Την συνάντησα το βράδυ της Πέμπτης στο Santa Rosa bar, λίγες μόνο μέρες πριν την κυκλοφορία του single της «Am I Cutie». Αφού κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις -αποκαλύψαμε δηλαδή τα ζώδια και τους ωροσκόπους μας- σκορπιός αυτή, ταύρος εγώ, καθίσαμε στη μπάρα κι επιβιβαστήκαμε νοητά στο φιατάκι της LOU κι ευθύς οδηγηθήκαμε σε μια κινηματογραφική, ψυχαναλυτική διαδρομή.

Πρώτη στάση για βενζίνη, και την ρωτάω «Από πού βγαίνει το LOU;» -ένα όνομα που πάντα με τρίγκαρε, μιας και μου φέρνει στο μυαλό πρώτα και κύρια τον Lou Reed, κατόπιν την κολλητή μου τη Λούλου, αλλά ξέρω και πολλούς ανθρώπους που έχουν ονομάσει έτσι τη γάτα τους, ή ακόμα την κιθάρα τους -γενικά πάντα είχα στο μυαλό μου ότι ονομάζουμε Λου κάτι αγαπημένο. Ωστόσο η «συνοδηγός» μου με εξέπληξε, ανασύροντας μια πολύ ενδιαφέρουσα αρχαιολογία της λέξης. «Το LΟU βγαίνει από το τζιβιτζι-λού που παλιά αποκαλούσαν έτσι τη γυναίκα που κάνει τζιβιτζιλίκια, σκέρτσα και ήταν δύσκολη να τη ρίξεις. Αλλά σε κάποιες περιοχές της επαρχίας, τζιβιτζιλού αποκαλούσαν την νταρντάνα που δούλευε στα χωράφια και είχε γυμνασμένο σώμα, όπου από εκεί βγήκε και το αντίστοιχο καλιαρντό», μου λέει.

Όπισθεν στο παρελθόν: Η LOU είναι από τα λίγα κορίτσια που αποφοίτησαν από το jazz τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημιού. «Η ανδροκρατούμενη, μάτσο μουσική jazz κοινότητα τόσο της Κέρκυρας όσο και της Αθήνας με έκαναν να πάρω το πτυχίο μου και αμέσως μετά να αγοράσω το πρώτο μου συνθ. Στα συνθεσάιζερ βρήκα τον μπασίστα, ντράμερ που μπορούσα να κάνω μουσική. Μου λείπει όμως να παίζω σε μπάντα, το να γράφεις ηλεκτρονική μουσική είναι μοναχικό process».

Μαρσάρισμα στο μέλλον: Όταν μεγαλώσει θα ήθελε να είναι η γιαγιά LOU σε ένα σαλόνι με ένα ωραίο πιάνο να μελετά Chopin και Beethoven και να σκέφτεται: «ό,τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου το έκανα. Ήμουν η LOU κάποτε κι έφτιαχνα ηλεκτρονική μουσική». Ακούει βέβαια κλασική μουσική μουσική και τώρα, καθώς επίσης ακούει πολύ Bill Evans. Την έχει επηρεάσει πολύ το hyperpop κίνημα και της αρέσουν πολύ οι καλλιτέχνες της pc music όπως A.G. Cook, Charli XCX, Sophie. Όταν την ρώτησα αν ακούει πιο πειραματικά, απάντησε: «Δεν ακούω Ιωάννη Ξενάκη, τι εννοείς; Ούτε modular noise, φύγετε από μένα!».

Και τότε εισήλθαμε σε έναν κυκλικό κόμβο ιστοριών:  Τα τραγούδια της αφορούν κατεξοχήν όλα εκείνα που βίωσε, ανθρώπους και καταστάσεις. «Είμαι εμμονική» μου λέει, και συνεχίζει, «γράφοντας για τις εμμονές μου, είναι ένας τρόπος να συμφιλιώνομαι με αυτές, και να μην πονάνε τόσο». O Γάλλος συνθέτης Hector Berlioz έγραψε την Symphonie Fantastique όταν είδε μια θεατρική παράσταση όπου ερωτεύτηκε μια από τις ηθοποιούς, και στο τέλος της έγραψε ολόκληρη συμφωνία για να την κερδίσει. Και στο τέλος την κέρδισε, είχε happy ending. Όταν όμως ο van Gogh έστειλε το αφτί του στην κοπέλα που του άρεσε, αυτό δεν πήγε και τόσο καλά. Από την άλλη, o Basquiat έφτιαξε πάρα πολλά έργα όταν ήταν ζευγάρι με την Mandonna, και με το που χώρισαν τα κατέστρεψε όλα. «Βλέπεις; Όσοι μπλέκουν με τους καλλιτέχνες πρέπει να προσέχουν!», μου λέει γελώντας. Συμφωνήσαμε πως η δημιουργία πετυχαίνει αυτό ακριβώς: Να εκτονώσει τον πόνο που προκαλεί η ματαίωση ενός έρωτα, κάτι ησυχάζει μετά καθώς η δημιουργία έχει καταπραϋντικές ιδιότητες. Αλλιώς δεν θα γράφονταν τόσα τραγούδια και τόσα έργα για τον έρωτα. Ωστόσο όπως μου λέει, δε είναι ότι ο έρωτας την απασχολεί λιγότερο από άλλα ζητήματα, όπως η υποβάθμιση των πτυχίων των ηθοποιών, από το προσφυγικό και την ανεργία.

Αναστροφή στο παρόν: Η LOU διδάσκει μουσική καθώς της αρέσει πολύ η διδασκαλία. Επίσης, έχει την SUD-329, μια νεοσύστατη ΜΚΟ που λειτουργώντας σαν music label, μέσα από την δημιουργία και κυκλοφορία μουσικής κυρίως από female artists, παλεύει για το Gender Equality στην μουσική βιομηχανία.

Σπινιάρισμα στο νέο single: είναι το νέο single από τον επερχόμενο δίσκο της LOU. Η μουσικός αντλεί έμπνευση από το queer glam και τo club culture. Το κομμάτι της χαρακτηρίζεται από «ένα καινοτόμο beat με ASMR αισθητική στα vocals. Είναι ένα hard, easy -listening κομμάτι, επηρεασμένο από το hyperpop κίνημα και τους καλλιτέχνες του».

Ακολουθεί μέρος της συζήτησής μας:

– Ποιες είναι οι πρώτες σου αναμνήσεις από τη μουσική;

Οταν γεννήθηκα η γιαγιά έκανε δώρο σε έμενα και στην δίδυμη αδερφή μου ένα πιάνο. Αγαπώ πολύ αυτό το πιάνο, το ξύλινο κατασκευαστικό του, το χρώμα του και ο ήχος του όταν πατάω το pedal ακόμα και τώρα με ηρεμεί αλλά και μου δημιουργεί συναισθήματα που δεν μπορώ να τα καταλάβω.

– Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στον ηλεκτρονικό ήχο;

Είμαι από τα λίγα κορίτσια που αποφοίτησαν σπό το jazz τμήμα του Ιονίου Πνεπιστημιού. Η ανδροκρατούμενη, μάτσο μουσική jazz κοινότητα τόσο της Κέρκυρας όσο και της Αθήνας με έκαναν να πάρω το πτυχίο μου και αμέσως μετά να αγοράσω το πρώτο μου συνθ. Στα συνθεσαηζερς βρήκα τον μπασίστα, ντράμερ που μπορούσα να κάνω μουσική. Μου λείπει όμως να παίζω σε μπάντα, το να γράφεις ηλεκτρονική μουσική είναι μοναχικό process.

– Τι άλλα πράγματα κάνεις πέραν της μουσικής και πώς συνδέονται μ’ αυτήν, αν συνδέονται;

Διδάσκω μουσική και μου αρέσει πολύ η διδασκαλία. Επίσης έχω την SUD-329, είναι μια νεοσύστατη ΜΚΟ που λειτουργώντας σαν music label, μέσα από την δημιουργία και κυκλοφορία μουσικής κυρίως από female artists, παλεύει για το Gender Equality στην μουσική βιομηχανία.

– Ποια πράγματα κινητοποιούν τη φαντασία σου για να γράψεις στίχους και μουσική;

Γράφω τραγούδια για τα πρόσωπα που μου δημιουργούν συναισθήματα. Πολλές φορές γίνομαι εμμονική, οπότε όταν τελειώνω το κάθε track κάπως γίνομαι φίλη με τις εμμονές μου και δεν με πονάνε πια τόσο. Πάντα στα τραγούδια μου υπάρχει το παράπονο, λες και το γράφω για να το ακούσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος που ήταν και η αφορμή. Κάπως έτσι λοιπόν, τα τραγούδια μου είναι και το ημερολόγιο μου, μπορώ να σου πω γιατί και για ποιόν έγραψα την κάθε λέξη. Δεν είναι τίποτε στην σφαίρα της φαντασίας, όλα έχουν γίνει.

– Κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε τι καινούργιο σου single, I’m I Cutie που θα κάνει πρεμιέρα σύντομα; Ποίοι συνειρμοί το συνοδεύουν;

Βίωσα πολύ έντονα τον τελευταίο μου χωρισμό. Είχα μια ιδιαίτερη σύνδεση με το άλλο άτομο όπου κάπως χάθηκα μέσα του και ξέχασα από τι υλικά είμαι φτιαγμένη εγώ. Πήρε αρκετό καιρό να σταματήσω να μου κάνω ερωτήσεις για πράγματα που ήδη ήξερα την απάντηση. Δεν είναι ωραίο η «αγάπη» να σε σπρώχνει σε μια άγαρμπη υπαρξιακή βουτιά που δεν βγάζει καν νόημα. ‘Έχασα πολύ χρόνο στο κρεβάτι μου αλλά βρήκα το ποιητικό μου υλικό για το νέο μου Ε.P που θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη.

– Η Αθήνα είναι μια πόλη που αγαπάμε να μισούμε; Πώς την βιώνεις εσύ;

Αγαπώ την Αθήνα, ειδικά την πλατεία Κυψέλης. ‘Όχι δεν μου φταίει η Αθήνα, οι άνθρωποι με νευριάζουν μερικές φορές. Έχουν πάψει να πιστεύουν σε όμορφα πράγματα, έχουν πάψει να αισθάνονται, βάζουν μέτρο, φοβούνται αυτούς που εκφράζονται και χτίζουν τοίχους. Αυτό είναι μεγάλη δειλία.

– Θεωρείς ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία είναι ομοφοβική; Ναι, έχουμε πολύ αγώνα ακόμα μπροστά μας. Αν ναι, υπάρχει ελπίδα να αλλάξει αυτό; Και με πιο τρόπο πιστεύεις;

Δεν ξέρω πως μπορεί να αλλάξει αυτό σε ένα σημαντικό επίπεδο βελτίωσης αλλά η SUD-329 θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο το πρώτο single της queer μουσικό Notaki που σίγουρα τα lyrics του track αποτελούν ύμνο για τον λεσβιακό έρωτα και σφαλιάρα για τον κάθε ομοφοβικό.

– Η μουσική είναι το ξόρκι μας;

Εγώ ξορκίζω το κακό οδηγώντας ένα FIAT με σκορπιό. Αγαπώ το αμάξι μου, του κόβω και κομμάτι από την βασιλόπιτα κάθε χρόνο.

– Τι απολαμβάνεις στη ζωή;

Να τη ζω. Το 2022 ήταν δύσκολη χρονιά, χρειάστηκε να πάρω φαρμακευτική αγωγή για να παλέψω με την κατάθλιψη. Μου ήταν δύσκολο να σηκωθώ από το κρεβάτι μέχρι και το να φτιάξω ένα τοστ. Οπότε τώρα που ξυπνάω αρκετά πρωί και ακούω τα καναρίνια της γειτόνισσας ενώ φτιάχνω καφέ μου φαίνεται απόλαυση.

– Αυτό που είσαι σήμερα, αυτό ήθελες και ονειρευόσουν να κάνεις στη ζωή σου;

Ναι. Γράφω μουσική για εμένα, για το Notaki και για κάθε artist που με εμπνέει να συνεργαστώ μέσα από την SUD-329, έχω τους μαθητές μου και μένω στην πιο όμορφη γειτονιά της Κυψέλης.

– Σε ποια ταινία  θα ήταν ιδανικό σάουντρακ η Lou;

Δεν ξέρω, θα ήθελα να παίξω όμως σε κάποια ταινία. Σέβομαι πολύ την δουλειά του ηθοποιού και την σπουδή της υποκριτικής τέχνης, θεωρώ τεράστιο έγκλημα την υποβάθμιση του πτυχίου τους από την κυβέρνηση και πραγματικά θαυμάζω τον αγώνα, τις καταλήψεις και τις πορείες τους.

– Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια μελλοντικά σου σχέδια;

Ναι, στις 5 Μαρτίου σε καλώ από τώρα στο release party μου στο Apoteka Bar, Δεριγνύ 31 όπου θα παίξω μουσική και θα τραγουδήσω new tracks από το μελλοντικό μου E.P.