Οι Beatles μέσα σε εννιά χρόνια, από το 1962 μέχρι το 1970, άλλαξαν όχι μόνο το πρόσωπο της μουσικής, αλλά και όλη τη μορφή της ποπ κουλτούρας, όπως την ξέραμε μέχρι τότε. Και τα παρακάτω 15 τραγούδια που επιλέχτηκαν (πολύ δύσκολα, ομολογουμένως) και παρατίθενται σε τυχαία και όχι αξιολογική σειρά είναι τα σπουδαιότερα μουσικά και στιχουργικά τους κατορθώματα.

With A Little Help From My Friends
Ο Ρίνγκο τραγουδάει το κομμάτι που καθόρισε… την καριέρα του, αφού έκτοτε δεν υπάρχει συναυλία, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, που να μην του το έχουν ζητήσει. Το κομμάτι φέρει τα κλασικά βαριεστημένα φωνητικά του, μαζί με μια από τις καλύτερες μελωδίες του συγκροτήματος, και ακούστηκε για πρώτη φορά στο άλμπουμ «Sgt. Pepper’s…».

Lucy In The Sky With Diamonds
Γραμμένο για μια φίλη του μικρού γιου του Λένον, του Τζούλιαν, η Λούσι εξακολουθεί να συγκινεί, κυρίως μέσω του αστικού μύθου που θέλει το αρκτικόλεξο των τριών λέξεων του τίτλου να σχηματίζει τα αρχικά του αγαπημένου ναρκωτικού του συγκροτήματος εκείνη την εποχή, του LSD.

We Can Work It Out
Ίσως το τελευταίο πραγματικά ερωτικό τραγούδι της μπάντας που όμως βρίσκεται με το ένα του πόδι στην δεύτερη περίοδο, αυτή μεταξύ 1966-1970, όταν γράφτηκαν όλα τους τα μεγάλα αριστουργήματα. Το σημείο δε στη μέση του κομματιού που η μελωδία «σπάει» για να μετατραπεί σε ένα βαλσάκι είναι από τα πιο εμπνευσμένα της καριέρας τους.

Norwegian Wood (This Bird Has Flown)
Είναι το πρώτο κομμάτι της ποπ ιστορίας όπου χρησιμοποιείται ένα μη δυτικό όργανο και συγκεκριμένα το σιτάρ, το παίξιμο του οποίου διδάχτηκε ο George από τον μεγάλο Ινδό δάσκαλο Ravi Shankar. Οι στίχοι αναφέρονται σε ένα one night stand του Λένον, το οποίο κατόπιν μετάνιωσε που το έκανε, επειδή η συγκεκριμένη γυναίκα, όπως είχε πει μετά, ήταν πολύ «παράξενη και περίεργη» ως χαρακτήρας.

Day Tripper
Πριν αρχίσουν τα παραισθησιογόνα, οι Μπιτλς το μόνο που έκαναν ήταν να πίνουν σαν νεροφίδες και να κάνουν μπάφους. Το τραγούδι γράφτηκε μετά από μια μέρα που την πέρασαν εξολοκλήρου καπνίζοντας… τα μισά Ζωνιανά. Ο Λένον, όταν ξενέρωσε, πήγε σπίτι του και έγραψε αυτό το κομμάτι.

For No Οne
Επικολυρικό τραγούδι-σταθμός στην ιστορία του baroque/baροκ ήχου με εκείνο το κόρνο στη μέση του κομματιού να στοιχειώνει ακόμη και τώρα οποιονδήποτε έχει μέσα του λίγη καρδιά και ψυχή. Μέσα στις 5-6 σπουδαιότερες συνθέσεις του Μακάρτνεϊ.

Hey Jude
Επτά λεπτά απόλυτης συγκίνησης, με τη στιγμή που το κομμάτι «σπάει» στη μέση και αρχίζει η χορωδία να είναι ανάμεσα στις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της ποπ κουλτούρας εν γένει. Τραγούδι που γράφτηκε για τον γιο του Λένον, Τζούλιαν, το όνομα του οποίου από γλωσσική παραφθορά έγινε Τζουλς και μετά Τζουντ.

Eleanor Rigby
Και εδώ έχουμε για πρώτη φορά μια ευρεία χρήση μικρής ορχήστρας έγχορδων στην ποπ μουσική, μια έμπνευση που έσκασε στον Μακάρτνεϊ την ώρα που άκουγε τους δίσκους κλασικής μουσικής του πατέρα του. Απίστευτοι στίχοι και μια ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο/η.

Strawberry Fields Forever
Κομμάτι που πιάνει το συγκρότημα στο απόλυτο απόγειο της δημιουργικής του φάσης, όπου οι πειραματισμοί έχουν τον πρώτο λόγο, με αποκορύφωμα τη δημιουργία μέχρι και του βιντεοκλίπ που βλέπετε παρακάτω, το οποίο θεωρείται σήμερα ως το πρώτο της σύγχρονης ποπ ιστορίας. Το παρακάτω βίντεο γυρίστηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1967 στο Knole Park, στο Sevenoaks του Κεντ και όμως δεν έχει ούτε έναν κόκκο, είναι σαν να βγήκε πέρσι, όχι πριν από 54 χρόνια. Ο σουηδός σκηνοθέτης Peter Goldmann κάνει κάτι φοβερά γκρο-πλαν σε καθέναν από τους Μπιτλς και διακρίνεται μέχρι και η ακμή στο πρόσωπο του 24αρη Χάρισον. Δεν ξερω τι είδους τεχνολογία είχαν πριν μισόν αιώνα στα χέρια τους οι Μπιτλς, αλλά τους βγάζεις το καπέλο θες δεν θες.

A Day In The Life
«I’d love to turn you on», ένας στίχος που ακούστηκε για πρώτη φορά τότε σε ένα τραγούδι, η ευθύτητα του οποίου σόκαρε τότε την πουριτανική Αγγλία. Το τέλος του, με τα 4 πιάνα να παίζονται όλα μαζί σε μια συγκεκριμένη νότα για να δημιουργήσουν το εντυπωσιακό ηχητικό φινάλε, είναι απλώς ασύλληπτο.

Ι Am The Walrus
Ο Lennon έγραψε το τραγούδι για να μπερδέψει κάποιους ακροατές που είχαν δώσει… σοβαρές επιστημονικές ερμηνείες στους στίχους των Beatles. Το εμπνεύστηκε εν μέρει από δύο «ταξίδια» με LSD που έκανε και το ποίημα του Lewis Carroll του 1871 «Ο θαλάσσιος ίππος και ο ξυλουργός». Ο παραγωγός George Martin ενορχήστρωσε και πρόσθεσε μια ορχηστρική συνοδεία που περιλάμβανε βιολιά, τσέλα, κόρνα και κλαρινέτο. Οι Mike Sammes Singers, μια 16φωνη χορωδία από επαγγελματίες τραγουδιστές στο στούντιο, συμμετείχαν επίσης στην ηχογράφηση, τραγουδώντας ποικιλοτρόπως ανούσιες ατάκες και τσιριχτούς θορύβους.

Tomorrow Never Knows
Πριν 57 χρόνια, το πρωί της 6ης Απριλίου του 1966, ξεκινάνε οι ηχογραφήσεις για το σπουδαιότερο άλμπουμ των Beatles, το Revolver. Καμιά ώρα αφού έχουν συγκεντρωθεί, ο Τζον Λένον παρουσιάζει στους υπόλοιπους τρεις την βασική ιδέα για το παρακάτω, ένα από τα 10-15 σπουδαιότερα επιτεύγματα της μουσικής για τον 20ο αιώνα. Ίσως θα έπρεπε να νιώθουμε σχετικά τυχεροί και προνομιούχοι που ένα τραγούδι που (μοιάζει σαν να) πρωτοηχογραφήθηκε το 2066, παραδόθηκε στα αυτιά μας το 1966.

In My Life
Στις 18 Οκτωβρίου του 1965, ο Λένον ολοκλήρωσε το «In My Life» («το πρώτο πραγματικά σπουδαίο τραγούδι που έγραψα ποτέ», όπως είπε ο ίδιος μετά). Ωστόσο, στην μέση του κομματιού είχε μείνει ένα μικρό κενό, η λεγόμενη «γέφυρα», όπου χρειαζόταν ένα μικρό σόλο στο πιάνο. Ο Λένον το δοκίμασε με διάφορα όργανα, μέχρι και με ηλεκτρική κιθάρα, αλλά δεν του άρεσε τίποτα. Σηκώθηκε, βγήκε από το στούντιο και πήγε να φτιάξει ένα τσάι, αφήνοντας τον George Martin μόνο του. «While he was having his tea break, I put down a baroque piano solo which John didn’t hear until he came back. What I wanted was too intricate for me to do live, so I did it with a half-speed piano, then sped it up and he liked it», είπε μετά ο Martin, το σόλο του οποίου είναι αυτό που ακούτε στο 1:29 του «In My Life».

Penny Lane
Ο Λένον έγραψε τους πρώτους στίχους του «Penny Lane» τον Οκτώβριο του ΄65, με σκοπό να τους συμπεριλάβει στο βιωματικό του αριστούργημα, το «In My Life». Δυο χρόνια μετά όμως, στα πλαίσια της γενικότερης νοσταλγίας της παιδικής τους ηλικίας, ο Πολ πήρε το draft του Λένον και άρχισε να το διανθίζει με τα εφηβικά του βιώματα. To τραγούδι επιφανειακά είναι ένα απλό ποπ κομμάτι, αλλά βασικά είναι μια από τις πλέον απαιτητικές συνθέσεις καθώς αλλάζει διαρκώς ακόρντα, με όλο το ζουμί του τραγουδιού να βρίσκεται στην αλλαγή μελωδικής γραμμής στους στίχους «had the pleasure to know» / «laugh at him behind his back» / «is a portrait of the Queen» / «selling poppies from a tray». Αυτή η αλλαγή είναι που μετατρέπει ένα απλά καλό ποπ τραγούδι σε ένα κομμάτι του βεληνεκούς του «Penny Lane». Τέλος, είναι ίσως το μοναδικό τραγούδι των Μπιτλς όπου ο Ρίνγκο με τον Τζορτζ είναι αχρείαστοι (αλλά όχι άχρηστοι): δεν υπάρχει ηλεκτρική κιθάρα, ούτε ντραμς. Όλη την μελωδία την κουβαλάει το μπάσο μαζί με το πιάνο που επιτελεί τον αρχετυπικό του ρόλο, ως κρουστό και έγχορδο ταυτόχρονα.

She’s Leaving Home
Tον Φεβρουάριο του ’67, η 17χρονη Μέλανι Κόου έβαλε μερικά ρούχα σε μια βαλίτσα και έφυγε από το σπίτι των γονιών της, μαζί με το αγόρι της. Η ιστορία της έγινε πρωτοσέλιδη σε όλο τον βρετανικό Τύπο και, παρόλο που μετά από 10 μέρες βρέθηκε και επέστρεψε στο σπίτι της, η υπόθεση, όπως καταγράφηκε από τα ΜΜΕ, έκανε trigger στον Μακάρτνεϊ που βάσισε πάνω στην Μέλανι το κομμάτι που, κατά πολλούς, ευθύνεται για το ολικό κοκομπλόκο που έπαθε, ακούγοντάς του, ο Μπράιαν Γουίλσον καθώς το θεώρησε ανώτερο απ’ οτιδήποτε είχαν γράψει οι Beach Boys. Ο συνθέτης Ned Rorem το χαρακτήρισε ως «equal to any song that Schubert ever wrote» και στα σχόλια βλέπετε το απόκομμα της εφημερίδας με την ιστορία της 17χρονης Μέλανι.