Για τους Ladytron όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1999.

Τότε ήταν που η Σκωτσέζα και γεννημένης τη Γλασκόβη Helen Marnie, φρέσκια φρέσκια από την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, όπου σπούδασε Μουσική, συνάντησε το μέλλον της.

Συγκεκριμένα, γνωρίστηκε με τους dj’s Daniel Hunt και Reuben Wu καθώς και με την Mira Aroyo. Οι Ladytron είχαν μόλις γεννηθεί, με το όνομά τους να είναι δανεισμένο από το ομώνυμο τραγούδι των Roxy Music -ένα συγκρότημα που «ένωνε» αισθητικά και μουσικά τους τέσσερις νέους φίλους και μουσικούς συνοδοιπόρους.

Οι Ladytron, εδώ και δύο δεκαετίες, απολαμβάνουν την καθολική αναγνώριση, καθώς δεν σταματούν να αναζητούν νέους ηχητικούς δρόμους αψηφώντας φόρμουλες και μόδες. Οι τρεις πρώτοι δίσκοι τους – «604», «Light & Magic» και «Witching Hour» – τους οδήγησαν σε εμφανίσεις μαζί με τους Nine Inch Nails, την Bjork και τον Brian Eno, ο οποίος μάλιστα είχε δηλώσει πως οι Ladytron ήταν για εκείνον «το καλύτερο παράδειγμα Βρετανικής pop».

To 2019, μετά από 8 χρόνια solo αναζητήσεων, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο με τον έκτο δίσκο, «Ladytron», που έτυχε αποθεωτικής υποδοχής, όπως ακριβώς και ο τελευταίος τους, «Time’s Arrow», με τα υπέροχα «City Of Angels» και «Faces» να έχουν ήδη ξεχωρίσει. Γεγονότα που μας προετοιμάζουν για μια μοναδική electro-pop εμφάνιση στο Release Festival 2023, με ύμνους όπως τα «Seventeen», «Playgirl», «Ghosts», «Destroy Everything You Touch», από μια πραγματικά σπουδαία μπάντα.

Η Helen Marnie μίλησε στο Olafaq λίγες ημέρες πριν την εμφάνιση των Ladytron στο Release Festival 2023.

– Μετά από πάνω από 20 χρόνια μέσα-έξω στο booth ηχογραφήσεων, πώς νιώθεις κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα άλμπουμ μαζί με τους υπόλοιπους Ladytron;
Πάντα νιώθω ένα μείγμα ενθουσιασμού και τρόμου. Συνήθως έχεις καθίσει με τα τραγούδια για πολύ καιρό, καθώς η διαδικασία σύνθεσης/ηχογράφησης/μίξης μπορεί να διαρκέσει πολλούς μήνες ή ακόμη και χρόνια, οπότε ανυπομονώ να τα προσφέρω στον κόσμο. Ωστόσο μαζί με αυτό, μετά έρχεται και η κριτική – καλή και κακή. Οπότε απλά προετοιμάζω τον εαυτό μου γι’ αυτό και ξέρω ότι είμαι ευχαριστημένη με τη δουλειά μου και αυτό εντέλει είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

– Μπορείτε να θυμηθείς μια στιγμή που είπες στον εαυτό σου «τώρα όντως γράψαμε κάτι πραγματικά συναρπαστικό»; 
Όταν φτιάξαμε και ολοκληρώσαμε το «Destroy Everything You Touch», ξέραμε ότι ήταν ένα τραγούδι που θα είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο. Και στη συνέχεια, η ηχογράφηση του βιντεοκλίπ ήταν αρκετά ιδιαίτερη. Ήταν ένα μεγάλο γύρισμα με πολλά διαφορετικά συνεργεία. Ήταν δύσκολο να πιστέψεις ότι ήταν όλα αυτά τα συνεργεία και οι άνθρωποι για εμάς.

– Τι είναι αυτό που σας αρέσει πραγματικά κατά την διαδικασία αυτή και δεν έχετε σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσετε;
Νομίζω ότι είναι το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε και μας αρέσει: το να δημιουργούμε. Προσωπικά, εξακολουθώ να νιώθω μια τεράστια έξαψη όταν γράφω και συνθέτω κάτι που πιστεύω ότι είναι αξιοπρεπές -και αυτό με οδηγεί. Θέλω και οι άλλοι άνθρωποι να ακούσουν αυτό που ακούω εγώ ανά πάσα στιγμή.

– Και όταν το συνθετικό μυαλό «κολλάει στη λάσπη», πώς βγάζεις το κάρο από την λάσπη αυτή;
Δεν το επιβάλλω με το ζόρι. Μην ξεχνάς ότι η δημιουργικότητα δεν μπορεί να εξαναγκαστεί ή να πιεστεί γιατί τότε θα μοιάζει επιτηδευμένη. Έτσι, απλά παίρνω το χρόνο μου και περνάω πολλές ώρες κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν, όπως το να εμπνέομαι από τη φύση και το τοπίο γύρω μου. Ζω δίπλα στη θάλασσα, ένα στοιχείο που μπορεί να ηρεμήσει το μυαλό σου και να σε επαναφέρει στο σωστό δρόμο.

– Η πανδημία τι αντίκτυπο είχε πάνω σας;
Νομίζω ότι στην πραγματικότητα ήμουν – και ήμασταν – αρκετά δημιουργική και δημιουργικοί κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Για να είμαι ειλικρινής, συνήθως περνάω πολύ χρόνο στο σπίτι και μόνη μου, οπότε η εντολή του «να μείνω στο σπίτι» δεν με επηρέασε τόσο πολύ, όσο άλλους. Δουλεύω καλύτερα τη νύχτα, οπότε ξεκινούσα να εργάζομαι πάνω σε τραγούδια το βράδυ και κατόπιν έβλεπα το πού θα με οδηγούσε όλο αυτό.

– Πώς καταλαβαίνεις όμως ότι ένα τραγούδι έχει τελειώσει και δεν χρειάζεται να το δουλέψεις άλλο;
Όταν νιώθω ότι είναι, ταυτόχρονα, γεμάτο αλλά έχει ακόμα χώρο να αναπνεύσει. Τα ντέμο μου γενικά δεν είναι πολύ «γεμάτα». Προτιμώ να προσθέσω ένα ακόμη στρώμα στο στούντιο ηχογράφησης κάποια στιγμή αργότερα.

– Εγκολπώνεις στα τραγούδια σου επιρροές από ταινίες ή σειρές που παρακολουθείς ή από βιβλία που διαβάζεις;
Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνεται υποσυνείδητα, δεν είμαι και 100% σίγουρη. Αλλά συνήθως η έμπνευσή μου προέρχεται από αλλού, από μια σκέψη, ένα συναίσθημα ή έναν ήχο που θέλω να ενσωματώσω. Είμαι σίγουρος ότι όλα παίζουν τον ρόλο τους, αλλά είναι δύσκολο να εντοπίσεις τι πραγματικά επηρεάζει τη μουσική σου.

– Πώς ορίζεις την επιτυχία ενός άλμπουμ;
Αυτή είναι μια αρκετά δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν διαφορετικά μέτρα επιτυχίας: Λόχου χάρη, είναι ευχαριστημένη η δισκογραφική μας εταιρεία; Καλύψαμε τα έξοδά μας; Είναι καλές οι κριτικές; Νομίζω όμως ότι το να μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε συναυλίες είναι το απόλυτο μέτρο της επιτυχίας, γιατί δείχνει ότι οι οπαδοί μας εξακολουθούν να θέλουν να βλέπουν και να ακούν αυτό που κάνουμε με τους δίσκους μας.

– Ποιο είναι το τραγούδι που απολαμβάνετε περισσότερο παίζοντάς το ζωντανά;
Μου αρέσει να παίζουμε το «Discotraxx», καθώς σε αυτό έχουμε την σκηνική πρωτοκαθεδρία η Mira και εγώ. Είναι ένα τραγούδι που παιγμένο ζωντανά διαθέτει τον ιδανικό συνδυασμό υψηλής ενέργειας, βουλγάρικων και αγγλόφωνων φωνητικών και διασκέδασης.

*Οι Ladytron εμφανίζονται την Παρασκευή 23 Ιουνίου, στο Release Athens X SNF Nostos, στη σκηνή της Πλατείας Νερού.