Ομολογώ πως δεν την ήξερα και πρώτη φορά την άκουσα στο τραγούδι “Motion” του RSN, από το ομότιτλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2021. Λίγο καιρό αργότερα, είδα τα vibes που εκπέμπει η IRENE στην live παρουσίαση του δίσκου του στο Gazarte – vibes που δύσκολα σε αφήνουν αμέτοχο – και έτσι ξεκίνησα να παρακολουθώ τα μουσικά της βήματα.

Σταδιακά και με προσεκτικές κινήσεις, έχτιζε ένα σύμπαν γύρω της απόλυτα συγχρονισμένο με το μονοπάτι που οδηγεί στους στόχους της, χωρίς να παρεκκλίνει και να κάνει “εκπτώσεις”. Στον μουσικό κόσμο της IRENE (Αϊρήν) κυριαρχεί το αισθητηριακό παιχνίδι που συνδυάζει μουσική και εικόνα, ατμόσφαιρα και συναίσθημα. R&B υψηλών προδιαγραφών, made in Greece, «ο ήχος του Spotify» όπως συνηθίζω να χαρακτηρίζω αυτές τις περιπτώσεις όπου τα σύνορα παραβιάζονται – γι’ αυτό είναι άλλωστε – και δεν εγκλωβίζεται το έργο σε ύφος εγχώριας κατανάλωσης.

Με αφορμή την παρουσίαση του δίσκου της “TIME2LOVE” – σε παραγωγή RSN, ενώ κυκλοφορεί και σε μορφή βινυλίου από τη Mind the Wax – που θα γίνει το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στο Alcatraz (ναι, το γνωστό, στη λεωφόρο Συγγρού), μίλησα μαζί της για τη μουσική, τις σχέσεις, τα τολμηρά εγχειρήματα και την κοινωνία που «επικροτεί μόνο οτι γίνεται trend».

– “TIME2LOVE” ο τίτλος του άλμπουμ σου. Είναι κάτι που μας λείπει πιστεύεις; Η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος – ενιότε και για ζωή.

Σε πολλά θέματα, κοινωνικά κυρίως, έχουμε την τάση να γενικεύουμε κανόνες και να βάζουμε πλαίσια ενώ δεν θα έπρεπε. Το ίδιο κάνουμε και στον έρωτα γι΄αυτό και θα απαντήσω μόνο για τον εαυτό μου. Στον δίσκο συμβαίνει ακριβώς αυτό. Σχεδόν κάθε τραγούδι γράφτηκε με αφορμή μια ιστορία, μια εμπειρία μου και έχουν και αυτά μεταξύ τους διαφορές. Η αφρομή για να γράψω το ‘’TIME2LOVE’’ ήταν πως κατάλαβα ότι όντας ερωτευμένη χάθηκα απο τον έξω κόσμο. Μου έλειπε να έχω ανεξαρτησία στον έρωτα. Και παρατηρώ πολλές σχέσεις γύρω μου που έχουν το ίδιο θέμα. Περνώντας απο διάφορα στάδια συνειδητοποίησα πως μόνο έτσι έχει πιο “πλάκα” ο έρωτας και διαρκεί περισσότερο. Παρ’όλα αυτα, το “TIME2LOVE” μπορεί ο καθένας να το ερμηνεύσει όπως θέλει.

– Που μεγάλωσες; Με τι μουσικές;

Μεγάλωσα στα Μελίσσια. Αργότερα, όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου μετακόμισα στην Νέα Φιλαδέλφεια για μερικά χρόνια. ‘Οταν ήμουν 6-7 χρονών θυμάμαι πως στο σπίτι είχαμε πολλά βυνίλια, κλασικής μουσικής, disco και soul, και πολλά soundtracks. Άκουγα κάτι που μου άρεσε και ήμουν πολύ open συναισθηματικά, μπορεί να βούρκωνα κατευθείαν ή να χόρευα πολύ έντονα, ανάλογα με το τι μου έβγαζε το κάθε κομμάτι και αυτά ήταν και τα πρώτα μου πιο deep συναισθήματα. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα στην τηλεόραση το “The Bodyguard” και άκουσα το “I Have Nothing“. Είχα κολλήσει στην οθόνη αλλά είχα φύγει, ονειρευόμουν.

– Και πότε ένιωσες την ανάγκη να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική; Υπήρχε δηλαδή κάποιο σημείο που είπες «Ok, αυτό θέλω να κάνω ό,τι και να γίνει»;

Από τότε (γέλια)! Ένιωθα οτι ήθελα να μπορώ να δημιουργώ στους άλλους συναισθήματα, όπως αυτά που ένιωθα και εγώ όταν ήμουν την στιγμή εκείνη μπροστά στην τηλεόραση. Το είχα καταλάβει απο πολύ μικρή ηλικία πόσο το ήθελα, απλώς αργότερα μεγαλώνοντας και ξεκινώντας και τις μουσικές σπουδές όλο αυτό μέσα μου ωρίμασε.

– Πόσο άλλαξε την ζωή σου αυτή η επιλογή;

Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω, πόσο άλλαξε την ζωή μου ή το που θα ήμουν αν είχα επιλέξει να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Παρ’ όλα αυτά, δεν το σκέφτομαι και ποτέ γιατί για εμένα δεν υπήρξε ποτέ plan b. Μόνο η μουσική.

– Ο πρώτος σου δίσκος έχει ένα ξεκάθαρο R&B ηχόχρωμα, μία soul μελωδική βάση. Τα vibes και η ατμόσφαιρα “φωνάζουν” Αμερική. Έχεις συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για ένα τολμηρό εγχείρημα;

Συμφωνώ, είναι σίγουρα τολμηρό γιατι είναι αγγλόφωνη δουλειά και κατά την γνώμη μου προσεγγίζει περισσότερο την σύγχρονη contemporary R&Β σκηνή στην Αγγλία. Βλέπω όμως πάντα την καλή πλευρά σε οτι κάνω και το ταξίδι ήταν αρκετά μεγάλο μέχρι εδώ – και είναι ακόμη η αρχή. Στο να βρω δηλαδή τον ήχο μου, αυτό που στ’ αλήθεια εκφράζει την Αιρήν. Γι’ αυτό το κάνω πρωτίστως και όχι για να είμαι people pleaser. Έπαιξαν τεράστιο ρόλο σε όλο αυτό τα χρόνια μου στο Λονδίνο.

– Νιώθεις καθόλου εγκλωβισμένη από την κατάσταση στην Ελλάδα; Πόσα περιθώρια υπάρχουν για καλλιτεχνική έκφραση με απήχηση;

Δεν είναι εύκολο εδώ, αλλά δεν είναι εύκολο και πουθενά. Προσπαθώ να κάνω οτι έχω οραματιστεί και να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ με όσα κατέχω. Αν μπω στο τριπάκι να νιώσω εγκλωβισμένη, μετά ποτέ δεν θα με ικανοποιεί τίποτα και πάντα θα υπάρχει μια χώρα, μια κατάσταση, κάποια άτομα να ρίχνω την ευθύνη. Αυτό που κάνω δεν είναι κάτι ευκαιριακό οπότε επιλέγω να μην νιώθω έτσι, χρειάζεται προσωπικό όραμα και συνέπεια. Η απήχηση, αργά ή γρήγορα, θα έρθει και θα φύγει και θα έρθει και θα ξανά φύγει. Έτσι είναι αυτά.

– Οι στίχοι στα τραγούδια σου αναφέρονται σε σχέσεις που ναυάγησαν, σε αδιέξοδες καταστάσεις, σε απιστίες και υποσχέσεις. Δεν είναι αποκλειστικά σημάδια της εποχής μας, αλλά σε τι φάση βρισκόμαστε, σε αυτό το επίπεδο, λόγω social media και πανδημίας; Ποια είναι δηλαδή τα βασικά χαρακτηριστικά των συμπεριφορών;

Εγώ πάντως πιστεύω πως οι αδιέξοδες καταστάσεις, οι υποσχέσεις χωρίς ουσία και οι απιστίες, είναι το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας! Σίγουρα λείπει ο ενθουσιασμός, το να δώσεις ένα φιλί και να το αισθανθείς στο εκατό τοις εκατό του. Η πολύ πληροφορία, ίσως, το έφερε αυτό. Πολλά πλέον αντιμετωπίζονται σαν ρουτίνα, αυτό περιγράφεται και στο “Wishing Star”. Σε άλλα κομμάτια του δίσκου όπως το “Someone Like You” και το “Whatsa Say” έγραψα για τοξικές σχέσεις στις οποίες έχω υπάρξει. Είναι και αυτό ένα βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας, το να δίνουμε χρόνο σε καταστάσεις που δεν μας γεμίζουν, απλά και μόνο για να επιβεβαιωνόμαστε. Πολλές φορές μεγαλοποιούμε κάτι χωρίς να υπάρχει αληθινή αιτία. Μεγάλη ανασφάλεια – άλλο ενα βασικο χαρακτηριστικό. Κυνηγάμε και βαφτίζουμε “έρωτα” τοξικές καταστάσεις. Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω τόσο στο συναίσθημα. Απο την άποψη του οτι αν είναι να έρθει θα έρθει, δεν γίνεται να το κυνηγάς. Υπάρχουν και τα τραγούδια στα οποία δεν υπάρχει ιστορία απο πίσω, είναι απλά η φαντασία μου, το τι αγαπώ στον έρωτα και ο έρωτας μου για την μουσική. Το πως αυτή με κάνει να νιώθω.

– Είχες συγκεκριμένους στόχους όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ σου;

Να ξαναρχίσω συνηδειτοποιημένα πια στην μουσική. Στόχος ήταν και είναι να συστηθώ στο κοινό με αυτή την δουλειά η οποία είναι ένα πραγματικό κομμάτι του εαυτού μου.

– Θυμάσαι κάποια μέρα από τις ηχογραφήσεις που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις;

Ηχογραφήθηκε μέσα στις καραντίνες – εκείνες τις ημέρες νομίζω θα τις θυμάμαι για πάντα! (γέλια) Παρ’όλα αυτά, αυτό που θυμάμαι απο τα sessions ήταν πως κάθε φορά που τελείωνε ένα κομμάτι κοιταζόμασταν με τον RSN και λέγαμε «Α! Αυτό είναι το αγαπημένο μου!» και σε κάθε επόμενο λέγαμε το ίδιο! Και εδώ θέλω να πω και ένα τεράστιο ευχαριστώ στον RSN που είναι ο παραγωγός του δίσκου αλλά και στον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο (executive producer) γιατί μέσα τις δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε τότε στήριξαν και πίστεψαν πολύ αυτο τον δίσκο.

– Η έννοια της επιτυχίας είναι κάτι που σε πιέζει; Πώς την προσεγγίζεις;

Επιτυχία είναι να έχω ένα απαιτητικό project στα χέρια μου, να υπάρχει “ψωμί”, να έχει δουλειά να κάνεις. Να πειραματίζομαι, να θέτω μια πρόκληση κάθε φορά και να βγαίνει. Στον δικό μας χώρο η επιτυχία δεν μπορεί να είναι ποτέ προσωπική υπόθεση. Υπάρχουν πολλά, άνθρωποι που σου έδωσαν το βήμα, οι συνεργάτες σου κλπ. Άρα λοιπόν όπως και στην αποτυχία έτσι και στην επιτυχία, κατά την άποψη μου, το βάρος πρέπει να μοιράζεται ανάλογα.

– Χρησιμοποίησα πριν τον χαρακτηρισμό “τολμηρό εγχείρημα”, κάτι που ταιριάζει απόλυτα και στην επιλογή του χώρου που επιλέξατε με τη Mind the Wax για την παρουσίαση του δίσκου σου – το Alcatraz. Ποιος είχε αυτή την ευφάνταστη ιδέα;

Όπως είπα και νωρίτερα, μου αρέσουν οι προκλήσεις! Η ιδέα αυτή ήρθε απο έναν πολύ καλό μου συνεργάτη, που με έβλεπε να ψάχνω έναν ιδιαίτερο χώρο για να γίνει όλο το presentation πολύ ξεχωριστό. Δεν ήθελα να γίνει στους χώρους που παίζουμε συνήθως, σε μουσική σκηνή κλπ. Η αισθητική της R&B, ιδιαίτερα στο 2023, προσεγγίζει πολύ την αισθητική του pole dancing, στα χρώματα, στο ύφος, στην μόδα, και όλο αυτό στα μάτια μου βγάζει κάτι υπέροχα αισθησιακό.

– Πόσο άνετα νιώθεις με την εικόνα σου, άρα, και με τον εαυτό σου; Σε συνέχεια της προηγούμενης σκέψης μου δηλαδή, διακρίνω μία αίσθηση απελευθέρωσης και απενεχοποίησης την οποία, προφανώς, επικροτώ, αλλά πιστεύεις πως είμαστε μακριά από τη μέρα που αυτό δεν θα χρειάζεται να το αναδείξουμε ως κάτι “επαναστατικό” αλλά θα είναι το απολύτως φυσιολογικό και αποδεκτό;

Έτσι κι αλλιώς όταν ασχολείσαι με την μουσική και το θέαμα εκτίθεσαι. Πως είσαι εμφανισιακά, πως μιλάς, τι φοράς. Εγώ αισθάνομαι πως έχω φύγει αρκετά μακριά απο αυτήν την νοοτροπία και ναι νιώθω απελευθερωμένη. Δυστυχώς, μου φαίνεται πως πολλές φορές η κοινωνία αρχίζει και επικροτεί μόνο ό,τι γίνεται trend. Εκεί χάνεται η ουσία. Έχουμε δρόμο ακόμη για να φτάσουμε στο να αποδεχόμαστε οτι αποδεχόμαστε για τους σωστούς λόγους. Θα μου πεις ίσως εδώ κολλάει και το “το τερπνόν μετά του ωφελίμου”.

– Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Μου αρέσει όταν έχω λίγο χρόνο να κάνω βόλτες το πρωί ή να πηγαίνω για μπάνιο στην θάλασσα. Εδώ και δύο χρόνια συνεχίζω τα μπάνια και τον χειμώνα και αν και τελευταία δεν υπάρχει πολύς χρόνος όποτε βρίσκω την ευκαιρία δεν το χάνω.

– Είναι η πόλη μας “φιλόξενη” στο ανατρεπτικό;

Εξαρτάται τι θεωρεί κανείς ανατρεπτικό και με το ποιές πόλεις ή χώρες μας συγκρίνεις. Σίγουρα μια βάση υπάρχει, ναι.

– Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;

Είναι σημαντικό να μπορέσει να αποδοθεί όλο το vibe του album και στο live – εκεί δίνω βαρύτητα τώρα. Το πλάνο είναι να γίνουν και κάποιες εμφανίσεις στο εξωτερικό γιατί έχει αγαπηθεί αρκετά ο δίσκος σε κάποιες χώρες, κυρίως Σκανδιναβία. Δεν κάνω ιδιαίτερα σχέδια, ούτε μακροπρόθεσμα πλάνα, μου αρέσει να πηγαίνω βήμα βήμα.

– Να κλείσουμε με έναν αγαπημένο στίχο σου από το άλμπουμ;

Το most shared για το 2022 στο Spotify, από το “Try Harder”:

“I’ve tried so bad to help myself to know the truth about your love, guess we got this thing – we got this shit I don’t know how to call”

➯ Info: Σάββατο 11 Φεβρουαρίου | Έναρξη: 18:00 | Είσοδος ελεύθερη, Alcatraz Night club: Λ. Συγγρού 101, Αθήνα

➯ IRENE: Facebook | Instagram | YouTube | Sporify

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News