Η στήλη αυτή ξεκίνησε στη «Βιβλιοθήκη» της «Ελευθεροτυπίας» επί των ημερών του Γιώργου Χρονά στη διεύθυνση. Έκτοτε πέρασε από αρκετά sites και έντυπα και τώρα φιλοξενείται στο olafaq.gr. 

Το concept είναι «ακούμε δίσκους μαζί με τη συνθέτρια Λένα Πλάτωνος» προσπαθώντας να προσεγγίσουμε σε βάθος κάθε τραγούδι ξεχωριστά και, τελικά, περιγράφοντας το. Μαζί μας κάθε φορά είναι και κάποιος “αγνός ακροατής”, όχι απαραιτήτως γνώστης του συνολικού έργου των εκάστοτε δημιουργών, με τον οποίο «συνεδριάζουμε» αμέσως μετά τις ακροάσεις των δίσκων και καταλήγουμε στα συμπεράσματα μας. 

Ξεκινάμε με το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της Βίκυς Καρατζόγλου, “3′ + Κάτι”, που διαθέτει αν μη τι άλλο έναν πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα απ’ την άποψη των συνθετών και των στιχουργών που έγραψαν για τη φωνή της Δραμινής ερμηνεύτριας.

Ένα κάτι (Μουσική – Στίχοι: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος) 

Τραγούδι που σε «πιάνει» από την αρχή και διαθέτει μια σημαντική δραματική εξέλιξη. Η μουσική είναι απόλυτα ταυτισμένη με τους στίχους, οι οποίοι φέρουν ένα συναισθηματικό παράπονο κατανοητό από όλους. Το παράδοξο είναι πως αν απομονώσεις το στιχούργημα, δεν σε παραπέμπει σε μουσική, δηλαδή δεν έχει τόση μουσικότητα και το περιεχόμενο δεν είναι λυρικό. Παρ΄όλα αυτά δικαιώνεται από το τελικό αποτέλεσμα. Η ερμηνεύτρια είναι πολύ καλή, εκφραστική, περνώντας στον ακροατή το περιεχόμενο. 

Αγέρας δυνατός (Μουσική: Στέργιος Γαργάλας – Στίχοι: Κώστας Φασουλάς) 

Η μουσική αυτού του τραγουδιού κατά τη γνώμη μας είναι εξαιρετική από κάθε άποψη, τόσο συνθετικά, όσο και ενορχηστρωτικά. Στο πρώτο μέρος του τραγουδιού η κιθάρα αποδίδει μια εμμονή συναισθηματική με τρομερή φινέτσα ώσπου να έρθει η εναλλαγή στο δεύτερο μέρος, το πιο χορευτικό, σύμφωνα και με το στιχούργημα που προτείνει τον χορό σαν λύτρωση. 

Άλλο ένα τσιγάρο (Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος – Στίχοι: Δημήτρης Ντάσκας) 

Μία εξαιρετική μπαλάντα με μια μελωδία κάπως λαϊκότροπη και με ευφυέστατους στίχους που λένε στην ουσία πως τα αρνητικά συναισθήματα (η εκδίκηση) κρατάνε όσο ένα τσιγάρο. Ωστόσο ο στιχουργός σαν να παραπαίει ανάμεσα στην εκδίκηση και στη συγχώρεση, διότι απλούστατα το τραύμα του έχει και δεν έχει κλείσει. 

Στην πιο δύσκολη ώρα (Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη – Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης) 

Το τραγούδι αυτό ξεχειλίζει από αγάπη, σχολιάζοντας μάλιστα την επιτακτική ανάγκη να αισθανθεί κανείς έτσι στους δυστοπικούς καιρούς που ζούμε. Έχει πλούσια ενορχήστρωση και πολύ ωραίες ζεστές μελωδικές γραμμές, που μένουν στο αυτί χωρίς να είναι εύκολες. 

Πόσο ανόητοι (Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος – Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη) 

Ένα σπαρακτικό τραγούδι της συνειδητοποίησης της κατάστασης δύο πολύ ερωτευμένων ανθρώπων, οι οποίοι περνάνε μία ιδιότυπη ιστορία και δεν έχουν καμία πρόθεση να την αλλάξουν. «Μαζί κινήσαμε/ χώρια βαδίσαμε/ ώσπου μας κλείσαν’ τα χιόνια»: Είναι ένας στίχος που ξεχωρίζει απ’ τους υπόλοιπους με την ακραία του ποιητική διάθεση. Η όμορφη κιθαριστική εισαγωγή παραπέμπει και σε κλασική μουσική για να γίνει στη συνέχεια ένα παράξενο βαλς. 

Εσένα αξίζει να το πω (Μουσική: Στέργιος Γαργάλας – Στίχοι: Κώστας Φασουλάς)

Ένα βαθιά ερωτικό ζεϊμπέκικο, στο οποίο η ηρωίδα του τραγουδιού θέλει την αγάπη της πιο γήινη και όχι τόσο εξαϋλωμένη. Η μουσική είναι εξίσου σημαντική με τα «λάθη και τα πάθη της ηρωίδας»: Ο συμβολισμός είναι εξαίσια ποιητικός και δημιουργεί έντονες εικόνες. 

Δεν είμαι αυτή (Μουσική – Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς) 

Ένα τσιφτετέλι με διαβαθμίσεις στην ένταση του, οι οποίες διαβαθμίσεις αποδίδουν το στιχούργημα. Ένα επίσης ερωτικό στιχούργημα που δίνει τη δυνατότητα στην τραγουδίστρια να φανερώσει και μιαν άλλη ερμηνευτική πτυχή μέσω της μελωδίας που της δόθηκε. Ο στίχος είναι επιτυχημένος. 

Εφτάψυχες αγάπες (Μουσική: Παντελής Θαλασσινός – Στίχοι: Αυγή Αυλωνίτη) 

Το στιχούργημα μιλάει για έναν έρωτα αδιέξοδο με σχεδόν παραληρηματικό τρόπο. Οι «Εφτάψυχες αγάπες», που λέει κι ο τίτλος, προοικονομούν την ανάγκη της «ηρωίδας» για την ύπαρξη ακόμη μίας. Πιθανώς να κάνει τα ίδια λάθη, ποιος ξέρει…Μουσικά έχουμε ένα ωραίο ζεϊμπέκικο και μια μελωδική στιγμή στο ρεφρέν που πραγματικά συγκινεί. 

Τηλεφωνούσες (Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος – Στίχοι: Ελένη Φωτάκη) 

Μια υπέροχη balkan jazzy μελωδία, ευφυώς ενορχηστρωμένη, με το εξίσου ευφυές στιχούργημα της τηλεφωνικής επαφής που είναι πιο ανώδυνη ως προς την έκφραση των συναισθημάτων. Δεν βλέπονται στην ουσία και δεν μπορούν να αγγίξουν ο ένας τον άλλον. Η ηρωίδα θέλει να συναντηθούν, αλλά αυτός επιλέγει την τηλεφωνική επικοινωνία ώστε να μη βρεθεί αντιμέτωπος με την ευάλωτη φύση και θέση του απέναντι της. Η Καρατζόγλου ερμηνεύει σαν μια γυναίκα μεθυσμένη από έρωτα. 

Αρώματα (Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος – Στίχοι: Ελένη Φωτάκη) 

Η ηρωίδα εκθέτει τον φόβο του έρωτα της μπροστά στον ενδεχόμενο χωρισμό. Πετυχημένα στιχουργικά ευρήματα! Του λέει πώς του άξιζε ένας άλλος έρωτας, αφού προφανώς κάτι θα του έχει κάνει κι αυτή. Εσπρεσσίβο μουσικά θέματα με χατζιδακικά πιτσικάτα.

Μαζί θα φύγουμε καρδιά μου (Μουσική: Μαρία Παπαγεωργίου – Στίχοι: Σταύρος Σταύρου) 

Το στιχούργημα είναι πολύ συμβολικό και επιδέχεται πολλών ερμηνειών, αλλά αυτό που εμείς αποδεχόμαστε είναι ότι οι αυτοί οι δύο οδεύουν προς ένα κοινό τέλος. Μουσικά είναι μία ρυθμική ηλεκτρική ποπ μπαλάντα με μιαν αίσθηση «road movie».

Καταιγίδα μου (Μουσική: Χάρης Γκατζόφλιας – Στίχοι: Άρης Δαβαράκης) 

Το «Καταιγίδα μου» σηματοδοτεί έναν καταιγισμό συναισθημάτων δια χειρός Δαβαράκη. Οι ζωηρές εικόνες της φύσης μας παραπέμπουν και στο δημοτικό τραγούδι. Το intro του τραγουδιού έχει έναν μυστικισμό, στην πορεία του όμως εξελίσσεται σε μια αρκετά γήινη, απτή μουσική σύνθεση.

Δε θα γυρίσεις πίσω (Μουσική: Χάρης Γκατζόφλιας – Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης) 

Όσο ο δίσκος φτάνει στο τέλος του, παρατηρήσαμε πως γίνεται όλο και πιο δραματικός. Εδώ έχουμε ένα θλιμμένο αμιγώς λαϊκό τραγούδι που περιγράφει την οδύνη του χωρισμού με την ηρωίδα να βγάζει και πάλι απ’ τη δύσκολη θέση τον σύντροφό της. Οπωσδήποτε, όμως, η ηρωίδα τελεί υπό σύγχυση. Η ερωτική σύγχυση συμπεραίνουμε πως χαρακτηρίζει όλο το δίσκο.

Ούτε γι’ αστείο (Μουσική – Στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας) 

Μ’ ένα συνειδητοποιημένο ελαφρώς μποέμικο ύφος, πρόκειται για το πιο οπτιμιστικό τραγούδι του δίσκου που οδηγεί σε μία κάθαρση, δεδομένου του ότι για πρώτη φορά μπαίνει η δεύτερη ανδρική φωνή, η οποία σιγοντάρει στο ρεφρέν: «Λέξη όπως το αντίο, μην την πεις ούτε γι’ αστείο». 

Συνοπτικά, η Βίκυ Καρατζόγλου στάθηκε τυχερή ως προς το συγκεκριμένο δισκογραφικό βήμα, πρωτίστως από καλλιτεχνικής άποψης. Το “3′ + κάτι” περιέχει τραγούδια αφενός με το χάρισμα του ραδιοφωνικού air play, αφετέρου που δεν στερούνται πρωτοτυπίας, μουσικής έμπνευσης και ευφάνταστων στίχων στο πλαίσιο της ερωτικής θεματικής. Η ίδια πετυχαίνει να είναι διαφορετική ερμηνευτικά από κομμάτι σε κομμάτι, φανερώνοντας μια μεγάλη γκάμα, αλλά και τη στόφα του τραγουδιστή που ξέρει πολύ καλά τι καλείται να ερμηνεύσει κάθε φορά. Δίσκος που συστήνεται ανεπιφύλακτα για ένα όμορφο καλοκαίρι – και όχι μόνο, βέβαια.