Στις 7.30 το πρωί της 10ης Μαρτίου του 1977, η δισκογραφική Α&Μ έστησε ένα τραπέζι έξω από το παλάτι του Μπάκιγχαμ και έβαλε τους Sex Pistols να υπογράψουν εκεί το συμβόλαιό τους.

Στη συνέχεια, πήγαν στα κεντρικά γραφεία της Α&Μ και ακολούθησε ένα τρικούβερτο πάρτι, με τον Sid Vicious σε έξαλλη κατάσταση να σπάει τις τουαλέτες της δισκογραφικής, τον Rotten να βρίζει όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη της και τον Steve Jones να κάνει σεξ με μια υπάλληλο στις γυναικείες τουαλέτες.

Σε λιγότερο από μια εβδομάδ αργότερα, στις 16 Μαρτίου, η Α&Μ το μετάνιωσε.

Και τι έκανε; Τους αποδεύσμευσε από το συμβόλαιό τους, πληρώνοντάς τους 75.000 λίρες – τα ευκολότερα χρήματα που έβγαλαν ποτέ τους.

Οι Pistols έγιναν ευρύτερα γνωστοί από το τραγούδι τους «God Save the Queen», το οποίο έγινε σύμβολο της κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής που επικρατούσε στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και απαγορεύτηκε από τα βρετανικά ΜΜΕ λόγω «προσβολής στο πρόσωπο της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’», την οποία εγκαλούσε στους στίχους του ότι «δεν είναι καν άνθρωπος».

Είχε προηγηθεί το «Anarchy in the U.K.», ένα «κάλεσμα σε επανάσταση στους δρόμους», όπως έλεγαν τότε οι ίδιοι.

Πέντε μέρες μετά την κυκλοφορία του «Anarchy in the UK», οι Sex Pistols εμφανίστηκαν στη βρετανική τηλεόραση, στην εκπομπή του Bill Grundy, όπου σόκαραν την κοινή γνώμη, βρίζοντας live τον παρουσιαστή, αποκαλώντας τον «dirty old sod», δηλαδή «κωλόγερο» για διάφορα άλλα «γαλλικά».

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1975 από τον μάνατζερ Μάλκομ ΜακΛάρεν, ο οποίος ήθελε να προωθήσει ένα κατάστημα ρούχων που είχε στο Λονδίνο και λεγόταν Sex.

Η πρώτη τους δισκογραφική εταιρεία, η EMI, «έκοψε» το συμβόλαιό τους στις αρχές του 1977. Κατόπιν, το ίδιο συνέβη και με την A&M Records.

To «Never Mind The Bollocks Here’s The Sex Pistols» είναι το μοναδικό studio album που πρόλαβαν να βγάλουν. Όλες οι υπόλοιπες κυκλοφορίες τους είναι live, συλλογές ή soundtracks.

O πρώτος μπασίστας της μπάντας, ο Glen Matlock αντικαταστάθηκε από τον Sid Vicious το 1977, λίγο πριν κυκλοφορήσει το «Never Mind the Bollocks», με την επίσημη ιστορία να λέει ότι έφυγε μετά από έναν μεγάλο καυγά με τον Johnny Rotten, αν και ο Μακλάρεν επιμένει ότι τον έδιωξαν επειδή ήταν μεγάλος φαν των Beatles.

Ο Σιντ Βίσιους πεθαίνει το 1979, από υπερβολική δόση ηρωίνης, σε μια περίοδο που ήταν εκτός φυλακής με χρηματική εγγύηση, καθώς είχε κατηγορηθεί για το φόνο της φίλης του, Νάνσι Σπάνγκεν. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες.