Δεκατρία χρόνια είχαν να μας επισκεφτούν οι Frank and Walters – συμπτωματικά, ήταν πάλι Μάρτιος, αλλά του 2010 αυτή τη φορά, που το συγκρότημα από το Κορκ της Ιρλανδίας είχε έρθει στην Αθήνα για ένα από τα γνωστά, ενθουσιώδη live του.

Πήραν το όνομα τους από δυο συντοπίτες τους, δυο θρυλικές και εκκεντρικές μορφές της νύχτας στην μικρή πόλη του Κορκ – ή, τουλάχιστον, αυτό λέει ο «αστικός μύθος» που τούς περιβάλλει – δηλαδή έναν τύπο ονόματι Φρανκ και έναν άλλον ονόματι Γουόλτερ: όπερ και Frank and Walters, σχηματισμένοι το 1989, σε μια εποχή περίεργη για την μουσική, τα τέλη των ’80s και τις αρχές των ’90s, ψιλο-ακατατάξιμη, μουσικά, με διάφορα μουσικά είδη να βρίσκονται στο τέλος τους και κάποια άλλα στις αρχές τους.

Αλλά οι Frank and Walters δεν ανήκαν ποτέ σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, καθώς ήταν από μόνοι τους ένα ξεχωριστό genre. Ακόμη και σήμερα, ακριβώς 30 χρόνια από τη κυκλοφορία του, ιστορικού και σπουδαίου, πρώτου τους album με τίτλο «Trains, Boats and Planes», το οποίο και θα παίξουν το ερχόμενο Σάββατο ζωντανά στη Death Disco, κανείς δεν μπορούσε να πει μετά βεβαιότητας τι είδους μουσική παίζει η μπάντα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα τραγούδια τους είναι σφιχτοδεμένα, βρίθουν αρμονιών και μελωδιών, έχουν υπέροχα φωνητικά μέρη και ισόποσα υπέροχα παιγμένα όργανα, με την κιθάρα και το μπάσο να κυριαρχούν. Είναι indie, είναι alternative, είναι και pop, brit ή μη.

Αμέσως έκαναν επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και ακολούθησε μετά μια περιοδεία με τους Carter USM και κατόπιν με τους, νεαρούς και πρωτοεμφανιζόμενους τότε, Radiohead. Το 1997 επέστρεψαν με το «Grand Parade» και το EP «Indian Ocean». Ακολούθησαν τα album «Beauty Becomes More Than Life» [1998] και «Glass» [2000]. Tο συγκρότημα υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τη FIFA Records και κυκλοφόρησε ένα αναδρομικό τριπλό άλμπουμ, το «Souvenirs», το 2005. Ένα ακόμη άλμπουμ, «A Renewed Interest in Happiness», κυκλοφόρησε το 2006. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε ένα comeback single το 2010 με τίτλο «The Parson», στο πλαίσιο του προγράμματος Seasonal Single Releases, στο οποίο το συγκρότημα κυκλοφορούσε ένα single ανά εποχή. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το 2012 το έκτο στούντιο άλμπουμ, «Greenwich Mean Time» και τον Μάιο του 2015 κυκλοφόρησαν ένα single με τίτλο «Look at Us Now». To 2016 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους album με τίτλο «Songs for the Walking Wounded».

Και τραγούδια που έχουμε τραγουδήσει και χορέψει κατά καιρούς, όπως τα «Fashion Crisis Hits New York», «Colours», «Underground», «After All» και «Plenty Times», θα είναι πάντα εκεί για να μάς συντροφεύουν στις καλές ή τις κακές, τις ευχάριστες ή τις δυσάρεστες στιγμές μας.

Το Olafaq μίλησε με τον κιθαρίστα, τραγουδιστή και μοναδικό εναπομείναν ιδρυτικό μέλος της μπάντας, τον Paul Linehan, για το επικείμενο live τους το ερχόμενο Σάββατο:

– Είναι ακόμα το ίδιο διασκεδαστικό να παίζεις μουσική και να ηχογραφείς μετά από σχεδόν 35 χρόνια;
Προτιμώ να παίζω ζωντανά τώρα, το 2023, πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Είμαι πολύ πιο άνετα στο ρόλο μου αυτό και δεν είμαι τόσο νευρικός, οπότε είναι μεγάλη μου χαρά να παίζω live. Προτιμώ επίσης τις στουντιακές ηχογραφήσεις, καθώς όταν ηχογραφούμε τώρα δεν είναι «κάτω από το ρολόι» [σ.σ: «under the clock», όρος που σημαίνει «όσο μια μπάντα είναι στο στούντιο και ηχογραφεί, το ρολόι “τρέχει” και η δισκογραφική εταιρεία πληρώνει για τον χρόνο αυτό). Στο παρελθόν, όλο αυτό γινόταν υπό καθεστώς μεγάλης βιασύνης, καθώς ο χρόνος στο στούντιο ήταν πολύ ακριβός για την δισκογραφική μας. Έχω δημιουργήσει το δικό μου επαγγελματικό στούντιο τώρα, οπότε δεν υπάρχει καμία βιασύνη.

– Ξέρεις αν υπάρχουν ακόμα, ο συγκεκριμένος Φρανκ και ο συγκεκριμένος Γουόλτερ που σας έδωσαν τα ονόματά τους;
Δεν πήραμε το όνομα ακριβώς από αυτούς τους χαρακτήρες, αλλά δεν τους έχω δει εδώ και πολύ καιρό και να σου πω και την αλήθεια, δεν είμαι σίγουρος τι τους έχει συμβεί μέχρι σήμερα.

– Αλήθεια, Πολ, πώς ήταν να σας σαπορτάρουν οι Radiohead στις αρχές της δεκαετίας του ’90; Μπορούσατε να προβλέψετε ότι θα γίνονταν τεράστιοι μια μέρα;
Ηταν πολύ ευχάριστη η περιοδεία μαζί τους. Ήταν πολύ ωραίοι άνθρωποι και τα πηγαίναμε πολύ καλά μαζί. Ναι, πίστευα ότι θα γίνονταν μια επιτυχημένη μπάντα από εκείνη την εποχή κιόλας. Στην πραγματικότητα, τούς το είπα στα παρασκήνια, σε μια συναυλία που δώσαμε μαζί στην Οξφόρδη τότε, καθώς μού εκμυστηρεύτηκαν ότι «αμφέβαλλαν για το ταλέντο τους». Μόλις άκουσα το «Creep» όμως, σκέφτηκα ότι θα είχαν ένα λαμπρό μέλλον στη μουσική.

– Ποιο είναι το πιο «τρομακτικό» πράγμα του να είσαι σε μια μπάντα;
Το ότι είμαστε ουσιαστικά… αυτοαπασχολούμενοι και μερικές φορές σκεφτόμαστε το πώς θα επιβιώσουμε οικονομικά στο άμεσο μέλλον.

– Μπορείς να θυμηθείς μια στιγμή που είπες στον εαυτό σου «έγραψα κάτι πραγματικά συναρπαστικό»; 
Αισθάνομαι ακριβώς έτσι για το επόμενο άλμπουμ μας. Είμαι πολύ χαρούμενος με τα νέα μας τραγούδια, αυτά που ετοιμάζουμε για το νέο μας δίσκο.

– Ώστε λοιπόν, υπάρχει έτοιμο υλικό μετά το «Songs for the Walking Wounded»…
Ναι, φυσικά και υπάρχει. Έχω πολλά τραγούδια έτοιμα και γραμμένα. Ξεκίνησα να ηχογραφώ ήδη το επόμενο άλμπουμ. Είναι απλώς θέμα να το τελειώσουμε.

– Τι είναι αυτό που σε παρακινεί καθημερινά ως μουσικό και σε αναγκάζει να μην τα παρατάς ποτέ;
Μου αρέσει να παίζω μουσική ζωντανά και μου αρέσει επίσης και η περιπέτεια των περιοδειών ανά τον κόσμο. Νιώθω επίσης την ανάγκη να εκφραστώ, οπότε η σύνθεση τραγουδιών μού δίνει αυτή τη διέξοδο, η οποία είναι πολύ θεραπευτική για μένα.

– Σε περιόδους που αισθάνεσαι ότι δεν έχεις έμπνευση, τι είναι αυτό που επαναφέρει την δημιουργικότητά σου στη σωστή τροχιά;
Μέχρι στιγμής, δεν ένιωσα ποτέ να είμαι πραγματικά «χωρίς έμπνευση», ανέμπνευστος. Πιστεύω ότι αν κάτσω να παίξω κιθάρα ή πιάνο, τότε κάτι θα μου παρουσιαστεί, κάτι θα μου «σκάσει» στο νου. Πιστεύω ότι υπάρχει ένα είδους «κάρμα» με τη σύνθεση τραγουδιών και ότι όσο πιο σκληρά εργαστείς, τότε θα ανταμειφθείς με κάτι. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να ξεκινήσεις να γράφεις ένα τραγούδι. Μόλις ξεκινήσεις, είναι σαν να έχεις ήδη φτάσει.

– Πώς ξέρετε, ως μπάντα, ότι ένα τραγούδι είναι τελειωμένο και δεν χρειάζεται να το δουλέψετε περισσότερο;
Όταν ηχογραφούμε ένα τραγούδι και το μιξάρουμε, τότε για μένα έχει ολοκληρωθεί, γιατί σε εκείνη τη φάση θα έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούμε και δεν έχουμε αφήσει κανένα βήμα ανολοκλήρωτο και δίχως να το προσέξουμε.

– Όταν τελειώνεις ένα τραγούδι ή έναν δίσκο, φαντάζεσαι στο μυαλό σου κάποιες αντιδράσεις από τους ακροατές τους;
Όχι, είναι η αλήθεια. Υποθέτω ότι γράφω τραγούδια προκειμένου να εκφράσω αυτό που νιώθω και το γεγονός είναι ότι όταν κάποιος λέει ότι ταυτίζεται με αυτό που τραγουδάω, με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνος στη ζωή.

– Πώς ορίζεις την επιτυχία ενός άλμπουμ ή ενός τραγουδιού;
Υποθέτω ότι το πιο σημαντικό είναι το να είμαι εγώ ο ίδιος ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα του άλμπουμ. Αν έχω «συλλάβει» καλά μέσα μου το πνεύμα των τραγουδιών, τότε αυτή είναι η επιτυχία που με απασχολεί κυρίως. Αλλά, ναι, είναι επίσης καλό και ωραίο αν, την ίδια στιγμή, αρέσει και στους άλλους.

– Θυμάσαι τίποτα από την τελευταία σας επίσκεψη στην Ελλάδα; 
Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα από το τελευταίο ταξίδι μας στην Ελλάδα. Θυμάμαι μέχρι και την ημερομηνία: ήταν 17 Μαρτίου του 2010. Λατρεύω την Αθήνα και θυμάμαι σχεδόν κάθε λεπτό που περάσαμε εκεί, καθώς το απολαμβάναμε όλοι μας τόσο πολύ. Γνωρίσαμε τόσους υπέροχους ανθρώπους και μάλιστα εμπνεύστηκα να γράψω το τραγούδι «Goddess of Athena» όταν γύρισα μετά στην Ιρλανδία.

– Το 2018, σχεδόν 25 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, μια διασκευή του single σας «After All» εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά «The Young Offenders» και στη συνέχεια βρέθηκε στο Νο. 2 στο chart downloads του iTunes της Ιρλανδίας. Πώς ένιωσες μετά από αυτό;
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Το « After Αll» φαίνεται να είναι αυτό το τραγούδι που συνεχίζει «να δίνει και να δίνει» όσο περνούν τα χρόνια.

– Μπορείς να μου πεις ένα συγκρότημα ή έναν καλλιτέχνη που άκουγες μεγαλώνοντας και που συνεχίζεις να ακούς φανατικά ακόμα και σήμερα;
Α, φυσικά, τους Waterboys.

– Πες μου και ένα άλμπουμ και μια ταινία που όλοι πρέπει να ακούσουν και να δουν.
Το φοβερό άλμπουμ «Steve McQueen» των Prefab Sprout και την ταινία «Amelie».

Info:

Οι Frank and Walters έρχονται το Σάββατο 11 Μαρτίου στο Death Disco, για να γιορτάσουν την 30ή επέτειο του ιστορικού τους ντεμπούτου “Trains, Boats and Planes”, με opening act τους Playground Theory.

Fresh and Yellow Presents The Frank and Walters Live

30th Anniversary Show “Trains, Boats and Planes”

Opening Act: Playground Theory

Σάββατο 11 Μαρτίου

Death Disco Athens, Ωγύγου 16 και Λεπενιώτου 24, Ψυρρή

Οι πόρτες ανοίγουν: 21.00

Προπώληση: 18€ | Ταμείο: 23€

Official Url: https://www.frankandwalters.net/

Official Instagram Page: https://www.instagram.com/frankandwalters/?hl=en

Official Facebook Page: https://www.facebook.com/frankandwalters/

Offical Youtube Channel: https://www.youtube.com/@FrankandWalters

Official Songkick Page: https://www.songkick.com/artists/440302-frank-and-walters

Official Bandcamp Page: https://bandcamp.com/tag/the-frank-and-walters

Event HyperLinks

Official Facebook Event: https://www.facebook.com/events/1236089757259156/

Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr

E -Tickets: Αποκλειστικά από το Viva.gr στο παρακάτω Link: https://www.viva.gr/tickets/music/the-frank-and-walters/