Ο Μάνος Λοΐζος ήταν κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης, με σπουδαία προσφορά στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας και ήταν το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο.
Η ιστορία του Μάνου ξεκινά όταν η οικογένειά του αποφασίζει να μετακομίσει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Ήταν μόλις επτά ετών, αλλά οι αλλαγές που θα ακολουθούσαν θα διαμόρφωναν τη ζωή του με τρόπους που δεν μπορούσε ακόμα να φανταστεί. Από πολύ νωρίς, η μουσική μπήκε στη ζωή του. Εγγράφηκε σε ένα τοπικό Ωδείο και άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά τελικά η καρδιά του τον οδήγησε στην κιθάρα.
Μετά την αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας το 1955, ο Μάνος ήρθε στην Αθήνα με όνειρα και φιλοδοξίες. Αρχικά, γράφτηκε στη Φαρμακευτική Σχολή, αλλά η ακαδημαϊκή ζωή δεν τον ικανοποιούσε. Σύντομα, η επιθυμία του για τη μουσική τον οδήγησε σε μια σημαντική απόφαση: να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να αφιερωθεί αποκλειστικά στη μουσική.
Για να επιβιώσει στην αρχή, δοκίμασε διάφορες δουλειές. Από γκαρσόνι σε ταβέρνα μέχρι γραφίστας και διακοσμητής, ο Μάνος εργαζόταν σκληρά για να στηρίξει τα όνειρά του. Το 1962, η τύχη του χαμογέλασε όταν ήρθε σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος τον βοήθησε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Ήταν το «Τραγούδι του δρόμου», μια ελληνική απόδοση ενός ποιήματος του Λόρκα, με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο.
Τον ίδιο χρόνο, ο Μάνος έγινε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (ΣΦΕΜ), με σκοπό να στηρίξει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη και να προβάλλει νέους δημιουργούς. Στον σύλλογο αυτόν συγκεντρώθηκαν σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής σκηνής, όπως ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και η Μαρία Φαραντούρη. Ο Μάνος ανέλαβε τη διεύθυνση της χορωδίας του συλλόγου και συμμετείχε στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης «Όμορφη Πόλη», που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Παρκ. Μέσα από αυτή την πορεία, ο Μάνος όχι μόνο βρήκε τη φωνή του, αλλά και έθεσε τα θεμέλια για μια λαμπρή καριέρα στον κόσμο της ελληνικής μουσικής.
Τον Μάρτιο του 1965, σε μια εποχή γεμάτη υποσχέσεις και όνειρα, ο Μάνος παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη γυναίκα που θα γίνει γνωστή ως Μάρω Λοΐζου, μια συγγραφέα παιδικών βιβλίων με ευαίσθητη ψυχή. Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1966, η ζωή τους θα φωτιστεί με την άφιξη της κόρης τους, Μυρσίνης, που θα φέρει μαζί της την αθωότητα και τη χαρά ενός νέου ξεκινήματος.
Τα επόμενα χρόνια θα είναι γεμάτα δημιουργικότητα και έμπνευση για τον Μάνο. Οι νότες του θα γεμίσουν τις σκηνές του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς γράφει τραγούδια που θα αγγίξουν τις καρδιές πολλών. Ωστόσο, η πολιτική κατάσταση της εποχής δεν θα αργήσει να τον επηρεάσει. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οι αριστερές του πεποιθήσεις τον καθιστούν στόχο των αρχών. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973, συλλαμβάνεται και περνά 10 ημέρες στα κρατητήρια της Ασφάλειας.
Στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης, ο Μάνος συμμετέχει στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες που αναβιώνουν τη μουσική παράδοση της χώρας. Στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο «Τα Τραγούδια του Δρόμου», που περιλαμβάνει κομμάτια που είχαν απαγορευτεί ή δεν είχαν επιτραπεί να ηχογραφηθούν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή η τριετία (1974-1977) τον καθιστά έναν από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού.
Το 1978, ο Μάνος αναλαμβάνει την προεδρία της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδας και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Την ίδια χρονιά, η καρδιά του βρίσκει ξανά την αγάπη στον γάμο με την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.
Καθώς οι δεκαετίες περνούν, ο Μάνος γράφει μερικά από τα πιο εμβληματικά ελληνικά τραγούδια, συνεργαζόμενος με σπουδαίους στιχουργούς όπως ο Γιάννης Νεγρεπόντης και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Τα τραγούδια του, γεμάτα λυρισμό και τρυφερότητα, ερμηνεύονται από μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ωστόσο, η ζωή του δεν θα είναι πάντα εύκολη. Στις 8 Ιουνίου 1982, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο τον αναγκάζει να νοσηλευτεί για ένα μήνα. Το καλοκαίρι ταξιδεύει στη Μόσχα για θεραπεία, αλλά στις 7 Σεπτεμβρίου υποβάλλεται σε δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, ο Μάνος Λοΐζος αφήνει αυτόν τον κόσμο.
Η κληρονομιά του συνεχίζει να ζει μέσα από τα τραγούδια του και τις μνήμες που άφησε πίσω του. Η μουσική του παραμένει ζωντανή, σαν ένα όνειρο που δεν σβήνει ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων.
