκητες γωνιές του πλανήτη». Οι φωτογραφίες του δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά και ένα σημαντικό εργαλείο για την επιστήμη, καθώς συχνά χρησιμοποιούνται σε επιστημονικές δημοσιεύσεις και μελέτες, συμβάλλοντας στην ανακάλυψη νέων ειδών και στην κατανόηση της οικολογίας τους.

Καθώς ο Deschandol ταξιδεύει σε απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, όπου ανακαλύπτει και φωτογραφίζει σπάνια και εξωτικά είδη, μια διαδικασία απαιτεί όχι μόνο εξαιρετικές φωτογραφικές ικανότητες, αλλά και βαθιά γνώση της οικολογίας και των χαρακτηριστικών των εντόμων. Ταυτόχρονα, απαιτεί μια λεπτή προσέγγιση, καθώς η διαδικασία φωτογράφησης συχνά απαιτεί την προσεκτική μεταχείριση των εντόμων ώστε να αποφευχθεί η βλάβη τους.

Το αποτέλεσμα της δουλειάς του Frank Deschandol είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Οι φωτογραφίες του αποτυπώνουν λεπτομέρειες που συχνά περνούν απαρατήρητες, όπως τα ηλεκτρικά μπλε αγκάθια, τα τιρκουάζ φρακταλικά πτερύγια και τα διαφανή φτερά που θυμίζουν βιτρό. Το αποτέλεσμα είναι εικόνες που αποπνέουν μια αίσθηση μυστηρίου και μαγείας. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό National Geographic, ο Deschandol δήλωσε: «Όταν αντικρίζεις την ομορφιά αυτών των εντόμων μέσω του φακού μου, καταλαβαίνεις ότι η φύση έχει δημιουργήσει αριστουργήματα με τα πιο απλά υλικά».

Η δουλειά του Deschandol έχει προκαλέσει διεθνή αναγνώριση και έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις και περιοδικά φυσικής ιστορίας. Όπως επισημαίνει ο ίδιοςα: «Η φωτογραφία του εντόμου δεν είναι μόνο μια καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και μια έκκληση για τη προσπασία του οικοσυστήματος στο οποίο ζει το είδος».

Είναι απλά παράξενο… και ταυτόχρονα πανέμορφο

 

Αυτά δεν είναι κάποια περίεργη διάταξη κεραιών σε ένα σκαθάρι, αλλά τα γόνιμα όργανα ενός “ζόμπι μύκητα” που έχει καταλάβει τον έλεγχο του εντόμου.

Η κατάληψή του ολοκληρώθηκε, ο μύκητας πρόκειται να εξαπλώσει τα σπόρια του στον άνεμο για να βρει νέα θύματα για να καταναλώσει.

Αυτή η συναρπαστική εικόνα του Frank Deschandol έλαβε σημαντική διάκριση στον διαγωνισμό Wildlife Photographer of the Year (WPY) του 2019  στην κατηγορία Φυτά και Μύκητες.

Η  σημαντική φωτογραφία του Γάλλου φωτογράφου τραβήχτηκε στον Περουβιανό Αμαζόνιο, κοντά στο Iquitos, στον βιολογικό σταθμό Madre Selva.

«Στην αρχή, αναρωτιόμουν τι μπορεί να ήταν αυτό το περίεργο πράγμα», είπε. «Στη συνέχεια, πλησίασα και εντυπωσιάστηκα πραγματικά από αυτό το θέαμα και την τέλεια συμμετρία του μύκητα», δήλωσε στο BBC News.

Ο Frank είχε συναντήσει και άλλα παρασιτισμένα σκαθάρια, αλλά κανένα σε τόσο φωτογενή πόζα.

Ο παρασιτισμός, όπου ένας οργανισμός προσαρμόζει ολόκληρο τον τρόπο ζωής του γύρω από την εκμετάλλευση ενός άλλου, είναι ένα από τα τεράστια θαύματα της εξέλιξης. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να καταστεί απίστευτα περίπλοκο ζήτημα.

Σε αυτή την περίπτωση, ο μύκητας εξαπλώνεται μέσα στο κακόμοιρο σκαθάρι, αναλαμβάνοντας τον χημικό έλεγχο του πλάσματος και εξαναγκάζοντάς το να αναρριχηθεί. Όταν φτάσει σε ένα κατάλληλο ύψος – για τον μύκητα – το έντομο ακινητοποιείται στο στέλεχος και πεθαίνει. Αν παρατηρήσετε, θα δείτε ότι η λάμψη έχει φύγει από τα μάτια του.

Εν τω μεταξύ, τροφοδοτούμενος από τα εντόσθια του σκαθαριού, ο μύκητας θα αρχίσει να αναπτύσσει αυτά τα υπέροχα καρποφόρα σωματίδια. Οι κάψουλες στην κορυφή θα σκάσουν τελικά και θα απελευθερώσουν αμέτρητα μικροσκοπικά σπόρια για να μολύνουν νέα θηράματα.

«Η τέλεια συμμετρία με έκανε να σκεφτώ να φωτογραφήσω το σκαθάρι από μπροστά για να έχω ευκρινώς τόσο ολόκληρο τον μύκητα όσο και το κεφάλι του σκαθαριού», δήλωσε ο Frank.

«Επιπλέον, καθώς το σκαθάρι ήταν νεκρό και ακίνητο, δοκίμασα μια παρατεταμένη έκθεση υπό το φως της ημέρας, αποφεύγοντας τον ήλιο για να μειώσω την αντίθεση του φόντου».

Η δουλειά του Frank Deschandol δεν αποτελεί απλώς έναν ύμνο στην ομορφιά της φύσης, αλλά και μια σημαντική συνεισφορά στην επιστημονική κατανόηση και τη προστασία των οικοσυστημάτων. Μέσα από τις φωτογραφίες του, ο Deschandol προσφέρει μια μοναδική προοπτική για τη ζωή που κρύβεται στις πιο απροσδόκητες γωνιές του πλανήτη, ενισχύοντας την ανάγκη για προστασία και διατήρηση της φυσικής μας κληρονομιάς.

Αντιπροσωπευτικές πηγές για την κατανόηση της δουλειάς του περιλαμβάνουν άρθρα στο περιοδικό National Geographic, συνεντεύξεις με τον φωτογράφο σε ειδικά αφιερώματα και βιβλία για τη φωτογραφία της φύσης. Σε συνέντευξή του με το περιοδικό Wildlife Photographer, ο ίδιος δήλωσε: «Η δουλειά μου δεν έχει να κάνει μόνο με την καταγραφή της ομορφιάς, αλλά και με την ευαισθητοποίηση για τη σημασία κάθε είδους στην οικολογική ισορροπία». Η προσέγγιση αυτή καθιστά τη δουλειά του αναγκαία και ενδεικτική της πολυδιάστατης σχέσης μεταξύ τέχνης, επιστήμης και οικολογίας.

Ανακαλύψτε περισσότερα στον ιστότοπο και το Instagram του Deschandol.

➸ Διαβάστε περισσότερα: Το βουητό της σιωπής: Η κλιματική κρίση και η ρύπανση εξαφανίζουν τις μέλισσες

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News