Τους είχα δει αρκετές φορές λαιβ, από μεγάλους συναυλιακούς χώρους μέχρι σε αυτοοργανωμένα κινηματικά πάρτι και φεστιβάλ. Αυτό που κάθε φορά παραμένει σταθερό είναι η παράκρουση που παθαίνει ο κόσμος κάτω από τη σκηνή. Έξαλλος χορός, ιδρώτας, έκσταση και παλμός. Παλμός πιστός σε ένα καινούριο Rock n’ Roll που όμως έχει τις ρίζες του βαθιά στην ιστορία της ανατροπής. Ο Ξάνθος φωνάζει άναρθρα και κοπανά ό,τι βρίσκει μπροστά του, κι άλλοτε τυλίγεται το μικρόφωνο και κυλιέται στα πατώματα, ο Άρης στο μπάσο, ο Γιάννης στα ντραμς και ο Βασίλης στην κιθάρα δίνουν πόνο, κι άλλοτε εμφανίζονται στη σκηνή ντέφια, τρομπέτες, διάφοροι άσχετοι που χορεύουν, και ό,τι άλλο βάλει το μυαλό σου! Ένα ακραίο σκηνικό που θυμίζει μια πανκ βουκολική τελετή που παρασύρει το κοινό σε μια αυθάδικη χαρά. Οι Bazooka έχουν συγκεντρώσει το δικό τους κοινό, κατά βάση νεανικό και που πιστεύει σε αυτούς.

Από το ντεμπούτο δίσκο τους «Άχρηστη Γενιά» που κυκλοφόρησε το 2013, το «Ζούγκλα EP» και το «Zero Hits», μέχρι το πρόσφατο «Κάπου Αλλού», πολλά έχουν αλλάξει. Καταρχάς πέρασαν από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο και έχουν πειραματιστεί με διάφορα μουσικά στιλ. Κάτι που όμως παρέμεινε σταθερό και απαράλλαχτο, είναι αυτό το χαρακτηριστικό πανκ μπρίο των Bazooka. Ωμοί και καταιγιστικοί, κι άλλες φορές ατμοσφαιρικοί, τα παιδιά από το Βόλο άλλοτε θυμίζουν τους Beatles, κι άλλοτε νεανική συμμορία, εμφωλεύοντας το «εδώ και το τώρα» της εποχής μας με τον πιο αβίαστο κι επιδέξιο τρόπο. Με την ατίθαση φρεσκάδα τους, μπορούμε ομόφωνα να βροντοφωνάξουμε ότι οι Bazooka είναι το Πανκ της εποχής μας!

Συζήτησα με τον Ξάνθο Παπανικολάου για τον καινούργιο τους δίσκο, την επικείμενη συναυλία τους στο Gagarin, το Rock n’ Roll και για τα ζόρια που τραβάνε οι νέοι στην Ελλάδα.

– Θα ήθελες να μου πεις λίγο το στόρι πώς συναντηθήκατε στον Βόλο και πώς δέσατε σαν μπάντα;

Στο Βόλο συναντηθήκαμε όταν ήμασταν ακόμα μαθητές. Είμασταν μια ευρύτερη παρέα που πηγαίναμε σε ίδια σχολεία και φροντιστήρια και κάποιοι από εμάς μέναμε στην ίδια γειτονιά. Ως Bazooka ξεκινήσαμε να παίζουμε κάποιοι από αυτήν την παρέα το 2008. Ήταν εύκολο να δέσουμε μεταξύ μας ως μπάντα γιατί είχαμε το ίδιο γούστο.

– Πώς προέκυψε το όνομα Bazooka και τι συνειρμούς σας δημιουργεί;

Το όνομα το εμπνευστήκαμε από ένα κομμάτι των Big Black, το Bazooka Joe. Βασικά η λέξη Bazooka ακούγεται κάπως πρωτόγονη, και επειδή το rock and roll έχει κάτι το πρωτόγονο στον πυρήνα του, μάς ταιριάζει γάντι.

– Ποια ήταν τα μουσικά σας ερεθίσματα, και πώς στραφήκατε σε αυτό το είδος του -ας το ονομάσω κιθαριστικό raw punk;

Τα μουσικά μας ερεθίσματα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της ροκ μουσικής και των διαφόρων ειδών της. Από 60s British Invasion και krautrock μέχρι το post punk και πολλά ακόμα. Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι απλά είμαστε μια rock μπάντα.

– Τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί καθημερινά ως μουσικούς και σας εμπνέει να μην το βάζετε κάτω;

Η αγάπη μας για τη μουσική είναι από μόνη της αρκετή. Δεν τίθεται ζήτημα να το βάλουμε κάτω. Το να σταματήσουμε να παίζουμε μουσική θα ήταν σαν να σταματούσαμε να αναπνέουμε ή να τρώμε. Πάντα ψάχνουμε για καινούργια ερεθίσματα είτε μέσα από νέα ακούσματα, είτε από άλλες τέχνες και φυσικά από την καθημερινότητα μας και τις ζωές μας. Αυτό όμως είναι μια φυσική διαδικασία που απλά συμβαίνει. Δεν απαιτεί κάποια προσπάθεια.

– Τι θυμάσαι πιο έντονα από τις περιοδείες σας; Υπάρχει κάποιο σκηνικό που σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη; Από την περιοδεία σας στην Αμερική ίσως;

Οι περιοδείες είναι σαν να μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο για λίγο. Χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Κάθε μέρα σε άλλη πόλη, κάθε λίγες μέρες σε άλλη χώρα. Είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ αλλά κάθε βράδυ είναι διαφορετική. Είναι σαν να είσαι πειρατής και αστροναύτης ταυτόχρονα. Έχει το ναδίρ της κούρασης των ταξιδιών και της τριβής με τους άλλους μέσα σε ένα βαν και το ζενίθ της απόλαυσης στο τέλος της ημέρας με τη συναυλία και όλα τα αστεία και τις πλάκες. Είναι από τα πιο ωραία και συναρπάστηκα πράγματα που έχω βιώσει στη ζωή μου και είναι ένας από τους λόγους που θέλαμε να κάνουμε μπάντα όταν ήμασταν παιδιά. Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα μεμονωμένο σκηνικό αυτή τη στιγμή. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως μια περιοδεία εμπεριέχει μια αίσθηση ελευθερίας ασύγκριτης με οτιδήποτε άλλο.

– Θα έλεγα πως είστε η μπάντα που «μιλάτε» καλύτερα την γλώσσα της γενιάς Ζ και εκφράζετε καλύτερα τις ανησυχίες και την αγανάκτηση που νιώθουν. Μια «άχρηστη γενιά» όπως ονομάζεται κι ο δεύτερος δίσκος σας. Πώς πιστεύεις ότι τα καταφέρνετε να πιάνετε τον παλμό της σημερινής κοινωνικής συνθήκης που κατά τη γνώμη μου αποκρυσταλλώνεται πολύ επιδέξια στη μουσική και στους στίχους σας;

Εμείς απλά εκφράζουμε τα βιώματα μας, την καθημερινότητά μας, τα γούστα μας και όσα μας απασχολούν σε αυτόν τον τόπο, χώρα, πλανήτη που ζούμε μέσα από τα τραγούδια μας. Αν πιάνουμε τον παλμό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι σαν εμάς.

– Και μιας και μιλάμε για αυτή τη γενιά, θα ήθελα να το συνδέσουμε με το πέρασμά σας από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο. Με  ποια κριτήρια το επιλέξατε αυτό; Πιστεύεις ότι ο ελληνικός στίχος -που κατά κόρον χρησιμοποιείται από την εγχώρια ραπ σκηνή- μιλά καλύτερα  τη γλώσσα της γενιάς αυτής και οι στίχοι σας να γίνονται πιο αιχμηροί;

Η αλλαγή έγινε γιατί υπήρχε η ανάγκη πιο άμεσης έκφρασης από εμάς τους ίδιους και αυτό μπορεί να γίνει μιλώντας με τη μητρική μας γλώσσα. Τα αγγλικά μάς είναι οικία και δεν αποκλείεται να τα ξανά χρησιμοποιήσουμε αλλά με τα ελληνικά έχουμε ένα πιο αβίαστο και φυσικό αποτέλεσμα. Πάντως, δεν πιστεύω ότι αρκεί να τραγουδάει κάποιος στα ελληνικά για να αγγίξει τον ακροατή στην Ελλάδα. Μη  ξεχνάμε πόση σαβούρα με ελληνικούς στίχους υπάρχει.

– Γενικότερα τι ζόρια θα έλεγες ότι τραβάει ένας νέος στην Ελλάδα του σήμερα;

Ένας νέος στην Ελλάδα του σήμερα δεν μπορεί να βρει δουλειά και αν βρει δουλειά θα είναι για ψίχουλα και σε άθλιες συνθήκες. Τα συστήματα υγείας και παιδείας υπολειτουργούν. Εκτός και αν έχουν οι γονείς σου λεφτά για να σε στείλουν σε ιδιωτικό. Δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι πρασίνου και άθλησης. Δε δίνεται χώρος και χρόνος σε νέους καλλιτέχνες σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Υπάρχει αστυνομοκρατία σε όλη τη χώρα ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια και παρεμποδίζεται έτσι η ελεύθερη έκφραση των νέων και η διαφορετικότητα και γενικότερα υπάρχει ένας συντηρητισμός που καταπιέζει τη δημιουργία.

– Ποιο είδος μουσικής σας αρέσει να ακούτε περισσότερο αυτόν τον καιρό; Παρακολουθείτε κάποια νέα συγκροτήματα;

Δεν ακούμε κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής αυτόν τον καιρό, αλλά ακούμε σίγουρα πολύ μουσική. Παρακολουθούμε αρκετές μπάντες ανεξάρτητα από το αν μάς αρέσουν πολύ ή λίγο. Μας ενδιαφέρει να είμαστε ενημερωμένοι για τις σύγχρονες μουσικές σκηνές και να εμπλουτίζουμε τα ακούσματά μας.

– Πώς η αντικουλτούρα του Rock n’ Roll επηρέασε την άποψή σας για τον κόσμο και τις αποφάσεις που πήρατε στη ζωή σας;

Τα μέγιστα. Το rock and roll, οι μπάντες που ακούμε εμείς τουλάχιστον καθρεφτίζουν σε εμάς καλλιτεχνικά και ηθικά το ανθρώπινο και το φυσικό και όχι το κατασκευασμένο που αυτοσκοπός του είναι απλά να πουλήσει, να είναι επιτυχημένο και αυτοσυντηρούμενο σαν κάποιος ιός εργαστηρίου. Το Rock n’ Roll μας δίδαξε την ομαδικότητα και τη χαρά του μοιράσματος μεταξύ μιας παρέας με κοινό στόχο τη δημιουργία.

– Ποιο κομμάτι είναι αυτό που σας αρέσει να παίζετε επί σκηνής και με ποιο πιστεύετε πως ξεσηκώνεται πιο πολύ ο κόσμος;

Το τελευταίο καιρό έχουμε παρατηρήσει ότι γίνεται ένας χαμός με το «Έλα» από το δίσκο Zero Hits. Ανυπομονούμε να παίξουμε ζωντανά κάποια πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια που δεν έχουμε παίξει ακόμα από τον καινούργιο μας δίσκο.

– Αυτό θα σε ρώταγα κι εγώ τώρα. Πες μου αν θες λίγα λόγια για τον τελευταίο σας δίσκο «Κάπου Αλλού» που κυκλοφορεί από τις 21 Οκτωβρίου σε LP, CD, Κασέτα και Digital από την Inner Ear.

Το «Κάπου Αλλού» είναι το 4ο άλμπουμ μας. Αποτελείται από 10 τραγούδια πού είναι όλα επιλεγμένα ώστε να υπάρχει διαφορετικότητα αλλά και συνοχή και να οδηγούν, την μπάντα πρώτα από όλα αλλά και όσους έχουν την ίδια ανάγκη, κάπου αλλού. Κάπου λιγότερα σάπια, κάπου μέσα μας πού ακόμη έχουμε διάθεση για παιχνίδι.  Αυτός ο δίσκος δεν είναι μόνο μουσικός. Δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή και στο artwork ώστε να είναι ολόκληρος μια πιο καλλιτεχνική πρόταση. Σε αυτό βοήθησε πολύ η Πέννυ Λιαρομάτη που είναι αναπόσπαστο «κομμάτι» των Bazooka, καλλιτεχνικά και διοργανωτικά το 5ο μέλος, πολλά χρόνια τώρα. Με τις επιλογές της και τις οδηγίες της, ο Αυστραλός ζωγράφος Βen Montero σχεδίασε τον δίσκο αυτό. Θα ήθελα να αναφέρω επίσης ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε από τους αδελφούς Μπουρνά στο Arkadikon Studio στη Θεσσαλονίκη.

– Ποια περίοδο και υπό ποιες συνθήκες γράφτηκαν τα κομμάτια;

Τα κομμάτια γράφτηκαν κατά την διάρκεια της καραντίνας. Όλοι θυμόμαστε ποιες ήταν οι συνθήκες τότε.

– Κάπου αλλού πού, κάπου διαφορετικά, κάπου καλύτερα, μακριά από αυτή τη «ζούγκλα», αυτή την κόλαση;

«Το κάπου αλλού είναι παντού» λέει ο στίχος στο τραγούδι μας. Όπως ανέφερα πιο πριν, ακόμα και στο αφιλόξενο περιβάλλον που ζούμε, υπάρχει το κάπου αλλού, μέσα μας, έξω μας, δίπλα μας. Εκεί, ίσως  βρούμε την ανθρωπιά μας κόντρα στην ανθρωποφαγία που μάς προμοτάρουν.

– Ποια είναι η δική σας αλήθεια, η αλήθεια των Bazooka; Και που βρίσκεται η αλήθεια γενικότερα, πέρα από τους Sex Pistols;

Η «Δικιά μας αλήθεια» είναι το πέμπτο κομμάτι από τον καινούργιο μας δίσκο. Για περισσότερες πληροφορίες ως προς τις αλήθειες μας μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο. Γενικά ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια, αλλά ίσως να υπάρχει και μία αλήθεια για όλους. Κάποιοι λένε ότι την έχουν ανακαλύψει.

– Τι προσδοκίες ή τυχόν πίεση νιώθετε εσωτερικά κάθε φορά που κυκλοφορείτε καινούργιο δίσκο;

Η προσδοκία μας είναι να γουστάρει ο κόσμος με την καινούργια μας δουλειά.

– Σε ποιες ταινίες θα ήταν ιδανικό σάουντρακ οι bazooka;

Στα σαγόνια του καρχαρία και στο όσα παίρνει ο άνεμος.

– Τι μας περιμένει στο Gagarin στις 19 Νοεμβρίου; Πώς επιλέξατε να μοιραστείτε τη σκηνή με τους AMKA;

Στο Gagarin σας περιμένει μία rock συναυλία. Τους ΑΜΚΑ τους ακούσαμε, μας άρεσαν και τους καλέσαμε.

– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Στο πολύ άμεσο μέλλον, μετά το live στο Gagarin, θα συνεχίσουμε στις αρχές Δεκέμβρη με live σε Πάτρα, Βόλο, Σέρρες, Θεσσαλονίκη και Ξάνθη.

– Κλείσε αυτή την συνέντευξη με έναν στίχο που σας εκφράζει σαν μπάντα.

«Δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι ελευθερία, είναι μόνο μία μπασταρδοκρατία».

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News