«You know my wandering days are over / Does that mean that I’m getting boring?»

Belle and Sebastian – «My Wandering Days Are Over»

Οι δίσκοι των Belle and Sebastian μοιάζουν λίγο με τους παλιούς σου συμμαθητές από το σχολείο: Δεν τους βλέπεις (ή τους ακούς, αντίστοιχα) τόσο συχνά όσο στο κοντινό παρελθόν και όταν βρίσκεστε, συνήθως δεν θα πείτε κατι καινούργιο, αλλά θα θυμηθείτε μαζί κάποια αξέχαστα περιστατικά από τα παλιά, αλλά από την άλλη, ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί και χαίρεσαι που υπάρχουν στην ζωή σου, έστω και εκ του μακρόθεν και ελέω της απόστασης που προξενεί η (μέση) ηλικία, το μεγάλωμα, οι γάμοι, τα παιδιά και διάφορες άλλες συνθήκες.

Oι Belle and Sebastian υπάρχουν από το 1995, όπερ και σημαίνει ότι πέτυχαν μέχρι και το απόγειο της brit-pop. Ποπ θα τους χαρακτήριζες, ασφαλώς, αλλά όχι brit. Σίγουρα twee, το οποίο σημαίνει «αφελώς ανάλαφρο». Ναΐφ. Ασχολούμενο, σχεδόν αποκλειστικά, με μια ανάλαφρη θεματολογία (η οποία, ωστόσο, δεν τους καθιστά, αυτοστιγμεί, και δήθεν «ασόβαρους», καθώς, όπως αντίστοιχα και με τους κωμικούς, μπορείς να πεις τα πιο σοβαρά πράγματα μιλώντας στα αστεία. Ή έστω, ανάλαφρα, στην περίπτωση των Belle and Sebastian).

Και η αλήθεια είναι ότι, συμπεριλαμβανομένου και του νέου τους άλμπουμ με τίτλο «A Bit Of Previous», μέσα σε ένα δισκογραφικό εύρος 11 στουντιακών άλμπουμ (αρχής γενομένης από εκείνο το συνταρακτικό «Tigermilk» του 1996), οι Belle and Sebastian εξακολουθούν να παίζουν, άλλοτε πιο ενθουσιωδώς και άλλοτε πιο συγκρατημένα, ένα είδος μουσικής που συγγενεύει σχεδόν δραματικά με την λεγόμενη Ναΐφ τέχνη, που χαρακτηρίζεται από μια παιδικού τύπου απλοϊκότητα. Η οποία τελικά, αγνώστω τω τρόπω, καταλήγει σε απλότητα και σε μπάζει μέσα της δίχως ψυχολογικούς εκβιασμούς και καταναγκασμούς.

Στην άλλη άκρη της οθόνης μου έχω, μέσω zoom, τον πιανίστα / κιμπορντίστα Chris Geddes, ιδρυτικό μέλος της μπάντας και συν-συνθέτη μερικών εκ των σημαντικότερων τραγουδιών τους, να κάνει μια βόλτα με τα πόδια γύρω από το σπίτι του στην Γλασκόβη και να μού μιλάει για το νέο τους άλμπουμ, το οποίο, κατά την γνώμη μου, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσικοστιχουργική βόλτα γύρω από έννοιες όπως «’00s νοσταλγία» και ερωτήματα όπως «χτύπησε η κρίση μέσης ηλικίας τους Belle and Sebastian»;

Και αναρωτιέμαι κατά πόσο το πέρασμα των ετών, σε φυσικό, βιολογικό, αλλά και μουσικό επίπεδο σημαίνει ότι «οι ημέρες των μουσικών τους αναζητήσεων έφτασαν στο τέλος τους», όπως τραγουδάνε και σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους.

Βασικά, τον ρωτάω αν, προϊόντος του χρόνου και με όλα αυτά τα δυσάρεστα που μας πιέζουν όλους εσχάτως στο κεφάλι μας, οι Belle and Sebastian, έγιναν… βαρετότεροι του βασιλέως, τι είδους καλλιτεχνικά κίνητρα έχουν για το αύριο και το μεθαύριο (τους) και αν, εντέλει, κατάφεραν να εξισορροπήσουν μέσα τους αυτόν τον κομβικό στίχο από το κομμάτι «Time» των Pink Floyd που λέει «and you run and you run to catch up with the sun but it’s sinking».

Και, όπως προκύπτει, η νοσταλγία αυτή για το κοντινό παρελθόν έχει δώσει την θέση της σε έναν πραγματισμό νέου τύπου:

«Ίσως, ναι, να υπάρχει και λίγο από αυτήν. Υπάρχει [στο νέο μας άλμπουμ] πολύ ενδοσκόπηση όσον αφορά στο παρελθόν, αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε το πού βρισκόμαστε, ηλικιακά – και αυτό είναι κάτι που σου το λέει το νεότερο μέλος της μπάντας [σ.σ: ο Chris είναι 46 ετών ενώ οι υπόλοιποι Belle and Sebastian πλησιάζουν επικίνδυνα ή έχουν ήδη πατήσει τα 50]. Οπότε έχω μπροστά μου μερικά χρόνια μέχρι να αναμετρηθώ με το «τέρας των 50». Αλλά έχουμε απόλυτη αυτεπίγνωση ότι, κατά βάση, η ποπ μουσική φτιάχνεται από και απευθύνεται σε νέους ανθρώπους. Φυσικά και η ποπ μουσική είναι η κατεξοχήν τέχνη της νεολαίας», μού τονίζει.

Οπότε, μετά από 25 – και βάλε – χρόνια στο κουρμπέτι, οι ίδιοι νιώθουν κάποιου είδους εσωτερική πίεση κάθε φορά που κυκλοφορούν ένα νέο άλμπουμ; «Πλέον, το μόνο μας μέλημα και στόχος πλέον είναι να μπορούμε να συνεχίζουμε να βγάζουμε δίσκους και να παίζουμε μουσική. Και διαμέσου αυτής, να βελτιωνόμαστε, όπως μπορούμε, ως άνθρωποι ή μουσικοί. Να γινόμαστε καλύτεροι στο όργανο που παίζουμε και να μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα όσον αφορά στη μουσική διαδικασία. Και φυσικά να συνεισφέρουμε, όσο μπορούμε καλύτερα ο καθένας από εμάς, στα τραγούδια των άλλων, να τα κάνουμε ακόμη καλύτερα», μού επισημαίνει εμφατικά, με την μαγική λέξη που τίθεται στην κουβέντα μας να είναι το «κίνητρο». Motivation.

«Η διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης ενός άλμπουμ αποτελεί από μόνο του το ισχυρότερο κίνητρο για έναν μουσικό ώστε να σηκώνεται κάθε μέρα από το κρεβάτι του. Ειδικά αν έχει συνειδητοποιήσει μέσα του ότι η μουσική είναι ένα ατελείωτο πεδίο δημιουργίας και διάδρασης και πως, βασικά, δεν υπάρχει ταβάνι στο τι μπορείς να προσφέρεις και να φτιάξεις ως μουσικός», συμπληρώνει ο Chris και καταλήγει με νόημα:

«Δεν υπάρχει μέρα που να ξυπνώ και να μην σκέπτομαι από μέσα μου “πόσο τυχερός είμαι που είμαι επαγγελματίας μουσικός σε ένα συγκρότημα”. Γιατί ακόμη και αν έκανα μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά, στο τέλος της ημέρας, με την μουσική θα ασχολιόμουν και με αυτή θα καταπιανόμουν».

Και εδώ έγκειται η παιδική, σχεδόν ναΐφ προσέγγιση των Belle and Sebastian απέναντι στην ίδια την μουσική: την αντιμετωπίζουν κάθε μέρα όπως ένα εξάχρονο παιδί που του βάζεις για πρώτη φορά μπροστά του ένα αρμόνιο και του λες «παίξε και ας μην ξέρεις».

Κάτι παρόμοιο δηλαδή με εκείνο που είχε πει ο σπουδαίος ισπανός ζωγράφος Joan Miró, o οποίος προς το τέλος της ζωής του παραδέχτηκε ότι: «Χρειάστηκε να γεράσω, για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί».

* Το άλμπουμ «A Bit Of Previous» είναι διαθέσιμο με 4 διαφορετικά εξώφυλλα σε LP, CD και ψηφιακά από  την Matador / The Hubsters: facebook || youtube || twitter  || instagram