Πέρασαν μέρες, προσπαθώντας να μιλήσω με τον «ατζέντη» της μπάντας. Έπειτα από πολλά αναπάντητα email, τηλέφωνα και μηνύματα, κατάφερα να βρω μια επαφή για να επικοινωνήσω με τους διάσημους ΤΣΟΠ, ελπίζοντας να τους προτείνω να κάνουμε μαζί μία συνέντευξη χωρίς να αρνηθούν κατηγορηματικά. Κάνω, λοιπόν, την πρόταση και λαμβάνω μια απάντηση που λέει «Το Σάββατο στις 14:00 στη Γρανάδα». Έτσι και έγινε. Βρεθήκαμε όλοι μαζί το Σάββατο που μας πέρασε, στις 2 μμ ακριβώς, στην Γρανάδα για να απολαύσουμε το Χριστουγεννιάτικό μας Gluhwein.

Kάνουμε ένα τσιγάρο και ξεκινάω σιγά σιγά να μιλάω με τα παιδιά προσπαθώντας να αναλύσουμε (όλοι μαζί) το φαινόμενο των ΤΣΟΠ, καθώς είχα και την ανάγκη να κατανοήσω λίγο περισσότερο κάποια πράγματα γι’ αυτούς. Βλέπετε, πριν συναντηθούμε, ενώ προετοίμαζα τις ερωτήσεις αυτής της συνέντευξης, έψαχνα να βρω λίγες πληροφορίες γι’ αυτούς, αλλά δεν βρήκα παρά ελάχιστες. Και κάπως έτσι ξεκινάει η συνέντευξη μαζί τους…

– Γιατί δεν βρήκα συνεντεύξεις των ΤΣΟΠ στο διαδίκτυο ρε παιδιά;
Aρχηγός: Kοίτα… Από τη μία δεν μας ψάχνανε, από την άλλη δεν τους ψάχναμε κι εμείς, κάπως. Γενικά, όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα, το 2012, όλοι είχαμε παίξει σε διάφορα συγκροτήματα 15 χρόνια πριν. Πιο μικροί ρε παιδί μου… Μετά με τους ΤΣοΠ ήμασταν όλοι πάνω από 30. Έτσι πήρε λίγο καιρό μέχρι να βρούμε τη φάση μας. Στην αρχή δε θέλαμε. Μετά δεν μας θέλανε. Χωρίς λόγο. Ας πούμε μία συνέντευξη στην τηλεόραση δεν θα μας ενδιέφερε, ραδιόφωνο, από την άλλη, φουλ!

– Άρα είστε πιο οld school;
Aρχηγός: Πιο old school, αλλά να γουστάρουμε και τη φάση.

– Για να συστηθούμε λίγο καλύτερα, για πείτε μου ποιοί είστε;
Αρχηγός; Πρώτα απ’ όλα έχουμε ψευδώνυμα, το ξέρεις; Με αυτά πρέπει να μας γράψεις, όχι με ονόματα! Εγώ ο Βασίλης, επειδή είμαι ο πιο οργανωτικός, όπως με βλέπεις που είμαι εδώ, είμαι ο «Αρχηγός». Ο Δημήτρης είναι η «Diva», αυτός εδώ είναι ο «Απίθανος» και ο μπασίστας μας, ο Κώστας, είναι ο «Αδερφός». Γενικά γνωριζόμαστε σχεδόν όλοι προ μπάντας. Πάντα παίζαμε κάπως με όλους μουσική, στα φοιτητικά μας χρόνια, ο συνδετικός κρίκος κατά κάποιο τρόπο ήμουν εγώ, στα Χανιά, στην Πάτρα και στην Αγγλία. Ε, και σε κάποια φάση ο αδερφός του Γαμάτου έκανε παιδί και εμείς είπαμε, «έτσι είσαι;» εμείς θα κάνουμε μπάντα! (γέλια). Και όντως έγινε έτσι! Υπήρχαν κάποια τραγούδια και έγινε η αρχή με τους ΤΣοΠ.

– Τι σημαίνει ΤΣΟΠ;
Diva: Tίποτα (γέλια).

– Ποιο ήταν το πρώτο σας live;
Αρχηγός: Ήταν το 2014 στη Ρόζα Νέρα, ήταν εκεί και άλλες μπάντες όπως οι Bazooka, οι Mάνα Κούλα και μετά πήγαμε και 11 μέρες στη Γαύδο.

– Πώς ήταν αυτό;
Απίθανος: H Γαύδος; Τέλεια!

Diva: Καλά, το live ήταν συγκλονιστικό. Ντρεπόμασταν ακραία όλοι, ακραία όμως.

Αδερφός: Ήταν λαϊβάρα! Από τις λίγες φορές που εμείς το κινήσαμε να γίνει. Από δίπλα μου έμενε ο Γιάννης από τους Bazooka που έκαναν τότε συναυλίες παντού. Ε, και είπαμε σε κάτι φίλους θα έρθουμε τότε να παίξουμε με τους Bazooka. Μετά φυσικά το ανακοινώσαμε και στους ίδιους και κάπως έτσι κολλήσαμε και εμείς.

Απίθανος: Είχε κόσμο, ήταν ωραία, παίξαμε στο αίθριο της Ρόζα Νέρα.

Αρχηγός: Nομίζω εγώ είχα δολοφονήσει το ποπ σε αυτό το λάιβ.

Απίθανος: Κάηκε ένα ηχείο αν θυμάστε… Ακούγαμε από ένα μόνιτορ μόνο.

– Έχετε κανένα άχρηστο ταλέντο:
Diva: Για τον Απίθανο ότι δεν έχει πρόβλημα.

Αρχηγός: Ότι η Diva έχει πάντα δίκαιο. Και για εμένα ότι είμαι ήρεμος. Ένας τσιλ τύπος, και για τον Αδερφό ότι δεν παρασύρεται από τη στιγμή και είναι μετρημένος.

– Αν οι ΤΣοΠ ήταν μία ταινία, ποιά θα ήταν αυτή;
Aρχηγός: Εμμ… Μήπως ο “μουσακάς”; Που είναι λίγο φανταστικό και έχει και λίγη ψυχεδέλεια και τρόμο; Ναι, δύσκολη ερώτηση, αλλά τι να πω… “Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά”.

Αδερφός: Διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και διαγώνια. Εγώ θα έλεγα τα “Goonies”.

– Πώς ορίζετε την επιτυχία;
Diva: Να περνάμε καλά. Να είμαστε καλά μεταξύ μας. Το ότι υπάρχει μια μακροχρόνια σχέση που λειτουργεί, αυτό είναι μεγάλη επιτυχία για εμάς. Το ότι έχουμε καταφέρει μέσα στα χρόνια να είμαστε φίλοι, να παίζουμε μαζί, να το ευχαριστιόμαστε. Δηλαδή στην πρόβα περνάμε ωραία, πως να στο πω…

Aδερφός: Nα γουστάρουμε το χρόνο που περνάμε μαζί και όσα παράγουμε. Και οι συμβισασμοί που κάνουμε να είναι για ζητήματα εσωτερικά. Στο μεταξύ μας και όχι για εξωτερικά.

– Παιδιά για πείτε μου, τι προσδοκίες έχουν οι ΤΣοΠ; Τι όνειρα κάνετε; Έχετε όνειρα;
Diva: Kάνουμε όνειρα όπως όλοι. Βασικά το όνειρό μας είναι ότι δεν έχουμε και κάποια συγκεκριμένη προσδοκία, φυσικά και θα θέλαμε ο κόσμος να ακούσει τη μουσική μας.

Αρχηγός: Nαι, αυτή είναι η βασική προσδοκία. Να ακούσει ο κόσμος τη μουσική. Ο λόγος ύπαρξης της μπάντας είναι ότι ρε παιδί μου είναι όλα ψιλοωραία. Βρισκόμαστε, τα λέμε, παίζουμε μουσική, γουστάρουμε. Αυτό κάνουμε. Τώρα είμαστε και σε μια τσιλ περίοδο, παλιότερα είχαμε περάσει από πολλά κύματα. Το θέμα είναι να ακούγεται η μουσική και παρά τον ελληνικό στίχο, πιστεύουμε ότι πλέον αυτό δεν αποτελεί κάποιο «εμπόδιο», ο κόσμος βλέπει ακόμα και ταινίες από όλο τον κόσμο, που αυτό γαμάει…

Βγάλατε λοιπόν πρόσφατα νέα μουσική! Γιατι το άλμπουμ σας ονομάζεται “ΠΕΡΙΤΤΑ”;
Αρχηγός: Είναι από το τραγούδι του δίσκου, που λέγεται “Περιττά”. Το βρήκαμε το πιο ωραίο από τα τραγούδια για τίτλο και επειδή είμαστε και χαμένοι στο πουθενά, και είναι και περιττό να μας ακούσεις, και κάπως κολλάει αυτή η λέξη με όλα.

Αδερφός: Περιττά, αλλά και αναγκαία. Αφενός το να έχεις γκρουπ είναι περιττό, αφού αν σε καίει πολύ το να κάνεις μουσική το κάνεις και σόλο, όπως έχει δείξει και η ιστορία. Οπότε όλη η διαδικασία είναι τόσο περιττή αλλά για εμάς αναγκαία. Παράλληλα ένας κουρέας, για τον οποίο γράφτηκε και το κομμάτι –ήταν 60 χρόνια στο επάγγελμα– συνήθιζε να λέει πως καταλάβαινε τους ανθρώπους από το κρανίο, και πως όλα τα άλλα ήταν περιττά…

– Τι παίζει με το artwork; Eίναι ένα κομμάτι που σας ενδιαφέρει πως θα βγει;
Dιva: Tο τελευταίο εξώφυλλο το έχει κάνει ο Aδερφός.

Αρχηγός: Πιο πολύ τα κάνει εδώ η Diva, αλλά γενικά σιγοντάρει και ο Αδερφός, και στο πρώτο είχε σιγοντάρει και η Εύα.

Divα: Eμένα με εδιαφέρει πολύ αυτό το κομμάτι και προσπαθώ για αυτό. Μέσα στα χρόνια εμπειρικά ο καθένας έχει πάρει και άλλους ρόλους μέσα στη μπάντα. Ένας είναι κι αυτός.

Αδερφός: Ναι και εμένα με ενδιαφέρει! Στο τελευταίο άλμπουμ είχα μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα που όταν τη μοιράστηκα με τα παιδιά γούσταραν και έτσι έγινε. Ευτυχώς έχουμε αρκετά κοινή αισθητική, μας ερεθίζουν παρόμοια πράγματα και ο ένας επηρεάζει και εμπνέει τον άλλον.

– Mε ποιον καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Diva: Kοίτα, είναι ένα συγκρότημα που πάντα θα θέλαμε να παίξουμε μαζί, τα είχαμε πει και κάποτε μαζί τους, οι Taulard απο τη Γαλλία. Σαν κι εμάς είναι και αυτοί, έχουν βγάλει κανα-δυό δίσκους, και δεν κάνουν και πολλά live.

Aρχηγός: Koίταξε, κανονικά όλες αυτές οι μπάντες που έρχονται και παίζουν εδώ, εμείς θα έπρεπε να τις ανοίγουμε (γέλια)… Άμα θέλουν καλό πανκ-ροκ, εδώ. Να παίξουν και οι άλλοι, αλλά πρέπει να παίξουμε και εμείς, άμα είναι να ακούσουν το ελληνόφωνο.

Αδερφός: Θα ήθελα με τον Ennio Morricone. O τρόπος που έβαλε το ροκ εν ρολ και το fuzz στα καουμπόικα. Ένας Ιταλός που έκανε όλο το στήσιμο στους Αμερικάνους και τους έδειξε πως γίνεται. Επίσης η μουσική του έχει μεγάλο εύρος και έχουμε πιστεύω κοινά, καθώς επηρεάστηκε από εμάς.

– Κώστα, μου είπαν τα παιδιά ότι ασχολήθηκες αρκετά με την παραγωγή του άλμπουμ. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Αδερφός: Nαι, μετά από ψηφοφορία θα βγάζαμε αυτόν που θα αναλάμβανε να ασχοληθεί με την παραγωγή και να συνεννοείται με τον Θοδωρή στο Arkadikon Studio για τις λεπτομέρειες. Ήμουν ο μόνος υποψήφιος και έτσι βγήκα πρώτος. Για καθαρά αισθητικούς λόγους, χωρίς να έχω τεχνικές γνώσεις στο κομμάτι της παραγωγής, απλά συναποφασίσαμε με τον Θοδωρή απ’ το τηλέφωνο. Εκείνη την περίοδο ακούγαμε κιόλας πολλή μουσική και ανταλλάζαμε ιδέες. Άκουγα κάτι για παράδειγμα και του έλεγα, εξ αποστάσεως, ας μοιάζει κάπως έτσι κλπ, χωρίς να έχω καμία επαφή με την κονσόλα. Επίσης να πούμε ευχαριστώ στον Γιάννη Βούλγαρη από το Electric Highway Studio, o οποίος βοήθησε στο άλμπουμ και στο κομμάτι της ηχογράφησης και παικτικά.

– Σας ενδιαφέρει να βγει βινύλιο; Είναι εύκολο αυτό για τις ανεξάρτητες μπάντες;
Aρχηγός: Φουλ μας ενδιαφέρει, αλλά δε μας θέλει κανείς. Μας βλέπω και αυτό μόνοι μας να το βγάζουμε (γέλια). Θεωρώ πως δεν βοηθάει και το ότι μουσικά δεν παίζουμε ένα συγκεκριμένο στυλ, που εάν το κάναμε, ίσως να ήταν ευκολότερο να μας «αγκαλιάσει» κάποια δισκογραφική.

– Πώς σας φαίνεται η εγχώρια μουσική σκηνή;
Diva: Κoίτα η μουσική βιομηχανία τώρα στην Ελλάδα έχει μία άνθιση γενικότερα, και αυτό είναι ωραίο. Βγαίνουν ξανά δίσκοι, γίνονται ωραία πράγματα, γιατί παλιότερα είχε σταματήσει αυτό για πολλά χρόνια.

Αρχηγός: Υπάρχουν χίλιες δυο καλές μπάντες. Εμείς ήμασταν πολύ φίλοι και φανς των Bazooka, είχαμε με τα παιδιά και πολλά lives και ωραίες φάσεις μαζί, μας είχαν βοηθήσει και πολύ τα παιδιά. Άλλες ωραίες μπάντες είναι οι Rita Mosss, oι Chaincult, οι Dury Dava.

Diva: Kαι τα ηλεκτρονικά που βγαίνουν στην Ελλάδα τα σπάνε, όπως οι ΗΧΟΤΟΠίΑ για παράδειγμα, αλλά και το χιπ χοπ… Ακούω ΛΕΞ, θεωρώ ότι είναι ένας τύπος που το ψάχνει και τον γουστάρω.

Αδερφός: Σίγουρα και οι Gay Anniversary.

– Ποιά ήταν τα vibes πoυ πήρατε από το τελευταίο live στο Bad Tooth?
Aδερφός: Τέλεια ήταν! Το κλίμα ήταν πολύ θερμό. Γουστάραμε πολύ και λέγαμε με τα παιδιά πως έτσι θα θέλαμε να παίζουμε… Μεταξύ φίλων.Ήταν όλο το σκηνικό, τα γενέθλια της Αγγελικής, ένα μη «κανονικό» βράδυ Κυριακής. Η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια, και μάλλον μας αρέσουν τα χαμηλά ταβάνια και οι μικροί χώροι πιο πολύ από τα μεγάλα stages.

Πάμε για κλείσιμο και ένα “What’s In My Bag”;
Aρχηγός: Thelonious Monk –Underground, Beastie Boys – Paul’s Boutique, Dead Kennedys – In God We Trust, Inc., Ramones το πρώτο, T.S.O.L – Dance With Me.

Aπίθανος: To πράσινο “Dookie” των Green Day, Turnstile, έναν δίσκο των Kinski, ένα δίσκο των Hellacopters, και τέλος ένα Viagra Boys.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News