Τα τελευταία 40 χρόνια, ο Morrissey έχει βάλει στο στιχουργικό στόχαστρό του διάφορους φίλους, εχθρούς, συναδέλφους και θεσμούς, οι οποίοι δεν τυγχάνουν της αποδοχής του.

Από το 1984 μέχρι σήμερα λοιπόν, ο πρώην Smith τα έχει «χώσει», μεταξύ πολλών άλλων, στους:

Στον Geoff Travis (στο «Frankly Mr. Shankly»)
Είναι ο πρώην «προϊστάμενος» του, ο ιδρυτής κι ιδιοκτήτης της δισκογραφικής των Smiths, της Rough Trade, με την οποία «χώρισαν» επεισοδιακά το 1986.

Frankly, Mr. Shankly, this position I’ve held
It pays my way and it corrodes my soul
Oh, I didn’t realise that you wrote poetry
I didn’t realise you wrote such bloody awful poetry, Mr. Shankly
Frankly, Mr. Shankly, since you ask
You are a flatulent pain in the arse
I do not mean to be so rude
Still, I must speak frankly, Mr. Shankly

Σε όλη τη μουσική βιομηχανία (στο «Paint a Vulgar Picture»)
Εξαρχής αντίθετος με τις γλοιώδεις πρακτικές της βρετανικής μουσικής βιομηχανίας, ο Moz το 1988, στο κύκνειο άσμα της μπάντας, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να ξεσπαθώσει εναντίον της.

At the record company meeting
On their hands – a dead star
And oh, the plans they weave
And oh, the sickening greed
At the record company party
On their hands – a dead star
The sycophantic slags all say :
“I knew him first, and I knew him well”
Re-issue ! Re-package ! Re-package !
Re-evaluate the songs
Double-pack with a photograph
Extra Track (and a tacky badge)
BPI, MTV, BBC
“Please them ! Please them !”
(sadly this was your life)
Best of ! Most of !
Satiate the need
Slip them into different sleeves !
Buy both, and feel deceived
At the record company meeting
On their hands – at last ! – a dead star !
But they can never taint you in my eyes
No, they can never touch you now
No, they cannot hurt you, my darling
They cannot touch you now
But me and my ‘true love’
Will never meet again

Στη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ (στο «Queen is Dead»)
Λογικό κι αναμενόμενο, από έναν σφοδρό πολέμιο του θεσμού της μοναρχίας κι ειδικά του ανώτατου άρχοντά του. Λίγα χρόνια πριν, έχει αποκαλέσει τον πρίγκιπα Κάρολο, μέσες άκρες, «κρυφοαδελφή».

So, I broke into the palace
With a sponge and a rusty spanner
She said : “Eh, I know you, and you cannot sing”
I said : “That’s nothing – you should hear me play piano”
We can go for a walk where it’s quiet and dry
And talk about precious things
But when you’re tied to your Mother’s apron
No-one talks about castration

Στη Margaret Thatcher (στο «Margaret on the Guillotine»)
Άκρως καταγγελτικός και κυνικός, εύχεται ευθέως στην τότε πρωθυπουργό της χώρας του να «πεθάνει». Σκέψου τι θα γινόταν στην Ελλάδα, αν κάποιος μουσικός έγραφε κάτι ανάλογο.

The kind people
have a wonderful dream
Margaret on the guillotine
because people like you
make me feel so tired
when will you die?
because people like you
make me feel so old inside
please die

Στο σχολείο του, το St. Mary Secondary Modern School του Μάντσεστερ (στο «Headmaster Ritual»)
Ο Moz ποτέ του δεν έκρυψε πως είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, ειδικά στο σχολείο, όπου η παροιμιώδης του δυσανεξία να ταιριάξει στον κοινωνικό περίγυρο, τον έφερνε συχνά σε ρήξη όχι μόνο με τους συμμαθητές, αλλά και με τους καθηγητές του.

Belligerent ghouls
run Manchester schools
spineless swines
cemented mines
Sir leads the troops
jealous of youth
same old suit since 1962
he does the military two-step
down the nape of my neck
I wanna go home
I don’t want to stay
give up education
is a bad mistake

Στον Mike Joyce (στο «Sorrow Will Come in the End»)
Ο ντράμερ των Smiths, με τους δικηγόρους του οποίου βρέθηκε από το 1988 και μετά σε ανοιχτή δικαστική διαμάχη. Έχουν να μιλήσουν από τότε.

Lawyer …liar
You pleaded and squealed
And you think you’ve won
But Sorrow will come
To you in the end
And as sure as my words are pure
I praise the day that brings you pain
Q.C.’s obsessed with sleaze
Frantic for Fame
They’re all on the game
They just use a different name
You lied
And you were believed
By a J.P. senile and vile

Στον Andy Rourke (στο «You Know I Couldn’t Last»)
Ο, εξαρτημένος απ’ την ηρωίνη, μπασίστας της μπάντας, τον οποίο έδιωξε ο ίδιος (όπως λέει ο αστικός μύθος, με ένα σημείωμα που άφησε ο Moz στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του Andy), σηματοδοτώντας την διάλυση των Smiths.

The whispering, may hurt you, but the printed word might kill you So don’t let the blue, the blue eyes fool you
They’re just gelignite, loaded and aiming right between your eyes
CDs and T-shirts, promos, God knows, you know I couldn’t last,
The teenagers, who love you, they will wake up, yawn and kill you
There’s a cash register ringing and
It weighs so heavy on my back, someone please take me home
The critics who, can’t break you
They somehow help to make you
The critics who, can’t break you, unwittingly they make you
So don’t let the good days, of the gold discs, creep up and mug you
With evil legal eagles, you know I couldn’t last, accountants rampant, you know
I couldn’t last
Then in the end, your royalties bring you luxuries, your royalties bring you
luxuries

Στους αστυνομικούς (στο «How Could Anybody Know How I Feel?»)
Έχει εδώ και πολλά χρόνια, «θέμα» με τους κατά τόπους μπάτσους, τους οποίους, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, βρίζει με τα χειρότερα λόγια. Ειδικά με τους αμερικανούς μπάτσους.

So how can anybody possibly think they know how I feel,
And as for you in your uniform, Your smelly uniform, and so you think you can be rude to me
But even I, As sick as I am, I would never be you
Even I, As sick as I am, I would never be you
Even I, Sick and depraved, A traveller to the grave
I would never be you

Στον George W. Bush (στο «America is Not the World»)
Σύμφωνοι, εδώ και πολλά χρόνια ο πρώην Πλανητάρχης, αποτελούσε έναν πολύ εύκολο, λόγω της απροκάλυπτης πολιτικής ανεπάρκειας και βλακείας του, στόχο. Αλλά ο Moz ποτέ του δεν ξεπέρασε το γεγονός πως σε αυτόν τον άνθρωπο οφείλονται τα μισά απ’ τα δεινά του πλανήτη, κατά το διάστημα 2000-2008.

America your head’s too big, Because America, Your belly is too big. And I love you, I just wish you’d stay where you belong
In America, The land of the free, they said, And of opportunity, In a just and a truthful way.
But where the president, is never black, female or gay, and until that day,
you’ve got nothing to say to me, to help me believe
Hey you, you big fat pig, you fat pig, you fat pig
Steely blue eyes with no love in them, scan the World,
And a humourless smile, with no warmth within, greets the world.
And I, I have got nothing, to offer you