Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ και να απαντήσω με σιγουριά πόσα χρόνια μπορεί να περίμενα για αυτό το live. Δέκα; Δεκαπέντε; Είκοσι; Σίγουρα, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που μου σφράγισε τα σωθικά με το “Dummy” και με πέταξε σε μια ζωή με φόντο ομίχλη, αργόσυρτα beats και γκρίζα τοπία γεμάτα φαντάσματα. Σίγουρα, φταίει επίσης εκείνο το καταραμένο βράδυ, πριν την εμφάνιση των Portishead στη φρεατίδα (Rockwave 1998), που είχαμε τρακάρει με τον Δημήτρη και ένα γερό χτύπημα στο κεφάλι με κράτησε στο κρεβάτι και τους έχασα. Τώρα, που η Beth Gibbons έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο της σόλο άλμπουμ, το Lives Outgrown, και θα έρθει το καλοκαίρι στον Λυκαβηττό στα πλαίσια του Release Athens 2025, νιώθω σαν να ετοιμάζομαι για μια σκοτεινή λειτουργία (γεμάτη με άλλου είδους φαντάσματα), μόνο που αντί για αγιασμό, όλοι μαζί θα ρίχνουμε ιδρώτα, δάκρυα και σιωπή.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο τελευταίος δίσκος της είναι μια αργή βουτιά στο σκοτάδι. Κάποιοι, όπως εγώ, μπορεί να το έχουν ερμηνεύσει σαν μια είναι ηχητική παραβολή για το σώμα που γερνάει, ή για τη γυναίκα που χάνει, ή για τη ζωή που φεύγει και αφήνει ένα γράμμα αποχωρισμού παρατημένο στο τραπέζι. Αλλά ρε φίλε, τι δίσκος. Τι φωνή… Όχι απλώς θλιμμένη. Όχι «ατμοσφαιρική». Μια φωνή που μοιάζει να βγαίνει από κάπου μέσα σου και σου λέει πράγματα που δεν ήξερες ότι νιώθεις. Ένας ψίθυρος που σε διαλύει χειρότερα κι από οποιαδήποτε κραυγή.
Το έχω πει σε κάποιους φίλους, το Lives Outgrown είναι ο σημερινός μας πλανήτης που καίγεται αργά, ένα σκοτεινό κήρυγμα για τις γυναίκες που μεγαλώνουν, για τα σώματα που μας προδίδουν, για εκείνους που φεύγουν, για τις απώλειες που μαζεύονται σε στίβες, χωρίς τελετές. Είναι δίσκος για το πένθος, για το σώμα, για τη “μετάβαση”, μια λέξη που ακούγεται συχνά στο στόμα όσων περνούν από την ωραιοποιημένη μέση ηλικία στην ωμή αλήθεια της φθοράς.
Το “Floating On A Moment” είναι σαν να έχεις πέσει στο κενό και να αναρωτιέσαι μήπως τελικά δεν υπάρχει πάτος, ενώ το “Burden Of Life” σε αφήνει εκεί, με την πλάτη στον τοίχο, να σκέφτεσαι όσους ανθρώπους έχασες και δεν πρόλαβες να τους πεις ένα αληθινό «σ’ αγαπώ».
Αλλά ξέρεις κάτι; Όσο κι αν είναι υπαρξιακός αυτός ο δίσκος, εγώ θέλω να τον ζήσω μαζί με τον κόσμο. Θέλω να δω τη Beth να εμφανίζεται στο Λυκαβηττό σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από το 1998 που την έχασα, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν και τη φωνή της να γδέρνει τον ουρανό της Αθήνας. Θέλω να σταθώ ανάμεσα σε 3.000 άτομα που θα κρατάνε την ανάσα τους στο “Tell Me Who You Are Today”, και να μην ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να ουρλιάξω.
Η Beth, όπως ο Leonard Cohen ή ο Johnny Cash πριν απ’ αυτήν, γράφει (σπάνια, ναι) όχι επειδή έχει κάτι να πει, αλλά γιατί δεν μπορεί να σωπάσει. Κι αυτό που βγαίνει από μέσα της είναι ένα έργο για την αργή αποκάλυψη, για το σώμα που σπάει, για τη θλίψη που γίνεται ρίζα, και τελικά, για την αγάπη που επιβιώνει μέσα της. Πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου, αν δεν θα παίξει το “Glory Box”, πάει αυτό το έχασα… Δεν με νοιάζει αν δεν χαιρετήσει. Θέλω να τη δω να κάθεται εκεί, σαν κάτι που απέμεινε ζωντανό μετά από όλα, και να μου πετάξει κατάμουτρα την πιο γλυκιά απελπισία που άκουσα ποτέ.
Και μετά, στο τέλος ή στο encore, ίσως (λέω ίσως) να μας αφήσει με το “Whispering Love”. Όχι σαν παρηγοριά. Αλλά σαν τελετή αποδοχής. Να φύγουμε χωρίς λύτρωση, αλλά με ένα τσίμπημα στην καρδιά που θα κρατήσει μήνες.
Βέβαια, η Beth Gibbons δεν έρχεται για να σώσει κανένα και καμία από εμάς. Έρχεται, απλά, για να μας πει πως δεν είμαστε μόνοι μέσα στο χάος. Και εκεί, κάτω απ’ τον νυχτερινό ουρανό της Αθήνας, για ένα βράδυ, αυτό θα είναι αρκετό.
➪ Το Release Athens 2025 παρουσιάζει την Beth Gibbons και τον Bill-Ryder Jones στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού | Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Διάθεση εισιτηρίων:
Τηλεφωνικά στο 211770000
Online / releaseathens.gr + more.com
Φυσικά σημεία: https://www.more.com/el/physical–spots/
Όλες οι πληροφορίες (τιμές, πρόγραμμα, πρόσβαση) στο releaseathens.gr
Διάθεση εισιτηρίων ΑμεΑ:
Το Φεστιβάλ φροντίζει για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρία, προσφέροντας ειδικό χώρο με ανεμπόδιστη θέα προς τη σκηνή. Ο ειδικός χώρος είναι προσβάσιμος με αμαξίδιο, διαθέτει καθίσματα, ξεχωριστές τουαλέτες & δωρεάν parking.
Για την αγορά εισιτηρίων ΑμεΑ, παρακαλούμε να προωθήσετε το αίτημά σας ηλεκτρονικά στο [email protected], επισυνάπτοντας την κάρτα αναπηρίας σας. Για την είσοδό σας στους χώρους ΑμεΑ, η κάρτα αυτή θα χρειαστεί να επιδειχθεί κατά την άφιξή σας στο Φεστιβάλ.
Follow Release Athens
Official Website | Facebook | Instagram | TikTok | YouTube | Spotify
Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ και να απαντήσω με σιγουριά πόσα χρόνια μπορεί να περίμενα για αυτό το live. Δέκα; Δεκαπέντε; Είκοσι; Σίγουρα, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που μου σφράγισε τα σωθικά με το “Dummy” και με πέταξε σε μια ζωή με φόντο ομίχλη, αργόσυρτα beats και γκρίζα τοπία γεμάτα φαντάσματα. Σίγουρα, φταίει επίσης εκείνο το καταραμένο βράδυ, πριν την εμφάνιση των Portishead στη φρεατίδα (Rockwave 1998), που είχαμε τρακάρει με τον Δημήτρη και ένα γερό χτύπημα στο κεφάλι με κράτησε στο κρεβάτι και τους έχασα. Τώρα, που η Beth Gibbons έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο της σόλο άλμπουμ, το Lives Outgrown, και θα έρθει το καλοκαίρι στον Λυκαβηττό στα πλαίσια του Release Athens 2025, νιώθω σαν να ετοιμάζομαι για μια σκοτεινή λειτουργία (γεμάτη με άλλου είδους φαντάσματα), μόνο που αντί για αγιασμό, όλοι μαζί θα ρίχνουμε ιδρώτα, δάκρυα και σιωπή.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο τελευταίος δίσκος της είναι μια αργή βουτιά στο σκοτάδι. Κάποιοι, όπως εγώ, μπορεί να το έχουν ερμηνεύσει σαν μια είναι ηχητική παραβολή για το σώμα που γερνάει, ή για τη γυναίκα που χάνει, ή για τη ζωή που φεύγει και αφήνει ένα γράμμα αποχωρισμού παρατημένο στο τραπέζι. Αλλά ρε φίλε, τι δίσκος. Τι φωνή… Όχι απλώς θλιμμένη. Όχι «ατμοσφαιρική». Μια φωνή που μοιάζει να βγαίνει από κάπου μέσα σου και σου λέει πράγματα που δεν ήξερες ότι νιώθεις. Ένας ψίθυρος που σε διαλύει χειρότερα κι από οποιαδήποτε κραυγή.
Το έχω πει σε κάποιους φίλους, το Lives Outgrown είναι ο σημερινός μας πλανήτης που καίγεται αργά, ένα σκοτεινό κήρυγμα για τις γυναίκες που μεγαλώνουν, για τα σώματα που μας προδίδουν, για εκείνους που φεύγουν, για τις απώλειες που μαζεύονται σε στίβες, χωρίς τελετές. Είναι δίσκος για το πένθος, για το σώμα, για τη “μετάβαση”, μια λέξη που ακούγεται συχνά στο στόμα όσων περνούν από την ωραιοποιημένη μέση ηλικία στην ωμή αλήθεια της φθοράς.
Το “Floating On A Moment” είναι σαν να έχεις πέσει στο κενό και να αναρωτιέσαι μήπως τελικά δεν υπάρχει πάτος, ενώ το “Burden Of Life” σε αφήνει εκεί, με την πλάτη στον τοίχο, να σκέφτεσαι όσους ανθρώπους έχασες και δεν πρόλαβες να τους πεις ένα αληθινό «σ’ αγαπώ».
Αλλά ξέρεις κάτι; Όσο κι αν είναι υπαρξιακός αυτός ο δίσκος, εγώ θέλω να τον ζήσω μαζί με τον κόσμο. Θέλω να δω τη Beth να εμφανίζεται στο Λυκαβηττό σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από το 1998 που την έχασα, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν και τη φωνή της να γδέρνει τον ουρανό της Αθήνας. Θέλω να σταθώ ανάμεσα σε 3.000 άτομα που θα κρατάνε την ανάσα τους στο “Tell Me Who You Are Today”, και να μην ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να ουρλιάξω.
Η Beth, όπως ο Leonard Cohen ή ο Johnny Cash πριν απ’ αυτήν, γράφει (σπάνια, ναι) όχι επειδή έχει κάτι να πει, αλλά γιατί δεν μπορεί να σωπάσει. Κι αυτό που βγαίνει από μέσα της είναι ένα έργο για την αργή αποκάλυψη, για το σώμα που σπάει, για τη θλίψη που γίνεται ρίζα, και τελικά, για την αγάπη που επιβιώνει μέσα της. Πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου, αν δεν θα παίξει το “Glory Box”, πάει αυτό το έχασα… Δεν με νοιάζει αν δεν χαιρετήσει. Θέλω να τη δω να κάθεται εκεί, σαν κάτι που απέμεινε ζωντανό μετά από όλα, και να μου πετάξει κατάμουτρα την πιο γλυκιά απελπισία που άκουσα ποτέ.
Και μετά, στο τέλος ή στο encore, ίσως (λέω ίσως) να μας αφήσει με το “Whispering Love”. Όχι σαν παρηγοριά. Αλλά σαν τελετή αποδοχής. Να φύγουμε χωρίς λύτρωση, αλλά με ένα τσίμπημα στην καρδιά που θα κρατήσει μήνες.
Βέβαια, η Beth Gibbons δεν έρχεται για να σώσει κανένα και καμία από εμάς. Έρχεται, απλά, για να μας πει πως δεν είμαστε μόνοι μέσα στο χάος. Και εκεί, κάτω απ’ τον νυχτερινό ουρανό της Αθήνας, για ένα βράδυ, αυτό θα είναι αρκετό.
➪ Το Release Athens 2025 παρουσιάζει την Beth Gibbons και τον Bill-Ryder Jones στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού | Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Διάθεση εισιτηρίων:
Τηλεφωνικά στο 211770000
Online / releaseathens.gr + more.com
Φυσικά σημεία: https://www.more.com/el/physical–spots/
Όλες οι πληροφορίες (τιμές, πρόγραμμα, πρόσβαση) στο releaseathens.gr
Διάθεση εισιτηρίων ΑμεΑ:
Το Φεστιβάλ φροντίζει για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρία, προσφέροντας ειδικό χώρο με ανεμπόδιστη θέα προς τη σκηνή. Ο ειδικός χώρος είναι προσβάσιμος με αμαξίδιο, διαθέτει καθίσματα, ξεχωριστές τουαλέτες & δωρεάν parking.
Για την αγορά εισιτηρίων ΑμεΑ, παρακαλούμε να προωθήσετε το αίτημά σας ηλεκτρονικά στο [email protected], επισυνάπτοντας την κάρτα αναπηρίας σας. Για την είσοδό σας στους χώρους ΑμεΑ, η κάρτα αυτή θα χρειαστεί να επιδειχθεί κατά την άφιξή σας στο Φεστιβάλ.
Follow Release Athens
Official Website | Facebook | Instagram | TikTok | YouTube | Spotify
