Ο παριζιάνος καλλιτέχνης Sydney Valette με σπουδές στο κλασικό/jazz πιάνο χάραξε για πάνω από μια δεκαετία μια υψηλής έντασης ξεχωριστή πορεία στην ηλεκτρονική σκηνή. Διαρκώς απρόβλεπτη και σαγηνευτική, μέσα από μια απρόσκοπτη οργανική ισορροπία μεταξύ νοσταλγίας και φουτουρισμού. Έχοντας ως αφετηρία τους πρώιμους, 8-bit Electro-Pop πειραματισμούς με υπολογιστή, στη συνέχεια σταδιακά πρόσθεσε μια πλούσια γκάμα ηχητικών στοιχείων, με εμφανείς επιρροές από Minimal Wave, Post-Punk, Rave Music, Gabber, Industrial, Electro, Techno και New Beat. Στην πορεία κατάφερε να εξελίξει την ενορχήστρωση και την ποιότητα της παραγωγής του, συμπεριλαμβάνοντας αρκετά ambient στοιχεία, για να φτάσει τελικά σε έναν μελωδικά πλούσιο, αλλά και σκληρό, συνεχώς εξελισσόμενο συνδυασμό EBM, Minimal Dark Wave και Synth-Punk με μια μοναδική ικανότητα να ταρακουνά την πίστα.

Ο Γάλλος παραγωγός με το τελευταίο του άλμπουμ Home Alone που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2022 από την Icy Cold Records. Κάθε τραγούδι στο LP είναι πιασάρικο στη σύνθεσή του, με house συνθέσεις, bouncy μπασογραμμές, μελωδικό darkwave που εναλλάσσεται με επιθετικές EBM εκφορές, κι από τα πιο αισιόδοξα στα μελαγχολικά ηχοτοπία, το LP αφηγείται την ιστορία του σπαραγμού της καρδιάς του Valette – κάτι στο οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε.

Η μουσική του αποτελείται από ασταμάτητα σφυροκοπήματα, παραπαίοντα μεταλλικά σφυρίγματα και κοφτά snares χτυπάνε με ατίθασα trance στοιχεία μαζί με μια δυσοίωνη ταλαντευόμενη μπασογραμμή που γουργουρίζει και αναπηδά προς τα εμπρός, εκπέμποντας απειλητικά στρώματα μιας κρυφής απειλής, που διαπερνάται από φωτεινές δραματικές συνθέσεις, που στροβιλίζονται και αντηχούν σε βαρύτονες φωνές που μοιάζουν να έρχονται κατευθείαν από τα βάθη του λάρυγγα του μουσικού, σκορπίζοντας πρωτόγονα γρυλίσματα, αισθησιακούς ψιθύρους και ρομαντικές διαθέσεις σε πονεμένους χτύπους και νοσταλγικά σμήνη πόνου και φόβου. Ο Sydney Valette τραβάει τις χορδές της καρδιάς μας με τον πιο δραματικό τρόπο, που ωστόσο μας καλεί να παραδοθούμε σε έναν ατελείωτο λυτρωτικό χορό.

Καθώς το επόμενο Σάββατο 18 Φλεβάρη θα εμφανιστεί  στη σκηνή του Deathdisco, σε ένα μοναδικό line up με τους μοναδικούς Σαλονικείς Misfortunes μας τράβηξε την προσοχή και θελήσαμε να μιλήσουμε με τον καλλιτέχνη για την ιστορία του, και τι κάνει αυτή την περίοδο.

– Ποιες ήταν οι πρώτες σου αναμνήσεις από τη μουσική;

Η πρώτη μου ανάμνηση ήταν όταν άκουσα τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι όταν ήμουν 3-4 ετών στο σχολείο στα μαθήματα μουσικής ακρόασης. Νομίζω ότι ήταν χειμώνας, νωρίς το πρωί, ο ήλιος δεν είχε βγει καλά-καλά, και μου κίνησε πολύ την περιέργεια αυτή η μουσική. Την άκουγα σαν φοβισμένος και παράλληλα συνεπαρμένος. Ένα Μυστηριώδες και παιχνιδιάρικο κομμάτι.

– Τι σε ώθησε στην ηλεκτρονική μουσική, ειδικά από τη στιγμή που έχεις μια κλασική παιδεία;

Ενδιαφέρομαι για όλα τα είδη μουσικής, αλλά δεν μπορείς να τα κάνεις όλα. Υποθέτω ότι η αδεξιότητά μου έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιλογή της ηλεκτρονικής μουσικής, επειδή δεν χρειάζεσαι τόσες πολλές «σωματικές» δεξιότητες. Είναι επίσης πολύ βολικό όταν είσαι μεθυσμένος να κάνεις ηλεκτρονική μουσική μόνος σου στο σπίτι, και αφού ήμουν επιρρεπής στο μεθύσι σε όλη μου τη δεκαετία των 20, ήταν η τέλεια επιλογή για μένα (γέλια). Εκτός από αυτό, ίσως η μαθηματική/nerdy πτυχή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η εποχή και το μέρος. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο Παρίσι.

– Θα ήθελες να μας περιγράψεις το κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο που σε επηρέασε όταν ξεκίνησες να γράφεις μουσική, ειδικά στο πρώτο σου άλμπουμ Plutot Mourir Que Crever;

Δεν ήταν μια συγκεκριμένη περίοδος, επειδή κάλυπτε τα πρώτα 6 χρόνια που είχα αρχίσει να κάνω μουσική. Αλλά σε γενικές γραμμές, ήταν μετά την περίοδο των Fluo Kids, φοιτούσα στη φιλοσοφική, ήμουν αρκετά χαμένος, υπέφερα από κατάθλιψη και άγχος, ανορεξία και βουλιμία, και είχα τις πρώτες μου εμπειρίες με τα ναρκωτικά. Οπότε θα έλεγα ότι αν και ήταν τα χειρότερα μου χρόνια μου, ήταν όμορφα κατά κάποιο τρόπο. Με θυμάμαι απλά να κάνω μουσική στο δωμάτιό μου, εντελώς απελπισμένος και μόνος, αλλά την ίδια στιγμή να βρίσκω έναν τρόπο να τα μετατρέψω όλα αυτά σε κάτι που με σώζει.

– Πιστεύεις ότι ο ήχος μιας γλώσσας επηρεάζει το συνολικό μουσικό αποτέλεσμα; Γιατί αποφάσισες να μεταπηδήσεις στα αγγλικά;

Φυσικά κάθε γλώσσα έχει τη δική της «μουσική». Πάντα μου άρεσε να μιλάω άλλες γλώσσες. Αγαπούσα πάντα τα αγγλικά, αλλά μερικές φορές όταν έχω όρεξη το γυρίζω στα γαλλικά. Επίσης, μόλις έφτιαξα ένα νέο τραγούδι στα Ρωσικά.

– Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου αναφορές εκτός μουσικής που ενσωματώνονται στη δουλειά σου;

Υποθέτω ότι οι ταινίες παίζουν μεγάλο ρόλο, αλλά και τα βιβλία. Πρόσφατα διάβαζα τη βιογραφία της Cosey Fanny Tutti, ήταν αρκετά ενθαρρυντική. Ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να δοκιμάσω και τη ζωγραφική ως πηγή, αυτό θα μπορούσε να είναι κάτι ενδιαφέρον.

– Ποια συγκροτήματα και καλλιτέχνες από τη σκηνή σας έχουν επηρεάσει;

Για να αναφέρω μερικούς: Buzz Kull, Mind Matter, Ancient Methods, Iron Court, Schwefelgeb.

– Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα της μουσικής και της γλώσσας. Ποιος πονάει στην πόλη (από το δίσκο του “ Kто болен в городе?/Who Is Sick In The City?”) ; Ποια είναι η σχέση σας με τη ρωσόφωνη κουλτούρα; Είναι μόνο ο ήχος, κάτι εξωτικό ή είναι μια βαθύτερη πνευματικότητα;

Τον Kто болен в городе?/Who Is Sick In The City το συνοδεύει μια τραγική ειρωνεία καθώς κυκλοφόρησε στα τέλη του 2019 λίγο πριν από το Covid. Θα έλεγα ότι εγώ είχα μια άμεση σχέση με τη ρωσική κουλτούρα από την μικρή μου ηλικία, δεν ξέρω γιατί, δεν  έχω σλάβικες ρίζες. Δεν μπορώ να πω ότι για μένα αποτελεί κάτι το εξωτικό, αφού πλέον γνωρίζω την κουλτούρα αρκετά καλά.

– Ήταν δύσκολο να τραγουδάς στα ρωσικά;

Όχι, έκανα μαθήματα για 4 χρόνια μαθήματα, οπότε υποθέτω ότι δούλεψα αρκετά την προφορά μου, αν και ακόμα κάνω κάποια λαθάκια.

– Είναι εξίσου δημιουργικό να γράφεις και να διασκευάζεις τραγούδια; Έχεις κάνει πολλές διασκευές από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών.

Ναι, το να διασκευάζεις τραγούδια είναι σπουδαίο. Τα αγαπημένα μου είναι το Waving Hands και το Anarchy in the Uk. Θα ήθελα επίσης να διασκευάσω μερικά γαλλικά τραγούδια τώρα. Είναι κάτι που σχεδιάζω να κάνω άμεσα.

– Μιας και θα επισκεφθείς σύντομα την Ελλάδα, θα ήθελα να ρωτήσω για τη συνεργασία σου με τον Έλληνα παραγωγό Alpha Sect. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για αυτή τη συνεργασία;

Τα πράγματα με τον Alpha Sect ήταν πολύ απλά. Μου έστειλε ένα αρχείο, τραγούδησα σε αυτό, και τελείωσε σε μια ώρα μπαμ-μπαμ (γέλια). Αλλά ναι ωραία track!

– Η τελευταία σου δουλειά ειδικά το Death of a Comedian έχει μια πιο σκοτεινή, rave ατμόσφαιρα, αλλά αργότερα στο Home Alone μετατοπίστηκες σε ένα πιο κλασικό dark-wave στυλ. Θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα ότι το Home Alone έχει έναν νοσταλγικό τόνο. Τι είναι αυτό που ορίζει τις στιλιστικές σου μετατοπίσεις; Και κοιτάζοντας πίσω, έχεις κάποια προσωπική προτίμηση;

Το Death of a Comedian ήταν μια προσπάθεια να φτιάξω ένα ομοιογενές EP για το club, κάτι που δεν είναι τόσο φυσικό για μένα, γιατί πάντα μετατοπίζομαι ανάμεσα στα μουσικά είδη. Βλέπω το πρότζεκτ ως μια συγχώνευση αρκετών, κυρίως ηλεκτρονικών, ειδών. Υποθέτω ότι βαριέμαι γρήγορα ένα είδος. Αγαπώ (και μερικές φορές μισώ) ό,τι κάνω, ακόμα και αν και δεν αντέχω την φωνή μου στις πρώτες δουλειές που θυμίζει φωνή πάπιας, αλλά γελάω με αυτό και επίσης αυτό το ακατέργαστο και αυθεντικό συναίσθημα που μου βγάζει είναι κάτι στο οποίο πάντα προσπαθώ να επιστρέψω. Τότε που ακόμα δεν είχα κοινό και το έκανα καθαρά για να εκφραστώ αλλά και για να διασκεδάσω.

– Μελλοντικά σχέδια;

Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω σε ένα νέο άλμπουμ και είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό που συμβαίνει. Επίσης, ετοιμάζω αρκετές συναυλίες μέχρι το καλοκαίρι στην Ευρώπη, και μετά έρχεται μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο μαζί με τους She Past Away.

– Τι να περιμένουμε στην εμφάνισή σας στο Death Disco τον Φεβρουάριο;

Fun Times ελπίζω!

Facebook Event: SYDNEY VALETTE (FR) + MISFORTUNES (GR) | Saturday 18.02.23 | ElektroSpank & VoodooD Productions | Facebook