Ας είμαστε ειλικρινείς. Καμία διέξοδος δεν υπήρξε, καμία αντίσταση δεν έπιασε τόπο, καμία αντιπρόταση δεν είχε νόημα. Είτε σκρολάροντας στα διαδικτυακά νέα των Κυθήρων για να μάθουμε τι συμβαίνει με τις φωτιές, είτε περνώντας από τα διάφορα διόδια της ηπειρωτικής Ελλάδας, το soundtrack του καλοκαιριού ήταν ένα για τους γονείς της ηλικιακής ομάδας 7-12 ετών. K-Pop Demon Hunters, οι Saja Boys κι οι HUNTR/X, η αιώνια μάχη boy band vs girl group. Το κορεάτικο project όχι μόνο σάρωσε τις πάνω θέσεις του Billboard και τις Netflix προβολές, αλλά έθεσε και τους millennials γονείς στην απολύτως μπαρμπαδίστικη θέση όπου αναφώνησαν «Όχι άλλο βρε πουλάκι μου», έπειτα από τη νιοστή ακρόαση του “Golden” και του “How It’s Done”.
Για τους αναγνώστες που δε γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι, να σας πω πως η ιστορία της ταινίας της Sony Pictures Animation που προβάλλεται στο Netflix είναι απλή, θελκτική και πηγαίνει ως εξής: Για γενιές, όπως μας εξηγεί η αφηγηματική εισαγωγή, τα girl groups χρησιμοποιούσαν τα δημοφιλή τραγούδια τους για να παγιδεύουν κρυφά ορδές δαιμόνων κάτω από τη γη και να κρατούν τον κόσμο ασφαλή. Ένα K-Pop girl band βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση ενός προστατευτικού φράγματος που θα κρατήσει μόνιμα τις κακές δυνάμεις μακριά. Όμως το girl group σύντομα αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη πρόκληση. Ένα δαιμονικό boy band. Αυτή η καλοστημένη, φαντασμαγορική μουσική υπερπαραγωγή άρχισε να προβάλλεται στις 20 Ιουνίου του 2025, κι έφτασε να είναι το πιο επιτυχημένο animation της συνδρομητικής πλατφόρμας με 236 εκατομμύρια προβολές, έχοντας κι ένα soundtrack που καβάτζωσε 4 θέσεις στην πρώτη δεκάδα του Billboard Hot 100. Προφανώς και της πρώτης, όπως και στο Global 200, όπως και στο Spotify κ.ο.κ. Πώς να εξαιρεθεό από τα ηχεία στα αυτοκίνητα με τις αθηναϊκές και μη πινακίδες, ή από τα αντίστοιχα των κινητών και των φορητών bluetooths στα απανταχού τσιμπημένα νησιώτικα studios;
Για την ιστοσελίδα Genius το “Gold” ήταν το καλοκαιρινό κομμάτι που αναζητήθηκε περισσότερο. Εκεί διαβάζουμε πως η αιτία για τα σχεδόν 472 εκατομμύρια παιξίματα στο Spotify και τα 6 εκατομμύρια views εντός της, πηγάζει από μια συνθετική έμπνευση που επιχείρησε να ταιριάξει υπό το pop πρίσμα τα “Juicy” (Notorious B.I.G.) και “Forever” (Eminem, Drake, Lil Wayne, Kanye West). Έπειτα από το “Bootylicious” των Destiny’s Child, ένα all female act θα έπιανε μετά από χρόνια την κορυφή του Billboard Hot 100, με ένα animation pop banger σαν το προ τετραετίας “We Don’t Talk About Bruno” από την ταινία Encanto της Disney. Η K-Pop είναι στην καρδιά του παγκόσμιου pop mainstream culture, με τον ίδιο τρόπο που στα 90s πέντε κορίτσια από το Νησί μάχονταν τις παρέες των Backstreet Boys και των κάθε λογής Boyzone εκείνου του χωροχρόνου. Η επιτυχία όμως αυτού του project προκύπτει, όπως σωστά σημειώθηκε, επειδή συμπυκώνεται όλη η K-Pop κουλτούρα, χωρίς να κατακερματίζεται από την οπαδική διαλογή του ενός ή του άλλου group. Η Μaya Phillips εστίασε σε αυτό στους New York Times, γράφοντας πως: «Η επιτυχία του (φιλμ) οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, αλλά υπάρχει ένας που πιστεύω ότι έχει παραβλεφθεί στην προσπάθεια να εξηγηθεί η αίσθηση. Η θεμελιώδης κατανόηση και ο σεβασμός της ταινίας για το fandom». Η. ΚPop, το anime, οι πολιτισμικές λεπτομέρεις περί Κορέας, είναι τα fandoms του φιλμ, κι η δυναμική μιας απλής κολλητικής pop, το μελετημένο κουκούλι τους. Στον κυκλικό επαναλαμβανόμενο ρου της pop κουλτούρας, το παρών packaging στήνεται πάνω στο έξυπνο σχήμα όπου η μουσική τίθεται απέναντι στους δαίμονες (με αυτό τον τρόπο σχολιάζεται και η αρνητική χροιά των trends του tik-tok συρμού). Πως στο καλό να αποτύχει κάτι τέτοιο;
Για τους βορειοευρωπαίους τουρίστες που θα αναζητούσαν το περίφημο ελληνικό καλοκαίρι ως κλισέ καρτ ποστάλ με ουζάκι και συρτάκι, μάλλον θα καταλάβαιναν γρήγορα πως η ελληνικότητα δεν διατρέχει τις μουσικές προτιμήσεις των αγοριών και κυρίως κοριτσιών, του δημοτικού και του γυμνασίου που τραγουδούσαν “You’re all I can think of/Every drop I drink up/You’re my soda pop/My little soda pop”. Βλέπεις, τα οικουμενικά beats δεν έχουν τοπικά σύνορα, επομένως μπορούν να πατούν από τα dancefloors της Σεούλ μέχρι την άμμο της Κουρούτας. Θα μου πεις, καλύτερα αυτά, παρά το λουπαριστό “Μάτια μου, εγώ για σένα έχω, έρωτα που άλλο δεν αντέχω/Έρωτα που άλλο δεν αντέχω”, με το οποίο ξεσπάθωναν οι γονείς και θείοι των πιτσιρικιών πιασμένοι χέρι-χέρι, τις νύχτες πριν ετοιμάσουν τα υλικά για τις φανουρόπιτες. Από μια νεόκοπη στρεβλή όψη των πανηγυριών, χωρίς παπάδες, ζουρνάδες και τσιγγάνους, αλλά ως «προέκταση των αστικών δρόμων της Αθήνας, της διασκέδασης της Ασκληπιού και των παραρτημάτων των μαγαζιών των μεγάλων πόλεων», όπως σημείωσε εύστοχα ο Δημήτρης Μανιάτης στα Νέα, χίλιες φορές 정신을 놓고 널 짓밟고 칼을 새겨놔 …
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Καμία διέξοδος δεν υπήρξε, καμία αντίσταση δεν έπιασε τόπο, καμία αντιπρόταση δεν είχε νόημα. Είτε σκρολάροντας στα διαδικτυακά νέα των Κυθήρων για να μάθουμε τι συμβαίνει με τις φωτιές, είτε περνώντας από τα διάφορα διόδια της ηπειρωτικής Ελλάδας, το soundtrack του καλοκαιριού ήταν ένα για τους γονείς της ηλικιακής ομάδας 7-12 ετών. K-Pop Demon Hunters, οι Saja Boys κι οι HUNTR/X, η αιώνια μάχη boy band vs girl group. Το κορεάτικο project όχι μόνο σάρωσε τις πάνω θέσεις του Billboard και τις Netflix προβολές, αλλά έθεσε και τους millennials γονείς στην απολύτως μπαρμπαδίστικη θέση όπου αναφώνησαν «Όχι άλλο βρε πουλάκι μου», έπειτα από τη νιοστή ακρόαση του “Golden” και του “How It’s Done”.
Για τους αναγνώστες που δε γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι, να σας πω πως η ιστορία της ταινίας της Sony Pictures Animation που προβάλλεται στο Netflix είναι απλή, θελκτική και πηγαίνει ως εξής: Για γενιές, όπως μας εξηγεί η αφηγηματική εισαγωγή, τα girl groups χρησιμοποιούσαν τα δημοφιλή τραγούδια τους για να παγιδεύουν κρυφά ορδές δαιμόνων κάτω από τη γη και να κρατούν τον κόσμο ασφαλή. Ένα K-Pop girl band βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση ενός προστατευτικού φράγματος που θα κρατήσει μόνιμα τις κακές δυνάμεις μακριά. Όμως το girl group σύντομα αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη πρόκληση. Ένα δαιμονικό boy band. Αυτή η καλοστημένη, φαντασμαγορική μουσική υπερπαραγωγή άρχισε να προβάλλεται στις 20 Ιουνίου του 2025, κι έφτασε να είναι το πιο επιτυχημένο animation της συνδρομητικής πλατφόρμας με 236 εκατομμύρια προβολές, έχοντας κι ένα soundtrack που καβάτζωσε 4 θέσεις στην πρώτη δεκάδα του Billboard Hot 100. Προφανώς και της πρώτης, όπως και στο Global 200, όπως και στο Spotify κ.ο.κ. Πώς να εξαιρεθεό από τα ηχεία στα αυτοκίνητα με τις αθηναϊκές και μη πινακίδες, ή από τα αντίστοιχα των κινητών και των φορητών bluetooths στα απανταχού τσιμπημένα νησιώτικα studios;
Για την ιστοσελίδα Genius το “Gold” ήταν το καλοκαιρινό κομμάτι που αναζητήθηκε περισσότερο. Εκεί διαβάζουμε πως η αιτία για τα σχεδόν 472 εκατομμύρια παιξίματα στο Spotify και τα 6 εκατομμύρια views εντός της, πηγάζει από μια συνθετική έμπνευση που επιχείρησε να ταιριάξει υπό το pop πρίσμα τα “Juicy” (Notorious B.I.G.) και “Forever” (Eminem, Drake, Lil Wayne, Kanye West). Έπειτα από το “Bootylicious” των Destiny’s Child, ένα all female act θα έπιανε μετά από χρόνια την κορυφή του Billboard Hot 100, με ένα animation pop banger σαν το προ τετραετίας “We Don’t Talk About Bruno” από την ταινία Encanto της Disney. Η K-Pop είναι στην καρδιά του παγκόσμιου pop mainstream culture, με τον ίδιο τρόπο που στα 90s πέντε κορίτσια από το Νησί μάχονταν τις παρέες των Backstreet Boys και των κάθε λογής Boyzone εκείνου του χωροχρόνου. Η επιτυχία όμως αυτού του project προκύπτει, όπως σωστά σημειώθηκε, επειδή συμπυκώνεται όλη η K-Pop κουλτούρα, χωρίς να κατακερματίζεται από την οπαδική διαλογή του ενός ή του άλλου group. Η Μaya Phillips εστίασε σε αυτό στους New York Times, γράφοντας πως: «Η επιτυχία του (φιλμ) οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, αλλά υπάρχει ένας που πιστεύω ότι έχει παραβλεφθεί στην προσπάθεια να εξηγηθεί η αίσθηση. Η θεμελιώδης κατανόηση και ο σεβασμός της ταινίας για το fandom». Η. ΚPop, το anime, οι πολιτισμικές λεπτομέρεις περί Κορέας, είναι τα fandoms του φιλμ, κι η δυναμική μιας απλής κολλητικής pop, το μελετημένο κουκούλι τους. Στον κυκλικό επαναλαμβανόμενο ρου της pop κουλτούρας, το παρών packaging στήνεται πάνω στο έξυπνο σχήμα όπου η μουσική τίθεται απέναντι στους δαίμονες (με αυτό τον τρόπο σχολιάζεται και η αρνητική χροιά των trends του tik-tok συρμού). Πως στο καλό να αποτύχει κάτι τέτοιο;
Για τους βορειοευρωπαίους τουρίστες που θα αναζητούσαν το περίφημο ελληνικό καλοκαίρι ως κλισέ καρτ ποστάλ με ουζάκι και συρτάκι, μάλλον θα καταλάβαιναν γρήγορα πως η ελληνικότητα δεν διατρέχει τις μουσικές προτιμήσεις των αγοριών και κυρίως κοριτσιών, του δημοτικού και του γυμνασίου που τραγουδούσαν “You’re all I can think of/Every drop I drink up/You’re my soda pop/My little soda pop”. Βλέπεις, τα οικουμενικά beats δεν έχουν τοπικά σύνορα, επομένως μπορούν να πατούν από τα dancefloors της Σεούλ μέχρι την άμμο της Κουρούτας. Θα μου πεις, καλύτερα αυτά, παρά το λουπαριστό “Μάτια μου, εγώ για σένα έχω, έρωτα που άλλο δεν αντέχω/Έρωτα που άλλο δεν αντέχω”, με το οποίο ξεσπάθωναν οι γονείς και θείοι των πιτσιρικιών πιασμένοι χέρι-χέρι, τις νύχτες πριν ετοιμάσουν τα υλικά για τις φανουρόπιτες. Από μια νεόκοπη στρεβλή όψη των πανηγυριών, χωρίς παπάδες, ζουρνάδες και τσιγγάνους, αλλά ως «προέκταση των αστικών δρόμων της Αθήνας, της διασκέδασης της Ασκληπιού και των παραρτημάτων των μαγαζιών των μεγάλων πόλεων», όπως σημείωσε εύστοχα ο Δημήτρης Μανιάτης στα Νέα, χίλιες φορές 정신을 놓고 널 짓밟고 칼을 새겨놔 …
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
