Στην ιστορία του punk, οι Sex Pistols έχουν γίνει το σύμβολο, το logo, η μπλούζα που πωλείται στα H&M. Το όνομά τους γράφτηκε με ανεξίτηλο μελάνι στις σελίδες των ταμπλόιντ, στις εφημερίδες κάθε εποχής που δήθεν η μπάντα αποστρέφονταν. Ήταν, και είναι, το θορυβώδες πρόσωπο της αναρχίας με ημερομηνία παραγωγής και έγκριση (κάποτε) από τον μάνατζερ.
Αλλά πριν το punk γίνει ένα ομογενοποιημένο και παγκοσμιοποιημένο προϊόν, υπήρχε μια μπάντα που δεν προσπαθούσε να σοκάρει, απλώς ήταν ένα σοκ οι ίδιοι. Οι Damned.
Πριν καν οι Pistols κυκλοφορήσουν το πρώτο τους single, οι Damned είχαν ήδη σκάσει με το “New Rose”, ένα κομμάτι που σήμερα παραμένει ηχηρό σαν σφαλιάρα και ήταν το πρώτο επίσημο punk single που βγήκε στη Βρετανία. Κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1976, λίγες εβδομάδες πριν το “Anarchy in the UK” δει τα ράφια των δισκοπωλείων. Και δεν ήταν απλώς ένα «πρώτο». Ήταν μια δήλωση: ότι η μουσική μπορεί να είναι ωμή, άμεση, αυθάδης, χωρίς να χρειάζεται τηλεοπτικά πανηγύρια για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της.
Οι Damned δεν έβγαιναν σε talk shows για να βρίσουν τη βασίλισσα. Δεν αναλώνονταν σε κουβέντες με μάνατζερ και θεωρίες συνωμοσίας περί εμπορικής υποταγής. Έπαιζαν. Έσπαγαν. Γκρέμιζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Και το έκαναν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο και riffs που έμοιαζαν να κρατιούνται με συρματοπλέγματα και οργή.
Ήταν το πρώτο punk συγκρότημα που κυκλοφόρησε δίσκο, το αξεπέραστο “Damned Damned Damned” (1977), το πρώτο που έκανε περιοδεία στις ΗΠΑ, το πρώτο που απέδειξε ότι η αληθινή ανυπακοή δεν χρειάζεται απαραίτητα ν’ ανατινάζει μικρόφωνα, αρκεί να μιλάει εκεί που άλλοι φωνάζουν για να μην ακουστούν.
Και κάπως έτσι αν οι Pistols ήταν το φαινόμενο, τότε οι Damned ήταν το γεγονός. Εκείνοι που έσκαβαν υπόγεια ενώ οι άλλοι έκτιζαν προσωρινά αναχώματα με φλας, μπίρες και σκάνδαλα.
Το 2025, μισό αιώνα μετά, μπορούμε να αναστοχαστούμε το punk μέσα από νέα πρίσματα: ως αντίσταση στην αισθητική ασημαντότητα, ως αντι-προϊόν, ως ένας τρόπος ύπαρξης χωρίς κανόνες. Και στο κέντρο αυτής της ανάγνωσης, οι Damned δεν είναι υποσημείωση, είναι και θα είναι, το προοίμιο. Όχι γιατί πρόλαβαν να είναι πρώτοι, αλλά γιατί δεν τους ενδιέφερε ποτέ να καθυστερήσουν την ορμή τους.
Γιατί οι Damned αξίζουν να αναγνωριστούν ως οι πραγματικοί πρωτοπόροι του βρετανικού punk
Χωρίς να το κάνουμε υπερβολικά “ακαδημαϊκό”, αν κοιτάξει κανείς τη χρονολογική γραμμή του punk, τότε το “New Rose” είναι όντως η πρώτη πράξη. Το τραγούδι ήταν η πρώτη επίσημη κυκλοφορία των Damned, και έφτασε στα ράφια πέντε ολόκληρες εβδομάδες πριν την πρώτη κυκλοφορία των Pistols. Πέντε εβδομάδες μπορεί να μη φαίνονται πολλές, αλλά στον ταχύτατο παλμό του punk, είναι αρκετές για να θέσουν το ποιος μίλησε πρώτος. Επιπλέον, οι Pistols είχαν ήδη ένα χρόνο ύπαρξης, ενώ οι Damned μόλις είχαν σχηματιστεί. Κι όμως, δεν περίμεναν να “φτιαχτούν”, να τελειοποιήσουν τραγούδια, να βρουν timing, να δημιουργήσουν buzz. Δεν στρατηγικοποίησαν την αγανάκτηση, δεν τη συσκεύασαν. Την κυκλοφόρησαν, όπως ήταν: ακατέργαστη, οδυνηρή αλλά και ειλικρινής. Έγραψαν, ηχογράφησαν, κυκλοφόρησαν. Μόνοι τους, χωρίς φιοριτούρες, με καθαρό DIY πνεύμα. Το ένστικτό τους ήταν αυτό που ορίζει το punk: όχι υποσχέσεις, όχι επιδείξεις επαναστατικότητας, αλλά πράξη – άμεση, επείγουσα, αληθινή. Και ναι, οι Damned ήταν πρώτοι. Και μόνο αυτό τους δίνει ένα ξεκάθαρο δικαίωμα να θεωρηθούν γλύπτες του βρώμικου βρετανικού ήχου και της στάσης που καθόρισε το punk. Όμως, το αληθινό τους επίτευγμα είναι βαθύτερο: πέρασαν διακριτικά μπροστά από την ουρά και, χωρίς φανφάρες, φώναξαν πιο δυνατά απ’ όλους για το τι σημαίνει αντισυστημικότητα.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η πραγματική διαφορά. Οι Damned δεν ήρθαν για να γίνουν θρύλοι, αν κι αυτό από μόνο του είναι που τους καθιστά αναπόφευκτα θρυλικούς. Μετά το πρώτο άλμπουμ, μετά το δεύτερο “Music For Pleasure” (σε παραγωγή του Nick Μason των Pink Floyd!!!) και το αξεπέραστο “Machine Gun Etiquette” (1979) η μπάντα δεν έμεινε να αναπαύεται πάνω σε αγανακτισμένες δάφνες. Αντίθετα, κινήθηκαν. Μετατοπίστηκαν. Πειραματίστηκαν. Φυσικά και για να σοκάρουν, αλλά και για να παραμείνουν ενεργοί, ζωντανοί, δημιουργικοί. Στο διπλό “Black Album” του 1980 αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτες ψυχεδελικές αναφορές της μπάντας, με το επικό εικοσάλεπτο “Curtain Call” στην τρίτη πλευρά να αποτελεί έναν πρώτο φόρο τιμής στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ρίζες της ψυχεδελικής μουσικής. Το “Strawberries” του ’82 όταν είχε πρωτοβγεί ήταν παρφουμαρισμένο με φραουλένιο άρωμα, ακόμα υπάρχει η υποψία του και στη δική κόπια. Και μετά κυλάμε στο goth-punk του “Phantasmagoria” (1985) και στις πιο new wave αναζητήσεις του “Anything” (1986), όπου σε όλη αυτή τη διαδρομή οι Damned έδειξαν ότι το punk δεν μπορούσε να είναι μια ιδεολογία με manual. Ήταν κάτι ανοικτό, αμφισβητούμενο, κι εν τέλει ανθρώπινο. Είναι το να μπορείς να αρνηθείς όχι μόνο το σύστημα, αλλά και το δικό σου στερεότυπο.
Οπότε εκεί όπου οι Sex Pistols ανατινάχθηκαν, οι Damned χτίστηκαν, έστω και μέσα από συχνές αλλαγές και ερείπια. Και όσο κι αν οι Pistols επανεφηύραν τη δημόσια περσόνα ως όχημα πολιτισμικής ανατροπής, οι Damned απέφυγαν ενσυνείδητα να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Ποτέ δεν ήταν ήρωες της κάμερας, ούτε “headline material”. Και ίσως, αυτό είναι το πιο punk πράγμα απ’ όλα: να μην ενδιαφέρεσαι να γράψεις ιστορία, αλλά να την κάνεις. Η επιλογή των Damned να κινηθούν εκτός βιομηχανίας, να διατηρήσουν αυτονομία, να μην εμπλακούν στον διαφημιστικό μαγνητισμό της εποχής, είναι ίσως η πιο ριζοσπαστική στάση από όλες. Γιατί το να παίζεις με το σύστημα, όσο επαναστατικά κι αν προσποιείσαι, σημαίνει ότι το δέχεσαι στους όρους του.
Οι Damned δεν άφησαν πίσω τους φωτογραφίες με μολότοφ σε στούντιο. Δεν άφησαν εξώφυλλα με τσιγάρα, σύριγγες ή τη βασίλισσα σκισμένη στα δύο. Άφησαν δίσκους. Ήχους. Μεταμορφώσεις. Διεύρυνση του ίδιου του ορισμού του punk, από στιλιστικό αμόκ σε καλλιτεχνική και πολιτισμική ευλυγισία. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι να γίνουν αφίσες. Κάποιοι προτιμούν να είναι καλώδια. Να μεταφέρουν ρεύμα. Και οι Damned αυτό ήταν και παραμένουν: ένα κύκλωμα αντίστασης που συνεχίζει να μεταφέρει ενέργεια, χωρίς να ζητά καμία επιβεβαίωση.
INFO: Official website
☞︎ Tο Release Athens 2025 υποδέχεται τους Damned, την Τετάρτη 16 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού.
Την Τετάρτη 16 Ιουλίου, όλοι οι κάτοχοι εισιτηρίων του Release Athens 2025 έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν δωρεάν τους Supergrass, The Damned & The Lobsters στην Πλ. Νερού!
Την βραδιά θα ανοίξει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα συγκροτήματα του εγχώριου indie, οι The Lobsters.
Οι κάτοχοι εισιτηρίων οποιαδήποτε ημέρας του Release Athens 2025 μπορούν να παρευρεθούν στη συγκεκριμένη ημέρα με ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟ ενώ παράλληλα όσοι δεν έχουν αποκτήσει εισιτήριο για κάποια μέρα της διοργάνωσης, ανοίγει νέα γενική προπώληση προς 25€.
Αν είστε κάτοχος μεμονωμένου, συνδυαστικού ή VIP εισιτηρίου για τις 16 Ιούλιου, στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε όλες τις εναλλακτικές επιλογές σας.
https://www.releaseathens.gr/morrissey-day/
Follow Release Athens
Official Website | Facebook | Instagram | TikTok | YouTube | Spotify
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
Στην ιστορία του punk, οι Sex Pistols έχουν γίνει το σύμβολο, το logo, η μπλούζα που πωλείται στα H&M. Το όνομά τους γράφτηκε με ανεξίτηλο μελάνι στις σελίδες των ταμπλόιντ, στις εφημερίδες κάθε εποχής που δήθεν η μπάντα αποστρέφονταν. Ήταν, και είναι, το θορυβώδες πρόσωπο της αναρχίας με ημερομηνία παραγωγής και έγκριση (κάποτε) από τον μάνατζερ.
Αλλά πριν το punk γίνει ένα ομογενοποιημένο και παγκοσμιοποιημένο προϊόν, υπήρχε μια μπάντα που δεν προσπαθούσε να σοκάρει, απλώς ήταν ένα σοκ οι ίδιοι. Οι Damned.
Πριν καν οι Pistols κυκλοφορήσουν το πρώτο τους single, οι Damned είχαν ήδη σκάσει με το “New Rose”, ένα κομμάτι που σήμερα παραμένει ηχηρό σαν σφαλιάρα και ήταν το πρώτο επίσημο punk single που βγήκε στη Βρετανία. Κυκλοφόρησε στις 22 Οκτωβρίου 1976, λίγες εβδομάδες πριν το “Anarchy in the UK” δει τα ράφια των δισκοπωλείων. Και δεν ήταν απλώς ένα «πρώτο». Ήταν μια δήλωση: ότι η μουσική μπορεί να είναι ωμή, άμεση, αυθάδης, χωρίς να χρειάζεται τηλεοπτικά πανηγύρια για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της.
Οι Damned δεν έβγαιναν σε talk shows για να βρίσουν τη βασίλισσα. Δεν αναλώνονταν σε κουβέντες με μάνατζερ και θεωρίες συνωμοσίας περί εμπορικής υποταγής. Έπαιζαν. Έσπαγαν. Γκρέμιζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Και το έκαναν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο και riffs που έμοιαζαν να κρατιούνται με συρματοπλέγματα και οργή.
Ήταν το πρώτο punk συγκρότημα που κυκλοφόρησε δίσκο, το αξεπέραστο “Damned Damned Damned” (1977), το πρώτο που έκανε περιοδεία στις ΗΠΑ, το πρώτο που απέδειξε ότι η αληθινή ανυπακοή δεν χρειάζεται απαραίτητα ν’ ανατινάζει μικρόφωνα, αρκεί να μιλάει εκεί που άλλοι φωνάζουν για να μην ακουστούν.
Και κάπως έτσι αν οι Pistols ήταν το φαινόμενο, τότε οι Damned ήταν το γεγονός. Εκείνοι που έσκαβαν υπόγεια ενώ οι άλλοι έκτιζαν προσωρινά αναχώματα με φλας, μπίρες και σκάνδαλα.
Το 2025, μισό αιώνα μετά, μπορούμε να αναστοχαστούμε το punk μέσα από νέα πρίσματα: ως αντίσταση στην αισθητική ασημαντότητα, ως αντι-προϊόν, ως ένας τρόπος ύπαρξης χωρίς κανόνες. Και στο κέντρο αυτής της ανάγνωσης, οι Damned δεν είναι υποσημείωση, είναι και θα είναι, το προοίμιο. Όχι γιατί πρόλαβαν να είναι πρώτοι, αλλά γιατί δεν τους ενδιέφερε ποτέ να καθυστερήσουν την ορμή τους.
Γιατί οι Damned αξίζουν να αναγνωριστούν ως οι πραγματικοί πρωτοπόροι του βρετανικού punk
Χωρίς να το κάνουμε υπερβολικά “ακαδημαϊκό”, αν κοιτάξει κανείς τη χρονολογική γραμμή του punk, τότε το “New Rose” είναι όντως η πρώτη πράξη. Το τραγούδι ήταν η πρώτη επίσημη κυκλοφορία των Damned, και έφτασε στα ράφια πέντε ολόκληρες εβδομάδες πριν την πρώτη κυκλοφορία των Pistols. Πέντε εβδομάδες μπορεί να μη φαίνονται πολλές, αλλά στον ταχύτατο παλμό του punk, είναι αρκετές για να θέσουν το ποιος μίλησε πρώτος. Επιπλέον, οι Pistols είχαν ήδη ένα χρόνο ύπαρξης, ενώ οι Damned μόλις είχαν σχηματιστεί. Κι όμως, δεν περίμεναν να “φτιαχτούν”, να τελειοποιήσουν τραγούδια, να βρουν timing, να δημιουργήσουν buzz. Δεν στρατηγικοποίησαν την αγανάκτηση, δεν τη συσκεύασαν. Την κυκλοφόρησαν, όπως ήταν: ακατέργαστη, οδυνηρή αλλά και ειλικρινής. Έγραψαν, ηχογράφησαν, κυκλοφόρησαν. Μόνοι τους, χωρίς φιοριτούρες, με καθαρό DIY πνεύμα. Το ένστικτό τους ήταν αυτό που ορίζει το punk: όχι υποσχέσεις, όχι επιδείξεις επαναστατικότητας, αλλά πράξη – άμεση, επείγουσα, αληθινή. Και ναι, οι Damned ήταν πρώτοι. Και μόνο αυτό τους δίνει ένα ξεκάθαρο δικαίωμα να θεωρηθούν γλύπτες του βρώμικου βρετανικού ήχου και της στάσης που καθόρισε το punk. Όμως, το αληθινό τους επίτευγμα είναι βαθύτερο: πέρασαν διακριτικά μπροστά από την ουρά και, χωρίς φανφάρες, φώναξαν πιο δυνατά απ’ όλους για το τι σημαίνει αντισυστημικότητα.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η πραγματική διαφορά. Οι Damned δεν ήρθαν για να γίνουν θρύλοι, αν κι αυτό από μόνο του είναι που τους καθιστά αναπόφευκτα θρυλικούς. Μετά το πρώτο άλμπουμ, μετά το δεύτερο “Music For Pleasure” (σε παραγωγή του Nick Μason των Pink Floyd!!!) και το αξεπέραστο “Machine Gun Etiquette” (1979) η μπάντα δεν έμεινε να αναπαύεται πάνω σε αγανακτισμένες δάφνες. Αντίθετα, κινήθηκαν. Μετατοπίστηκαν. Πειραματίστηκαν. Φυσικά και για να σοκάρουν, αλλά και για να παραμείνουν ενεργοί, ζωντανοί, δημιουργικοί. Στο διπλό “Black Album” του 1980 αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτες ψυχεδελικές αναφορές της μπάντας, με το επικό εικοσάλεπτο “Curtain Call” στην τρίτη πλευρά να αποτελεί έναν πρώτο φόρο τιμής στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ρίζες της ψυχεδελικής μουσικής. Το “Strawberries” του ’82 όταν είχε πρωτοβγεί ήταν παρφουμαρισμένο με φραουλένιο άρωμα, ακόμα υπάρχει η υποψία του και στη δική κόπια. Και μετά κυλάμε στο goth-punk του “Phantasmagoria” (1985) και στις πιο new wave αναζητήσεις του “Anything” (1986), όπου σε όλη αυτή τη διαδρομή οι Damned έδειξαν ότι το punk δεν μπορούσε να είναι μια ιδεολογία με manual. Ήταν κάτι ανοικτό, αμφισβητούμενο, κι εν τέλει ανθρώπινο. Είναι το να μπορείς να αρνηθείς όχι μόνο το σύστημα, αλλά και το δικό σου στερεότυπο.
Οπότε εκεί όπου οι Sex Pistols ανατινάχθηκαν, οι Damned χτίστηκαν, έστω και μέσα από συχνές αλλαγές και ερείπια. Και όσο κι αν οι Pistols επανεφηύραν τη δημόσια περσόνα ως όχημα πολιτισμικής ανατροπής, οι Damned απέφυγαν ενσυνείδητα να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Ποτέ δεν ήταν ήρωες της κάμερας, ούτε “headline material”. Και ίσως, αυτό είναι το πιο punk πράγμα απ’ όλα: να μην ενδιαφέρεσαι να γράψεις ιστορία, αλλά να την κάνεις. Η επιλογή των Damned να κινηθούν εκτός βιομηχανίας, να διατηρήσουν αυτονομία, να μην εμπλακούν στον διαφημιστικό μαγνητισμό της εποχής, είναι ίσως η πιο ριζοσπαστική στάση από όλες. Γιατί το να παίζεις με το σύστημα, όσο επαναστατικά κι αν προσποιείσαι, σημαίνει ότι το δέχεσαι στους όρους του.
Οι Damned δεν άφησαν πίσω τους φωτογραφίες με μολότοφ σε στούντιο. Δεν άφησαν εξώφυλλα με τσιγάρα, σύριγγες ή τη βασίλισσα σκισμένη στα δύο. Άφησαν δίσκους. Ήχους. Μεταμορφώσεις. Διεύρυνση του ίδιου του ορισμού του punk, από στιλιστικό αμόκ σε καλλιτεχνική και πολιτισμική ευλυγισία. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι να γίνουν αφίσες. Κάποιοι προτιμούν να είναι καλώδια. Να μεταφέρουν ρεύμα. Και οι Damned αυτό ήταν και παραμένουν: ένα κύκλωμα αντίστασης που συνεχίζει να μεταφέρει ενέργεια, χωρίς να ζητά καμία επιβεβαίωση.
INFO: Official website
☞︎ Tο Release Athens 2025 υποδέχεται τους Damned, την Τετάρτη 16 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού.
Την Τετάρτη 16 Ιουλίου, όλοι οι κάτοχοι εισιτηρίων του Release Athens 2025 έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν δωρεάν τους Supergrass, The Damned & The Lobsters στην Πλ. Νερού!
Την βραδιά θα ανοίξει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα συγκροτήματα του εγχώριου indie, οι The Lobsters.
Οι κάτοχοι εισιτηρίων οποιαδήποτε ημέρας του Release Athens 2025 μπορούν να παρευρεθούν στη συγκεκριμένη ημέρα με ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟ ενώ παράλληλα όσοι δεν έχουν αποκτήσει εισιτήριο για κάποια μέρα της διοργάνωσης, ανοίγει νέα γενική προπώληση προς 25€.
Αν είστε κάτοχος μεμονωμένου, συνδυαστικού ή VIP εισιτηρίου για τις 16 Ιούλιου, στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε όλες τις εναλλακτικές επιλογές σας.
https://www.releaseathens.gr/morrissey-day/
Follow Release Athens
Official Website | Facebook | Instagram | TikTok | YouTube | Spotify
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
