Στον Γαλλο-ιρανό φωτογράφος Abbas Attar είναι αφιερωμένο το Νο. 72 της έκδοσης «Λεύκωμα 100 Φωτογραφιών για την Ελευθερία του Τύπου» των RSF (Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα)· Ο φωτογράφος μας άφησε στις 25 Απριλίου του 2018, και το λεύκωμα «100 photos d’Abbas pour la liberté de la presse» είναι αποτέλεσμα πολύμηνης δουλειάς της συζύγου του, Melisa Teo και του αδελφού του, Behnam Attar.

Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1944 στην Κας του Ιράν και πέρασε τα παιδικάτα του στην Αλγερία πριν μεταναστεύσει στη Γαλλία. Κάλυψε φωτογραφικά τον ανθρώπινο πόνο στη Μπιάφρα, το Βιετνάμ, τη Χιλή, τη Βόρεια Ιρλανδία, τη Νότια Αφρική και αλλού. Επέστρεψε στη χώρα του το 1979 για να καταγράψει την Ισλαμική Επανάσταση και αργότερα βυθομέτρησε την ψυχή του Μεξικού.

«Ακόμη και όταν φωτογραφίζω το χάος, προσπαθώ να φέρω τάξη σε αυτό» είχε πει στο ντοκιμαντέρ του Kamy Pakdel «Abbas by Abbas». «Για να το κάνεις καλά, πρέπει να σκέφτεσαι σαν συγγραφέας. Μήπως όμως η φωτογραφία δεν έχει να κάνει με το “να γράφεις με φως”; Με μια διαφορά: ο συγγραφέας έχει στην κατοχή του τις λέξεις του ενώ ο φωτογράφος είναι κυριευμένος από τις εικόνες του, από τα όρια της πραγματικότητας που αυτός ή αυτή πρέπει να υπερβεί για να μη γίνει κρατούμενός τους» έλεγε. «Το ασπρόμαυρο ήταν ο τρόπος του να υπερβαίνει την πραγματικότητα, να πηγαίνει πέρα από αυτή», υπογράμμισε η Melisa Teo, μιλώντας στο Blind Magazine.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Blind Magazine (@blind.magazine)

Ήταν μεγάλος λάτρης της κλασικής μουσικής, ιδιατέρως της Εβδόμης του Μπετόβεν, αλλά ανέτρεχε σε ζωγράφους για έμπνευση. Ειδικά στον Ρέμπραντ και τον Σεζάν. Μιλώντας για τον δεύτερο, είχε πει: «Δεν ζωγραφίζει το περίβλημα όντων και αντικειμένων αλλά την ουσία τους. Δεν ζωγραφίζει την πραγματικότητα αλλά την υπερβαίνει». Η συνάντησή του με τον Ρέμπραντ στη διάρκεια επίσκεψης στο Rijksmuseum του ‘Αμστερνταμ ήταν καθοριστική· ήταν μπροστά στον πίνακα «Οι σύνδικοι της συντεχνίας των υφασματεμπόρων» που ο Abbas καθόρισε πραγματικά το ύφος το οποίο θα ακολουθούσε πιστά επί εξήντα έτη. «Έχουμε την εντύπωση ότι ο ζωγράφος τους αιφνιδίασε εν μέσω των συζητήσεών τους πριν την εισβολή του και τις οποίες θα ξανάπιαναν αφότου θα είχε φύγει. Η συνάντησή τους έχει προσωρινά διακοπεί».